Κάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν  ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!

Εύα Αναστασιάδου

👍 Οι νύχτες θερινου cinema  στο πάρκο ελευθερίας! Τι πιο ωραίο από άραγμα στο γρασίδι,  και προβολή ταινίας υπό τον έναστρο αθηναϊκό ουρανό.

👎 Τα νεύρα που επικρατούν και η έλλειψη υπομονής σε όλα.

Δήμητρα Βασιλειάδη

👍 Στο Jackaroo και στο Umami burger! Δεν ξέρω πως έχουν καταφέρει να βρουν τον τέλειο συνδυασμό γεύσεων, σίγουρα είναι ευχαρίστηση για τον ουρανίσκο, τον δικό μου τουλάχιστον. Συνοδέψτε το με τις τόσο τραγανές και γευστικές πατάτες τους!

👎 Σα συνεχόμενα έργα που γίνονται στα πεζοδρόμια σε απόσταση αναπνοής από τους πεζούς, οι οποίοι αναγκάζονταν να περπατούν στον δρόμο, σε απόσταση αναπνοής με κίνδυνο να προκληθεί κάποιο ατύχημα.

Γεωργία Δρακάκη

👍 Που είχα την πιο εποικοδομητική, σε δημοσιογραφικό και ανθρώπινο επίπεδο, εβδομάδα της επαγγελματικής μου ζωής. Με συζητήσεις με τους συναδέλφους, αναλύσεις επί πολιτικών, ερωτικών, κοινωνικών, ψυχολογικών μας. Κλείστηκαν ωραίες, σημαντικές συνεντεύξεις που εύχομαι να διαβαστούν σύντομα, βγάλαε φωτογραφίες, πέσαμε κάτω από τα γέλια, πάθαμε μπλακ άουτ, γράψαμε, γράψαμε γράψαμε, κολλήσαμε ατάκες στον τοίχο μας με τα ποστ ιτ και, τελικά, είμαστε ακόμα ζωντανοί. Η πόλη ανάποδα. Το καλοκαίρι ανάποδα.

👎 Τα αποτελέσματα των εκλογών. Period.

Ειρήνη Δρίβα

👍 Η παράσταση “Το σχολείο της ανυπακοής” του Paco Bezerra, σε σκηνοθεσία Αποστόλη Ψαρρού επιστρέψει για μία μόνο παράσταση (10/6) στο Θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις. Ο Φώτης Λαζάρου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Αποστόλη Ψαρρό, ενώ ο Νάσος Κρέτσης παίζει μουσική σε δική του πρωτότυπη σύνθεση. Η μετάφραση είναι της Μαρία Χατζηεμμανουήλ και όποιος δεν πρόλαβε να την δει τον χειμώνα που μας πέρασε να σπεύσει. Η παράσταση συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του “Adapt Festival 3” που φιλοξενεί το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου, σε μία διοργάνωση που φέτος για πρώτη φορά ξεπερνά συνολικά τους 170 συντελεστές και τις 20 ώρες καθαρού θεατρικού χρόνου.

👎 Πόσο σκοταδισμό αντέχει το ελληνικό σχολείο; Στην πυρά η δασκάλα που έδειξε στα παιδιά τη βραβευμένη ταινία του Κρίστιαν Ζέτερμπεργκ “Shower Boys” που a propo εντάσσεται στη ψηφιακή εκπαιδευτική πλατφόρμα Cinedu, μαζί με άλλες ταινίες για σχολεία. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η ταινία ούτε η δασκάλα. Αυτό που ενόχλησε είναι ότι δύο αγόρια ανταλλάσσουν ένα αμήχανο φιλί. Αν ήταν αγόρι και κορίτσι κανείς δεν θα μιλούσε. Η ομοφοβία σας είναι το πρόβλημα. Αν είναι, έτσι, να σκεπάσουμε τα αγάλματα στα μουσεία και να κάψουμε και τα βιβλία… Έχει συμβεί και στο παρελθόν!!

Νίκος Παγουλάτος

👍 Το πρωινό φως της ημέρας που μπαίνει στο σπίτι. Μέχρι να κάτσω στην πολυθρόνα, έχει φωτίσει ο χώρος με ηρεμία, ησυχία και τη δύναμη του σύμπαντος.

👎 Στις επαναληπτικές εκλογές. Δεν έχουν καμία ουσιαστική σημασία.

Γιάννης Παπαϊωάννου

👍 Η Meta έχει κατασκευάσει μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης που μπορούν να αναγνωρίζουν και να παράγουν ομιλία για περισσότερες από 1.000 γλώσσες – μια δεκαπλάσια αύξηση σε σχέση με ό,τι είναι διαθέσιμο σήμερα. Και γιατί είναι καλό αυτό; Για τη διατήρηση γλωσσών που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Υπάρχουν περίπου 7.000 γλώσσες στον κόσμο, αλλά τα υπάρχοντα μοντέλα ψηφιακής αναγνώρισης ομιλίας καλύπτουν ολοκληρωμένα μόνο περίπου 100 γλώσσες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτού του είδους τα μοντέλα τείνουν να απαιτούν τεράστιες ποσότητες δεδομένων εκπαίδευσης με ταμπέλες, οι οποίες είναι διαθέσιμες μόνο για έναν μικρό αριθμό γλωσσών, συμπεριλαμβανομένων των αγγλικών, των ισπανικών και των κινεζικών.

👎 Τα νέα εργαλεία επεξεργασίας φωτογραφιών από την Google και την Adobe θολώνουν τα όρια μεταξύ των πραγματικών αναμνήσεων και εκείνων που ονειρεύεται η τεχνητή νοημοσύνη.

Χριστιάνα Στυλιανού

👍 Το φεστιβάλ Ισπανόφωνου κινηματογράφου FeCHA που προβάλλει αυτές τις μέρες στους θερινούς κινηματογράφους Ελληνίς και Αελλώ.

👎 Είναι τόσα πολλά και μαζεμένα που μοιάζουν με ένα κουβάρι άμορφο.

Σίντυ Χατζή

👍 Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» που είναι μέχρι στιγμής η αγαπημένη μου για αυτή τη χρονιά. Καταπιάνεται με το ζήτημα της πατροκτονίας και μιλά για έναν συγγραφέα, ο οποίος επισκέπτεται έναν νεαρό κατάδικο με σκοπό να γράψει ένα θεατρικό για τη ζωή του και τα βιώματα που τον οδήγησαν να αφαιρέσει τη ζωή του πατέρα του. Με αναφορές στην αρχαία τραγωδία και τις θεωρίες της ψυχανάλυσης, η παράσταση ξεχωρίζει γιατί «δημιουργείται» μπροστά στα μάτια μας. Η επιλογή του ηθοποιού, η συγγραφή του κειμένου, η συλλογή των στοιχείων και η έρευνα της εγκληματικής υπόθεσης, όλα συμβαίνουν επί σκηνής.

👎 Με ενόχλησαν όλες οι ομαδικές αντιδράσεις των ψηφοφόρων και των μελών των κομμάτων μετά τα αποτελέσματα. Οι ακραίες αντιδράσεις με βρισιές, οπαδισμό, απο νικητές, χαμένους, χαμένους που νομίζουν ότι είναι νικητές. Από ολους. Και τα τρολ τους. Χυδαιότητα και τοξικότητα από όλου.