Βρισκόμαστε στα μέσα της καλοκαιρινής σεζόν και αυτό που σίγουρα έχουμε όλοι αντιληφθεί είναι ότι οι τιμές σε καταλύματα και παντός είδους εστίαση είναι απλησίαστες. Αυτό που εγώ κατάλαβα τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι πολλοί από τους ιδιοκτήτες μας βλέπουν ως κινούμενα πορτοφόλια, δίχως ίχνος σεβασμού προς τους τουρίστες που θέλουν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και να απολαύσουν τις διακοπές τους, δίνοντας το υστέρημά τους εν μέσω ακρίβειας.
Σε καμία περίπτωση δεν φταίνε οι σερβιτόροι, οι barista και το απανταχού προσωπικό της εστίασης, αυτούς τους σεβόμαστε και μας σέβονται και με το παραπάνω. Καθημερινά εργάζονται στη ζέστη σε αντίξοες συνθήκες κάνοντας υπερωρίες -σε κάποιες περιπτώσεις απλήρωτες- προκειμένου “να βγει το μεροκάματο“. Ωστόσο, καταφέρνουν να είναι πάντα χαμογελαστοί και ευγενικοί. Ναι, είναι μέρος του “job description” τους, όμως δεν είναι πάντα αυτονόητο.
Εστιατόρια που έχουν συνεχώς κρατήσεις, αποκτούν ύφος και συμπεριφορά χιλίων καρδιναλίων και φεύγεις με την αίσθηση ότι σου έκαναν χάρη που σου επέτρεψαν να καθίσεις και να πληρώσεις τις τηγανιτές πατάτες 6€, που εν τέλει ήταν άψητες. Μία κριτική στο trip advisor δεν θα λύσει το πρόβλημα, όταν το κακό είναι γενικότερο και εξαπλώνεται σαν ιός.
Όλοι κάνουν λόγο για αισθητή μείωση της κινητικότητας, με πτώση της τάξεως 20% – 30%, συγκριτικά με πέρσι. Η ακρίβεια και η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στους καταλόγους είναι σίγουρα καθοριστικοί παράγοντες για την επικρατούσα κατάσταση, όμως, η απαξίωση προς τους τουρίστες ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ή μήπως είναι βόθρου; Μπερδεύτηκα!
Πρόσφατα επισκέφτηκα γνωστή -μεγάλων διαστάσεων- παραλία της Αργολίδας και θυμήθηκα τι εστί ελληνικό καλοκαίρι, που είχα αποβάλει τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι ότι δεν είχε τύχει, επεδίωξα να μην βρεθώ μέσα σε αυτή την τυχαιότητα, πηγαίνοντας σε κατ’ εξοχήν ανοργάνωτες παραλίες. Όπως καταλαβαίνετε, η συγκεκριμένη παραλία ήταν οργανωμένη και ο καύσωνας κατέστησε αδύνατο οποιαδήποτε περαιτέρω μετακίνηση.
Η παραλία είχε τρία διαφορετικά beach bars, τα δύο εξ’ αυτών ανταγωνίζονταν ποιο θα καταφέρει να ακουστεί πιο δυνατά. Η καγκουριά διείσδυε στα αυτιά μας με τρομερή επιθετικότητα, μαστιγώνοντας ένα ένα τα εκατοντάδες τριχίδια που η φύση τοποθέτησε ευλαβικά για να έχουμε την ικανότητα της ακοής. Αυτό το μαγικό κρεσέντο κλιμακωνόταν με την ώρα, με αποτέλεσμα οποιοδήποτε ίχνος χαλάρωσης να παθαίνει αμέσως αυτανάφλεξη. Προφανώς, δεν ήταν μόνο η μουσική το πρόβλημα.
