H Oλίνα Νικολαΐδου είναι 32 χρόνων, γράφει στίχους, στιχάκια και σενάρια, τραγουδά κι αγαπά τα ζώα πιο πολύ από τους ανθρώπους. Έχει πάρει πτυχίο στο πιάνο και έχει κάνει μαθήματα φωνητικής. Έχει τελειώσει το Πάντειο, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με τις σπουδές της και τελικά βρέθηκε στο χώρο της διαφήμισης, όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα ως freelancer. Κάποτε σκηνοθέτησε ένα θεατρικό κι έπειτα, έπιασε στα χέρια της την κάμερα. Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί τα δικά της βίντεοκλίπ και πρόσφατα και άλλων καλλιτεχνών. Όσο για τη μουσική, γράφει στίχους και μελωδίες με τη φωνή της, πάνω στη μουσική που συνθέτει ο Γιώργος Βερναρδάκης που μαζί μέσω της Mellowsophy Music έχουν κυκλοφορήσει πέντε κομμάτια με πιο πρόσφατο την «Αθωότητα», ενώ παράλληλα ετοιμάζουν το πρώτο τους άλμπουμ. Αυτό που την εμπνέει περισσότερο για να γράψει στίχους είναι οι σημειώσεις που κρατά στις συνεδρίες της ψυχοθεραπείας, αλλά και κάποιες προσωπικές ιστορίες που όπως μας λέει μάλλον «δεν είναι τόσο προσωπικές τελικά». Της αρέσει το χρώμα, βαριέται την αισθητική της νταρκίλας, της αρέσουν οι άνθρωποι που μοιάζουν με ρόλους και είναι τόσο κοινωνική, όσο κι εσωστρεφής.

Κάθε μουσικό της κομμάτι θέλει να συνοδεύεται από μία ή περισσότερες εικόνες της φαντασίας της. Θέλει να είναι σαν μια περφόρμανς, ενα ολοκληρωμένο πρότζεκτ. Με αφορμή αυτό, άρχισε να δημιουργεί -με τη βοήθεια φίλων- τα βιντεοκλίπ της. Η σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ, είναι αυτά που η καλλιτέχνις θέλει να κάνει, παράλληλα με το τραγούδι. Μέσα σε όλα αυτά, έχει κι ένα vintage shop στο Instagram, με preloved κομμάτια από το ‘60 μέχρι σήμερα. Λέγεται Nouveaux Vieux και προωθεί την κουλτούρα του second-hand και την ανακύκλωση των ρούχων.

Αυτό τον καιρό η Ολίνα βρίσκεται σε έναν δημιουργικό «πυρετό» καθώς προετοιμάζεται για ένα λάιβ. Παράλληλα μοντάρει το βιντεοκλίπ μιας νέας μπάντας, κάνει φωτογράφιση για το Nouveaux Vieux, δουλεύει και ψάχνει μια καλύβα σε ένα νησί για να εκτοξευθεί εκεί και να μείνει για όλο το καλοκαίρι. Παράλληλα, με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, δουλεύει πάνω στο πρώτο της άλμπουμ που θα ονομάζεται CATS ON CBD.

Η ανάκριση της Olafaq ομάδας πάει κάπως έτσι:

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Πριν μάθω να γράφω, ξεκίνησα να διαβάζω νότες. Εγώ όμως κόντρα στις συμβουλές των δικών μου που επέμεναν πως πρέπει να ασχοληθώ με το πιάνο και τη μουσική, επέμενα πως θα γίνω κάτι πιο… σοβαρό. Έλεγα πως όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος. Είχα έφεση στο γράψιμο και δεν ήξερα τι άλλο -πιο σοβαρό- μπορεί κανείς να κάνει, γράφοντας. Κάποτε το έκανα επάγγελμα και ήταν ωραία! Όμως τελικά το σύμπαν και οι επιλογές μου συνωμότησησαν ώστε να αλλάξω δρόμο.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το γουργούρισμα της γάτας που έχει ξαπλώσει στην πλάτη μου, όσο εγώ κοιμάμαι μπρούμυτα.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
90’s hip hop. Κι εγώ με μια κάμερα να τραβάω.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Αυτό που βλέπω κάθε φορά για πρώτη φορά, περπατώντας το.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Τα τραπεζάκια στα πεζοδρόμια, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στις ράμπες, τα παρατημένα κτίρια που μπορούν να φιλοξενήσουν τόσο κόσμο που έχει ανάγκη από στέγη. Και θα έβαζα εξάτμιση σε όλα τα μηχανάκια για να μην τα ακούω με σκασμένες εξατμίσεις να μαρσάρουν στην πόλη.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Κάποιους ανθρώπους και τις ιδέες τους που γίνονται πράξη.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Γαμιέσαι.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Μία παραλία λίγο έξω από την πόλη, Μάρτιο μήνα που πάνε μόνο κάποιοι γέροι, χειμερινοί κολυμβητές.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Phoebe Waller-Bridge. Να της μάθαινα ελληνικά, να με μάθαινε σινεμά.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Τουλάχιστον μία ώρα στον καναπέ, χωρίς καμία κουβέντα, ήχο, μουσική, συζήτηση -αγκαλιά με τις γάτες μου.

