Οι άνθρωποι που ακούν μουσική μαζί συχνά αναφέρουν ότι αισθάνονται μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ τους ως αποτέλεσμα της συλλογικής τους εμπειρίας.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports την Πέμπτη διαπιστώνει τώρα ότι οι σωματικές αποκρίσεις – συμπεριλαμβανομένου του καρδιακού παλμού, της αναπνοής και της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του δέρματος – συγχρονίζονται μεταξύ των μελών του κοινού σε κλασικές συναυλίες.
Τα άτομα που βαθμολογήθηκαν περισσότερο για χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως η ανοιχτότητα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να συγχρονιστούν, ενώ εκείνα με νευρωτικές διαθέσεις ήταν λιγότερο πιθανό να ευθυγραμμιστούν.
«Όταν μιλάμε για πολύ αφηρημένα πράγματα, όπως αισθητικές εμπειρίες, πώς ανταποκρίνεσαι στην τέχνη και στη μουσική, το σώμα εμπλέκεται πάντα εκεί», ο Wolfgang Tschacher, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης που ηγήθηκε της έρευνας ως μέρος της Πειραματικής Συναυλίας. Ερευνητικό έργο, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Αυτή η θεωρία είναι γνωστή ως «ενσωματωμένη γνώση» – η ιδέα ότι ο νους δεν συνδέεται μόνο με το σώμα αλλά ότι το σώμα επηρεάζει το μυαλό – η οποία, αν και είναι αναμφισβήτητα διαισθητική για τους λαϊκούς, έχει αμφισβητηθεί στους επιστημονικούς κύκλους.
Για να το διερευνήσουν, ο Tschacher και οι συνεργάτες του παρατήρησαν 132 μέλη του κοινού σε τρεις κλασικές συναυλίες.
Και οι τρεις έπαιξαν τα ίδια κομμάτια κουιντέτο εγχόρδων: το «Op. 104 σε ντο ελάσσονα» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, το «Op. 111 σε Σολ μείζονα» του Johannes Brahms και το «Epitaphs» του σύγχρονου συνθέτη Brett Dean.
Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν κάμερες και φορητούς αισθητήρες για να παρακολουθήσουν τους συμμετέχοντες, οι οποίοι συμπλήρωναν ερωτηματολόγια σχετικά με την προσωπικότητά τους πριν από τη συναυλία και αν απολάμβαναν την παράσταση και ποια ήταν η διάθεσή τους μετά.
Συνολικά, βρήκαν στατιστικά σημαντικό συγχρονισμό σε διάφορα μέτρα – οι καρδιές των ανθρώπων χτυπούσαν πιο γρήγορα ή πιο αργά κατά τη διάρκεια των ίδιων μουσικών περασμάτων, όπως και τα επίπεδα «αγωγιμότητας του δέρματος».
Η αγωγιμότητα του δέρματος σχετίζεται στενά με την απόκριση πτήσης ή μάχης του σώματος. Όταν είναι ψηλά, υποδηλώνει κατάσταση διέγερσης και μπορεί να συνδεθεί με εξογκώματα στο δέρμα. όταν είναι χαμηλά είμαστε σε κατάσταση χαλάρωσης.
Οι κάμερες κατέγραψαν ακόμη και ευθυγράμμιση των κινήσεων του σώματος, η οποία έγραψαν οι συγγραφείς «φαίνεται αξιοσημείωτη, καθώς το κοινό όλων των συναυλιών καθόταν σε χαμηλό φωτισμό» και εξαπλώθηκε λόγω της πανδημίας.
Ωστόσο, αν και οι ρυθμοί αναπνοής των ανθρώπων ευθυγραμμίστηκαν, στην πραγματικότητα δεν εισέπνευσαν και εξέπνευσαν ταυτόχρονα.