Τα νερά στο ψυγείο ήταν όλα ζεστά, η γρανίτα ήταν ένα χρωματιστό ζουμί που δεν είχε παγώσει και το κλαμπ σάντουιτς ήταν άψητο. Όταν πληρώνεις την γρανιτά 4,5€, που αντιστοιχεί με μία ώρα εργασίας στα ελληνικά δεδομένα, είναι τουλάχιστον κοροϊδία να παραδίδεται το προϊόν σε τέτοια κατάσταση στον πελάτη, χωρίς να τον έχεις ενημερώσει. Προφανώς, το προϊόν πρέπει να επιστρέφεται σε τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς κάποια δεύτερη σκέψη.
Εμείς, προμηθευτήκαμε ό,τι υπήρχε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και εγκατασταθήκαμε στην αριστερή άκρη της παραλίας -που ήταν ανοργάνωτη- αλλά τα αυτιά μας δεν ηρέμησαν ποτέ. Ο νόμος ορίζει τα 50 ντεσιμπέλ ως παραγόμενη στάθμη θορύβου από τις παραθαλάσσιες επιχειρήσεις, τα οποία είχαν ξεπεραστεί κατά πολύ. Σε κάποιες περιπτώσεις οι επιχειρήσεις θεωρούν ότι είναι ο νόμος, με το πρόσχημα ότι η πολιτεία εξαρτάται από αυτές, αφού είναι μία από τις κύριες πηγές εσόδων.
Η εστίαση είναι μία άτυπη μορφή εξουσίας με συνεχείς παραβατικές τάσεις. Μόλις πριν από λίγες μέρες, παραθάλασσια επιχείρηση έδιωξε λουόμενο από την ασφυχτικά γεμάτη ξαπλώστρες παραλία της Καβάλας, ζητώντας του αντίτιμο για την παραμονή του. Σύμφωνα με την καταταγγελία του λουόμενου που είναι καθηγητής του Διεθνούς Πανεπιστημίου Θράκης, η Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας, αρνήθηκε επίμονα να εξυπηρετήσει τους πολίτες, παρά την περιγραφή του περιστατικού στον αιγιαλό. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αντίστοιχη ασυδοσία επικρατεί στην παραλία Σάντα Μαρία της Πάρου, όπου πολίτες θέλοντας να διεκδικήσουν μέρος του δημόσιου χώρου του αιγιαλού, άπλωσαν τις πετσέτες τους μπροστά στις ξαπλώστρες του beach bar. Κάτοικοι της Πάρου έχουν δημιουργήσει την Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες «Save Paros Beaches», προκειμένου να προστατεύσουν τις παραλίες από τέτοια φαινόμενα.
Ο Χρίστος Γεωργούσης που είναι μέλος της Κίνησης, σε ανάρτησή του αναφέρει ότι ο διάλογος των διαμαρτυρόμενων πολιτών με τον επιχειρηματία ήταν ο εξής:
-Είστε παράνομος, δεν έχετε άδεια.
-Το ξέρω!
-Επομένως πρέπει να πάρετε τις πολυθρόνες και να καθαρίσετε την παραλία.
-Ας έρθει η αστυνομία να με πιάσει!
Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με την πολιτεία να έχει ρόλο παρατηρητή και να είναι πλήρως αμέτοχη. Ναι, οι αιγιαλοί είναι δημόσια αγαθά τα οποία πρέπει να σέβονται και οι επιχειρήσεις, εκτός από τους επισκέπτες.
Ποιος είναι ο μύθος που πρέπει να ζήσει ο τουρίστας στην Ελλάδα τέλος πάντων; Η έκφραση “live your myth in Greece“, έχει κυρίως αρνητικό πρόσημο και ειρωνική χροιά τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν είναι τυχαίο. Βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και ακόμη δεν έχω καταλάβει τον λόγο ή τους λόγους που απορούμε για την μείωση του τουρισμού. Δεν είναι πασιφανείς;
Το τελικό προϊόν στο πιάτο δεν αντικατοπτρίζει αρκετές φορές την υψηλή τιμή που έχει τιμολογηθεί και τα χρήματα κυριολεκτικά πετιούνται στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που απομυζούν τον ανυποψίαστο τουρίστα. Η εύρεση των ελεύθερων παραλιών έχει αρχίσει να πραγματοποιείται με κιάλια στα κοσμοπολίτικα νησιά και σε μέρη που βρίθουν από τουρισμό, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να πληρώσει μία περιουσία για λίγες στιγμές χαλάρωσης.
