Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε το 1964 και μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Γιος καφετζή, καταπιάστηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως σερβιτόρος, βοηθός μικροβιολόγου, εγκαταστάτης υαλοπινάκων, υπάλληλος εμπορίας μοτοσικλετών, επιχειρηματίας στον κλάδο των οικιακών συναγερμών. Τον γνώρισα το 2011, πρωτοετής φοιτήτρια Νομικής, μια Τσικνοπέμπτη στον Κεραμεικό, στον πρώτο-πρώτο χώρο του Άλλου Ανθρώπου, που τότε δεν είχε ακόμα λάβει μορφή Κοινωνικής Κουζίνας, αλλά κολλεκτίβας ανθρώπων που γούσταραν, χωρίς κομματικά καπελώματα, αλλά με αγωνιστικό πρόσημο, να βοηθούν άλλους ανθρώπους. Όχι από το μετερίζι της φιλανθρωπίας. Από το βλέμμα της αλληλεγγύης, που κοιτά τον άλλον στα ίσα. Μαθήματα σε παιδιά Ρομά, μικρά γλέντια με ρεφενέ φαγητό, μουσικές, χορός, χαρά. Δεν θύμιζε τίποτε άλλο κοινωνικό, συλλογικό, αλληλέγγυο από τα τόσα που είχα ήδη αρχίσει να βλέπω στην πόλη όπου ζούσα, σπούδαζα, κυκλοφορούσα.

Το 2011 ήταν που ξεκίνησε στην Αθήνα την κοινωνική πρωτοβουλία «Ο Άλλος Άνθρωπος» ο Πολυχρονόπουλος, με την πολύτιμη αρωγή της συντρόφισσάς του, δραστήριας και πολύ μορφωμένης ακαδημαϊκά και κοινωνικά) καλλιτέχνιδας, Έλενας Αγγελοπούλου. Το κόνσεπτ συγκλονιστικά απλό: μαγείρευαν φαγητό σε δημόσιους χώρους εξυπηρετώντας καθημερινά τις ανάγκες τουλάχιστον 3.000 Αθηναίων. Από κοντά, έτρωγαν μαζί και φίλοι. Έχω φάει φαγητό της Κοινωνικής Κουζίνας, δηλαδή, αρκετές φορές. Μου έχει ζεστάνει το στομάχι κρύες μέρες με ποδαρόδρομους στην πόλη ένα πιάτο γιουβετσάκι, μια φακή, μια μακαρονάδα ναπολιτέν. Με τη νοστιμιά της αγάπης, πάντα. Η δράση, τα τελευταία χρόνια, επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, έχοντας λάβει στήριξη από παρόμοιες ομάδες του εξωτερικού. Από το 2015, ξεκίνησε να λειτουργεί χώρος στο Μεταξουργείο ως αποθήκη για τρόφιμα, τα οποία σωρεύονταν λόγω μεγάλης προσφοράς από ανθρώπους, ανώνυμους, επώνυμους, φανερούς ή πιο διακριτικούς υποστηρικτές της δράσης.

Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες αρκετοί διάσημοι έλληνες καλλιτέχνες, έχουν βρεθεί δίπλα στον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο βοηθώντας ενεργά στη δράση του να μαγειρέψουν για συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη. Η περίπτωση του Μαζωνάκη διακριτή. Ο Πολυχρονόπουλος δεν άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου: το ίδιο μποέμικο, ατημέλητο λουκ, με τα πρόχειρα, ταπεινά ρούχα και το μούσι του, πάντα με βλέμμα γελαστό και πάντα στην δράση. Δεν τον έχω δει να κάθεται όσο οι εθελοντές δουλεύουν. Πάντα κάτι κουβαλά, πάντα ανακατεύει κάπιο τσουκάλι, μιλά στο τηλέφωνο, μιλά με ανθρώπους που τον βλέπουν σαν μικρό θεό, αφού τρώνε και επιβιώνουν χάρη στη δράση του νιώθοντας αξιοπρέπεια και όχι ότι κάποιος τους πετά ένα ξεροκόμματο.

