«Δεν ακούω κουβέντα για τους τράπερς. Όλοι ακούνε τους τράπερς», λέει σε ένα κομμάτι του επίμαχου (γελώ) βίντεό της η αγνώριστη πια στην όψη Σούπερ Κική, που είναι ένας τέλιος καθρέφτης της εποχής μας, μια εντελώς επιτυχημένη περσόνα, πασίγνωστη ως μη επαγγελόμενη τίποτα.
Η Σούπερ Κική δεν ακούει κουβέντα για τους τράπερς και μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας δεν ακούν κουβέντα για τον Σταύρο Ξαρχάκο. Καλώς ή κακώς, οι τράπερς είναι συνάδελφοι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, δηλαδή αμοίβονται με ανάλογο τρόπο από εταιρείες, συναυλίες και παραγωγούς, όμως είναι εμφανές ότι δεν κάνουν το ίδιο πράγμα.
Το ότι ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ η Σούπερ Κική αναφέρει το όνομα του Ξαρχάκου, ενώ ο Ξαρχάκος ούτε να προφέρει δεν μπορεί το όνομα αυτής της μέχρι πρότινος άγνωστής του κοπέλας, δείχνει πολλά, χαράζει τον δρόμο της όποιας ανάλυσης αξίζει να αφιερώσουμε για το συμβάν.
Το συμβάν, εν συντομία, είναι το εξής: στο δεύτερο μιας μικρής σειράς από βίντεο που ξεκίνησε στο προσωπικό της κανάλι η Σούπερ Κική, στηλιτεύοντας ειδήσεις από όλον τον κόσμο και με πιθανό (γιατί οχι;) στόχο να χτυπήσει τηλεοπτικό πάνελ εχοντας προσεχθεί από κάποιον πρωινατζή.
Η influencer αναφέρθηκε σε μια παλιότερη δουλειά που έκανε, όταν δούλευε ως σερβιτόρα στο Gazarte, όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Ξαρχάκος. Δεν είχε ιδέα ποιος ήταν και περίμενε να δει κάποιον τραγουδιστή, κάποιο «παλικάρι». Σέρβιρε, λοιπόν, δύο ποτά, από τα ποτήρια των οποίων ακούστηκε ένας θόρυβος, ο οποίος ενόχλησε τον μουσικοσυνθέτη μαέστρο και της έκανε παρατήρηση, ένα «σσσς».
«Έχω μείνει έτσι πόση ώρα, δεν ξέρω και ‘γω πόση, έχω πάθει τρεις αγκυλώσεις μέχρι να περιμένω να τελειώσει η μαλ… που κάνει. Πού να καταλάβω εγώ τι είναι αυτός; Δεν φταίω. Με έκανε ρεζίλι των σκυλιών. Σιγά τι ακούστηκε ρε παλικαρά Ξαρχάκο; Τι θέλεις τώρα; Τώρα έλα να μου το πεις το “σουτ”. Για ένα 20αρικάκι μού το πες το “σουτ” και εσύ έπαιρνες 5 χιλιάρικα για να σκοτώνεις μύγες. Μπλοκ από μένα», σχολίασε η Κική με εμφανώς χιουμοριστική διάθεση -όποιος την έχει έστω και λίγο παρακολουθήσει γνωρίζει αυτό το εξτράβανγκαντ, σαρκαστικό, γειωτικό των πάντων (και του εαυτού της) στιλάκι.
Μετά τις δηλώσεις της στο βίντεό της που απευθύνεται προς κατανάλωση από νεαρά άτομα που πίνουν φρέντο εσπρέσο στο σαλόνι και βαριούνται, ακολούθησε μεγάλο κύμα επίθεσης εναντίον της. Της ευχήθηκαν τους συνήθεις ιντερνετικούς καλούς ψόφους, καρκίνους, προσβολές κατά της προσωπικότητάς της και τα συναφή υπέροχα. Άνθρωποι που μέχρι χθες πόσταραν από Δημουλίδου σε μπούτια παραλία μέχρι σεβιτσάκι στο τελευταίο επαρχιακό μαγαζί αυτού του τόπου, θυμήθηκαν την αξία του Σταύρου Ξαρχάκου και τον υπερασπίστηκαν.
