Δημιουργικοί άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή φέτος μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Εδώ είναι ένας φόρος τιμής σε μερικούς από αυτούς, μέσα από τις δικές τους φωνές που μένουν αθάνατες στον χρόνο. Χέρια που κρατούσαν πινέλα, στυλό και μπαγκέτες, μάτια που έβλεπαν νέο νόημα στο οικείο. πόδια που χόρεψαν πάνω σε σκηνές, στάθηκαν μπροστά σε μικρόφωνα και αποφασιστικοί δημιουργοί τους έγραφαν.
«Οι καλλιτέχνες με κάποιο τρόπο “πέφτουν” πάνω στην καλύτερη ζωή του κόσμου και εγώ δεν έχω παράπονο» — Τζίνα Ρόουλαντς, ηθοποιός
«Η “ειδική γεύση” ενός μουσικού εμφανίζεται με την ηλικία» — Σέιτζι Οζάουα, μαέστρος
«Όσο κι αν έχω μια τεράστια αρνητικότητα για την ανθρωπότητα και μεγάλη δόση αυτοκριτικής, είμαι πραγματικά ευγνώμον. Αυτό υπάρχει κάπου μέσα μου. Δεν το αφήνω να βγει πολύ στη σκηνή, γιατί θα απογοητεύσω το κοινό» — Ρίτσαρντ Λιούις
«Δεν μπορείς να αφήνεις ανθρώπους που δεν γνωρίζεις να αποφασίζουν ποιος είσαι» — Νίκι Τζιοβάνι, ποιήτρια
«Όταν έμαθα να μιλάω, η καλύτερη συμβουλή που μου έδωσε ο δάσκαλός μου ήταν: Μην ακούς τον εαυτό σου. Μην ακούς τους τόνους που βγάζεις, γιατί μπορεί να εντυπωσιαστείς από αυτούς. Αν αρχίσεις να ακούς τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν θα το κάνει» — Λίαμ Πέιν, τραγουδιστής
«Προτιμώ να είμαι γνωστός για το ότι είμαι καλό άτομο παρά για οτιδήποτε άλλο» — Τζέιμς Έρλ Τζόουνς, ηθοποιός
«Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα μουσική για τα χρήματα ή τη δόξα. Ποτέ. Και ούτε πρόκειται να το κάνω, γιατί τότε ο Θεός φεύγει από το πλευρό σου» — Κουίνσι Τζόουνς, μουσικός
«Έχουμε αυτό το ατέλειωτο πηγάδι μέσα μας, και το θέμα είναι να συνεχίζουμε να σκάβουμε σε αυτό το πηγάδι για τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες — και έτσι να μπορούμε επίσης να δούμε όλη την ομορφιά» — Σάνον Ντόχερτι, ηθοποιός
«Γράφω όλο το χρόνο, και στο τέλος της χρονιάς βγάζω ένα άλμπουμ. Και αν είναι χάλια, είναι χάλια, και αν είναι καλό, είναι καλό. Απλά το αφήνω εκεί που είναι» — Τόμπι Κιθ, μουσικός
«Η μουσική είναι στον χρόνο, αλλά δεν πρέπει να σταματάς και να το ανακαλύπτεις, γιατί τότε χάνεις τον χρόνο, επειδή ο χρόνος δεν υπάρχει» — Λέιφ Σέγκερσταν, συνθέτης και μαέστρος
«Ονειρευόμουν πολύ όταν ήμουν παιδί. Καθόμουν στο τραπέζι για φαγητό και ξαφνικά απλώς βυθιζόμουν σε αυτό το βλέμμα. Και οι γονείς μου φώναζαν: “Σέλεϊ, Σέλεϊ — έι!” Δεν έβγαινα από αυτό μέχρι κάποιος να με κουνήσει ή να μιλήσει πολύ δυνατά. Απλώς είχα πολλά να σκεφτώ. Υπάρχουν πολλά να ονειρευτείς» — Σέλεϊ Ντιβάλ, ηθοποιός
«Δεν είμαι ένας ντράμερ που έχει μία διαρκή ικανότητα στην απόδοσή του. Ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό. Δεν με ενδιαφέρει. Εγώ ζωγραφίζω εικόνες. Λέω ιστορίες» — Ρόι Χέινς, μουσικός
