Έχετε κοιτάξει ποτέ πίσω τη ζωή σας και να σκεφτείτε: «Είμαι τόσο χαρούμενος που συνέβη! Εκεί που όλα είχαν αρχίσει να καταρρέουν, ένα θαύμα έγινε και όλα έφτιαξαν».
Όπως τότε που χάσατε τη δουλειά σας!
Πέρασες τόσα χρόνια μέσα στην αγωνία και το άγχος, προσπαθώντας να ανταποκριθείς σε όλες τις προσδοκίες. Ωστόσο, μετά από 4 πολύ δύσκολα εργασιακά χρόνια, απολύθηκες. Το πρώτο πράγμα που ένιωσες ήταν ότι το σύμπαν σου καταρρέει και ότι η ζωή σου έφτανε στο τέλος της. Αλλά όταν πέρασε η πρώτη μπόρα, το πήρες όλο αυτό σαν ευκαιρία για να ανοίξεις ένα μαγαζάκι με τσάγια και μπαχάρια στο κέντρο της Αθήνας που πάντα ονειρευόσουν. Με λίγη τύχη, προσπάθεια και αφοσίωση, το μαγαζί σου έκανε τεράστια επιτυχία. Και η ζωή σου, δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη. Η απόλυση αποδείχτηκε ότι εν τέλει δεν ήταν κατάρα, αλλά μια απρόσμενη ευλογία.
Αυτό που πιστεύουμε ότι είναι τυχερό μπορεί να είναι ατυχές και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι ατυχές μπορεί να είναι τυχερό. Κάτι που ονομάζεται Nova Effect. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι είναι καλό ή κακό για εμάς, καθώς η ζωή μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο ανάποδα.
Συχνά, βρίσκουμε τους εαυτούς μας να κινούμαστε εντός της ζωής, προσπαθώντας να κατανοήσουμε το παρόν, ενώ παράλληλα αναλογιζόμαστε το μέλλον. Σχεδιάζουμε, προβλέπουμε και προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για να βρούμε κάποιο μέτρο βεβαιότητας σε αυτό το τεράστιο αβέβαιο χάος της ύπαρξης. Αλλά στην πραγματικότητα, η έκβαση ενός συγκεκριμένου γεγονότος συχνά μας διαφεύγει μέχρι να αναλογιστούμε το παρελθόν.
Όσο κι αν προσπαθούμε να ελέγξουμε την πορεία των γεγονότων, ποτέ δεν πρόκειται να συμβούν με τον τρόπο που θα θέλαμε. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση του ελέγχου – η ζωή μας σπάνια ακολουθεί με ακρίβεια τα πλάνα που εμείς κάναμε, και τα αποτελέσματα που αντιλαμβανόμαστε ως αρνητικά ή θετικά μπορεί να αποδειχθούν το αντίθετο.
Αυτή η ιδέα είναι τρομακτική – Θα πάρουμε ποτέ τη σωστή απόφαση;
Μπορεί.
Μπορεί και όχι.
Αλλά αν ζούμε τη ζωή μας προβλέποντας τις συνέπειες κάθε πράξης, πότε και πώς θα αρχίσουμε να ζούμε;
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Η πρόβλεψή μας είναι ένα άγραφο βιβλίο με ατελείωτες δυνατότητες. Αλλά η εκ των υστέρων διορατικότητά μας, από την άλλη πλευρά, είναι ένα 10/10. Μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να αναλογιστούμε τις επιλογές που κάναμε, τα μονοπάτια που ακολουθήσαμε και τις συνέπειες που εκτυλίχθηκαν. Μπορούμε να διακρίνουμε τα μοτίβα και τις συνδέσεις που ήταν αόρατα για εμάς εκείνη τη στιγμή, αποκτώντας σαφήνεια καθώς ανιχνεύουμε τα ίχνη του παρελθόντος μας.
Είναι εύκολο να αναλωθούμε στη δίνη της δραστηριότητας και να χάσουμε τη συνολική εικόνα. Όταν όμως κάνουμε μια παύση και αναλογιστούμε για λίγο τις αποφάσεις που μας οδήγησαν εδώ, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τη σοφία που προκύπτει από την εκ των υστέρων αποκτηθείσα γνώση.
Αρχίζουμε να βλέπουμε τα νήματα που συνδέουν φαινομενικά ανόμοιες στιγμές και εμπειρίες, καθώς και τα διδάγματα που παίρνουμε μέσα από τους αγώνες και τις αποτυχίες. Μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την ανάπτυξη που συντελέστηκε και τη δύναμη που σφυρηλατήθηκε μέσα από τις πιο σκοτεινές στιγμές. Και καθώς κάθε κομμάτι του παζλ μπαίνει στη θέση του, μια όμορφη συνειδητοποίηση μας ξημερώνει.
Το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε το μέλλον βρίσκεται στο παρελθόν.
Είμαστε ατελή όντα που περιηγούνται σε έναν ατελή κόσμο. Μέσα από τις αποτυχίες μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και τελικά γινόμαστε αυτό που είμαστε.
Ας αφιερώσουμε λοιπόν χρόνο για να αναλογιστούμε το ταξίδι μας, να μάθουμε από το παρελθόν και να αναπτυχθούμε ως άτομα. Ας αγκαλιάσουμε τη σοφία που προέρχεται από την κατανόηση της ζωής αναλογιζόμενοι τη ζωή προς τα πίσω.
Γιατί στην πραγματικότητα, ακόμη και μια τραγωδία μπορεί να έχει μια θετική έκβαση.
Δείτε επίσης: Όταν κοιτάς από ψηλά, κοιτάς πιο καθαρά τον εαυτό σου, τους άλλους και τον κόσμο