Η δύναμη της μουσικής
Όπως θα περίμενε κανείς, τα άτομα των οποίων οι τύποι προσωπικότητας έδειχναν «άνοιγμα σε νέες εμπειρίες» και «συμφωνία» ήταν πιο διατεθειμένοι να συγχρονιστούν με τους άλλους.
Εκείνοι που έχουν υψηλές βαθμολογίες για νευρωτισμό, «ένα άτομο που τείνει προς την επιθετική συμπεριφορά, που αποκρούει τα πράγματα, είναι πιο καταθλιπτικό», σύμφωνα με τα λόγια του Tschacher, ήταν λιγότερο πιθανό να συγχρονιστούν – αλλά το ίδιο και οι εξωστρεφείς, κάτι που μπορεί να φαίνεται αντιφατικό.
«Οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι πολύ κοινωνικοί, τείνουν να ανακατεύονται με ανθρώπους, θέλουν να είναι στην εξουσία και θέλουν να έχουν μια συγκεκριμένη αυτοεκτίμηση», είπε, προσθέτοντας ότι είχε δει αυτό το αποτέλεσμα και σε προηγούμενη έρευνα. Ενώ οι εξωστρεφείς είναι εξωστρεφείς, εστιάζουν λιγότερο στη μουσική.
Για τον Tschacher, τα ευρήματα είναι περισσότερα στοιχεία υπέρ της θεωρίας της «ενσωματωμένης γνώσης» και βοηθούν επίσης να εξηγηθεί γιατί οι δημόσιες παρελάσεις ή οι στρατιωτικές πορείες βοηθούν στην οικοδόμηση συνοχής μεταξύ των συμμετεχόντων.
Και αναμένει ότι τα εφέ θα είναι «ακόμα ισχυρότερα» σε άλλα μουσικά είδη.
«Υπάρχουν πρόσθετοι λόγοι που οι άνθρωποι θα συγχρονίζονται στις ποπ συναυλίες, οι άνθρωποι μετακινούνται, χορεύουν, και αυτό συγχρονίζεται από τη μουσική και αυτό θα έδινε ακόμα πιο ξεκάθαρα αποτελέσματα», είπε.
Πηγή: Science alert
Οι άνθρωποι που ακούν μουσική μαζί συχνά αναφέρουν ότι αισθάνονται μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ τους ως αποτέλεσμα της συλλογικής τους εμπειρίας.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports την Πέμπτη διαπιστώνει τώρα ότι οι σωματικές αποκρίσεις – συμπεριλαμβανομένου του καρδιακού παλμού, της αναπνοής και της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του δέρματος – συγχρονίζονται μεταξύ των μελών του κοινού σε κλασικές συναυλίες.
Τα άτομα που βαθμολογήθηκαν περισσότερο για χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως η ανοιχτότητα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να συγχρονιστούν, ενώ εκείνα με νευρωτικές διαθέσεις ήταν λιγότερο πιθανό να ευθυγραμμιστούν.
«Όταν μιλάμε για πολύ αφηρημένα πράγματα, όπως αισθητικές εμπειρίες, πώς ανταποκρίνεσαι στην τέχνη και στη μουσική, το σώμα εμπλέκεται πάντα εκεί», ο Wolfgang Tschacher, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης που ηγήθηκε της έρευνας ως μέρος της Πειραματικής Συναυλίας. Ερευνητικό έργο, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Αυτή η θεωρία είναι γνωστή ως «ενσωματωμένη γνώση» – η ιδέα ότι ο νους δεν συνδέεται μόνο με το σώμα αλλά ότι το σώμα επηρεάζει το μυαλό – η οποία, αν και είναι αναμφισβήτητα διαισθητική για τους λαϊκούς, έχει αμφισβητηθεί στους επιστημονικούς κύκλους.
Για να το διερευνήσουν, ο Tschacher και οι συνεργάτες του παρατήρησαν 132 μέλη του κοινού σε τρεις κλασικές συναυλίες.
