Ας το παραδεχτούμε: δεν διαβάζουμε πια ειδήσεις, τις καταναλώνουμε σαν καύσιμο οργής. Ανοίγουμε το κινητό για «να ενημερωθούμε» και μέσα σε τρία λεπτά έχουμε εκνευριστεί με την πολιτική, την κοινωνία, τους ανθρώπους, τον πλανήτη και –τελικά– με τον ίδιο μας τον εαυτό που τόλμησε να πατήσει refresh. Οι ειδήσεις σήμερα δεν σε πληροφορούν απλώς· σε δοκιμάζουν. Και αν δεν προσέξεις, σε μετατρέπουν σε μόνιμα θυμωμένο πολίτη, χωρίς καμία απολύτως ενέργεια να αλλάξει κάτι.

Η πρώτη αλήθεια που πρέπει να χωνέψεις είναι σκληρή: οι ειδήσεις δεν είναι ουδέτερες. Δεν γράφονται για να είσαι ψύχραιμος. Γράφονται για να αντιδράς. Ο θυμός, ο φόβος και η αγανάκτηση είναι το πιο αποδοτικό νόμισμα της ψηφιακής εποχής. Κάνουν κλικ, σχόλια, κοινοποιήσεις. Κανείς δεν μοιράζεται μια είδηση που λέει «τα πράγματα είναι σύνθετα και χρειάζονται χρόνο». Μοιράζεται αυτή που του ανεβάζει την πίεση.

Έτσι, πριν καν προλάβεις να καταλάβεις τι διάβασες, έχεις ήδη θυμώσει. Όχι απαραίτητα επειδή κάτι είναι σοβαρό, αλλά επειδή σου παρουσιάστηκε σαν σκάνδαλο, καταστροφή ή απόδειξη ότι “τίποτα δεν πάει καλά”. Και φυσικά, όλα παρουσιάζονται ως επείγοντα. Σαν να αν δεν εξοργιστείς τώρα, χάνεται η δημοκρατία μέχρι το απόγευμα.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κόσμος έχει προβλήματα. Το πρόβλημα είναι ότι σου σερβίρονται όλα μαζί, χωρίς πλαίσιο, χωρίς μέτρο, χωρίς ανάσα. Από μια τραγωδία, σε ένα clickbait τίτλο, σε ένα tweet αγανάκτησης. Το μυαλό σου δεν προλαβαίνει να επεξεργαστεί. Μόνο να αντιδράσει. Και η συνεχής αντίδραση εξαντλεί.

Για να διαβάζεις ειδήσεις χωρίς να εκνευρίζεσαι με τα πάντα, χρειάζεται πρώτα να αποδεχτείς κάτι απελευθερωτικό: δεν είναι υποχρέωσή σου να έχεις άποψη για όλα. Δεν χρειάζεται να θυμώνεις για κάθε τι που συμβαίνει στον πλανήτη. Όχι επειδή δεν σε νοιάζει, αλλά επειδή δεν αντέχεις. Η ενσυναίσθηση χωρίς όρια καταλήγει σε burnout.

Δεύτερον, μάθε να διαβάζεις πιο αργά απ’ ό,τι σου ζητούν. Οι τίτλοι είναι γραμμένοι για να σε εξοργίσουν· το κείμενο συχνά είναι πιο βαρετό, πιο σύνθετο, πιο ανθρώπινο. Αν μείνεις στον τίτλο, χάνεις την ουσία και κρατάς μόνο τον θυμό. Κι αυτό δεν είναι ενημέρωση, είναι χειραγώγηση.

Τρίτον –και ίσως πιο σημαντικό– ξεχώρισε τι αφορά τη ζωή σου και τι απλώς περνάει από μπροστά σου. Δεν είναι όλα προσωπική προσβολή. Δεν είναι όλα ένδειξη ότι «πάμε κατά διαόλου». Κάποια πράγματα είναι άσχημα, ναι. Αλλά ο κόσμος δεν τελειώνει κάθε μέρα. Απλώς το feed σου θέλει να νομίζεις ότι τελειώνει.

Η αλήθεια είναι ότι η συνεχής οργή δεν σε κάνει πιο ενημερωμένο. Σε κάνει πιο κουρασμένο, πιο κυνικό, πιο ανήμπορο. Και αυτό βολεύει πολλούς. Έναν πολίτη εξαντλημένο, που θυμώνει με τα πάντα, αλλά δεν έχει καθαρό μυαλό για τίποτα.

Ίσως λοιπόν το πιο ριζοσπαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις σήμερα δεν είναι να σταματήσεις να διαβάζεις ειδήσεις, αλλά να τις διαβάζεις με απόσταση. Με φίλτρο. Με επίγνωση ότι δεν γράφτηκαν για να σε προστατεύσουν.

Γιατί η ψυχραιμία, στην εποχή της μόνιμης αγανάκτησης, δεν είναι αδιαφορία. Είναι πράξη αυτοσυντήρησης. Και χωρίς αυτήν, δεν αλλάζει τίποτα — απλώς θυμώνουμε όλοι μαζί, κουρασμένοι, μπροστά σε μια οθόνη.

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.