Η εστίαση έχει βρεθεί σε ένα κομβικό σημείο που είτε θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα πάψει να εκμεταλλεύεται τους επισκέπτες είτε θα συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων της. Εκτός από την ακρίβεια που είναι η βασική αιτία της μείωσης του τουρισμού, η ίδια η εστίαση λειτουργεί απωθητικά, με αποτέλεσμα η βασική πηγή εσόδων στην χώρα μας να μειώνεται συνεχώς.
Οι τουρίστες ήδη φωνάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης “αποφύγετε την Μύκονο“, ενώ τον τελευταίο καιρό το πλαίσιο έχει γίνει πιο γενικό και φωνάζουν “αποφύγετε την Ελλάδα“, παροτρύνοντας τους υπόλοιπους επισκέπτες να προτιμήσουν τις γείτονες χώρες όπως είναι η Αλβανία και η Τουρκία. Οι τουρίστες δεν είναι τόσο κορόιδα, όσο θέλουν να πιστεύουν κάποιοι.
@torastravels Don’t fret, book a ticket to ✨Albania✨ instead! You’re welcome 🤍 #fyp #foryou #travel #traveltiktok #travellife #travelblogger #viral #follow #albania #himare ♬ Where’d All the Time Go? – Dr. Dog
Τελικά μήπως η εστιάση θα έπρεπε να μετονομαστεί σε αστείαση, αφού προσφέρει μία τόσο exclusive και για πολλά γέλια εμπειρία στον τουρίστα;
Βρισκόμαστε στα μέσα της καλοκαιρινής σεζόν και αυτό που σίγουρα έχουμε όλοι αντιληφθεί είναι ότι οι τιμές σε καταλύματα και παντός είδους εστίαση είναι απλησίαστες. Αυτό που εγώ κατάλαβα τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι πολλοί από τους ιδιοκτήτες μας βλέπουν ως κινούμενα πορτοφόλια, δίχως ίχνος σεβασμού προς τους τουρίστες που θέλουν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και να απολαύσουν τις διακοπές τους, δίνοντας το υστέρημά τους εν μέσω ακρίβειας.
Σε καμία περίπτωση δεν φταίνε οι σερβιτόροι, οι barista και το απανταχού προσωπικό της εστίασης, αυτούς τους σεβόμαστε και μας σέβονται και με το παραπάνω. Καθημερινά εργάζονται στη ζέστη σε αντίξοες συνθήκες κάνοντας υπερωρίες -σε κάποιες περιπτώσεις απλήρωτες- προκειμένου “να βγει το μεροκάματο“. Ωστόσο, καταφέρνουν να είναι πάντα χαμογελαστοί και ευγενικοί. Ναι, είναι μέρος του “job description” τους, όμως δεν είναι πάντα αυτονόητο.
Εστιατόρια που έχουν συνεχώς κρατήσεις, αποκτούν ύφος και συμπεριφορά χιλίων καρδιναλίων και φεύγεις με την αίσθηση ότι σου έκαναν χάρη που σου επέτρεψαν να καθίσεις και να πληρώσεις τις τηγανιτές πατάτες 6€, που εν τέλει ήταν άψητες. Μία κριτική στο trip advisor δεν θα λύσει το πρόβλημα, όταν το κακό είναι γενικότερο και εξαπλώνεται σαν ιός.