Αυτό δεν είναι κάποιο υπερασπιστικό προς τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο κείμενο. Για όσους (λίγους υποθέτω) δεν έχουν προλάβει να καταλάβουν ακόμα τι συμβαίνει, να τι συνέβη:

Σύμφωνα με δημοσίευμα στο Πρώτο Θέμα, που επικαλείται το πόρισμα της Αρχής Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος έπαιρνε χρήματα από επώνυμους και απλούς πολίτες, τα έβαζε σε προσωπικούς λογαριασμούς και τα έπαιζε σε τυχερά παιχνίδια. Μάλιστα, το «εγκληματικό προϊόν» υπολογίζεται σε 600.000 ευρώ. Παράλληλα, εκτός από τον δημιουργό της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», κατηγορούνται ακόμα μια συγγενής και ένας συνεργάτης του. Παράλληλα, η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες διέταξε τη δέσμευση κάθε είδους λογαριασμών τίτλων, επενδυτικών στοιχείων ή χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Πρόκειται για τη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου. Όπως αναφέρεται, αυτό που προκαλεί εντύπωση στο περιεχόμενο της σχετικής διάταξης είναι η διαδρομή του χρήματος που έπαιρνε η Κοινωνική Κουζίνα από τις δωρεές. Επισημαίνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος των ποσών αυτών, αποκτήθηκε παράνομα, κυρίως μέσω περαιτέρω μεταφοράς σε λογαριασμούς που τηρούνται σε εταιρίες παροχής τυχερών παιχνιδιών αλλά και μέσω αναλήψεων μετρητών, διαπράττοντας με αυτόν τον τρόπο τα αδικήματα της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξης σε αυτή, καθώς και της απάτης μαζί με τη μητέρα και τον γαμπρό του.

Ο Πολυχρονόπουλος, όμως, μιλώντας στον Alpha αρνήθηκε τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει λέγοντας: «Να με ψάξουν καλά, δεν έχω κανένα πρόβλημα και να έρθουν να με πάρουν αν κάνω ξέπλυμα μαύρου χρήματος». Συμπλήρωσε το εξής: «Δεν είναι μόνο 600.000 ευρώ. Είναι πάνω 1,5 εκατ. ευρώ τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Μόνο το φαγητό που έχουμε μοιράσει, για 18 εκατομμύρια μερίδες φαγητό, υπολογίστε μόνοι σας πόσα λεφτά κάνουν». Αμέσως μετά, πρόσθεσε πως «καλά κάνουν και ψάχνουν. Δεν έχω θέμα». Σε σχέση με τα τυχερά παίγνια δήλωσε το εξής:

«Εγώ δεν παίζω ποτέ (σ.σ.: τυχερά παιχνίδια). Έχω έναν φίλο όπου πήγαινα με το POS, έβαζα την κάρτα και έβγαζα χιλιάρικα. Δυο-δυο κατοστάρικα, τρία-τρία. Αυτά όλα ήταν για τον “Άλλο Άνθρωπο”».

Λίγο αργότερα, δημοσιεύτηκε αυτή η ανακοίνωση-δελτίο τύπου στην επίσημη σελίδα στο Facebook του Άλλου Ανθρώπου:

Οι δικαστές των social ανασκουμπώθηκαν, βεβαίως

Η αλήθεια είναι πως όσοι και όσες ξέραμε ή συμμετείχαμε σε κάποια από τις δράσεις της Κοινωνικής Κουζίνας παγώσαμε. Δεν θελήσαμε να το πιστέψουμε, στείλαμε ο ένας στον άλλον, γκουγκλάραμε. Κάποιοι από εμάς, σωπάσαμε, να δούμε τι θα γίνει, πώς θα καταλήξει όλο αυτό, περιμέναμε τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου. Κι άλλοι, άλλες, που δεν μαγείρεψαν ούτε μια φορά στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, που δεν έκοψαν ποτέ λίγο καροτάκι για τη σαλάτα ή δεν συσκεύασαν ποτέ μια μερίδα φαγητού ή δύο, έσπευσαν να εκφράσουν δημοσίως την απώλεια της ελπίδας τους. Έσπευσαν να ταυτίσουν το περιστατικό με αυτό της Κιβωτού και του Πατέρα Αντωνίου -λες και είναι προς σύγκριση ή αντιπαραβολή. Έσπευσαν να πουν ότι «δεν υπάρχει, τελικά, καλοσύνη». Και να θίξουν σκωπτικά ακόμα και την βράβευση του Πολυχρονόπουλου από την Σακελλαροπούλου το 2023, ο οποίος τιμήθηκε από την ΠτΔ για την κοινωνική του δράση και την προσφορά του προς τον συνάνθρωπο.

