Η παραφθαρμένη λέξη “υπέρκομψη” εδώ, στην περίπτωση της ηθοποιάρας Κέιτ Μπλάνσετ, ταιριάζει γάντι. Μια από τις ελάχιστες χολυγουντιανές σταρ που έχει επιλέξει, συχνά, να επαναλάβει τα outfits της σε διάφορες επίσημες περιστάσεις, για λόγους ηθικής κι αισθητικής συνείδησης, μια από τις πολύ ενεργές κοινωνικά καλλιτέχνιδες, εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών που, εν μέσω πολεμικών ιαχών στην Γάζα, είχε τεταμένη αστυνομική προστασία και “ασφάλεια”, με το πιο smart φόρεμα που θα μπορούσε. Ένα στιλάτο μαύρο και λευκό φόρεμα, με ένα εσωτερικό έντονο πράσινο χρώμα, στο κομμάτι της ”ουράς”, που, σε συνδυασμό με το κατακόκκινο του χαλιού, δημιουργούσε μια κινούμενη, ζωντανή, τεράστια σημαία της Παλαιστίνης.

Η ηθοποιός πήρε θέση με τον πιο διακριτικό και, παράλληλα, μεγαλόφωνο τρόπο που θα μπορούσε. Η εκκωφαντική απουσία κειμένων, ειδησεογραφικών και σχολιαστικών, από τα πολύ μεγάλα media είναι χαρακτηριστική. Η εικόνα της, πάντως, αναπόφευκτα κάνει τον γύρο του Internet παγκοσμίως και αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς που έχει τους λόγους του να μην αναπαράγονται φιλοπαλαιστινιακές θέσεις/απόψεις/κινήσεις από το site που διευθύνει.

Οι συγκρίσεις (στα social media, αυτό το απέραντο παράφρον καφενείο) με τις αντιδράσεις της Μαρίνας Σάττι, κατά την διάρκεια των δηλώσεων της Ισραηλινής διαγωνιζόμενης, στην διάρκεια της συνέντευξης τύπου στην Eurovision, είναι τουλάχιστον ατυχείς. Καθένας και καθεμιά οφείλει να μπορεί να δρα ελεύθερα, να ξεδιπλώνει την προσωπικότητά του όπως επιθυμεί. Το ότι ένα φόρεμα ενός πανάκριβου σχεδιαστή είναι, δεδομένα, μια πιο στιλάτη κίνηση από ένα μετ-εφηβικού τύπου χασμουρητό ισχύει. Αλλά και οι δύο κυρίες έκαναν ΚΑΤΙ. Καθεμία τους εξέφρασε την θέση της, προφανώς ελεύθερα, χωρίς να αισθάνεται καμία πίεση ή υποβολή από πουθενά, σε περιβάλλοντα στα οποία εκτίθετο-και δη, πολύ. Και δη, με ενδεχόμενη αν όχι βέβαιη αρνητική επιρροή στο έργο της καθεμιάς.

Η Κέιτ Μπλάνσετ ανήκει στους καλλιτέχνες που έστειλαν επιστολή στον Αμερικάνο πρόεδρο για να ασκήσουν πίεση για το θέμα της Παλαιστίνης. Έχει εκφράσει ποικιλοτρόπως μες στα χρόνια θέσεις της για το περιβάλλον, την κοινωνία, την πολιτική. Το έκανε άλλη μία φορά, με τον πλέον ευφυή τρόπο, καταφέροντας να ”περάσει” και από τον αυστηρό έλεγχο του Φεστιβάλ. Αν και η δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του θεμελιωμένου σε αίμα αθώων δυτικού κόσμου, φαίνεται πως κι αυτή λειτουργεί κατά περίπτωση-δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση, πια, να γίνονται πολιτικές δηλώσεις και, αν γίνονται, υπάρχουν απόπειρες που θυμίζουν άλλους καιρούς, φίμωσης και απόκρυψης.

