Το εξωτικό του επίθετο οφείλεται στον Ιρανό πατέρα του. Το 1980, ο Βασίλης Κουκαλάνι ήρθε στην Αθήνα από την Τεχεράνη και έκτοτε δεν κάθισε καθόλου ήσυχα. Θέατρο, σινεμά, ομάδες, αγώνες, συλλογικές και προσωπικές διεκδικήσεις.
Σχετικά πρόσφατα, δημιούργησε αίσθηση με τον ρόλο του Μάρκου Αναστασάκη, του εκκεντρικού ντετέκτιβ από το σήριαλ «Κομάντα και Δράκοι», ενώ έχει κάνει και αρκετό σινεμά (και συνεχίζει). Το 2014, είχε σημαντική δράση στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Επαναστατικών Τεχνών του ΕΜΠΡΟΣ, ουσιαστικά συνδιοργανώνοντάς το. Αυτό στάθηκε ως μια καλή αρχή οργάνωσής του θεατρικά με την Συντεχνία του Γέλιου που ίδρυσε, μια δραστήρια ομάδα ηθοποιών, η οποία τα τελευταία χρόνια ανεβάζει έργα που μοιάζει να απευθύνονται στα παιδιά, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε «παιδικά». Βάζουν βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο ζόρικων κοινωνικοπολιτικών θεμάτων, ενώ παραμένουν άκρως καλλιτεχνικά, καλαίσθητα, συγκινητικά.
Ο Βασίλης Κουκαλάνι είναι ένας ευαίσθητος, ευφυής άνθρωπος, ένας καλλιτέχνης που, κυριολεκτικά, δεν βάζει κώλο κάτω και γι’ αυτό πιστεύω ότι η κάτωθι ανάκριση αξίζει τον κόπο να διαβαστεί. Να πάτε όμως να δείτε και την φετινή του σκηνοθετική δουλειά στο Σύγχρονο Θέατρο (‘Είμαστε πάτσι’) και, αν δεν έχετε προλάβει ακόμα, και το ΄Πιο Δυνατός από τον Σούπερμαν’ που συνεχίζεται και φέτος με επιτυχία.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Από μάγος σε τσίρκο μέχρι αστροναύτης. Οτιδήποτε είχε σχέση με Θαύματα και Περιπλάνηση. Τότε ήμουνα σίγουρος ότι τα μπορώ όλα…
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Πλάκα μου κάνεις; Τα τελευταία 20 χρόνια εγώ ξυπνάω πριν το ξυπνητήρι μου.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Δεν ξέρω, κάτι allegro να μας δίνει ρυθμό. Ας είχε τζουκ μποξ.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Ουου, πολλά. Τα προσφυγικά στο Θησείο και στην Αλεξάνδρας, Βικτώρια μέχρι Αχαρνών και τα από κάτω στενά, που μοιάζει να έχει έναν κατάδικό του παλμό, τραχύ και γνήσιο… Ο,τιδήποτε συνεχίζει ν’ αντιστέκεται στο gentrification. Α, και το δικό μου χωριό στην Αθήνα, πλατεία Μερκούρη.
Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Έχω την ατυχία να την αγαπώ όπως είναι, αλλά θα ξεμπάζωνα όλα τα ποτάμια και τα ρέματα να ξεπλύνουν την ασχήμια της.
Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τις εστίες που ακόμα αντιστέκονται, που είναι ανυπάκουες, τα γαλατικά χωριά.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«…βγάλε σε παρακαλώ τα μπικουτί και τον κορσέ.»
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ο Εθνικός Κήπος το καλοκαίρι, κι οι παραλίες της το φθινόπωρο… αυτό για να κάνω εντύπωση -έχω διαβάσει τόμους στα όρθια σε μετρό.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Καλομοίρα του 2002 και τον Μάο Τσε Τουνγκ του 1949, παντρεμένους όμως.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Τις παύσεις.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Λουκανικόπιτα από το Σαντέ στην Καλλιθέα στις 5 το πρωί.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το τζανκ φουντ αργά το βράδυ, το άδειο μου κρεβάτι, ο καπιταλισμός …
– Τι είναι ευτυχία;
Να θέλεις διακαώς αυτά που έχεις.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ότι θ’ ανοίξει σταθμός του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, ΧΑΧΑΧΑ.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Δεν καλοθυμάμαι, ήμουν κεραυνοβολημένος κι είχα χάσει τον προσανατολισμό μου. Όταν ερωτεύεσαι, δεμπανάσαι …
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Νομίζω όταν εμπιστεύεται τον εαυτό του να δράσει χωρίς να πολυσκέφτεται. Λίγο όπως τα παιδιά.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
“Heaven is a place where nothing ever happens.”
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
O “E.T.” και να τον έπαιζε ο Μητσοτάκης.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Ανθρώπους μέσα στο πλήθος που δεν ξέρουν ότι τους φωτογραφίζω.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Πειράζει άμα δεν είναι ελληνική; Το serendipity που σημαίνει ευτυχής συγκυρία. Παίζει τον ρόλο της, σίγουρα. Είναι όταν νοιώθεις πως έχεις την εύνοια των θεών, κάτι τέτοιο.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Όταν έχει καλούς λόγους, ευτυχώς ξέρει ακόμα να τα σπάει …
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Λέω «Ευχαριστώ». Που ζω, που έχω δικούς μου ανθρώπους, που πιστεύω, που παλεύω, που συγκινούμαι, που δημιουργώ. Προσευχούλα δηλαδή.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Είμαι τόσο διάσημος που θα τα διαβάσεις στα ταμπλόιντς… Τί να πω, θα φτιάξουμε κι άλλους τσαμπουκάδες με τη Συντεχνία του Γέλιου και κάτι ταινίες, επίσης. Δουλειά δουλειά δουλειά.
