Μπορεί τα ημερολόγια να αλλάζουν και οι ατζέντες να φρεσκάρονται εκεί, τέλη Δεκέμβρη και αρχές Γενάρη, αλλά η καλύτερη εποχή για νέες αποφάσεις, σχέδια και ξεκινήματα είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Σεπτέμβρης, η Πρωτοχρονιά που μπορούμε να γιορτάσουμε με σαγιονάρες και παγωμένα μοχίτο.

Με τ’ αλάτι και την άμμο ακόμα κολλημένα σε σώμα και ψυχή, σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε τους επόμενους μήνες της ζωής μας, τους πιο παραγωγικούς, ίσως, της χρονιάς: το φθινόπωρο, τον χειμώνα και την άνοιξη. Κάποτε, το καλοκαίρι κρατούσε επισήμως μέχρι την έναρξη της σχολικής χρονιάς, 11 Σεπτεμβρίου συνήθως.

Έπειτα, άρχιζαν τα μαθήματα τα σχολικά και τα εξωσχολικά. Τα φροντιστήρια, τα αθλήματα, τα σκάκια και οι χοροί. Η χρονιά μας ρυθμιζόταν γλυκά από τις υποχρώσεις της καθημερινότητας που άστραφταν πυρετικά μες στην εβδομάδα, για να χαλαρώσουν λίγο τα σαββατοκύριακα και να παύσουν προσωρινά τις γιορτές και τις αργίες. Το πάθος των σημειώσεων άρχισε να με κυνηγά από τα τελευταία χρόνια του δημοτικού. Σημειωματάριο για τις δραστηριότητες, για το πρόγραμμα μελέτης, για τις προσωπικές μου σκέψεις, για τις αποφάσεις.

Τρία χρόνια πριν, ξεκίνησα ένα σημειωματάριο ευγνωμοσύνης. Για ό, τι ήμουν ευγνώμων, αφιέρωνα μερικές σκέψεις. Ο στόχος ξεκινά να ζει από την στιγμή που τίθεται και δεν τίθεται ολοκληρωμένα αν δεν καταγραφεί, έτσι έλεγα κι έτσι λέω ακόμα. Με τα χέρια μου μαυρισμένα από τα καλοκαίρια, σημείωνα τι ήθελα: να περάσω το Lower, να διαβάσω τα τάδε βιβλία μέχρι τότε, να δω αυτήν την ταινία με τις φίλες μου στο τάδε σινεμά, να κάνω αυτό το δώρο στον αδερφό μου τα Χριστούγεννα και πάει λέγοντας.

Μεγαλώνοντας, έγινε μικρή ιεροτελεστία το εξής: τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου γιόρταζα την προσωπική μου Πρωτοχρονιά. Κάπως έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω Ισπανικά, να πάω Erasmus, να ταξιδέψω στη Νέα Υόρκη, να αρχίζω να διαβάζω Ρώσους κλασικούς, να μάθω να ανοίγω φύλλο. Όχι ότι και τον Γεναρη δεν προβαίνω σε προσωπικές δηλώσεις για το υπόλοιπο τις χρονιάς, αλλά, πόσες νέες αρχές να κάνεις μες στο καταχείμωνο που μοιάζει να μην τελειώνει; Τον Γενάρη τον έχω περισσότερο για τα καλοκαιρινά σχέδια και όταν η ζωή θέλει να μου κάνει πλάκα ή να μου πει ότι με αγαπάει, μου στέλνει ένα έρωτα περί την άνοιξη και όλα τα πλάνα αλλάζουν και μεταμορφώνονται, προς ικανοποίησή μου.