Μα έχει ανάγκη ο Ξαρχάκος από υπεράσπιση; Έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το οποίο έχει ήδη μπει σε νέες ατραπούς και, λόγω εποχής, δεν υμνεί ούτε την ξενιτιά, ούτε τη μάνα, ούτε τη μικρασιατική συμφορά, ούτε τους ρετρό έρωτες που έφθαναν ως θάνατον. Η τέχνη πάει χέρι χέρι με την εποχή της και τέχνη πάντοτε θα συμβαίνει. Η Σούπερ Κική δεν είναι καλλιτέχνης ούτε κινδυνεύει οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε από εκείνη -σε πολύ λίγα χρόνια θα έχει αντικατασταθεί από άλλες φωνές και θα διαβάζουμε ειδήσεις με τίτλο «Δείτε πώς είναι σήμερα η Σούπερ Κική».
Τις προάλλες, έβλεπα Χαρδαβέλλα, είχε αφιέρωμα στον Καζαντζίδη και σχολίαζε με τον Λιάνη και διάφορους άλλους καλεσμένους πόσο έχουν εκπέσει τα ήθη και πόσο κρίμα είναι που έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ ο πολιτισμός μας και το ελληνικό τραγούδι. Συζητήσεις γερόντων, όπως τις αποκαλώ, που με συμπάθεια παρακουθώ και δεν κάνω σκιπ, μιας που με ενδιαφέρει να έχω μια πλήρη εικόνα της κοινωνίας, όχι μόνο μια ελλιπή θέασή της, μέσα από απόψεις των φίλων μου και των γνωστών μου. Είναι ο ίδιος λόγος που με οδηγεί στο να ακούω ενίοτε και μερικά τραπ κομμάτια ή να βλέπω, όσο αντέχω, από Σούπερ Κική, Ζόε Πρε, αλλά και βίντεο micro-influencers που μιλούν περί παντός επιστητού και μου δίνουν άφθονες ιδέες και αφορμές για θέματα.
Οι λέξεις που ξοδεύονται για να αναπτυχθεί το εν λόγω ζήτημα, της άκομψης αναφοράς μιας ινφλουένσερ σε έναν σημαντικό καλλιτέχνη, επιτελούν και μια άλλη λειτουργία, για την ακρίβεια, αρκετές. Πρώτον, αποτελούν δείκτη του τρόπου με τον οποίο κινείται το ίντερνετ, διψασμένο και αδηφάγο για την κάθε παραμικρή μαλακία που μπορεί να πάρει μεγάλη έκταση ή και να σταθεί ως αφορμή για γόνιμες σκέψεις. Δεύτερον, το παράδοξο του να βρίσκονται στην ίδια σελίδα τα ονόματα Κική και Σταύρος Ξαρχάκος απηχεί επίσης τον σουρεαλισμό της εποχής που, ελέω social media, μοιάζει να τα καθιστά όλα, μα όλα, μα όλα, πιθανά. Τρίτον, εμένα με φτιάχνει η σκέψη (μια επίσης σουρεάλ σκέψη!) ο Ξαρχάκος να χάζεψε παρέα με τα παιδάκια του λίγη Κική, να γούρλωσε μάτι και η βεβαιότητα-μιας που η ίδια το είπε-ότι η Κική ακούει το Δίχτυ ή τη Νύχτα και ότι συγκινείται.
Ότι κατανοεί κάτι, έστω κάτι μικρό. Ότι κάτι λυγίζει μέσα της, κάτι μελώνει. Άλλωστε, η ίδια έχει περάσει πολλά ζόρια, από δύσκολη παιδικότητα, μέχρι εξάρτηση από ουσίες και φυλακή, και, ανεξαρτήτως του αν τα έχει καπηλευθεί όλα αυτά για να αναδειχθεί, ως εμπειρίες παραμένουν φάροι και ορόσημα για εκείνη. Είναι βέβαιο ότι η μουσική του Ξαρχάκου, η τέχνη του, που αφηγείται τον πόνο, την ήττα, την περηφάνια, την ανάδυση στο φως, θα αφορούν την ψυχή της Κικής. Και ουδέποτε ο Ξαρχάκος, γνωστός για την τρυφερότητά του άνθρωπος, όπως έχει δηλώσει στο Olafaq.gr και ο πιανίστας Νεοκλής Νεοφυτίδης, θα ενέκρινε το υβρεολόγιο που δέχθηκε η Κική από ανθρώπους που θέλησαν να υπερασπιστούν τον Ξαρχάκο.
