Σε εκατό χρόνια από σήμερα, μπορεί ο διαχωρισμός των τεσσάρων εποχών (που έχει ήδη αρχίσει να χωλαίνει ως διαχωρισμός, δηλαδή) να εξαφανιστεί πλήρως. Μπορεί η χώρα μας ή και η γη μας να ζουν ένα επί μονίμω καλοκαίρι-ξεχάστε αγιοβασίληδες και ταινία δίπλα στην κουμτέλ μετά.

Όσο έχουμε καλοκαίρια με αρχή, μέση και (δυστυχώς για κάποιες) τέλος, ας τα απολαμβάνουμε, ακόμα και αν αν δεν έχουμε τον χρόνο ή τα χρήματα που θα θέλαμε για διακοπές. Βέβαια, η απόλαυση δεν είναι πράγμα υποχρεωτικό ούτε κάτι στο οποίο συνηθίζει να σας προτρέπει αβρόχοις ποσί το olafaq.gr. Απλώς, στο τέλος, ξέρουμε καλά ότι η απόλαυση μένει, η ανάμνηση απλών, χαλαρών στιγμών με τα πιο απρόσμενα πρόσωπα στα πιο απίθανα μέρη-ναι, ακόμα και στο μπαλκόνι του σπιτιού μας ή στο παγκάκι του παρκακίου της γειτονιάς ή στο βαρετό, παραθαλάσσιο μέρος που κάνουμε διακοπές από παιδιά.

Κάποτε, τα καλοκαίρια μας θα είναι ασπρόμαυρες αναμνήσεις.

Ήδη, τα καλοκαίρια κάποιων φανταστικών ανθρώπων είναι ασπρόμαυρες αναμνήσεις ή λησμονιές. Φιλιά που τα πήρε ο άνεμος, ανέμελες παιδικές φωνές του προηγούμενου αιώνα που έγιναν…η γιαγιά μας, γραφικά ψαροχώρια που δεν υφίστανται πλέον, συνήθειες, τάσεις και αντικείμενα που μπήκαν σε χρονοντούλαπο. Επειδή όμως το καλοκαίρι είναι μια τέλεια εποχή για να ενσωματώσουμε όποια ρετρουδιά μάς καπνίζει, αν θέλουμε φέτος να το παίξουμε έτσι, ας το παίξουμε.

Ας γίνουμε ασπρόμαυροι από τώρα. Καλά, και μαύροι μπορούμε. Από την ηλιοθεραπεία. Με αντηλιακό, ε;

Ολόσωμο ή μπικίνι μαγιώ στιλ 50s- 60s

Με ρίγες, απλό και όχι παρτό κόψιμο από πίσω ή σε ένα ωραίο κόκκινο χρώμα, ψηλόμεσο μπικίνι, μυτερό σουτιέν και τα λοιπά. Κυκλοφορεί ευρέως και σαρώνει. Σετάρεται συγκλονιστικά με ψάθινο καπέλο και γυαλιά πεταλούδα για λίγη βίντατζ χρυσόσκονη πάνω στις διακοπές ή τις μικρές αποδράσεις. Κυκλοφορούν στο εμπόριο ολοκαίνουργια, αλλά θα είναι σα να φορούσες της γιαγιάς σου, που περνούσε και «τρίζαν τα πεζοδρόμια» κάποτε. Όχι με το μαγιώ, καλέ. Γενικώς. Καλά, και με το μαγιώ, στην παραλία.

Παγωτό Σικάγο

Στα τραπεζάκια του Zonar’s απόλαυσαν πρώτη φορά οι Αθηναίοι παγωτό Σικάγο. Στο ίδιο σημείο, Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου γωνία, σερβίρεται ακόμα, αστικό, φινετσάτο, αθηναϊκά γκλάμορους. Είναι λαχταριστό και, αν δεν έχετε δοκιμάσει, ποτέ δεν είναι αργά, ούτε το 2023.

Αφήστε που μπορείτε να το φτιάξετε κιόλας με τα χεράκια σας: κομμάτια αμυγδάλου, σιρόπι σοκολάτας, σαντιγί, τρίμμα αμυγδάλου και κλασικά μπισκοτάκια.

