Σιγά τα νέα: η αναζήτηση σκιάς είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ξεφύγουμε από τη ζέστη. Μπες κάτω από την ομπρέλα, σου λένε στην παραλία. Και ναι, κάνει δουλειά.
Θα μπορούσε όμως μια γιγαντιαία “ομπρέλα ηλίου” να βοηθήσει να μπλοκαριστούν οι βλαβερές υπεριώδεις ακτίνες και να δροσιστεί η Γη; Αυτή η ιδέα ανήκει σε έναν αστρονόμο των ΗΠΑ στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που διαστημικές ηλιακές ασπίδες – καθρέφτες ή σκιάδια που τοποθετούνται σε τροχιά μεταξύ του ήλιου και της Γης – προτείνονται για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής. Μέχρι τώρα, ωστόσο, οι επιστήμονες αγωνίζονταν να σχεδιάσουν μια ασπίδα που να εξισορροπεί το βάρος και το κόστος.
Μια πιθανή λύση είναι η πρόσδεσή της σε ένα αντίβαρο γεμάτο με υλικό από αστεροειδή, σύμφωνα με τη νέα πρόταση που δημοσιεύεται στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Εάν ο σχεδιασμός της ομπρέλας είναι εφαρμόσιμος, θα μπορούσε να αρχίσει να μετριάζει την κλιματική αλλαγή μέσα σε δεκαετίες, υποστηρίζει ο συγγραφέας της δημοσίευσης István Szapudi.
Οι τεχνολογίες “αποκλεισμού του ήλιου” – γνωστές και ως “τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας” (SRM) – θα μπορούσαν θεωρητικά να ψύξουν τη Γη, σκιάζοντάς την από μέρος των ακτίνων του ήλιου. Μέχρι τώρα, όμως, η ιδέα της ηλιακής ασπίδας αντιμετώπιζε ένα σημαντικό εμπόδιο: το βάρος.
Προηγούμενες προτάσεις τοποθετούσαν την ασπίδα στο σημείο όπου η βαρύτητα της Γης και η πίεση της ακτινοβολίας του ήλιου βρίσκονται σε ισορροπία. Ωστόσο, αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις σημαίνουν ότι η ασπίδα θα πρέπει να πληροί ελάχιστες απαιτήσεις βάρους για να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση της. Αυτό αποκλείει τα χαμηλού κόστους, ελαφριά υλικά όπως το γραφένιο, τα οποία θα μπορούσαν να ανυψωθούν εύκολα στο διάστημα.Με τη σύνδεση της ασπίδας σε ένα αντίβαρο, τοποθετημένο προς τον ήλιο, αυτοί οι περιορισμοί βάρους θα μπορούσαν να παρακαμφθούν, θεωρεί ο Szapudi.
Η ασπίδα θα μπορούσε επίσης να τοποθετηθεί πιο κοντά στη Γη, καθιστώντας την πιο αποτελεσματική.Πώς θα λειτουργούσε μια προσδεδεμένη ηλιακή ασπίδα;Η ηλιακή ασπίδα θα συνδεόταν σε ένα αντίβαρο με ένα ισχυρό σχοινί από γραφένιο.Το αντίβαρο θα άνοιγε αργά μόλις βρισκόταν στο διάστημα, επιτρέποντάς του να γεμίσει σταδιακά με σεληνιακή σκόνη ή υλικό αστεροειδών που θα λειτουργούσε ως έρμα.
Λειτουργώντας ως αντίβαρο η ίδια η γη, θα μείωνε δραματικά το βάρος της ασπίδας, σύμφωνα με τον Szapudi.
Μαζί, η ασπίδα και το αντίβαρο θα ζύγιζαν περίπου 318 εκατομμύρια μετρικούς τόνους – 100 φορές λιγότερο από τα μη προσδεδεμένα σχέδια.Η ίδια η ασπίδα, που είναι το μέρος που θα έπρεπε να εκτοξευθεί στο Διάστημα, θα αντιστοιχούσε μόνο σε περίπου 32.000 μετρικούς τόνους, δηλαδή στο ένα τοις εκατό του βάρους.
Οι πύραυλοι σήμερα μπορούν να σηκώσουν έως και 45.000 μετρικούς τόνους σε χαμηλή γήινη τροχιά. Ωστόσο, αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις σημαίνουν ότι η ασπίδα θα πρέπει να πληροί ελάχιστες απαιτήσεις βάρους για να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση της. Αυτό αποκλείει τα χαμηλού κόστους, ελαφριά υλικά όπως το γραφένιο, τα οποία θα μπορούσαν να ανυψωθούν εύκολα στο διάστημα.
