Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ο Steve Bart αγαπά την τέχνη και την καλή παρέα.
Γεννήθηκε το 1979 στην Ελευσίνα. Ως λάτρης της 7 ης τέχνης αποφάσισε να φοιτήσει στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου στο Τμήμα Σκηνοθεσίας. Κατάφερε να συνδυάσει την αγάπη του για συγγραφή με τον κινηματογράφο γράφοντας τα σενάρια και σκηνοθετώντας τη μικρού μήκους κινηματογραφική ταινία «UN1BODY», τις χοροθεατρικές παραστάσεις «Μ’ ακούς;» και «Απολλώνια Τέχνη» και μαζί με τον Θανάση Χουλιαρά το ντοκιμαντέρ «Ο Οδυσσέας επέστρεφε στο βουνό».
Έχει σκηνοθετήσει δύο video clip ενώ η αγάπη του για τη μουσική εκδηλώνεται στην εβδομαδιαία εκπομπή που παρουσιάζει μαζί με τη Δήμητρα Ζήκου σε ιντερνετικά ραδιόφωνα από το 2017 με τίτλο «Δυο λαλούν».
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή διηγημάτων του. Στις «Προσωπικές οπτασίες», ο Steve Bart παρουσιάζει πρωτότυπες ιστορίες, οι οποίες αντλούν έμπνευση από στίχους των Κατσιμίχα αλλά δεν αποτελούν μονοσήμαντες διασκευές των τραγουδιών τους. Με αφορμή έναν στίχο, έναν τίτλο ή ακόμα και κάποιον χαρακτήρα αναπτύσσεται μια νέα αφήγηση. Μέσα στις σελίδες της συλλογής ζωντανεύει η ατμόσφαιρα αγαπημένων τραγουδιών, ενώ παράλληλα εκτυλίσσεται η αξεπέραστη, κινηματογραφικής αισθητικής, μυθοπλασία της πόλης.
Του αρέσουν οι ωραίες συζητήσεις, τα επιτραπέζια με καλή παρέα, οι ταινίες, η ιστορία, το διάβασμα και τα ταξίδια. Αγαπάει τις βραδινές βόλτες με το αμάξι και αν έχεις την τύχη να βρεθείς παρέα του ως συνοδηγός, θα σου ξεδιπλώσει κάθε μικρό κομμάτι ιστορίας της πόλης και των ανθρώπων της που με μαεστρία και διάβασμα ανακαλύπτει. Στον ελεύθερο χρόνο του εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ανάλογα την ηλικία. Ξεκίνησα ως πιλότος, πέρασα το στάδιο του ποδοσφαιριστή, μετά ήθελα να γίνω ηθοποιός, μετά συγγραφέας, μετά πάλι ηθοποιός, τραγουδιστής, στιχουργός ή ποιητής, πάλι συγγραφέας και ηθοποιός, δημοσιογράφος και τελικά προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα. Ευτυχώς δεν ήθελα να γίνω δικηγόρος ή γιατρός.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να ξυπνάς επειδή χόρτασες ύπνο.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Σχετικό είναι κι αυτό. Το πρωί θα έπρεπε να παίζει rock ή metal, για να ξυπνήσεις καλά, το μεσημέρι κάτι χαλαρωτικό, το απόγευμα κάτι σε pop και το βράδυ κάτι ανεβαστικό, ειδικά αν πρόκειται για Παρασκευή ή Σάββατο. Και ποτέ τα ίδια…
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Εκεί που ανακατεύονται οι πολιτισμοί και οι κουλτούρες.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα εξαφάνιζα τις πολυκατοικίες, θα έφερνα στην επιφάνεια τα ποτάμια της και θα έκανα δωρεάν την είσοδο στους αρχαιολογικούς χώρους.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τον Λυκαβηττό στις δέκα το βράδυ με τις παρέες και τα ζευγαράκια.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«…κάποια στιγμή θα σε αφήσω.»
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στις κρυμμένες καφετέριες των μουσείων.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Martin Scorsese και μάλιστα να συναντιόμαστε κάθε απόγευμα στο πίσω μπαλκόνι του ακάλυπτου ντυμένοι με βερμούδες και να μιλάμε για ταινίες και για μουσική.
-Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Φαγητό, ύπνος, μουσική και κινηματογράφος. Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Προς το παρόν το τσιγάρο και το φαγητό. Και προσπαθώ (εις μάτην) να ελαττώσω και τα δύο.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Ο βραδινός ύπνος, θα προτιμούσα να κοιμάμαι λίγο πριν ξημερώσει.
– Τι είναι ευτυχία;
Κάτι σαν την ελευθερία: αυτό που θα έρθει.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Σήμερα; Ο μεγάλος περίπατος.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στο Κολωνάκι, σε ένα σουσάδικο, μια Κυριακή μεσημέρι.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Οι συνήθειές του, ο τρόπος σκέψης του, τα όνειρά του.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
…έτσι κι αλλιώς όλα είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΟΠΤΑΣΙΕΣ.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Match Point του Woody Allen, γιατί δεν μοιάζει με ταινία του Woody Allen.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τα συνθήματα στους τοίχους.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Ισχύει. Το λέω συνέχεια.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Με τη λογική του σκυλάδικου σίγουρα ναι. Με τη λογική του μπάχαλου, επίσης. Με τη λογική της επανάστασης, ξεκάθαρα όχι.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Ακούστε την «Αγέλαστη Πολιτεία» των Κατσιμιχαίων και θα καταλάβετε.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Ή βλέπω κάποια ταινία ή ακούω κάποιο audiobook.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ισραηλινή επίθεση μετατρέπει ξανά την Δυτική Όχθη σε εμπόλεμη ζώνη» της Εύας Αναστασιάδου.
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Προσπαθώ να ολοκληρώσω το μοντάζ σε ένα ντοκιμαντέρ, αλλά προς το παρόν ετοιμάζω την κεντρική παρουσίαση του βιβλίου μου. Στα σκαριά υπάρχουν ταινίες, ένα μιουζικαλ και νέα βιβλία, αλλά πρώτα πρέπει να βρω χρόνο.
➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Facebook
