Στο πέρασμα των χρόνων, η ζωή της Πηνελόπης Φλουρή μοιάζει με ένα καλειδοσκόπιο επιλογών, αλλαγών και αναζητήσεων. Η αφήγηση της πορείας της μοιάζει με ένα καλλιτεχνικό όνειρο γεμάτο φως και σκιές, γέλιο και «δράμα», σταυροδρόμια που οδήγησαν άλλοτε σε παύσεις με σιωπές και άλλοτε σε ξέφρενο χορό δημιουργίας.
Γεννημένη στο Ηράκλειο της Κρήτης, ανάμεσα στη μυρωδιά του θαλασσινού αέρα και στις ιστορίες των βουνών, πέρασε τα πρώτα της χρόνια σε μια πόλη που, όπως κάθε νησί, κρύβει μέσα της μια ήσυχη αλλά έντονη αντίφαση: τη δίψα για φυγή και την ανάγκη για ρίζες. Το Ηράκλειο την εφοδίασε με την αυθεντικότητα του τοπίου και τη δύναμη της παράδοσης.
Όταν έφτασε στην Αθήνα για σπουδές στο Οικονομικό της Νομικής, η Πηνελόπη έμοιαζε να ακολουθεί έναν δρόμο ήδη στρωμένο. Όμως, η φωνή της τέχνης μέσα της δεν σιώπησε. Αντίθετα, έγινε κραυγή. Έτσι, όταν αποφοίτησε από την Νομική, γρήγορα έδωσε τη θέση της στη θεατρική μαγεία, και η δραματική σχολή “Αρχή” της Νέλλης Καρρά έγινε το πρώτο της βήμα προς το νέο της πεπρωμένο.
Το 2012, ίδρυσε την ομάδα ABNORMAL, έναν πυρήνα δημιουργίας και έκφρασης που θα της επέτρεπε να διευρύνει το θεατρικό της όραμα. Η πρώτη της σκηνοθετική δουλειά, “Ο Ξένος” του Αλμπέρ Καμύ στο bios, την καθιέρωσε ως μια καλλιτέχνιδα που εξερευνά τις υπαρξιακές αβύσσους με ευαισθησία και ένταση.
Λίγο αργότερα, κατάλαβε πως η επαφή της με τη γιόγκα δεν ήταν απλώς μια τυχαία στάση στη ζωή της. Η σωματική άσκηση έγινε το νήμα που έδενε την καλλιτεχνική της έκφραση με τη σωματική και πνευματική πειθαρχία. Και έτσι, η γιόγκα, ως εργαλείο και φιλοσοφία, διαμόρφωσε την πορεία της ως performer και εκπαιδεύτρια, ανοίγοντας νέες διαστάσεις στη δημιουργική της πρακτική.
Η καλλιτεχνική της διαδρομή αποτυπώνεται μέσα από τα έργα της, όπως το “Van Gogh – Χαλεπάς: Ιδιοφυΐα και Τρέλα”, το “ΤΙΠΟΤΑ” (σε κείμενα του Μπέκετ), το “Γράμμα στον Πατέρα” του Φραντς Κάφκα (παίζεται στο Η.UG) και πολλές ακόμα συμμετοχές στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά και τα ερευνητικά εργαστήρια της που συνδυάζουν την αφήγηση και την ποίηση. Κάθε παράσταση, κάθε ερευνητικό βήμα, μοιάζει με ταξίδι σε έναν κόσμο όπου η πραγματικότητα και η φαντασία ενώνονται.
Η πανδημία υπήρξε ο καταλύτης για μια τολμηρή κίνηση στη ζωή της. Το H.UG, ένας χώρος που άλλοτε λειτουργούσε ως ξυλουργείο, έγινε το καταφύγιο της τέχνης και των ανθρώπων που την πλαισιώνουν. Εκεί, οι ιστορίες πήραν σάρκα και οστά, οι ιδέες βρήκαν φωλιά, και το όνειρο απέκτησε τη δική του υλική υπόσταση.