Μα ναι, οι καιροί μας είναι δύσκολοι και παμπόνηροι, από όλες και προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν αφήνουν κανέναν και καμία σε χλωρό κλαρί-πρέπει κανείς να είναι εξόχως προσεκτικός με το τι κάνει και το τι λέει, εκτός κι αν έχει αποφασίσει ότι δεν θα τον ενδιαφέρει σε ποιων στόματα θα μπει και τι κράξιμο θα ακούσει. Ενώ, λοιπόν, πολλοί μοιάζει να ενθουσιάστηκαν με την ριζοσπαστική κίνηση της Μπλάνσετ με το φουστάνι-σημαία, αρκετοί ήταν και εκείνοι που ενοχλήθηκαν από τις δηλώσεις της περί ”μεσαίας τάξης”: η ηθοποιός άφησε τους θαυμαστές της κυριολεκτικά ενεούς, αφού περιέγραψε τον εαυτό της ως «μεσαία τάξη» παρά την εκπληκτική καθαρή περιουσία των 95 εκατομμυρίων δολαρίων που διαθέτει. Συζήτησε βέβαια και την σημασία τού να δοθεί στους πρόσφυγες κινηματογραφιστές χώρος για να πουν τις δικές τους ιστορίες. «Είμαι λευκή, είμαι προνομιούχα, είμαι μεσαία τάξη και νομίζω ότι κάποιος μπορεί να με κατηγορήσει ότι έχω λίγο το σύμπλεγμα του λευκού σωτήρα», είπε.

Τα πυρά στράφηκαν κατά της ατάκας “μεσαία τάξη” -η αλήθεια είναι πως αυτό το κείμενο δεν είναι ο καταλληλότερος χώρος ανάπτυξης του αν η Κέιτ είχε δίκιο ή άδικο να πει έτσι για τον εαυτό της. Πάντως, είναι τοις πάσι γνωστό πως αυτοδημιουργήθηκε, δεν προέρχεται από κάποια πλούσια ή αριστοκρατική οικογένεια. Την περιουσία της την έκανε μόνη της. Ίσως, μάλιστα, αν ήταν άνδρας να ήταν υπερδιπλάσια.

Είναι γεγονός: κάνεις δεν κάνεις, πεις δεν πεις, αν είσαι κάτι, κάποιος, θα έχουν να σχολιάσουν για σένα. Το οτιδήποτε. Τώρα, η Μπλάνσετ έπεσε στο ατόπημα να μην αποκαλεί εαυτόν ”πλούσια”. Το βέβαιο είναι ότι η ιστορία θα ενδιαφερθεί πολύ περισσότερο να καταγράψει το έξοχο φουστάνι της και τον δυνατό συμβολισμό του στις Κάννες το 2024, παρά την ατάκα «ανήκω στην μεσαία τάξη».

ΥΓ: Όσο για τα επιχειρήματα τύπου «Η Μπλάνσετ δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί σε οποιοδήποτε κράτος κυβερνάται από ισλαμιστές φορώντας αποκαλυπτικά φορέματα και εργαζόμενη ως ελεύθερος πολίτης», προσωπικά, τα ακούω πολύ προσεκτικά, όμως κρίνω καλύτερο να καλυφθούν σε διαφορετικό άρθρο. Το παρόν είχε στόχο να εξάρει το θάρρος μιας χολυγουντιανής σελέμπριτι και δοκιμασμένης καλλιτέχνιδας να πει αυτό που ήθελε να πει, φορώντας ένα φουστάνι που δικαίως έχει γίνει viral. Ακόμα και κάποιος που, για τους δικούς του λόγους, είναι σκεπτικιστής απέναντι στα όσα θηριώδη διαμείβονται στην Λωρίδα τη Γάζας, δεν μπορεί παρά να έχει εντυπωσιαστεί από την κίνηση της Μπλάνσετ. Κι ας μην θέλει να το παραδεχτεί.