Ο Χρήστος Κιουμουρτζής ή Πιανίστας ή Blemish Squat List δεν έχει τόσα ονόματα επειδή έχει να κρύψει κάτι. Αντίθετα, αποκαλύπτει τα πάντα (ή έστω αυτά που δεν του αποκρύπτει το αξιοθαύμαστο θράσος του) μέσα από τις κυρίως instrumental μουσικές του, ηλεκτρονικές και γεμάτες από το ξεδίπλωμα της εμμονής πάνω σε μια αρχική ιδέα που με κάθε ήχο αποκτά δική της ζωή, μεγαλώνει και κατακλύζει τα πάντα μέχρι το τέλος της. Από το play μέχρι το stop, κάθε track γίνεται σε one take, όπως το να ζεις τη στιγμή όπως απλά συμβαίνει – χωρίς παρεμβάσεις, προσθήκες, αφαιρέσεις, διορθώσεις και δεύτερες ευκαιρίες.

Ο Χρήστος γεννήθηκε στις Συκιές της Θεσσαλονίκης, αλλά γνωρίζει κάθε γωνιά της Αθήνας όπου ζει αγαπώντας τα δύο παιδιά του – χωρίς «αλλά»– και συνθέτοντας αντιθέσεις με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. Ως ηχητικός δημιουργός, θεωρεί τον εαυτό του μέρος της μουσικής βιοτεχνίας, όχι «βιομηχανίας», γεγονός που εμφανίζεται ακόμη και στο DIY look’n’feel των CDs του (αν όχι και στο γεγονός ότι ακόμα φτιάχνει CDs). Το πρώτο από αυτά, «Ο κακός ήχος οφείλεται στη στυλιζαρισμένη πλέον ζωή μας» κυκλοφόρησε το 2022 και εξαπλώθηκε από στόμα σε στόμα κι από χέρι σε χέρι ξεκινώντας από τα Εξάρχεια, όπου περνά ένα μεγάλο μέρος της μέρας του. Το δεύτερο, «Δεν υπάρχει κάποια έννοια για μένα, απλά χωράω» παρουσιάστηκε επίσημα το Πάσχα που μας πέρασε στη Θεσσαλονίκη (περισσότερα πάνω σ’ αυτό μας λέει ο ίδιος, σεμνά πάντα, λίγο παρακάτω) και έγινε sold out εν μία νυκτί. Αυτόν τον καιρό, ο Χρήστος ετοιμάζει μια νέα, δεύτερη εκδοχή του, στην οποία τα tracks θα συνοδεύονται από στίχους και φωνητικά. Το σταθερό δημιουργικό motto του: «Είμαστε όλοι μια κατάληψη κι αυτό είναι το soundtrack της: Ένα fanzine από ηχητικά αποκόμματα».

Συναντηθήκαμε μια Κυριακή στο Ωδείο Αθηνών όχι για μάθημα αλλά για να σκαρφαλώσουμε στα δέντρα της αυλής του και η ανάκριση της ομάδας του Olafaq πήγε κάπως έτσι:

– Όταν ήσουν παιδί, τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ποτέ μου δεν απαντούσα σε τέτοιες ερωτήσεις κι ερχόμουν σε δύσκολη θέση πάντα γιατί για όλους ήταν πολύ εύκολο να απαντήσουν. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω και ίσως να μη μάθω ποτέ. Πάντα ήθελα να ήμουν τίποτα ώστε, όταν δεν τα καταφέρνω, να μην παίρνω μερίδιο στην αποτυχία ή την επιτυχία. Γι’ αυτό και ο τίτλος του καινούργιου μου CD που έβγαλα στη μουσική βιοτεχνία, είναι «Δεν υπάρχει κάποια έννοια για μένα, απλά χωράω», το οποίο παρουσίασα στον Oratos στη Θεσσαλονίκη στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΣΑΡΙΩΝ – το art cover το έκανε η υπερθεάρα @garlic_studios και τη γραφιστική επιμέλεια ο Μίλτος Μπεγνής.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Εγώ δυστυχώς έχω το κουδούνισμα παλιού τηλεφώνου. Ξέρω, ξενέρωτο, αλλά ο ιδανικός ήχος για μένα είναι αυτός από το φιλί των παιδιών μου που μου δίνουν κάθε πρωί πριν πάνε σχολείο.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Για μένα, καμία. Η μουσική στο μετρό επιχειρεί να κατευθύνει το συναίσθημα. Νομίζω πως στο μετρό θα έπρεπε να κρατάμε ενός λεπτού σιγή για όλους τους αγχωμένους εκεί μέσα.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Έλα μου ντε; Κάποτε ήταν η ανωνυμία και η αφομοίωση κάθε χαρακτήρα που υπήρχε μέσα σε αυτήν. Τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχω εγώ σε αυτήν ή αν απλά ξεχωρίζω μέσα από αυτήν.