– Ποια απόλαυση κρύβει για σένα τις περισσότερες ενοχές;
Το «στα’ λεγα εγώ», που λέω συχνά στις φίλες και τους φίλους μου. Γιατί συνήθως το έχω προβλέψει -μόνο για τους άλλους, σχεδόν ποτέ για μένα- ότι κάτι θα πάει στραβά.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η αναβλητικότητά μου, που με ακολουθεί σε ό,τι κι αν κάνω.

– Τι είναι ευτυχία;
Το να πίνεις ένα, δύο, τρία κρασιά με ανθρώπους που σε αγαπούν δίχως όρους. Που μαζί τους νιώθεις ότι χωράς. Που σε αποδέχονται όπως είσαι και μαζί τους ξεχνάς -για λίγο- τη ματαιότητα της ζωής.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Το στοιχειωμένο σπίτι των φαντασμάτων στην οδό Άγρας. Έχω ψάξει ό,τι έχει γραφτεί γι’ αυτό.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Α, είναι πολλά. Και σχεδόν όλα είναι μπαρ. Το παλιό, θρυλικό pop στην Κλειτίου. Το Boiler. Το Jazz in Jazz. Εκεί συνήθως οι αντιστάσεις εξαφανίζονται και αφήνεσαι στο να σου συμβεί κάτι αναπάντεχο.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το να τολμάει να μιλάει ανοιχτά για τις αδυναμίες του και να ζητάει βοήθεια.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Μμμ δεν θα έκανα γκράφιτι κανέναν στίχο. Δεν βρίσκω το νόημα. Προτιμώ να τους τραγουδάω στο αμάξι, στο ντους, σε σπίτια με παρέες, σε μαγαζάκια σε νησιά, σε ρεμπετάδικα.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Καμία. Αλλά θα ήθελα πολύ να ερχόταν ο Ken Loach να μείνει για ένα χρόνο στην Αθήνα και να κάνει μια ταινία για την Ελλάδα.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Θα ήθελα να φωτογραφίζω ιδιαίτερες φάτσες, περίεργους ανθρώπους που συναντώ μπροστά μου. Συνήθως οι άνθρωποι με εμπνέουν στην πόλη. Αλλά -σωστά- νιώθω ότι θα τους παραβιάσω και δεν το κάνω. Και τελικά καταλήγω να τραβάω αδέσποτες γάτες που αράζουν στον ήλιο.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Καμία, αλλά τώρα που είπες τσίχλα, μάλλον θα μου κολλήσει.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
«Ζω στην πόλη που δεν κοιμάται, από θλίψη – μη φανταστείς από κάτι άλλο». Σου απαντώ με στίχους που έγραψα λίγες μέρες πριν.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Δεν έχω συγκεκριμένη ρουτίνα. Όμως το πιο αστείο είναι ότι απαγγέλω δυνατά, όσες σελίδες αντέχω, από το βιβλίο που διαβάζω εκείνη τη χρονική περίοδο.

– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Στο άμεσο μέλλον θα ήθελα να ταξιδέψω, να συνεργαστώ με πολλούς, πολλούς νέους καλλιτέχνες, να βγάλω το πρώτο μου άλμπουμ, να κάνω ένα λάιβ ακριβώς όπως το έχω φανταστεί. Με χορευτές, με ποιητές, με videos να παίζουν σε οθόνες και όλες τις μορφές τέχνης σε μια περφόρμανς. Αλλά πιο πολύ θέλω να ξαπλώσω στην άμμο, ή σε βράχια, το πρωί με ήλιο και να σηκωθώ από εκεί το άλλο πρωί.

➸ INΦΟ: Instagram, Bandcamp,Mellowsophy Music