Γιατί, όμως, ορισμένοι επιστήμονες αντιτίθενται στην τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας;
Ο τομέας της τροποποίησης της ηλιακής ακτινοβολίας περιλαμβάνει άλλες τεχνολογίες, όπως η ηλιακή ακτινοβολία και η άντληση σωματιδίων που εμποδίζουν τον ήλιο στην ατμόσφαιρα της Γης.
Αναγνωρίζοντας τους πιθανούς κινδύνους από την τροποποίηση της γήινης ατμόσφαιρας, ο Szapudi λέει ότι οι διαστημικές στρατηγικές είναι προτιμότερες.
“Δεδομένης της σοβαρότητας του προβλήματος, θα πρέπει να διερευνηθεί κάθε οδός που μπορεί να οδηγήσει στον μερικό μετριασμό μιας καταστροφής”, γράφει.
Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες.
Σε ένα έγγραφο του 2008 με τίτλο “20 λόγοι για τους οποίους η γεωμηχανική μπορεί να είναι μια κακή ιδέα”, ο Αμερικανός κλιματολόγος Alan Robock συγκρίνει αυτές τις τεχνολογίες με την τοποθέτηση της Γης σε “μηχανική υποστήριξη”, λέγοντας ότι “η θεραπεία μπορεί να είναι χειρότερη από την ασθένεια”.
Ο Robock προειδοποιεί για τις άγνωστες συνέπειες αυτών των τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στο περιφερειακό κλίμα, τα φυτά και την ηλιακή ενέργεια.
Σημειώνει επίσης ότι η στήριξη στις τεχνολογίες SRM θα μπορούσε να οδηγήσει στην εγκατάλειψη των μειώσεων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό θα επέτρεπε τη συνέχιση άλλων επιζήμιων επιπτώσεων των αερίων του θερμοκηπίου, όπως η οξίνιση των ωκεανών.Για να ληφθεί υπόψη το απρόβλεπτο της γεωμηχανικής, ο Szapudi προτείνει “μια σπονδυλωτή και αναστρέψιμη προσέγγιση” με τη χρήση πολλών μικρότερων ασπίδων πάνω από μια ενιαία ασπίδα.
Πηγή: euronews.green
Σιγά τα νέα: η αναζήτηση σκιάς είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ξεφύγουμε από τη ζέστη. Μπες κάτω από την ομπρέλα, σου λένε στην παραλία. Και ναι, κάνει δουλειά.
Θα μπορούσε όμως μια γιγαντιαία “ομπρέλα ηλίου” να βοηθήσει να μπλοκαριστούν οι βλαβερές υπεριώδεις ακτίνες και να δροσιστεί η Γη; Αυτή η ιδέα ανήκει σε έναν αστρονόμο των ΗΠΑ στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που διαστημικές ηλιακές ασπίδες – καθρέφτες ή σκιάδια που τοποθετούνται σε τροχιά μεταξύ του ήλιου και της Γης – προτείνονται για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής. Μέχρι τώρα, ωστόσο, οι επιστήμονες αγωνίζονταν να σχεδιάσουν μια ασπίδα που να εξισορροπεί το βάρος και το κόστος.
Μια πιθανή λύση είναι η πρόσδεσή της σε ένα αντίβαρο γεμάτο με υλικό από αστεροειδή, σύμφωνα με τη νέα πρόταση που δημοσιεύεται στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Εάν ο σχεδιασμός της ομπρέλας είναι εφαρμόσιμος, θα μπορούσε να αρχίσει να μετριάζει την κλιματική αλλαγή μέσα σε δεκαετίες, υποστηρίζει ο συγγραφέας της δημοσίευσης István Szapudi.
Οι τεχνολογίες “αποκλεισμού του ήλιου” – γνωστές και ως “τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας” (SRM) – θα μπορούσαν θεωρητικά να ψύξουν τη Γη, σκιάζοντάς την από μέρος των ακτίνων του ήλιου. Μέχρι τώρα, όμως, η ιδέα της ηλιακής ασπίδας αντιμετώπιζε ένα σημαντικό εμπόδιο: το βάρος.
