Χθες, όπως κάθε μέρα, βρισκόμουν πίσω από το τιμόνι για να κάνω κάποιες εξωτερικές δουλειές και καθώς όλα έβαιναν καλώς -όσο καλώς μπορεί να βαίνουν στους δρόμους της Αθήνας- ξαφνικά το μπροστινό αμάξι ανάβει αλάρμ, κινείται προς τα δεξιά και σταματάει δίπλα από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα άνοιξε την πόρτα, κλείδωσε κι έφυγε. Και εννοείται ότι άφησε τα αλάρμ αναμμένα υπονοώντας ότι η στάθμευση του θα είναι σύντομη, ένας γνωστός κανόνας στους δρόμους της Ελλάδας.

Πριν μερικούς μήνες, καθώς κατευθυνόμουν πεζή προς το όχημά μου με σκοπό να επιστρέψω στο σπίτι, είδα από μακριά ότι κάποιος με είχε κλείσει. Όσο πλησίαζα, άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας -είχε και ζέστη- μέχρι που είδα ότι το διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο, δίπλα από εμένα, είχε αναμμένα αλάρμ. «Κάπου εδώ κοντά θα είναι», σκέφτηκα. Περίμενα για λίγα λεπτά, δεν εμφανίστηκε κανείς και έτσι αποφάσισα ότι η μόνη λύση είναι να κορνάρω, γιατί μέχρι να έρθει ο γερανός της τροχαίας στο Παγκράτι όπου ήμουν, θα νύχτωνε.

Μετά από συνεχόμενα κορναρίσματα και αφού με κοιτούσαν οι περαστικοί άλλοι με λύπηση και άλλοι ενοχλημένοι, εμφανίστηκε ο κάτοχος με γοργό βήμα, λέγοντάς μου «σόρρυ, για 5 λεπτά έλειψα» και παραδόξως, δεν εκνευρίστηκα παρόλο που μου έλεγε ψέματα, γιατί δυστυχώς το έχω συνηθίσει. Επιπλέον, όπως έχουμε ξαναπεί στο Olafaq, το να αναζητάς το δίκιο σου στο δρόμο σε μία εποχή με έξαρση της βίας, δεν είναι πολύ καλή ιδέα.

Η παράνομη στάθμευση με αλάρμ -και όχι μόνο- η οποία παρεμποδίζει οχήματα και άτομα ΑμεΑ να κινηθούν, έχει κανονικοποιηθεί και γι’ αυτό ευθύνεται η τροχαία και φυσικά η πολιτεία.

Ας φέρουμε ως παράδειγμα μία κεντρική αρτηρία της πόλης, την Πατησίων. Ζω στα Πατήσια για παραπάνω από 20 χρόνια και η εικόνα είναι η ίδια: μόνιμα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στα δύο ρεύματα, ενώ στις ώρες αιχμής η κατάσταση χειροτερεύει με τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα. Στα 20 χρόνια λοιπόν, είναι ελάχιστες οι φορές που έχω πρόστιμα στους υαλοκαθαριστήρες και αφαίρεση πινακίδων. Είναι μία κανονικότητα την οποία εκμεταλλεύονται οι κάτοικοι της περιοχής χωρίς να έχουν καμία κύρωση ή αν έχουν δεν θα πειράζει αφού «δεν πρόκειται να ξαναδώ πρόστιμο για κάμποσο καιρό. Χαλάλι». Αυτό είχα ακούσει να λέει ατάραχα ένας οδηγός, σίγουρος ότι θα έχει αρκετά μεγάλο περιθώριο μέχρι να του επιβάλλουν ξανά πρόστιμο. Και είχε δίκιο.

Αντίθετα, όσο δούλευα στην οδό Αμερικής στο κέντρο της Αθήνας η βεβαίωση προστίμων και η αφαίρεση πινακίδων ήταν καθημερινό φαινόμενο, όπως και σε άλλες κεντρικές οδούς του Συντάγματος και του Κολωνακίου. Πλέον αυτό έχει διαδοθεί και αρκετοί από τους οδηγούς όταν πηγαίνουν στις συγκεκριμένες περιοχές επιλέγουν κάποιο ιδιωτικό πάρκινγκ, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, όπως συνηθίζουν να λένε.

Ωστόσο, στις υπόλοιπες περιοχές συνεχίζουν ακάθεκτοι να διπλοπαρκάρουν και να φεύγουν «μόνο για 5 λεπτά», επειδή τους το επιτρέπει το ίδιο το κράτος. Γιατί μάλλον μόνο περιοχές όπως το Σύνταγμα και το Κολωνάκι αξίζουν να έχουν τροχαία, όσες βρίσκονται εκτός του ιστορικού κέντρου δεν είναι τόσο τουριστικές και δεν ζουν σε αυτές τόσο εύποροι κάτοικοι.