Δείτε, αν θέλετε, μια από τις καλύτερες συνταγές που κυκλοφορούν εδώ.

Καμάκι

Αφήστε τους φασεϊσμούς και την Instagram καυλάντα για λίγο και επιστρέψτε στο παλιό, καλό καμάκι που ουδεμία σχέση με πατριαρχία δεν έχει, απλώς είναι κάπως γραφικό και αστείο. Μπορεί να γίνει και από γυναίκα προς άντρα. Απαραίτητα συστατικά: ακομπλεξάριστη προσέγγιση, fun διάθεση, ελληνικό φλέγμα (γκρικ καμάκι που λέμε), ευγένεια στο κάτω κάτω της γραφής.

 

Βίντατζ μουσικούλες 

Η τέλεια playlist για να φτιάξετε σπιτική λεμονάδα, να κάνετε λάντζα ή φασίνα με το σώβρακο, να ετοιμαστείτε για έξοδο σε θερινό σινεμά με το αμόρε ή την κολλητή, να μην κάνετε και απολύτως τίποτα-χωρίς τύψεις, όμως, ε;

Μα, ακούστε, όμως, αυτήν την λίστα διάρκειας μίας ώρας! Με κάποια από αυτά τα τραγούδια, ερωτεύονταν άγρια νιάτα άλλων δεκαετιών…Πάντα, κάπου, ένα καλοκαίρι.

 

Βανίλια υποβρύχιο

Στο μουσαμαδένιο τραπεζομάντηλο του σπιτιού κάποιας γιαγιάς ή θείας, μετά το μπάνιο ή το φαγητό, ακόμα και στην διάρκεια μιας επίσκεψης στην κομψή βεράντα κάποιου συγγενή ή φίλου των γονιών. Μαστίχα μοσχομυρωδάτη, θολό νερό και τι γεύση! Το στόμα να κολλά, τα χέρια να παίζουν με το κουτάλι, ολόκληρη τελετουργία.

Τι σας εμποδίζει από το να πάρετε από το σούπερ μάρκετ την βανίλια και να την σερβίρετε στον εαυτό σας ένα απόγευμα μετά την δουλειά; Κλείστε τα μάτια και θυμηθείτε. Ίσως χαμογελάσετε, κιόλας, ποτέ μην λέτε ποτέ. Σημειωτέον, κυκλοφορεί σε διάφορες γεύσεις και αρώματα -τριαντάφυλλο, μανταρίνι, περγαμόντο και δεν συμμαζεύεται…

Ντους με το λάστιχο στην αυλή

Όπως όταν ήμασταν παιδιά. Ο καλύτερος τρόπος να ξεπλυθούμε από το αλάτι. Αφού, σε μερικές ώρες, πάλι μες στην θάλασσα θα είμαστε. Μετά, πάει καρπούζι και μια σιέστα στην αιώρα του κήπου ή διάβασμα κόμιξ στα δροσερά, λευκά σεντόνια που έχει φρεσκοστρώσει η γιαγιά. Όσο γράφω, τόσο σκέφτομαι: είναι για τα παιδιά, γαμώτο, τα καλοκαίρια.

«Pauline a la Plage»

Μα τι ταινία! Μια κανάτα παγωμένη μαργαρίτα και ένα κιλό ποπ κορν. Αυτό που λέμε «ένας έρωτας/φιλμάκι γαλλικό» βρίσκει την ενσάρκωσή του σε αυτό το all-time classic φιλμ, στο οποίο Eric Rohmer φιλοσοφεί για τη ζωή και τον έρωτα. Η 16χρονη Pauline περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας μαζί με την πρόσφατα χωρισμένη ξαδέρφη της, Marion. Εκεί, θα γνωρίσει τον έρωτα, αλλά και την υποκρισία των ενηλίκων. Η ταινία βραβεύτηκε με Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας και βραβείο της Ένωσης Κριτικών FIPRESCI στο Βερολίνο.