Η Πηνελόπη Φλουρή δεν είναι απλώς μια ηθοποιός και σκηνοθέτιδα. Είναι μια αφηγήτρια ζωής, μια δημιουργική γυναίκα στο σύγχρονο αστικό τοπίο που ξέρει να φωτίζει τα σκοτάδια της ανθρώπινης εμπειρίας, αναζητώντας το νόημα εκεί όπου ο χρόνος, η τέχνη και η ψυχή συναντιούνται. Το OLAFAQ τη συνάντησε ένα χειμωνιάτικο (που στην πραγματικότητα έμοιαζε ανοιξιάτικο) απόγευμα στην Πλάκα και η καθιερωμένη ανάκριση των αγαπημένων μας “Common People” πήγε κάπως έτσι…
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ήθελα να γίνω πιλότος. Μου έλεγαν, όμως, πως μόνο οι άντρες γίνονται πιλότοι, κι έτσι κατέληξα να λέω αεροσυνοδός.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
«Σ’αγαπώ». Σε όλες τις γλώσσες.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Χαλαρωτική, με ήχους από κύματα θάλασσας και πουλάκια να κελαηδούν.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η οδός Πανεπιστημίου όταν είναι άδεια. Έχει μια μοναξιά…
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα αποκάλυπτα τα μπαζωμένα ποτάμια της και θα την γέμιζα με δέντρα.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνο βρίσκω το γεγονός πως εξακολουθούν να υπάρχουν παλαιοπωλεία, καφενεία, τσαγκαράδικα και ο,τιδήποτε φέρει μέσα του τον χρόνο.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Όταν είμαι στον δρόμο, παίζω καθημερινά κορώνα γράμματα με την ζωή μου.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στον λόφο Φιλοπάππου. Όχι Κυριακή…
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Αϊνστάιν, για να συζητάω μαζί του με ελληνικό καφέ, την θεωρία της σχετικότητας.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Μια μεγάλη βόλτα με το σκυλί μου, μια δημιουργική συζήτηση που με ταρακουνά, ένα φαγητό πλούσιο σε βιταμίνες και μια ζεστή αγκαλιά.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Η ξεκούραση. Το τίποτα.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η σχέση με το τηλέφωνο: Viber, mail, Messenger, What’sUp, και όλα τα σχετικά.
– Τι είναι ευτυχία;
Να αγαπώ και να εκτιμώ όσα έχω. Να είμαι στο τώρα
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Η νεκρική πομπή της οδού Πειραιώς.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Καλλιδρομίου. Σάββατο. Μετά την λαϊκή…
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Θα έλεγα η ευγένεια.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ».
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
«Μεσάνυχτα στο Παρίσι», του Woody Allen. Μεσάνυχτα στην Αθήνα…
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Πεταμένα παιχνίδια σε κάδους σκουπιδιών
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«ΦΥΓΑΜΕ»… Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Κάνει ό,τι μπορεί. Όταν χορεύει μου αρέσει.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Να φύγουμε, να πάμε στην Μόσχα.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Μου λέω «μπράβο» για τις νίκες και τις ήττες της ημέρας.
– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Σκηνοθετώ το “Γράμμα στον Πατέρα” του Φ. Κάφκα, που ανεβαίνει για δεύτερη για λίγες παραστάσεις, με ηθοποιό τον Οδυσσέα Ζήκα και βρίσκομαι παράλληλα στην διαδικασία οργάνωσης για την περιοδεία μας στην Πάτρα, την Θεσσαλονίκη, την Κρήτη και το εξωτερικό. Επιπλέον προετοιμάζομαι για το “ΡΕΒΕΓΙΟΝ | Μια performance για τον χρόνο που κυλά” (26-30 Δεκέμβρη) στο H.UG. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο project όπου θεατές και 5 performers καθόμαστε μαζί σε ένα γιορτινό τραπέζι, φτιάχνοντας έναν κόσμο εμπνευσμένο από γνωστές φράσεις και κείμενα που έχουν καθορίσει το Παγκόσμιο Θέατρο. Ταυτόχρονα βρίσκομαι σε διαδικασία έρευνας για ένα νέο έργο βασισμένο στην “Ραψωδια Ψ” της Οδύσσειας, ιδωμένο από την ματιά της Πηνελόπης, το οποίο πρόκειται να ανέβει την άνοιξη. Παράλληλα με όλα όσα τρέχουν, εξακολουθώ να είμαι στην διοργάνωση του χώρου H. UG (HUMAN UNDERGROUND), να σχεδιάζω τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του και να συνομιλώ με καλλιτέχνες. Τέλος, σχεδιάζω ένα μεγάλο ταξίδι εκτός Ευρώπης, το οποίο ονειρεύομαι καιρό.