Αλλά και τότε, σε πολύ μικρότερο βαθμό, άνθρωποι ανήκοντες σε άλλους χώρους, είχαν σπεύσει να κράξουν τον Πολυχρονόπουλο που αποδέχθηκε το βραβείο από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να τον πουν «συστημικό» και «βολεμένο». Αυτόν με τα τρύπια παπούτσια, αυτόν που έχει τρέξει σε πυρκαγιές, πλημμύρες, ξενύχτια, ξημερώματα, κατατρεγμούς, αυτός που, εκτός από φαηγητό, έκανε κι άλλα πολλά καλά σε συνανθρώπους του: είχε μεσολαβήσει να βρουν άνθρωποι σπίτια, να ξανασυνδεθούν ρεύματα, να βρει κόσμος δουλειά, είχε οργανώσει λάιβ δίνοντας σπουδαίο βήμα και προβολή σε καλλιτέχνες -δεν είδα καμία αναστάτωση από ανθρώπους που καρπώθηκαν την φήμη του «Άλλου Ανθρώπου» για να δείξουν κι αυτοί επί πάλκου αλληλέγγυοι. Και με ενοχλεί. Με ενοχλεί, το ομολογώ, ελαφρώς περισσότερο από την ιδέα ότι κάποιες χιλιάδες ευρώ τα καρπώθηκε ο Κωνσταντίνος και μέλη της οικογένειάς του. Δεν έχω λόγο να μην τον πιστεύω, πάντως, για τώρα. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες. Αφήστε που, μιας που του αποδόθηκαν αυτές οι κατηγορίες, προφανώς θα είναι έτοιμος και να πληρώσει για το όποιο ατόπημα ή, αν προτιμάτε, έγκλημά του. Ευτυχώς, αφορά λεφτά, χαρτιά άψυχα, κι όχι ανθρώπινες ψυχές.

Επίσης, δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι το κράτος που, ορθά, ελέγχει έναν μηχανισμό στήριξης ανθρώπων (πράγματι, χωρίς νομική μορφή, πράγματι με ιδιωτικούς λογαριασμούς, πράγματι, χωρίς απόδοση φόρων) είναι το ίδιο κράτος που στερεί από αρκετούς ανθρώπους την αξιοπρέπεια, που επιτρέπει τις ανισότητες, που επιτρέπει νοίκια των 500 ευρώ, που κάνει τα στραβά μάτια σε παρανομίες μεγατόνων, σε κρατικά εγκλήματα, σε αστυνομική βία, που φιμώνει την ελεύθερη δημοσιογραφία που τολμά να ερευνήσει τα ατοπήματά του, που αδικεί συνεχώς, που εκθέτει μια ολόκληρη χώρα και τους πολίτες της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία επικαλείται όπου το συμφέρει. Το κράτος, πάντα. Θα μου πείτε, είναι αυτό τρόπος σκέψης; Επειδή οι μπάτσοι βαράνε, να μην πάει μέσα κι ένας ιδιώτης που βαράει, ας πούμε; Επειδή το κράτος ληστεύει τους μικρομεσαίους κυριολεκτικά, να μην τιμωρηθεί ο per se ληστής κάποιας περιουσίας; Όχι, φυσικά. Να τιμωρηθούν όλες και όλοι όπως πρέπει. Απλώς, θα ήθελα να είμαι ειλικρινής και να πω ότι κάπως, κάτι με ενοχλεί εδώ. Κι ίσως δεν είμαι η μόνη.

Περισσότερο, όμως, με ενοχλεί η χαιρεκακία συμπολιτών μου. Η αγωνία τους να τιμωρηθεί ο Πολυχρονόπουλος. Ο Πολυχρονόπουλος, ρε! Αυτός ο Άνθρωπος που δημιούργησε κάτι που τον ξεπέρασε, που τάισε ψυχές και κοιλιές. Που τόσες μέρες έχουν μείνει νηστικοί άνθυρωποι οι οποίοι είχαν δημιουργήσει μια άτυπη οικογένεια μαζί του. Τρώγαν καθημερινά παρέα. Δηλαδή, να τιμωρηθεί ο άνθρωπος, αν έφταιξε. Αλλά όχι και να χαρούμε, κιόλας, ρε παιδιά. Η σκέψη μου είναι να παραμείνουμε ήρεμοι και ήρεμες για τώρα. Να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Κι αν εξελιχθούν αρνητικά για τον Κωνσταντίνο, να ανασυνταχθούμε και να δούμε τι θα κάνουμε, εμείς οι υποστηρικτές και υποστηρίκτριες της Κοινωνικής Κουζίνας, με την Κοινωνική Κουζίνα. Η Κοινωνική Κουζίνα είναι έργο του Πολυχρονόπουλου, όχι ο Πολυχρονόπουλος. Και δεν πρέπει να σταματήσει το έργο της, το πέρα από κάθε αμφιβολία σημαντικό, ιερό, αποκαλυπτικό των πολλών παραλείψεων και σφαλμάτων μιας πολιτείας που, ναι, κάποιες φορές, θυμάται να είναι και δίκαιη. Όπως ο νόμος ορίζει.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News