Ο Ξαρχάκος είναι μέγεθος απείραχτο, δεν καλείται να αποδείξει τίποτα, η μουσική του κέρδισε πολλά στοιχήματα με τον καιρό, άνθρωποι έχουν δουλειά χάρη σε εκείνον, ένα μεγάλο κοινό πάλλεται και συγκινείται και ανατείνεται χάρη στην δημιουργία του. Το ότι η μουσική του και αυτού του είδους μουσική γενικώς δεν αφορά πια ένα μεγάλο κομμάτι των νεότερων δεν είναι δείγμα ούτε σήψης του πολιτισμού, ούτε παρακμής.
Και ποίηση γράφεται και εκθέσεις γίνονται και παραστασάρες ανεβαίνουν και το νέο, ελληνικό τραγούδι έχει πάρει τα πάνω του και δημοκρατικότητα υπάρχει στην έκφραση των νεότερων, ιδίως, καλλιτεχνών. Απλώς, απλώς, απλώς: όλα αυτά δεν αφορούν το ίντερνετ. Όλα αυτά είναι ουσιαστικές, σημαντικές διαδικασίες που αφορούν το χαρτί, τη σκηνή, το πάλκο, την αληθινή, σάρκινη, αιμάτινη ζωή μας, εκεί έξω στον δρόμο και εδώ μέσα στα μυαλά και τις καρδιές μας.
Το ίντερνετ είναι για χάζι, το καφενείο της εποχής. Ως έναν βαθμό ενημέρωση, ως έναν βαθμό ψυχαγωγία και οι βασιλιάδες του, τα social media, δίνουν το τέμπο, αναδεικνύοντας ό,τι, χωρίς αυτά, πριν από μερικά χρόνια, το πολύ πολύ να είχαν θέση σε κάποια από τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια. «Γύρισε ο τροχός» και το σελεμπριτιλίκι είναι υπόθεση μερικών λεπτών με κριτήρια την άλογη αυτοέκθεση, την αγνωσία, την πωλούμενη ως γαματοσύνη και απλότητα απλοϊκότητα, την επιβράβευση του μέτριου, του οικείου, αυτού που ζει και κινείται με την μόνιμη επωδό: «γιατί; οι άλλοι καλύτεροι είναι;».
Γιατί; Ο Ξαρχάκος είναι καλύτερος από την Σούπερ Κική; Θα μπορούσε αυτός, χωρίς τη «μυγοσκοτώστρα» του να κάνει ένα βίντεο με τόσες χιλιάδες views, αναίμακτα και αβασάνιστα, όπως η γνωστή influencer; Μάλλον όχι.
Όποιος αγαπά και υπερασπίζεται τον σημαντικό συνθέτη, εμπρός μαρς για τις συναυλιάρες του. Τα τραγούδια του βρίσκονται άπαντα στο Youtube. Αφήστε που είναι πολύ πιο εύκολο να συνομιλήσεις με τον Σταύρο Ξαρχάκο, αν το θες, παρά με την Σούπερ Κική, την οποία επιχείρησα να γνωρίσω σε ένα υπαίθριο καραντινοπάρτυ στη Βαλτετσίου προ ετών και σχεδόν δεν με κοίταξε όσο την χαιρετούσα.
Ουπς! Σούπερ Κική, από μένα, μπλοκ, να ξέρεις! (sic)
ΥΓ: Το πιο ανησυχητικό, για μένα, στο βίντεο της ινφλουένσερ είναι η έκπληκτη και θυμωμένη αναφορά στις 5.000 ευρώ του Ξαρχάκου ως μισθού, λίγη ώρα μετά τις αναφορές σε πολυψήφια νούμερα αμοιβών ινφλουένσερ και μοντέλων για τα οποία η Κική δεν φάνηκε καθόλου να πέφτει από τα σύννεφα. Γιατί όποιος κουνάει τα χέρια μπροστά σε μια ορχήστρα δεν μπορεί, μάλλον, να αξίζει όσα κάποιος που κουνάει τα χέρια μποστά σε μια οθόνη λέγοντας ασυναρτησίες. Και γαμώ!
ΥΓ2: Καμαρώστε εδώ μια μυγοσκοτώστρα, χάρμα οφθαλμών!