Προηγούμενες προτάσεις τοποθετούσαν την ασπίδα στο σημείο όπου η βαρύτητα της Γης και η πίεση της ακτινοβολίας του ήλιου βρίσκονται σε ισορροπία. Ωστόσο, αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις σημαίνουν ότι η ασπίδα θα πρέπει να πληροί ελάχιστες απαιτήσεις βάρους για να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση της. Αυτό αποκλείει τα χαμηλού κόστους, ελαφριά υλικά όπως το γραφένιο, τα οποία θα μπορούσαν να ανυψωθούν εύκολα στο διάστημα.Με τη σύνδεση της ασπίδας σε ένα αντίβαρο, τοποθετημένο προς τον ήλιο, αυτοί οι περιορισμοί βάρους θα μπορούσαν να παρακαμφθούν, θεωρεί ο Szapudi.
Η ασπίδα θα μπορούσε επίσης να τοποθετηθεί πιο κοντά στη Γη, καθιστώντας την πιο αποτελεσματική.Πώς θα λειτουργούσε μια προσδεδεμένη ηλιακή ασπίδα;Η ηλιακή ασπίδα θα συνδεόταν σε ένα αντίβαρο με ένα ισχυρό σχοινί από γραφένιο.Το αντίβαρο θα άνοιγε αργά μόλις βρισκόταν στο διάστημα, επιτρέποντάς του να γεμίσει σταδιακά με σεληνιακή σκόνη ή υλικό αστεροειδών που θα λειτουργούσε ως έρμα.
Λειτουργώντας ως αντίβαρο η ίδια η γη, θα μείωνε δραματικά το βάρος της ασπίδας, σύμφωνα με τον Szapudi.
Μαζί, η ασπίδα και το αντίβαρο θα ζύγιζαν περίπου 318 εκατομμύρια μετρικούς τόνους – 100 φορές λιγότερο από τα μη προσδεδεμένα σχέδια.Η ίδια η ασπίδα, που είναι το μέρος που θα έπρεπε να εκτοξευθεί στο Διάστημα, θα αντιστοιχούσε μόνο σε περίπου 32.000 μετρικούς τόνους, δηλαδή στο ένα τοις εκατό του βάρους.
Οι πύραυλοι σήμερα μπορούν να σηκώσουν έως και 45.000 μετρικούς τόνους σε χαμηλή γήινη τροχιά. Ωστόσο, αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις σημαίνουν ότι η ασπίδα θα πρέπει να πληροί ελάχιστες απαιτήσεις βάρους για να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση της. Αυτό αποκλείει τα χαμηλού κόστους, ελαφριά υλικά όπως το γραφένιο, τα οποία θα μπορούσαν να ανυψωθούν εύκολα στο διάστημα.
Γιατί, όμως, ορισμένοι επιστήμονες αντιτίθενται στην τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας;
Ο τομέας της τροποποίησης της ηλιακής ακτινοβολίας περιλαμβάνει άλλες τεχνολογίες, όπως η ηλιακή ακτινοβολία και η άντληση σωματιδίων που εμποδίζουν τον ήλιο στην ατμόσφαιρα της Γης.
Αναγνωρίζοντας τους πιθανούς κινδύνους από την τροποποίηση της γήινης ατμόσφαιρας, ο Szapudi λέει ότι οι διαστημικές στρατηγικές είναι προτιμότερες.
“Δεδομένης της σοβαρότητας του προβλήματος, θα πρέπει να διερευνηθεί κάθε οδός που μπορεί να οδηγήσει στον μερικό μετριασμό μιας καταστροφής”, γράφει.
Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες.
Σε ένα έγγραφο του 2008 με τίτλο “20 λόγοι για τους οποίους η γεωμηχανική μπορεί να είναι μια κακή ιδέα”, ο Αμερικανός κλιματολόγος Alan Robock συγκρίνει αυτές τις τεχνολογίες με την τοποθέτηση της Γης σε “μηχανική υποστήριξη”, λέγοντας ότι “η θεραπεία μπορεί να είναι χειρότερη από την ασθένεια”.
Ο Robock προειδοποιεί για τις άγνωστες συνέπειες αυτών των τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στο περιφερειακό κλίμα, τα φυτά και την ηλιακή ενέργεια.
Σημειώνει επίσης ότι η στήριξη στις τεχνολογίες SRM θα μπορούσε να οδηγήσει στην εγκατάλειψη των μειώσεων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό θα επέτρεπε τη συνέχιση άλλων επιζήμιων επιπτώσεων των αερίων του θερμοκηπίου, όπως η οξίνιση των ωκεανών.Για να ληφθεί υπόψη το απρόβλεπτο της γεωμηχανικής, ο Szapudi προτείνει “μια σπονδυλωτή και αναστρέψιμη προσέγγιση” με τη χρήση πολλών μικρότερων ασπίδων πάνω από μια ενιαία ασπίδα.
Πηγή: euronews.green
