Μπορεί η πολιτική να μην υπήρξε ποτέ το πιο δυνατό σημείο της Silicon Valley, αλλά το 2020 αποδείχτηκε ότι η τεχνολογική ελίτ δεν αρκείται πια στο να παρατηρεί τις εξελίξεις: επιθυμεί να τις ελέγχει. Και ποιον διάλεξαν οι οραματιστές της ψηφιακής εποχής για να πραγματοποιήσει τις προσδοκίες τους για λιγότερους κανόνες, περισσότερα κέρδη και μια νέα εθνική «αναγέννηση» στον ανταγωνισμό με την Κίνα; Τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι προσδοκίες ήταν σαφείς. Μείωση των ρυθμιστικών περιορισμών. Ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Και μια κυβέρνηση πρόθυμη να αφήσει την αγορά να «τρέξει» χωρίς ενοχλήσεις. Οι CEOs πίστεψαν ότι ο Τραμπ μπορούσε να γίνει το εργαλείο για την οικοδόμηση ενός νέου ψηφιακού καπιταλισμού, πιο σκληρού, πιο αυτάρκη, πιο “Made in America”.
Πράγματι, η απορρύθμιση ήρθε. Η περιβαλλοντική πολιτική διαλύθηκε. Οι εργασιακές συνθήκες έγιναν πιο “ευέλικτες”. Οι αντιμονοπωλιακές πολιτικές, ένα κακόγουστο αστείο. Όμως, τα κέρδη; Οι πολυαναμενόμενες αποδόσεις δεν ήρθαν ποτέ. Γιατί εκεί όπου οι CEOs περίμεναν ένα φιλελεύθερο θαύμα, ο Τραμπ τους παρέδωσε έναν δασμολογικό εφιάλτη.
Όπως ανέφερε το Vox, τα οικονομικά “οφέλη” της απορρύθμισης αποδείχθηκαν σταγόνες μπροστά στον κατακλυσμό ζημίας που έφεραν οι εμπορικοί πόλεμοι του Τραμπ με την Κίνα. Κι όμως, κορυφαίοι παίκτες όπως ο Marc Andreessen και ο Ben Horowitz δεν πτοήθηκαν. Με ένα Substack-ικό μανιφέστο και στη συνέχεια μέσα από το podcast τους, οι δύο βετεράνοι του tech venture capital ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους στον Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι ήταν η μόνη ελπίδα των ΗΠΑ να διατηρήσουν την τεχνολογική και οικονομική υπεροχή τους απέναντι στην “σκοτεινή, ολοκληρωτική” Κίνα.
Η ειρωνεία; Η ίδια η αλυσίδα παραγωγής που τροφοδοτεί τις αμερικανικές τεχνολογικές αυτοκρατορίες βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε κινεζικά εξαρτήματα και εργοστάσια. Με τους δασμούς του Τραμπ να στοχεύουν εκεί ακριβώς, η Silicon Valley βρέθηκε να κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Από καθυστερήσεις και αυξημένα κόστη μέχρι ματαιώσεις IPO και απώλειες δισεκατομμυρίων στη χρηματιστηριακή αξία, οι συνέπειες ήταν άμεσες και ηχηρές.
Το δράμα συνεχίστηκε και σε προσωπικό επίπεδο. Ο Elon Musk, κάποτε ανεπίσημος σύμβουλος του προέδρου, μπήκε σε δημόσιο καβγά με τον εμπορικό του σύμβουλο Peter Navarro, τον οποίο αποκάλεσε “πιο χαζό κι από σακί με τούβλα”. Και ενώ μπροστά στο κοινό συνέχιζε να ποζάρει ως ο προφήτης του ελεύθερου εμπορίου, στις ιδιωτικές συζητήσεις φέρεται να παρακαλούσε τον Τραμπ να αναθεωρήσει την τακτική του. Μάταια.
Όσο για τους υπόλοιπους CEOs που πριν λίγους μήνες φωτογραφήθηκαν στην ορκομωσία χαμογελαστοί δίπλα στον νέο πρόεδρο, σήμερα κρατούν χαμηλό προφίλ. Δεν υπάρχει δημόσια μετάνοια — ακόμα — αλλά η σιωπή τους είναι εύγλωττη. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, οι συζητήσεις έχουν στραφεί από το μέλλον της καινοτομίας στο πώς θα επιβιώσουν τα επόμενα τρία τρίμηνα.