«Δεν ακούω κουβέντα για τους τράπερς. Όλοι ακούνε τους τράπερς», λέει σε ένα κομμάτι του επίμαχου (γελώ) βίντεό της η αγνώριστη πια στην όψη Σούπερ Κική, που είναι ένας τέλιος καθρέφτης της εποχής μας, μια εντελώς επιτυχημένη περσόνα, πασίγνωστη ως μη επαγγελόμενη τίποτα.
Η Σούπερ Κική δεν ακούει κουβέντα για τους τράπερς και μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας δεν ακούν κουβέντα για τον Σταύρο Ξαρχάκο. Καλώς ή κακώς, οι τράπερς είναι συνάδελφοι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, δηλαδή αμοίβονται με ανάλογο τρόπο από εταιρείες, συναυλίες και παραγωγούς, όμως είναι εμφανές ότι δεν κάνουν το ίδιο πράγμα.
Το ότι ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ η Σούπερ Κική αναφέρει το όνομα του Ξαρχάκου, ενώ ο Ξαρχάκος ούτε να προφέρει δεν μπορεί το όνομα αυτής της μέχρι πρότινος άγνωστής του κοπέλας, δείχνει πολλά, χαράζει τον δρόμο της όποιας ανάλυσης αξίζει να αφιερώσουμε για το συμβάν.
Το συμβάν, εν συντομία, είναι το εξής: στο δεύτερο μιας μικρής σειράς από βίντεο που ξεκίνησε στο προσωπικό της κανάλι η Σούπερ Κική, στηλιτεύοντας ειδήσεις από όλον τον κόσμο και με πιθανό (γιατί οχι;) στόχο να χτυπήσει τηλεοπτικό πάνελ εχοντας προσεχθεί από κάποιον πρωινατζή.
Η influencer αναφέρθηκε σε μια παλιότερη δουλειά που έκανε, όταν δούλευε ως σερβιτόρα στο Gazarte, όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Ξαρχάκος. Δεν είχε ιδέα ποιος ήταν και περίμενε να δει κάποιον τραγουδιστή, κάποιο «παλικάρι». Σέρβιρε, λοιπόν, δύο ποτά, από τα ποτήρια των οποίων ακούστηκε ένας θόρυβος, ο οποίος ενόχλησε τον μουσικοσυνθέτη μαέστρο και της έκανε παρατήρηση, ένα «σσσς».
«Έχω μείνει έτσι πόση ώρα, δεν ξέρω και ‘γω πόση, έχω πάθει τρεις αγκυλώσεις μέχρι να περιμένω να τελειώσει η μαλ… που κάνει. Πού να καταλάβω εγώ τι είναι αυτός; Δεν φταίω. Με έκανε ρεζίλι των σκυλιών. Σιγά τι ακούστηκε ρε παλικαρά Ξαρχάκο; Τι θέλεις τώρα; Τώρα έλα να μου το πεις το “σουτ”. Για ένα 20αρικάκι μού το πες το “σουτ” και εσύ έπαιρνες 5 χιλιάρικα για να σκοτώνεις μύγες. Μπλοκ από μένα», σχολίασε η Κική με εμφανώς χιουμοριστική διάθεση -όποιος την έχει έστω και λίγο παρακολουθήσει γνωρίζει αυτό το εξτράβανγκαντ, σαρκαστικό, γειωτικό των πάντων (και του εαυτού της) στιλάκι.
Μετά τις δηλώσεις της στο βίντεό της που απευθύνεται προς κατανάλωση από νεαρά άτομα που πίνουν φρέντο εσπρέσο στο σαλόνι και βαριούνται, ακολούθησε μεγάλο κύμα επίθεσης εναντίον της. Της ευχήθηκαν τους συνήθεις ιντερνετικούς καλούς ψόφους, καρκίνους, προσβολές κατά της προσωπικότητάς της και τα συναφή υπέροχα. Άνθρωποι που μέχρι χθες πόσταραν από Δημουλίδου σε μπούτια παραλία μέχρι σεβιτσάκι στο τελευταίο επαρχιακό μαγαζί αυτού του τόπου, θυμήθηκαν την αξία του Σταύρου Ξαρχάκου και τον υπερασπίστηκαν.
