Από τη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ η Χρύσα Κολοκούρη έχει τον δικό της τρόπο να ονειρεύεται και σίγουρα αυτός δεν περιλαμβάνει τίποτα μίζερο και λίγο. Αγαπάει τον χορό και το σωματικό θέατρο, ενώ διδάσκει γιόγκα και αυτοσχεδιασμό σε παιδιά και ενηλίκους.

Τη φετινή σεζόν την είδαμε στο “Αγάπης Αγώνας Άγονος” και σε λίγο θα παρουσιάσει το πρώτο της θεατρικό εγχείρημα στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα με τίτλο “Δε μιλένιαλς”.

Της αρέσει η ποίηση του Χριστιανόπουλου και μεγάλη της αδυναμία είναι η γάτα της Λούνα. Αν ζούσε στον μεσαίωνα θα ήταν μια μικρή θλιμμένη πριγκίπισσα όμως ζει στην Αθήνα του τώρα και νιώθει υπέροχα με αυτό.

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Αστρονόμος. Το είχα πάρει πολύ σοβαρά και διάβαζα βιβλία για τα ουράνια σώματα. Την επόμενη χρονιά αποφάσισα να γίνω κομμώτρια.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το γουργουρητό της Λούνα.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Κάτι που να μαλακώνει το άγχος της αναμονής και την κούραση της ημέρας.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Τα Εξάρχεια και το μπαλκόνι μου.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα ξαναεμφάνιζα τα ποτάμια της.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Την πολυπλοκότητά της.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«… η σχέση μας χρειάζεται και διαλείμματα».

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το αναψυκτήριο της Καλοπούλας, νωρίς το πρωί.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Άννα Σικελιανού.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Να τον κοιτάξω στο τέλος της, να πούμε «Μεγάλη μέρα» και να χαμογελάσουμε. Το χαμόγελο σημαίνει πως ήταν και γεμάτη. Αν λείπει, σημαίνει ότι ήταν απλά μεγάλη.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Ό,τι κρύβει ενοχές δεν μπορώ να το νιώσω ως απόλαυση, άρα ούτε και να το ονομάσω έτσι.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η διαρκής έλλειψη χρόνου να αφήσω το μυαλό μου να περιπλανηθεί, χωρίς να σκεφτεί το επόμενο. Και το ότι πολλοί απ’ τους ανθρώπους που αγαπάω είναι μακριά. Αυτό, κυρίως αυτό.

– Τι είναι ευτυχία;
Η έλλειψη ανάγκης για κάτι άλλο από αυτό που ήδη συμβαίνει.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Μέχρι να μου γίνει αυτή η ερώτηση, δεν γνώριζα κανέναν. Ψάχνοντάς το, μου αρέσουν όλοι.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στα Ιλίσια.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (commonpeople);
Η ικανότητα να ακούσει τον άλλον, χωρίς να έχει ήδη σκεφτεί τι θα ήθελε να του απαντήσει.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Θα ήταν στίχοι από ένα ποίημα. Του Ντίνου Χριστιανόπουλου.

«Όταν σε λέω λεβεντιά
μην ξεχνάς πως είσαι μαλάκας
όταν σε λέω γλύκα μου
μην ξεχνάς τι ξυλάγγουρο είσαι
Και μη θαρρείς πως είσαι τίποτα
επειδή σε προσκυνώ».

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Τρέξε Λόλα, τρέξε”.

Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Αναπάντεχες στιγμές ομορφιάς και τρυφερότητας μέσα στο μπετόν.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Έμπειρο».

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Και τη μέρα πολλές φορές!

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Μου θυμίζει μια πόλη που μπορεί μέσα στο ίδιο τετράγωνο να είναι ικανή για τη μεγαλύτερη ασχήμια και ομορφιά.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Σηκώνω την κουβέρτα, για να κουρνιάσει η Λούνα στο πλάι μου, κλείνω το φως και μετά διαπραγματεύομαι τον χώρο στο κρεβάτι μαζί της. Φυσικά, νικάει πάντα η γάτα.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
«Καρέκλα πλυντηρίου: Μια μικρή ανακουφιστική νήσος στο χάος της ζωής μας». Απόψε θα φορτώσω τη δικιά μου με τα ρούχα της ημέρας με λιγότερες ενοχές.

– Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Από 20 Φεβρουαρίου κάθε Τρίτη θα είμαι στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα,στην παράσταση “Δε μιλένιαλς”, μια παράσταση για το τι σημαίνει να ζεις στην Αθήνα του σήμερα εκεί γύρω στα 30. Είναι η πρώτη δουλειά που σκηνοθετώ και το πρώτο ολοκληρωμένο κείμενό μου. Πολλές πρώτες φορές μαζεμένες και ανυπομονώ! Για το μέλλον υπάρχουν κάποιες σκέψεις, αλλά θα ήθελα, έστω για λίγο, να έχω την πολυτέλεια να μην σχεδιάσω τίποτα. Βγαίνω από μία περίοδο που κάθε ώρα μου ήταν προγραμματισμένη. Μου έχει λείψει το αυθόρμητο.

IΝΦΟ για το σκονάκι σου: Facebook | Instagram

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News