Όλοι κάνουν λόγο για αισθητή μείωση της κινητικότητας, με πτώση της τάξεως 20% – 30%, συγκριτικά με πέρσι. Η ακρίβεια και η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στους καταλόγους είναι σίγουρα καθοριστικοί παράγοντες για την επικρατούσα κατάσταση, όμως, η απαξίωση προς τους τουρίστες ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ή μήπως είναι βόθρου; Μπερδεύτηκα!
Πρόσφατα επισκέφτηκα γνωστή -μεγάλων διαστάσεων- παραλία της Αργολίδας και θυμήθηκα τι εστί ελληνικό καλοκαίρι, που είχα αποβάλει τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι ότι δεν είχε τύχει, επεδίωξα να μην βρεθώ μέσα σε αυτή την τυχαιότητα, πηγαίνοντας σε κατ’ εξοχήν ανοργάνωτες παραλίες. Όπως καταλαβαίνετε, η συγκεκριμένη παραλία ήταν οργανωμένη και ο καύσωνας κατέστησε αδύνατο οποιαδήποτε περαιτέρω μετακίνηση.
Η παραλία είχε τρία διαφορετικά beach bars, τα δύο εξ’ αυτών ανταγωνίζονταν ποιο θα καταφέρει να ακουστεί πιο δυνατά. Η καγκουριά διείσδυε στα αυτιά μας με τρομερή επιθετικότητα, μαστιγώνοντας ένα ένα τα εκατοντάδες τριχίδια που η φύση τοποθέτησε ευλαβικά για να έχουμε την ικανότητα της ακοής. Αυτό το μαγικό κρεσέντο κλιμακωνόταν με την ώρα, με αποτέλεσμα οποιοδήποτε ίχνος χαλάρωσης να παθαίνει αμέσως αυτανάφλεξη. Προφανώς, δεν ήταν μόνο η μουσική το πρόβλημα.
Τα νερά στο ψυγείο ήταν όλα ζεστά, η γρανίτα ήταν ένα χρωματιστό ζουμί που δεν είχε παγώσει και το κλαμπ σάντουιτς ήταν άψητο. Όταν πληρώνεις την γρανιτά 4,5€, που αντιστοιχεί με μία ώρα εργασίας στα ελληνικά δεδομένα, είναι τουλάχιστον κοροϊδία να παραδίδεται το προϊόν σε τέτοια κατάσταση στον πελάτη, χωρίς να τον έχεις ενημερώσει. Προφανώς, το προϊόν πρέπει να επιστρέφεται σε τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς κάποια δεύτερη σκέψη.
Εμείς, προμηθευτήκαμε ό,τι υπήρχε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και εγκατασταθήκαμε στην αριστερή άκρη της παραλίας -που ήταν ανοργάνωτη- αλλά τα αυτιά μας δεν ηρέμησαν ποτέ. Ο νόμος ορίζει τα 50 ντεσιμπέλ ως παραγόμενη στάθμη θορύβου από τις παραθαλάσσιες επιχειρήσεις, τα οποία είχαν ξεπεραστεί κατά πολύ. Σε κάποιες περιπτώσεις οι επιχειρήσεις θεωρούν ότι είναι ο νόμος, με το πρόσχημα ότι η πολιτεία εξαρτάται από αυτές, αφού είναι μία από τις κύριες πηγές εσόδων.
Η εστίαση είναι μία άτυπη μορφή εξουσίας με συνεχείς παραβατικές τάσεις. Μόλις πριν από λίγες μέρες, παραθάλασσια επιχείρηση έδιωξε λουόμενο από την ασφυχτικά γεμάτη ξαπλώστρες παραλία της Καβάλας, ζητώντας του αντίτιμο για την παραμονή του. Σύμφωνα με την καταταγγελία του λουόμενου που είναι καθηγητής του Διεθνούς Πανεπιστημίου Θράκης, η Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας, αρνήθηκε επίμονα να εξυπηρετήσει τους πολίτες, παρά την περιγραφή του περιστατικού στον αιγιαλό. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αντίστοιχη ασυδοσία επικρατεί στην παραλία Σάντα Μαρία της Πάρου, όπου πολίτες θέλοντας να διεκδικήσουν μέρος του δημόσιου χώρου του αιγιαλού, άπλωσαν τις πετσέτες τους μπροστά στις ξαπλώστρες του beach bar. Κάτοικοι της Πάρου έχουν δημιουργήσει την Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες «Save Paros Beaches», προκειμένου να προστατεύσουν τις παραλίες από τέτοια φαινόμενα.