Μα έχει ανάγκη ο Ξαρχάκος από υπεράσπιση; Έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το οποίο έχει ήδη μπει σε νέες ατραπούς και, λόγω εποχής, δεν υμνεί ούτε την ξενιτιά, ούτε τη μάνα, ούτε τη μικρασιατική συμφορά, ούτε τους ρετρό έρωτες που έφθαναν ως θάνατον. Η τέχνη πάει χέρι χέρι με την εποχή της και τέχνη πάντοτε θα συμβαίνει. Η Σούπερ Κική δεν είναι καλλιτέχνης ούτε κινδυνεύει οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε από εκείνη -σε πολύ λίγα χρόνια θα έχει αντικατασταθεί από άλλες φωνές και θα διαβάζουμε ειδήσεις με τίτλο «Δείτε πώς είναι σήμερα η Σούπερ Κική».
Τις προάλλες, έβλεπα Χαρδαβέλλα, είχε αφιέρωμα στον Καζαντζίδη και σχολίαζε με τον Λιάνη και διάφορους άλλους καλεσμένους πόσο έχουν εκπέσει τα ήθη και πόσο κρίμα είναι που έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ ο πολιτισμός μας και το ελληνικό τραγούδι. Συζητήσεις γερόντων, όπως τις αποκαλώ, που με συμπάθεια παρακουθώ και δεν κάνω σκιπ, μιας που με ενδιαφέρει να έχω μια πλήρη εικόνα της κοινωνίας, όχι μόνο μια ελλιπή θέασή της, μέσα από απόψεις των φίλων μου και των γνωστών μου. Είναι ο ίδιος λόγος που με οδηγεί στο να ακούω ενίοτε και μερικά τραπ κομμάτια ή να βλέπω, όσο αντέχω, από Σούπερ Κική, Ζόε Πρε, αλλά και βίντεο micro-influencers που μιλούν περί παντός επιστητού και μου δίνουν άφθονες ιδέες και αφορμές για θέματα.
Οι λέξεις που ξοδεύονται για να αναπτυχθεί το εν λόγω ζήτημα, της άκομψης αναφοράς μιας ινφλουένσερ σε έναν σημαντικό καλλιτέχνη, επιτελούν και μια άλλη λειτουργία, για την ακρίβεια, αρκετές. Πρώτον, αποτελούν δείκτη του τρόπου με τον οποίο κινείται το ίντερνετ, διψασμένο και αδηφάγο για την κάθε παραμικρή μαλακία που μπορεί να πάρει μεγάλη έκταση ή και να σταθεί ως αφορμή για γόνιμες σκέψεις. Δεύτερον, το παράδοξο του να βρίσκονται στην ίδια σελίδα τα ονόματα Κική και Σταύρος Ξαρχάκος απηχεί επίσης τον σουρεαλισμό της εποχής που, ελέω social media, μοιάζει να τα καθιστά όλα, μα όλα, μα όλα, πιθανά. Τρίτον, εμένα με φτιάχνει η σκέψη (μια επίσης σουρεάλ σκέψη!) ο Ξαρχάκος να χάζεψε παρέα με τα παιδάκια του λίγη Κική, να γούρλωσε μάτι και η βεβαιότητα-μιας που η ίδια το είπε-ότι η Κική ακούει το Δίχτυ ή τη Νύχτα και ότι συγκινείται.
Ότι κατανοεί κάτι, έστω κάτι μικρό. Ότι κάτι λυγίζει μέσα της, κάτι μελώνει. Άλλωστε, η ίδια έχει περάσει πολλά ζόρια, από δύσκολη παιδικότητα, μέχρι εξάρτηση από ουσίες και φυλακή, και, ανεξαρτήτως του αν τα έχει καπηλευθεί όλα αυτά για να αναδειχθεί, ως εμπειρίες παραμένουν φάροι και ορόσημα για εκείνη. Είναι βέβαιο ότι η μουσική του Ξαρχάκου, η τέχνη του, που αφηγείται τον πόνο, την ήττα, την περηφάνια, την ανάδυση στο φως, θα αφορούν την ψυχή της Κικής. Και ουδέποτε ο Ξαρχάκος, γνωστός για την τρυφερότητά του άνθρωπος, όπως έχει δηλώσει στο Olafaq.gr και ο πιανίστας Νεοκλής Νεοφυτίδης, θα ενέκρινε το υβρεολόγιο που δέχθηκε η Κική από ανθρώπους που θέλησαν να υπερασπιστούν τον Ξαρχάκο.