– Αν είχες τη δύναμη, τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Να γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στο τι μπορώ να αλλάξω σε αυτήν και τι σε μένα, για να ζούμε αρμονικά.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τίποτα. Είμαστε προκάτ σε όλα.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Δεν αποτελώ μια δόξα, είμαι μια διέξοδος.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Έχω πάψει να διαβάζω γιατί πλέον μου τη σπάει η γνώμη των άλλων και κυρίως η δική μου, και αυτούσια και μέσω των άλλων.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον μελλοντικό μου εαυτό, όχι σαν διασημότητα, αλλά για να μου πει το πώς είναι το παρακάτω. Άντε και τον Χίτσκοκ, για να έχω κάτι να λέω και να γίνονται ταινίες μετά.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Το κενό μου, που δημιουργείται από τα απαραίτητα και χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω λειτουργικά. Και «γεμίζει» με τον Σταυρούκο μου, που είναι πλέον έφηβος κι έχει κλειστεί στον εαυτό του για να τον μάθει, και στην έξαλλη Κατερίνα μου που ενθουσιάζεται όταν ρεύομαι και μου λέει «άριστα».

– Ποια απόλαυση κρύβει για σένα τις περισσότερες ενοχές;
Το να έχω δίκιο και δυστυχώς μου συμβαίνει συχνά.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Εγώ, και ο λόγος είναι ότι πρέπει κάθε μέρα να αποδεικνύω ότι η κατάρτιση χαλάει τη διασκέδαση.

– Τι είναι ευτυχία;
Οι συζητήσεις με τον Σταυρούκο που «ψάχνεται» σε όλα, από το σώμα του μέχρι το πώς να κατανοήσει τον κόσμο και με την Κατερίνα, που της κάνω γαλούχηση μουσική και τώρα έχει «κολλήσει» με τη Siouxsie που θα κρατάει πανό στη συναυλία της, και με τους Daft Punk και το βίντεο κλιπ του Gondry. Ίου, πολύ «κουλτουρέ» διαβάστηκε αυτό, και συναισθηματικούλι.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δεν ξέρω κάποιον. Πόσο βλάχος, Θεέ μου, τόσα χρόνια εδώ και δεν έμαθα κάποιον.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ. Μόνο αφέθηκα στον έρωτα της Μαρίας και αυτό έχει τελειώσει πλέον.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Έλα μου ντε, δεν το έχω καταφέρει ποτέ και δεν ξέρω τι έχουν οι άλλοι ώστε να το καταφέρω κι εγώ. Ίσως να… Δεν ξέρω, μαλακίες θα σου πω. Συγνώμη.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;

1. Δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι
2. Καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα, τελειώνω
3. Και το δικό μου: Η αταξία μου είναι απροκάλυπτα αισθησιακή όσο ένα σταυροπόδι που ξεπροβάλλει το δεξί πόδι μέσα στο αριστερό μπούτι (μεγάλο σόρι).

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το 12 Monkeys, αλλά να ήταν πραγματικότητα.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Μαλακίες κυρίως, και κάτι που δεν βγάζει νόημα, ίσα-ίσα για να πω εγώ τη δική μου μαλακία σαν επικεφαλίδα.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Ευγνώμων.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Αν και δεν πολυβγαίνω, νομίζω ναι, έχει τα πάντα. Απλά ξεχνάμε εμείς να τα σπάσουμε όλα στην Αθήνα.

– Τι σημαίνει για σένα η φράση «η πόλη ανάποδα»;
Sans dieu. Άσχετο, το παίζω εξυπνάκιας.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Να σκεπάσω την Κατερίνα, να ξεσκεπάσω τον Σταύρο, να τους δώσω ένα φιλί, να τους πω πόσο τους αγαπάω – και παραδόξως, απαντάνε και τα δύο «κι εγώ».

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
48 Ώρες στη Θεσσαλονίκη, και δεν το διάβασα γιατί έχει φωτό μόνο. 

– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Να βγάλω το κανονικό CD «Δεν υπάρχει κάποια έννοια για μένα, απλά χωράω» με στίχους και φωνητικά, γιατί αυτό ήταν ένα συλλεκτικό 12 + 1 CD, το ένα δικό μου. Να φύγω σεζόν Σκιάθο, να αγαπάω τα παιδιά μου κάθε μέρα πιο πολύ και να νιώθουν υπέροχα και κάθε μέρα να γουστάρουμε.

➪ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου ➪ Bandcamp ✯ Facebook ✯ Instagram

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News