Χωρίς την παρουσία των Pink Floyd, ο κόσμος θα ήταν τελείως διαφορετικός, τόσο μουσικά όσο και πολιτιστικά, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα πόσο ζωτικής σημασίας ήταν η δημιουργική τους ακμή και το έργο τους. Είτε πρόκειται για το ψυχεδελικό rock του πρώτου τους κεφαλαίου, όταν η μπάντα είχε επικεφαλή τον Syd Barrett, είτε για τη μεταγενέστερη περίοδο του progressive rock που ηγήθηκε ο Roger Waters, το έργο τους είναι ποικίλο, με πολλές στιγμές απόλυτης ευφυΐας, τόσο μπροστά από την εποχή τους που εξακολουθούν να σε καθηλώνουν ακόμη και σήερα.

Αν και η συζήτηση για τους Pink Floyd συνήθως επικεντρώνεται στους δίσκους “The Piper at the Gates of Dawn” (1967), “The Dark Side of the Moon” (1973) και “The Wall” (1979), το άλμπουμ “Meddle” του 1971 παραμένει «εγκληματικά» υποτιμημένο.

Η έκτη δουλειά του συγκροτήματος, έχει μια απόλυτη ηχητική ομορφιά και λειτουργία ως μουσική γέφυρα μεταξύ της ψυχεδελικής περιόδου του Barrett και του progressive μεγαλείου που ήρθε αργότερα. Ηχογραφημένο στα ιστορικά στούντιο Abbey Road στο Λονδίνο, στο “Meddle” υπάρχει μια ακατέργαστη ωμότητα και ενέργεια, που επισκιάζει, ίσως, και εκείνη την εμφάνιση του συγκροτήματος στην Πομπηία.

Το τραγούδι “Echoes”, αυτό το έπος διάρκειας 23 λεπτών που κλείνει τον δίσκο – ολόκληρη η B Side του βινυλίου είναι δική του, ήταν τόσο πρωτοποριακό που ο Waters ισχυρίστηκε αργότερα ότι ο Andrew Lloyd-Webber, έκλεψε το βασικό riff για το μουσικό θέμα του “The Phantom of the Opera”.