Ο Ξαρχάκος είναι μέγεθος απείραχτο, δεν καλείται να αποδείξει τίποτα, η μουσική του κέρδισε πολλά στοιχήματα με τον καιρό, άνθρωποι έχουν δουλειά χάρη σε εκείνον, ένα μεγάλο κοινό πάλλεται και συγκινείται και ανατείνεται χάρη στην δημιουργία του. Το ότι η μουσική του και αυτού του είδους μουσική γενικώς δεν αφορά πια ένα μεγάλο κομμάτι των νεότερων δεν είναι δείγμα ούτε σήψης του πολιτισμού, ούτε παρακμής.
Και ποίηση γράφεται και εκθέσεις γίνονται και παραστασάρες ανεβαίνουν και το νέο, ελληνικό τραγούδι έχει πάρει τα πάνω του και δημοκρατικότητα υπάρχει στην έκφραση των νεότερων, ιδίως, καλλιτεχνών. Απλώς, απλώς, απλώς: όλα αυτά δεν αφορούν το ίντερνετ. Όλα αυτά είναι ουσιαστικές, σημαντικές διαδικασίες που αφορούν το χαρτί, τη σκηνή, το πάλκο, την αληθινή, σάρκινη, αιμάτινη ζωή μας, εκεί έξω στον δρόμο και εδώ μέσα στα μυαλά και τις καρδιές μας.
Το ίντερνετ είναι για χάζι, το καφενείο της εποχής. Ως έναν βαθμό ενημέρωση, ως έναν βαθμό ψυχαγωγία και οι βασιλιάδες του, τα social media, δίνουν το τέμπο, αναδεικνύοντας ό,τι, χωρίς αυτά, πριν από μερικά χρόνια, το πολύ πολύ να είχαν θέση σε κάποια από τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια. «Γύρισε ο τροχός» και το σελεμπριτιλίκι είναι υπόθεση μερικών λεπτών με κριτήρια την άλογη αυτοέκθεση, την αγνωσία, την πωλούμενη ως γαματοσύνη και απλότητα απλοϊκότητα, την επιβράβευση του μέτριου, του οικείου, αυτού που ζει και κινείται με την μόνιμη επωδό: «γιατί; οι άλλοι καλύτεροι είναι;».
Γιατί; Ο Ξαρχάκος είναι καλύτερος από την Σούπερ Κική; Θα μπορούσε αυτός, χωρίς τη «μυγοσκοτώστρα» του να κάνει ένα βίντεο με τόσες χιλιάδες views, αναίμακτα και αβασάνιστα, όπως η γνωστή influencer; Μάλλον όχι.
Όποιος αγαπά και υπερασπίζεται τον σημαντικό συνθέτη, εμπρός μαρς για τις συναυλιάρες του. Τα τραγούδια του βρίσκονται άπαντα στο Youtube. Αφήστε που είναι πολύ πιο εύκολο να συνομιλήσεις με τον Σταύρο Ξαρχάκο, αν το θες, παρά με την Σούπερ Κική, την οποία επιχείρησα να γνωρίσω σε ένα υπαίθριο καραντινοπάρτυ στη Βαλτετσίου προ ετών και σχεδόν δεν με κοίταξε όσο την χαιρετούσα.
Ουπς! Σούπερ Κική, από μένα, μπλοκ, να ξέρεις! (sic)
ΥΓ: Το πιο ανησυχητικό, για μένα, στο βίντεο της ινφλουένσερ είναι η έκπληκτη και θυμωμένη αναφορά στις 5.000 ευρώ του Ξαρχάκου ως μισθού, λίγη ώρα μετά τις αναφορές σε πολυψήφια νούμερα αμοιβών ινφλουένσερ και μοντέλων για τα οποία η Κική δεν φάνηκε καθόλου να πέφτει από τα σύννεφα. Γιατί όποιος κουνάει τα χέρια μπροστά σε μια ορχήστρα δεν μπορεί, μάλλον, να αξίζει όσα κάποιος που κουνάει τα χέρια μποστά σε μια οθόνη λέγοντας ασυναρτησίες. Και γαμώ!
ΥΓ2: Καμαρώστε εδώ μια μυγοσκοτώστρα, χάρμα οφθαλμών!
