Εκλογές στη Γερμανία σε λίγες ημέρες. Κρίση ολκής στην Ένωση μετά την απόφαση του Προέδρου Τραμπ να κάνει απευθείας τις επαφές με τον Πούτιν, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, χωρίς τη συμμετοχή της Ευρώπης. Μπορεί ο απερχόμενος Σολτς και ο “αδύναμος” Μακρόν να προβάλουν αντίσταση; Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη πόνταρε για χρόνια πολλά – αν όχι τα πάντα – στις Ηνωμένες Πολιτείες και τώρα φαίνεται πως δεν έχει εναλλακτικό πλάνο. Τα πράγματα σύντομα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα κι ελάχιστοι φαίνεται να διαισθάνονται τους μεγάλους κινδύνους. 

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταξύ αυτών κι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης “υπάκουσαν” πρόθυμα σε όσα τους πρότεινε η κυβέρνηση Μπάιντεν και τώρα ελάχιστοι μπορούν να βρουν δεσμούς με τον Τραμπ, ο οποίος δεν αισθάνεται πως έχει την ανάγκη της Ευρώπης, ενώ ακριβώς την ίδια άποψη έχει και ο Έλον Μασκ που το βλέμμα του είναι περισσότερο στη ζωή στον Άρη και λιγότερο στην υποστήριξη του AfD. Οι ισορροπίες αλλάζουν καθημερινά θεαματικά και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σαφήνεια τι μας ξημερώνει. Η κατάσταση μοιάζει οριακή, καθώς ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ λειτουργεί στην εξωτερική πολιτική με όρους συναλλαγών, αφήνοντας συγκεκριμένα δόγματα που υπήρχαν για χρόνια να πάνε περίπατο. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να πει πως δε γνώριζε. 

Αυτή τη στιγμή το μέλλον της Ουκρανίας είναι στον αέρα κι ο Ζελένσκι βρίσκεται κάτω από τεράστια πίεση. Οι ηγέτες της Ευρώπης όμως φαντάζουν εξαιρετικά αδύναμοι, όπως και συνολικά η Ήπειρος να διαδραματίσει έναν κομβικό ρόλο στις εξελίξεις. Η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζονται ως παρακμάζοντα κομμάτια του Δημοκρατικού Κόμματος που αδυνατεί να βρει πυξίδα για την επόμενη ημέρα του και να στείλει μήνυμα συσπείρωσης και προς τα μέρη μας. Η διαμορφωθείσα πραγματικότητα είναι ζοφερή και σύντομα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και την κατάσταση που διαμορφώνεται λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές. 

Το μόνο δεδομένο είναι ότι στον νέο κόσμο η πολιτική περνάει οριστικά σε δεύτερη μοίρα. Το χρήμα γίνεται ο μοχλός που κινεί τα πάντα κι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο πλευρό του Τραμπ δεν έχουν κανέναν ηθικό ενδοιασμό να διαπραγματευτούν με όσα τους έχει διδάξει η αγορά και για τις ανθρώπινες ζωές. Υιοθετούν πλήρως θεωρίες – πέρα από συνομωσίας – νικητών κι ηττημένων και αφήνουν τις ανισότητες να ενταθούν με τις ευλογίες τους. Όλο αυτό προκαλεί τεράστια σύγχυση και επιφυλακτικότητα, καθώς ένας κόσμος με αρκετές σταθερές συνισταμένες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου μέχρι και σήμερα αλλάζει συθέμελα και κανείς δε γνωρίζει τι μας ξημερώνει. 

Η εποχή κρύβει εκπλήξεις και απόψεις που αφορούν το περιβάλλον, τις ευάλωτες ομάδες κι άλλα μείζονα ζητήματα περνούν σαν ρομαντικές κινούμενες εικόνες που πέρασαν και χάθηκαν σε ένα χρονολόγιο ή σε μία εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης. Τραμπ και Πούτιν θα συζητήσουν παίζοντας μία παρτίδα σκάκι. Σε αυτή κι η Ευρώπη (ακόμα κι αν δεν ακουστεί τίποτα δημόσια) αποτελεί ταυτόχρονα μέρος των πιονιών (πιθανότατα στρατιωτάκια) και επινίκιο. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καιρών. Οι μάζες απασχολούνται με επουσιώδη ζητήματα και χάνεται το δάσος ανάμεσα σε μικρά δέντρα. 

Στις ταραχώδεις ημέρες μας ένα κόμμα που διαφέρει πολύ από το παραδοσιακό ρεπουμπλικανικό, παραδομένο στους κολοσσούς της Σίλικον Βάλεϊ έχει κάνει “ρεσάλτο” στην εξουσία και φιλοδοξεί να αλλάξει τα πάντα σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως εύκολα γίνεται κατανοητό όλο αυτό ενέχει κινδύνους, ενώ παράλληλα η Κίνα ετοιμάζεται σε ένα καθεστώς “Ψυχρού Πολέμου” χωρίς να γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο ποια είναι η δυναμική της και τα περιθώρια εξέλιξής της. Σε όλο αυτό το παζλ το κομμάτι της Ευρώπης μοιάζει να έχει μπει και μάλιστα τα κομμάτια γύρω της να έχουν τοποθετηθεί με τέτοιον τρόπο που τα περιθώρια ευελιξίας είναι ελάχιστα τη δεδομένη χρονική στιγμή. 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.