Η ιστορία αυτή δεν είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο πολιτικής αφέλειας, είναι ένα πολύ καλό case study για το πώς η αλαζονεία, η βραχυπρόθεσμη σκέψη και ο «τεχνολογικός μεσσιανισμός» μπορούν να τυφλώσουν ακόμη και τους πιο έξυπνους ανθρώπους στον κόσμο. Γιατί, όταν η πραγματικότητα των αριθμών χτυπάει την πόρτα, ούτε τα likes, ούτε τα shares, ούτε τα venture rounds μπορούν να την αγνοήσουν. Η αγορά σας καταρρέει, μάγκες, κάντε κάτι γιατί σε λίγο θα πρέπει να μάθετε όλοι πολύ καλά κινέζικα.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
Μπορεί η πολιτική να μην υπήρξε ποτέ το πιο δυνατό σημείο της Silicon Valley, αλλά το 2020 αποδείχτηκε ότι η τεχνολογική ελίτ δεν αρκείται πια στο να παρατηρεί τις εξελίξεις: επιθυμεί να τις ελέγχει. Και ποιον διάλεξαν οι οραματιστές της ψηφιακής εποχής για να πραγματοποιήσει τις προσδοκίες τους για λιγότερους κανόνες, περισσότερα κέρδη και μια νέα εθνική «αναγέννηση» στον ανταγωνισμό με την Κίνα; Τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι προσδοκίες ήταν σαφείς. Μείωση των ρυθμιστικών περιορισμών. Ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Και μια κυβέρνηση πρόθυμη να αφήσει την αγορά να «τρέξει» χωρίς ενοχλήσεις. Οι CEOs πίστεψαν ότι ο Τραμπ μπορούσε να γίνει το εργαλείο για την οικοδόμηση ενός νέου ψηφιακού καπιταλισμού, πιο σκληρού, πιο αυτάρκη, πιο “Made in America”.
Πράγματι, η απορρύθμιση ήρθε. Η περιβαλλοντική πολιτική διαλύθηκε. Οι εργασιακές συνθήκες έγιναν πιο “ευέλικτες”. Οι αντιμονοπωλιακές πολιτικές, ένα κακόγουστο αστείο. Όμως, τα κέρδη; Οι πολυαναμενόμενες αποδόσεις δεν ήρθαν ποτέ. Γιατί εκεί όπου οι CEOs περίμεναν ένα φιλελεύθερο θαύμα, ο Τραμπ τους παρέδωσε έναν δασμολογικό εφιάλτη.
Όπως ανέφερε το Vox, τα οικονομικά “οφέλη” της απορρύθμισης αποδείχθηκαν σταγόνες μπροστά στον κατακλυσμό ζημίας που έφεραν οι εμπορικοί πόλεμοι του Τραμπ με την Κίνα. Κι όμως, κορυφαίοι παίκτες όπως ο Marc Andreessen και ο Ben Horowitz δεν πτοήθηκαν. Με ένα Substack-ικό μανιφέστο και στη συνέχεια μέσα από το podcast τους, οι δύο βετεράνοι του tech venture capital ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους στον Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι ήταν η μόνη ελπίδα των ΗΠΑ να διατηρήσουν την τεχνολογική και οικονομική υπεροχή τους απέναντι στην “σκοτεινή, ολοκληρωτική” Κίνα.
Η ειρωνεία; Η ίδια η αλυσίδα παραγωγής που τροφοδοτεί τις αμερικανικές τεχνολογικές αυτοκρατορίες βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε κινεζικά εξαρτήματα και εργοστάσια. Με τους δασμούς του Τραμπ να στοχεύουν εκεί ακριβώς, η Silicon Valley βρέθηκε να κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Από καθυστερήσεις και αυξημένα κόστη μέχρι ματαιώσεις IPO και απώλειες δισεκατομμυρίων στη χρηματιστηριακή αξία, οι συνέπειες ήταν άμεσες και ηχηρές.
Το δράμα συνεχίστηκε και σε προσωπικό επίπεδο. Ο Elon Musk, κάποτε ανεπίσημος σύμβουλος του προέδρου, μπήκε σε δημόσιο καβγά με τον εμπορικό του σύμβουλο Peter Navarro, τον οποίο αποκάλεσε “πιο χαζό κι από σακί με τούβλα”. Και ενώ μπροστά στο κοινό συνέχιζε να ποζάρει ως ο προφήτης του ελεύθερου εμπορίου, στις ιδιωτικές συζητήσεις φέρεται να παρακαλούσε τον Τραμπ να αναθεωρήσει την τακτική του. Μάταια.
Όσο για τους υπόλοιπους CEOs που πριν λίγους μήνες φωτογραφήθηκαν στην ορκομωσία χαμογελαστοί δίπλα στον νέο πρόεδρο, σήμερα κρατούν χαμηλό προφίλ. Δεν υπάρχει δημόσια μετάνοια — ακόμα — αλλά η σιωπή τους είναι εύγλωττη. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, οι συζητήσεις έχουν στραφεί από το μέλλον της καινοτομίας στο πώς θα επιβιώσουν τα επόμενα τρία τρίμηνα.
Η ιστορία αυτή δεν είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο πολιτικής αφέλειας, είναι ένα πολύ καλό case study για το πώς η αλαζονεία, η βραχυπρόθεσμη σκέψη και ο «τεχνολογικός μεσσιανισμός» μπορούν να τυφλώσουν ακόμη και τους πιο έξυπνους ανθρώπους στον κόσμο. Γιατί, όταν η πραγματικότητα των αριθμών χτυπάει την πόρτα, ούτε τα likes, ούτε τα shares, ούτε τα venture rounds μπορούν να την αγνοήσουν. Η αγορά σας καταρρέει, μάγκες, κάντε κάτι γιατί σε λίγο θα πρέπει να μάθετε όλοι πολύ καλά κινέζικα.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