Το ωραίο με τα resolutions του Σεπτέμβρη είναι ότι βρίσκουν το μυαλό καθαρότερο σχετικά από ό, τι τον Γενάρη, μετά την τούρλα των γιορτών. Το καλοκαίρι το βλέμμα μας έχει συναντήσει τον ορίζοντα, έχουμε κάτσει περισσότερες ώρες κοντά στην φύση, έχουμε έρθει σε επαφή με το ζωογόνο νερό και τον ήλιο που αλλάζει την διάθεση, ναι, όλα μοιάζουν πιο ήρεμα, πιο ξεκάθαρα, πιο προσγειωμένα. Παίζει και η γείωση τον ρόλο της, η ξιπολησιά που μας φέρνει κοντύτερα στην γη, στο χώμα. Η ύπαιθρος, κάθε χρονιά, μας διδάσκει και από κάτι: την φυσική ροή του χρόνου και της ζωής, την λάμψη των αστεριών, τις εναλλαγές του φλοίσβου, την ομορφιά των ζωντανών οργανισμών, από τα ψάρια που κολυμπούν χιλιοστά από τα πόδια μας, μέχρι τα ερίφια που το βέλασμά τους και οι κουδούνες τους αγγίζουν κάτι αρχέγονο μέσα μας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο νους ευθυγραμμίζεται κατά κάποιον τρόπο με το σώμα και εμείς κατεβάζουμε φρέσκες ιδέες, αποφασίζουμε να κάνουμε νέα ξεκινήματα, δεν έχουμε καμία διάθεση για αναβλητικότητα και νιώθουμε έτοιμοι ακόμα και να κατακτήσουμε τον κόσμο. Όλα μπορούν να ξεκινήσουν από ένα καλό ξεσκαρτάρισμα στο σπίτι μας (συρτάρια, χαρτάκια, ρούχα αφόρετα, βιβλιοθήκη), το οποίο θα ακολουθήσει μια βαθιά καθαριότητα. Ο χώρος μας θα αλαφρύνει όπως η ψυχή μας και οι καλοκαιρινοί θησαυροί που και φέτος φέραμε θα φανούν καλύτερα: εκείνο το μεγάλο κοχύλι, οι καρτ ποστάλ από το νησί, το κεραμικό βάζο ή μπωλ στο σαλόνι.

Η ιδέα να χωρέσουμε κάπου στο σπίτι έναν μικρό πίνακα ανακοινώσεων/σημειώσεων δεν είναι κακή. Είναι ωραίος και στο μάτι. Εκεί, θα οργανώνουμε φέτος καλύτερα τα ψώνια μας, τα οικονομικά μας, τις υπόλοιπες υποχρεώσεις και ασχολίες μας. Αν θέλουμε να επενδύσουμε σε μια πιο υγιεινή διατροφή για να απεξαρτηθούμε από το σερί των τηγανιτών στις ταβέρνες, είναι επίσης η ιδανική περίοδος: περισσότερα φρούτα, λιγότερη ζάχαρη, πιο ελαφριά βραδινά γεύματα, λιγότερο delivery.

Και τι ωραία που θα είναι επίσης να μοιραστούμε τις επιθυμίες και τα πλάνα μας με καλούς φίλους. Οι καφέδες του Σεπτέμβρη (είπαμε, Σεπτέμβρης ίσον Πρωτοχρονιά!) έχουν την χάρη της αφήγησης των καλοκαιρινών στιγμών, αλλά και του ξεδιπλώματος των επόμενων μηνών: κάποιο επόμενο ταξίδι; ένα παιδί; ένα καινούργιο έργο; μια σημαντική αγορά; Τώρα είναι η σωστή στιγμή να τα οργανώσουμε και, ανταλλάσσοντας σχέδια και ιδέες με τους δικούς μας, να επιτρέψουμε και σε άλλα «θέλω» μας να αναδυθούν και να πάρουν και αυτά τον χρόνο τους μέσα μας μέχρι ίσως, τον επόμενο Σεπτέμβρη μπουν μπροστά προς εκπλήρωση.

Εσείς τι σχέδια έχετε για φέτος, λοιπόν; Ποια νοητά πυροτεχνήματα σας λένε «καλή χρονιά» από τον ουρανό; Είστε έτοιμοι να ζήσετε την Πρωτοχρονιά σας;