Ο Έλον Μασκ γνώριζε καλά πως για τον ίδιο κι αρκετούς όμοιους του, που θέλουν να κρύβονται πίσω από μανδύες οι εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν ένα τεράστιο στοίχημα. Αρχικά “άλωσε” με τη δύναμη του χρήματος το Τwitter, άλλαξε την πολιτική του και το έκανε ένα μέσο μεγάλη δυναμικής στα δικά του χέρια και σε διάφορους λογαριασμούς υποστηρικτικούς προς τον Τραμπ. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του τελευταίου “απασφάλισε” κι ανακοίνωσε με κάθε επισημότητα τη στήριξή του. Τόσο με πολλά πολλά χρήματα, όσο και με τη φυσική του παρουσία. Γιατί όμως ο πλουσιότερος – πλέον άνθρωπος στον κόσμο να προβεί σε αυτή την κίνηση;
Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, ωστόσο ο Μασκ στήνει μία παγκόσμια παρτίδα σκάκι, στην οποία προσπαθεί να κάνει το “ρουά-ματ” που ρίχνει τον βασιλιά του αντιπάλου και δίνει τη νίκη. Έχει έναν διπλό στόχο: Την κυριαρχία στη Γη και το επόμενο βήμα με τη ζωή στον Άρη. Δεν αποκλείεται μάλιστα εφόσον ευδοκιμήσει το όραμά του για επιβίωση με όρους ποιότητας εκτός της Γης, να δημιουργήσει συνθήκες διεξόδου – απόδρασης με ταξικό φυσικά πρόσημο. Στο μυαλό του υπάρχουν αυτά και δεν είναι ένα αστείο, αλλά μία αδυσώπητη πραγματικότητα. Ειδικά η παρουσία της Καμάλα Χάρις θα μπορούσε να του επιβάλλει έλεγχο σε ένα σημείο κομβικό για το όραμά του. Η νίκη του Τραμπ με τη συνεπαγόμενη “ασυδοσία” του νόμου της αγοράς ήταν το κλειδί – το πασπαρτού για να τρέξει με τη μέγιστη ταχύτητα το πλάνο του.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έκανε “ρεσάλτο” στην εξουσία. Διαμορφώνει μάλιστα ήδη από την πρώτη ημέρα μία συνθήκη – μη επιστροφής για τους Δημοκρατικούς ανά τον κόσμο. Η παρουσία του στην Ευρώπη είναι ολοένα αυξανόμενη προσπαθώντας να επηρεάσει τις εξελίξεις σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο. Η στήριξή του στο AfD είναι επί της ουσίας πολύ μεγαλύτερης σημασίας από τον ναζιστικό χαιρετισμό. Δε φοβάται, αγνοεί κάθε κανόνα, καθώς θεωρεί πως η παρτίδα βρίσκεται κοντά στο τέλος της με αυτόν νικητή. Η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πασχίζει να υψώσει ανάχωμα, αλλά φαίνεται να είναι ήδη αργά.
Με την αρωγή του νέου Προέδρου καταφέρνει να αποδυναμώσει τη NASA (τα έχει γράψει εξαιρετικά στα βιβλία του ο Τιμ Μάρσαλ) και να παίξει σχεδόν μόνο του σχετικά με τη ζωή στον Άρη. Με τον διφορούμενο χαρακτήρα των νομοθετημάτων του Τραμπ θα καταφέρει να προωθήσει τα δικά του οχήματα ηλεκτροκίνησης, ενώ με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους προσπαθεί να πάρει προβάδισμα κι όσον αφορά τις πλατφόρμες Τεχνητής Νοημοσύνης. Τα πλοκάμια του βρίσκονται σχεδόν σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας.
Σε ένα πράγμα είναι “αλλεργικός” ο Μασκ, σε κάθε μορφής έλεγχο. Αυτό που μένει να φανεί είναι αν πλησιάζει η σύγκρουσή του με άλλους μεγιστάνες που σήμερα μοιάζει να έχουν “αγκαλιάσει” τη νέα προεδρία, αλλά οι ισορροπίες είναι ευμετάβλητες. Σήμερα νιώθουν πως δεν απειλούνται σε βαθμό που να θίγονται, αλλά οι οικονομικές παράμετροι συχνά είναι αστάθμητοι και η απληστία οδηγεί σε ολέθρια αποτελέσματα. Από αυτήν κι έναν ενδεχόμενο πόλεμο κινδυνεύουν μόνο αυτοί οι άνθρωποι με τον τρόπο που έχει στηθεί η παρτίδα.
Ο Μασκ δεν έχει καμία διάθεση να κάνει διάλογο και σε λίγο καιρό θα είναι αδύνατο να τον “χαλιναγωγήσει” ακόμα κι ο ίδιος ο Τραμπ που συνηθίζει να κάνει ευκαιριακές συμμαχίες για να κερδίζει. Στη μεταξύ τους σχέση ο πρώτος έχει την πεποίθηση ότι ο Πρόεδρος του χρωστάει. Αν αλλάξει τη στάση του απέναντί του θεωρεί πως μπορεί να του κάνει ζημιά κι αυτό από μόνο του είναι απειλητικό για έναν κόσμο που διαφέρει από όσα γνωρίζαμε μέχρι και το 2020. Οι εξελίξεις παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας και οι έτερες δυνάμεις αντίστασης για κακή μας τύχη παραμένουν σε βαθιά ύπνωση, ονειροβατώντας ή ακόμα χειρότερα έχοντας αποδεχτεί την ήττα!