Οι πολίτες των άλλων περιοχών ας τσακώνονται μεταξύ τους, ας κορνάρουν και ας προσεύχονται σε κάποια ανώτερη δύναμη μήπως εμφανιστεί ο κάτοχος του παράνομα παρκαρισμένου αυτοκινήτου.

Πάντως, οι περισσότερο ζημιωμένοι της μάστιγας του «5 λεπτά θα λείψω» είναι τα άτομα ΑμεΑ. Υπάρχουν αρκετά βίντεο διαδίκτυο στα οποία οι άνθρωποι που κυκλοφορούν με αμαξίδιο είτε παραμένουν για αρκετή ώρα στο πεζοδρόμιο εγκλωβισμένοι μέχρι να έρθει ο οδηγός που άφησε το όχημά του μπροστά από τη ράμπα ή κατευθύνεται προς την επόμενη ράμπα ελπίζοντας ότι θα είναι ελεύθερη, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι.

Τα τελευταία χρόνια, άτομα με αναπηρία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας χρησιμοποιούν τη συνηθισμένη δικαιολογία των ασυνείδητων Ελλήνων οδηγών που παρκάρουν μπροστά στις ειδικές μπάρες αναπήρων, αλλά και στις ειδικές θέσης πάρκινγκ για ΑμεΑ, για να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα σε εκείνους, αλλά και στην πολιτεία.

Πρόκειται για μια δράση διαμαρτυρίας κατά την οποία άτομα ΑμεΑ σταθμεύουν σε κεντρικούς δρόμους αναπηρικά αμαξίδια που φέρουν την πινακίδα «επιστρέφω σε 5 λεπτά», προς ευαισθητοποίηση των υπόλοιπων πολιτών. Μόνο που δυστυχώς όσοι έχουν τη νοοτροπία του «5 λεπτά θα λείψω», πιστεύω ότι έχουν ελάχιστη ή μηδαμινή ευαισθησία.

Ας συμφωνήσουμε ότι όσοι λένε «έλειπα για 5 λεπτά» λένε ψέματα. Οι περισσότεροι από αυτούς τουλάχιστον. Ή ακόμα και να λείπουν πράγματι για 5 λεπτά συνήθως δεν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την παρακώλυση της κυκλοφορίας των ανθρώπων και των οχημάτων.

Είναι μία ξεκάθαρα εγωιστική πράξη που δείχνει ασέβεια προς τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο παραβάτης αξιολογεί ότι ο δικός του χρόνος είναι πολυτιμότερος από των άλλων και για χάρη της δικής του ευκολίας θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να ταλαιπωρηθούν.

Συνήθως δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει έναν ή δύο κύκλους για να ψάξει για κάποια θέση πάρκινγκ, γιατί όπως πάντα, βιάζεται. Όταν φτάσει στον προορισμό του απλά τραβάει χειρόφρενο -ίσως ανάβει και αλάρμ- και φεύγει. Εντάξει, για να είμαστε δίκαιοι, κάποιοι με λίγη ευαισθησία αφήνουν και ένα τηλέφωνο σε περίπτωση που έρθει κάποιο λεωφορείο ας πούμε και δεν μπορεί να περάσει. Επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο.

Κάπου διάβασα ότι αυτό το φαινόμενο μπορεί να συμβαίνει λόγω της ψυχολογίας του όχλου, αλλά θα διαφωνήσω. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που δεν έχουν σκεφτεί ούτε μία φορά να διπλοπαρκάρουν ή να αφήσουν το όχημά του μπροστά από μία ράμπα ΑμεΑ, γιατί δεν πιστεύουν ότι η ανάγκη τους να παρκάρουν είναι πιο σημαντική από την ελεύθερη διέλευση των εκατοντάδων πολιτών που θα δυσκολέψουν. Γιατί γι’ αυτούς είναι ζήτημα ηθικής. Γιατί, σε μία πυκνοκατοικημένη πόλη όπως είναι η Αθήνα, αυτό συμβαίνει. Ένας αρκεί για να δυσκολέψει τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων. Μόνος ένας αρκεί να αφαιρέσει δεκάδες λεπτά από τις ζωές των οδηγών οι οποίοι μένουν κολλημένοι στην κίνηση που δημιουργείται εξαιτίας του.

Επειδή δεν πρόκειται να εξαλειφθεί αυτή η μάστιγα από μόνη της, καλό θα ήταν η πολιτεία να μεριμνήσει και για τις υπόλοιπες περιοχές της Αθήνας και να επιβάλλει και σε αυτές καθημερινά πρόστιμα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να μειωθεί το φαινόμενο.