Τον Μεξικανό χημικό Mario Molina τιμά σήμερα, Κυριακή 19 Μαρτίου, η Google με το doodle της, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του στο Μέξικο Σίτι.
Ο Mario Molina, συνέβαλε στην ανακάλυψη ότι οι φθοροχλωράνθρακες (CFC) μπορούν να καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος της Γης, αλλά και στην ανακάλυψη της ύπαρξης της τρύπας του όζοντος στην Ανταρκτική.
Για το έργο του, το 1995 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Χημείας, και έγινε ο πρώτος Μεξικανός επιστήμονας που είχε αυτή την διάκριση..
Ο ίδιος, μέσα από τη σελίδα των βραβείων Νόμπελ, είχε μιλήσει για τη ζωή και την επιστήμη του με δικά του λόγια.
«Παρακολούθησα το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στην Πόλη του Μεξικού. Ήμουν ήδη γοητευμένος από την επιστήμη πριν μπω στο Γυμνάσιο. Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό μου όταν έριξα για πρώτη φορά μια ματιά στην paramecia και τις αμοιβάδες μέσα από ένα μάλλον πρωτόγονο μικροσκόπιο. Μετά μετέτρεψα ένα μπάνιο, που σπάνια χρησιμοποιούσε η οικογένεια, σε εργαστήριο και πέρασα ώρες παίζοντας με σετ χημείας», είχε πει τότε, προσθέτοντας:
«Τηρώντας την οικογενειακή μας παράδοση να στέλνουμε τα παιδιά τους στο εξωτερικό για μερικά χρόνια, και έχοντας επίγνωση του ενδιαφέροντός μου για τη χημεία, με έστειλαν σε ένα οικοτροφείο στην Ελβετία όταν ήμουν 11 ετών, με δεδομένο ότι τα γερμανικά ήταν μια σημαντική γλώσσα για έναν υποψήφιο χημικό».
Επίσης, είχε εξομολογηθεί: «Είχα ήδη αποφασίσει εκείνη την εποχή να γίνω ερευνητής χημικός. Νωρίτερα, είχα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να ακολουθήσω μια καριέρα στη μουσική-εκείνες τις μέρες έπαιζα βιολί. Το 1960, γράφτηκα στο πρόγραμμα χημικής μηχανικής στο UNAM, καθώς αυτός ήταν τότε ο πιο κοντινός τρόπος για να γίνω φυσικοχημικός, παρακολουθώντας μαθήματα που δεν ήταν διαθέσιμα σε ειδικούς της χημείας. Αφού τελείωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στο Μεξικό, αποφάσισα να πάρω το Ph.D. πτυχίο φυσικής χημείας.
Αυτό δεν ήταν εύκολο έργο. Αν και η εκπαίδευσή μου στη χημική μηχανική ήταν καλή, ήταν αδύναμη στα μαθηματικά, τη φυσική, καθώς και σε διάφορους τομείς της βασικής φυσικής χημείας. Στην αρχή πήγα στη Γερμανία και γράφτηκα στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
Αφού πέρασα σχεδόν δύο χρόνια κάνοντας έρευνα στην κινητική των πολυμερισμών, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να έχω χρόνο να μελετήσω διάφορα βασικά θέματα προκειμένου να διευρύνω το υπόβαθρό μου και να εξερευνήσω άλλους ερευνητικούς τομείς. Έτσι, αποφάσισα να αναζητήσω εισαγωγή σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πέρασα αρκετούς μήνες στο Παρίσι, όπου μπόρεσα να σπουδάσω μαθηματικά μόνος μου. Στη συνέχεια, επέστρεψα στο Μεξικό ως Επίκουρος Καθηγητής στο UNAM και δημιούργησα το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στη χημική μηχανική».
Ο Molina πέθανε στα 77 του χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου 2020 στο σπίτι του στο Μέξικο Σίτι.
Τον Μεξικανό χημικό Mario Molina τιμά σήμερα, Κυριακή 19 Μαρτίου, η Google με το doodle της, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του στο Μέξικο Σίτι.
Ο Mario Molina, συνέβαλε στην ανακάλυψη ότι οι φθοροχλωράνθρακες (CFC) μπορούν να καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος της Γης, αλλά και στην ανακάλυψη της ύπαρξης της τρύπας του όζοντος στην Ανταρκτική.
Για το έργο του, το 1995 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Χημείας, και έγινε ο πρώτος Μεξικανός επιστήμονας που είχε αυτή την διάκριση..
Ο ίδιος, μέσα από τη σελίδα των βραβείων Νόμπελ, είχε μιλήσει για τη ζωή και την επιστήμη του με δικά του λόγια.
«Παρακολούθησα το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στην Πόλη του Μεξικού. Ήμουν ήδη γοητευμένος από την επιστήμη πριν μπω στο Γυμνάσιο. Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό μου όταν έριξα για πρώτη φορά μια ματιά στην paramecia και τις αμοιβάδες μέσα από ένα μάλλον πρωτόγονο μικροσκόπιο. Μετά μετέτρεψα ένα μπάνιο, που σπάνια χρησιμοποιούσε η οικογένεια, σε εργαστήριο και πέρασα ώρες παίζοντας με σετ χημείας», είχε πει τότε, προσθέτοντας:
«Τηρώντας την οικογενειακή μας παράδοση να στέλνουμε τα παιδιά τους στο εξωτερικό για μερικά χρόνια, και έχοντας επίγνωση του ενδιαφέροντός μου για τη χημεία, με έστειλαν σε ένα οικοτροφείο στην Ελβετία όταν ήμουν 11 ετών, με δεδομένο ότι τα γερμανικά ήταν μια σημαντική γλώσσα για έναν υποψήφιο χημικό».
Επίσης, είχε εξομολογηθεί: «Είχα ήδη αποφασίσει εκείνη την εποχή να γίνω ερευνητής χημικός. Νωρίτερα, είχα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να ακολουθήσω μια καριέρα στη μουσική-εκείνες τις μέρες έπαιζα βιολί. Το 1960, γράφτηκα στο πρόγραμμα χημικής μηχανικής στο UNAM, καθώς αυτός ήταν τότε ο πιο κοντινός τρόπος για να γίνω φυσικοχημικός, παρακολουθώντας μαθήματα που δεν ήταν διαθέσιμα σε ειδικούς της χημείας. Αφού τελείωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στο Μεξικό, αποφάσισα να πάρω το Ph.D. πτυχίο φυσικής χημείας.
Αυτό δεν ήταν εύκολο έργο. Αν και η εκπαίδευσή μου στη χημική μηχανική ήταν καλή, ήταν αδύναμη στα μαθηματικά, τη φυσική, καθώς και σε διάφορους τομείς της βασικής φυσικής χημείας. Στην αρχή πήγα στη Γερμανία και γράφτηκα στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
Αφού πέρασα σχεδόν δύο χρόνια κάνοντας έρευνα στην κινητική των πολυμερισμών, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να έχω χρόνο να μελετήσω διάφορα βασικά θέματα προκειμένου να διευρύνω το υπόβαθρό μου και να εξερευνήσω άλλους ερευνητικούς τομείς. Έτσι, αποφάσισα να αναζητήσω εισαγωγή σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πέρασα αρκετούς μήνες στο Παρίσι, όπου μπόρεσα να σπουδάσω μαθηματικά μόνος μου. Στη συνέχεια, επέστρεψα στο Μεξικό ως Επίκουρος Καθηγητής στο UNAM και δημιούργησα το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στη χημική μηχανική».
Ο Molina πέθανε στα 77 του χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου 2020 στο σπίτι του στο Μέξικο Σίτι.