Ο Χρίστος Γεωργούσης που είναι μέλος της Κίνησης, σε ανάρτησή του αναφέρει ότι ο διάλογος των διαμαρτυρόμενων πολιτών με τον επιχειρηματία ήταν ο εξής:
-Είστε παράνομος, δεν έχετε άδεια.
-Το ξέρω!
-Επομένως πρέπει να πάρετε τις πολυθρόνες και να καθαρίσετε την παραλία.
-Ας έρθει η αστυνομία να με πιάσει!
Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με την πολιτεία να έχει ρόλο παρατηρητή και να είναι πλήρως αμέτοχη. Ναι, οι αιγιαλοί είναι δημόσια αγαθά τα οποία πρέπει να σέβονται και οι επιχειρήσεις, εκτός από τους επισκέπτες.
Ποιος είναι ο μύθος που πρέπει να ζήσει ο τουρίστας στην Ελλάδα τέλος πάντων; Η έκφραση “live your myth in Greece“, έχει κυρίως αρνητικό πρόσημο και ειρωνική χροιά τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν είναι τυχαίο. Βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και ακόμη δεν έχω καταλάβει τον λόγο ή τους λόγους που απορούμε για την μείωση του τουρισμού. Δεν είναι πασιφανείς;
Το τελικό προϊόν στο πιάτο δεν αντικατοπτρίζει αρκετές φορές την υψηλή τιμή που έχει τιμολογηθεί και τα χρήματα κυριολεκτικά πετιούνται στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που απομυζούν τον ανυποψίαστο τουρίστα. Η εύρεση των ελεύθερων παραλιών έχει αρχίσει να πραγματοποιείται με κιάλια στα κοσμοπολίτικα νησιά και σε μέρη που βρίθουν από τουρισμό, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να πληρώσει μία περιουσία για λίγες στιγμές χαλάρωσης.
Η εστίαση έχει βρεθεί σε ένα κομβικό σημείο που είτε θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα πάψει να εκμεταλλεύεται τους επισκέπτες είτε θα συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων της. Εκτός από την ακρίβεια που είναι η βασική αιτία της μείωσης του τουρισμού, η ίδια η εστίαση λειτουργεί απωθητικά, με αποτέλεσμα η βασική πηγή εσόδων στην χώρα μας να μειώνεται συνεχώς.
Οι τουρίστες ήδη φωνάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης “αποφύγετε την Μύκονο“, ενώ τον τελευταίο καιρό το πλαίσιο έχει γίνει πιο γενικό και φωνάζουν “αποφύγετε την Ελλάδα“, παροτρύνοντας τους υπόλοιπους επισκέπτες να προτιμήσουν τις γείτονες χώρες όπως είναι η Αλβανία και η Τουρκία. Οι τουρίστες δεν είναι τόσο κορόιδα, όσο θέλουν να πιστεύουν κάποιοι.
@torastravels Don’t fret, book a ticket to ✨Albania✨ instead! You’re welcome 🤍 #fyp #foryou #travel #traveltiktok #travellife #travelblogger #viral #follow #albania #himare ♬ Where’d All the Time Go? – Dr. Dog
Τελικά μήπως η εστιάση θα έπρεπε να μετονομαστεί σε αστείαση, αφού προσφέρει μία τόσο exclusive και για πολλά γέλια εμπειρία στον τουρίστα;