«Αν δουλεύω πάνω σε ένα έργο όπου το αποτέλεσμα φαίνεται προβλέψιμο, σταματάω» — Ρίτσαρντ Σέρα, καλλιτέχνης
«Μου αρέσει να αφήνω χώρο για “ατυχήματα” και χάος» — Στιβ Άλμπινι, μουσικός
«Θέλω να γράψω για κάτι που θα μπορούσε να ισχύει για οποιαδήποτε εποχή, γιατί είναι μια κατάσταση της ψυχής» — Έντνα Ο’Μπράιεν, συγγραφέας
«Ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου θύμα και ποτέ δεν θα το κάνω» — Τέρι Γκαρ, ηθοποιός
«Πρέπει να περάσεις χρόνια και χρόνια μαθαίνοντας και μαθαίνοντας. Και μετά πρέπει να ξεχάσεις ότι έχεις μάθει οτιδήποτε» — Μαρία Μπενίτεθ, χορεύτρια
«Πάντα ένιωθα ότι εγώ και πολλοί από τους ανθρώπους που θαυμάζω είμαστε δημιουργήματα της δικής μας φαντασίας» — Κρις Κριστόφερσον, μουσικός
«Η δημιουργικότητα δεν είναι δεμένη με κανέναν τόπο και χρόνο — έρχεται όταν έρχεται και απλά είμαι ευγνώμων όταν έρχεται» — Φιλ Λες, μουσικός
«Τα πληκτρολόγια πάντα με φόβιζαν. Ποτέ δεν μπόρεσα να σκέφτομαι καθαρά με τα δάχτυλά μου σε αυτή τη θέση. Ένα στυλό είναι ένα πολύ πιο οικείο εργαλείο. Νιώθεις ότι οι λέξεις βγαίνουν από το σώμα σου και μετά τις σκαλίζεις στην σελίδα. Η συγγραφή πάντα είχε αυτή την απτική ποιότητα για μένα. Είναι μια φυσική εμπειρία» — Πολ Όστερ, συγγραφέας.
*Με στοιχεία από τους NYT.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
Δημιουργικοί άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή φέτος μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Εδώ είναι ένας φόρος τιμής σε μερικούς από αυτούς, μέσα από τις δικές τους φωνές που μένουν αθάνατες στον χρόνο. Χέρια που κρατούσαν πινέλα, στυλό και μπαγκέτες, μάτια που έβλεπαν νέο νόημα στο οικείο. πόδια που χόρεψαν πάνω σε σκηνές, στάθηκαν μπροστά σε μικρόφωνα και αποφασιστικοί δημιουργοί τους έγραφαν.
«Οι καλλιτέχνες με κάποιο τρόπο “πέφτουν” πάνω στην καλύτερη ζωή του κόσμου και εγώ δεν έχω παράπονο» — Τζίνα Ρόουλαντς, ηθοποιός
«Η “ειδική γεύση” ενός μουσικού εμφανίζεται με την ηλικία» — Σέιτζι Οζάουα, μαέστρος
«Όσο κι αν έχω μια τεράστια αρνητικότητα για την ανθρωπότητα και μεγάλη δόση αυτοκριτικής, είμαι πραγματικά ευγνώμον. Αυτό υπάρχει κάπου μέσα μου. Δεν το αφήνω να βγει πολύ στη σκηνή, γιατί θα απογοητεύσω το κοινό» — Ρίτσαρντ Λιούις
«Δεν μπορείς να αφήνεις ανθρώπους που δεν γνωρίζεις να αποφασίζουν ποιος είσαι» — Νίκι Τζιοβάνι, ποιήτρια
«Όταν έμαθα να μιλάω, η καλύτερη συμβουλή που μου έδωσε ο δάσκαλός μου ήταν: Μην ακούς τον εαυτό σου. Μην ακούς τους τόνους που βγάζεις, γιατί μπορεί να εντυπωσιαστείς από αυτούς. Αν αρχίσεις να ακούς τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν θα το κάνει» — Λίαμ Πέιν, τραγουδιστής
«Προτιμώ να είμαι γνωστός για το ότι είμαι καλό άτομο παρά για οτιδήποτε άλλο» — Τζέιμς Έρλ Τζόουνς, ηθοποιός
«Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα μουσική για τα χρήματα ή τη δόξα. Ποτέ. Και ούτε πρόκειται να το κάνω, γιατί τότε ο Θεός φεύγει από το πλευρό σου» — Κουίνσι Τζόουνς, μουσικός
«Έχουμε αυτό το ατέλειωτο πηγάδι μέσα μας, και το θέμα είναι να συνεχίζουμε να σκάβουμε σε αυτό το πηγάδι για τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες — και έτσι να μπορούμε επίσης να δούμε όλη την ομορφιά» — Σάνον Ντόχερτι, ηθοποιός
«Γράφω όλο το χρόνο, και στο τέλος της χρονιάς βγάζω ένα άλμπουμ. Και αν είναι χάλια, είναι χάλια, και αν είναι καλό, είναι καλό. Απλά το αφήνω εκεί που είναι» — Τόμπι Κιθ, μουσικός
«Η μουσική είναι στον χρόνο, αλλά δεν πρέπει να σταματάς και να το ανακαλύπτεις, γιατί τότε χάνεις τον χρόνο, επειδή ο χρόνος δεν υπάρχει» — Λέιφ Σέγκερσταν, συνθέτης και μαέστρος
«Ονειρευόμουν πολύ όταν ήμουν παιδί. Καθόμουν στο τραπέζι για φαγητό και ξαφνικά απλώς βυθιζόμουν σε αυτό το βλέμμα. Και οι γονείς μου φώναζαν: “Σέλεϊ, Σέλεϊ — έι!” Δεν έβγαινα από αυτό μέχρι κάποιος να με κουνήσει ή να μιλήσει πολύ δυνατά. Απλώς είχα πολλά να σκεφτώ. Υπάρχουν πολλά να ονειρευτείς» — Σέλεϊ Ντιβάλ, ηθοποιός
«Δεν είμαι ένας ντράμερ που έχει μία διαρκή ικανότητα στην απόδοσή του. Ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό. Δεν με ενδιαφέρει. Εγώ ζωγραφίζω εικόνες. Λέω ιστορίες» — Ρόι Χέινς, μουσικός
«Αν δουλεύω πάνω σε ένα έργο όπου το αποτέλεσμα φαίνεται προβλέψιμο, σταματάω» — Ρίτσαρντ Σέρα, καλλιτέχνης
«Μου αρέσει να αφήνω χώρο για “ατυχήματα” και χάος» — Στιβ Άλμπινι, μουσικός
«Θέλω να γράψω για κάτι που θα μπορούσε να ισχύει για οποιαδήποτε εποχή, γιατί είναι μια κατάσταση της ψυχής» — Έντνα Ο’Μπράιεν, συγγραφέας
«Ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου θύμα και ποτέ δεν θα το κάνω» — Τέρι Γκαρ, ηθοποιός
«Πρέπει να περάσεις χρόνια και χρόνια μαθαίνοντας και μαθαίνοντας. Και μετά πρέπει να ξεχάσεις ότι έχεις μάθει οτιδήποτε» — Μαρία Μπενίτεθ, χορεύτρια
«Πάντα ένιωθα ότι εγώ και πολλοί από τους ανθρώπους που θαυμάζω είμαστε δημιουργήματα της δικής μας φαντασίας» — Κρις Κριστόφερσον, μουσικός
«Η δημιουργικότητα δεν είναι δεμένη με κανέναν τόπο και χρόνο — έρχεται όταν έρχεται και απλά είμαι ευγνώμων όταν έρχεται» — Φιλ Λες, μουσικός
«Τα πληκτρολόγια πάντα με φόβιζαν. Ποτέ δεν μπόρεσα να σκέφτομαι καθαρά με τα δάχτυλά μου σε αυτή τη θέση. Ένα στυλό είναι ένα πολύ πιο οικείο εργαλείο. Νιώθεις ότι οι λέξεις βγαίνουν από το σώμα σου και μετά τις σκαλίζεις στην σελίδα. Η συγγραφή πάντα είχε αυτή την απτική ποιότητα για μένα. Είναι μια φυσική εμπειρία» — Πολ Όστερ, συγγραφέας.
*Με στοιχεία από τους NYT.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