Και οι τρεις έπαιξαν τα ίδια κομμάτια κουιντέτο εγχόρδων: το «Op. 104 σε ντο ελάσσονα» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, το «Op. 111 σε Σολ μείζονα» του Johannes Brahms και το «Epitaphs» του σύγχρονου συνθέτη Brett Dean.
Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν κάμερες και φορητούς αισθητήρες για να παρακολουθήσουν τους συμμετέχοντες, οι οποίοι συμπλήρωναν ερωτηματολόγια σχετικά με την προσωπικότητά τους πριν από τη συναυλία και αν απολάμβαναν την παράσταση και ποια ήταν η διάθεσή τους μετά.
Συνολικά, βρήκαν στατιστικά σημαντικό συγχρονισμό σε διάφορα μέτρα – οι καρδιές των ανθρώπων χτυπούσαν πιο γρήγορα ή πιο αργά κατά τη διάρκεια των ίδιων μουσικών περασμάτων, όπως και τα επίπεδα «αγωγιμότητας του δέρματος».
Η αγωγιμότητα του δέρματος σχετίζεται στενά με την απόκριση πτήσης ή μάχης του σώματος. Όταν είναι ψηλά, υποδηλώνει κατάσταση διέγερσης και μπορεί να συνδεθεί με εξογκώματα στο δέρμα. όταν είναι χαμηλά είμαστε σε κατάσταση χαλάρωσης.
Οι κάμερες κατέγραψαν ακόμη και ευθυγράμμιση των κινήσεων του σώματος, η οποία έγραψαν οι συγγραφείς «φαίνεται αξιοσημείωτη, καθώς το κοινό όλων των συναυλιών καθόταν σε χαμηλό φωτισμό» και εξαπλώθηκε λόγω της πανδημίας.
Ωστόσο, αν και οι ρυθμοί αναπνοής των ανθρώπων ευθυγραμμίστηκαν, στην πραγματικότητα δεν εισέπνευσαν και εξέπνευσαν ταυτόχρονα.
Η δύναμη της μουσικής
Όπως θα περίμενε κανείς, τα άτομα των οποίων οι τύποι προσωπικότητας έδειχναν «άνοιγμα σε νέες εμπειρίες» και «συμφωνία» ήταν πιο διατεθειμένοι να συγχρονιστούν με τους άλλους.
Εκείνοι που έχουν υψηλές βαθμολογίες για νευρωτισμό, «ένα άτομο που τείνει προς την επιθετική συμπεριφορά, που αποκρούει τα πράγματα, είναι πιο καταθλιπτικό», σύμφωνα με τα λόγια του Tschacher, ήταν λιγότερο πιθανό να συγχρονιστούν – αλλά το ίδιο και οι εξωστρεφείς, κάτι που μπορεί να φαίνεται αντιφατικό.
«Οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι πολύ κοινωνικοί, τείνουν να ανακατεύονται με ανθρώπους, θέλουν να είναι στην εξουσία και θέλουν να έχουν μια συγκεκριμένη αυτοεκτίμηση», είπε, προσθέτοντας ότι είχε δει αυτό το αποτέλεσμα και σε προηγούμενη έρευνα. Ενώ οι εξωστρεφείς είναι εξωστρεφείς, εστιάζουν λιγότερο στη μουσική.
Για τον Tschacher, τα ευρήματα είναι περισσότερα στοιχεία υπέρ της θεωρίας της «ενσωματωμένης γνώσης» και βοηθούν επίσης να εξηγηθεί γιατί οι δημόσιες παρελάσεις ή οι στρατιωτικές πορείες βοηθούν στην οικοδόμηση συνοχής μεταξύ των συμμετεχόντων.
Και αναμένει ότι τα εφέ θα είναι «ακόμα ισχυρότερα» σε άλλα μουσικά είδη.
«Υπάρχουν πρόσθετοι λόγοι που οι άνθρωποι θα συγχρονίζονται στις ποπ συναυλίες, οι άνθρωποι μετακινούνται, χορεύουν, και αυτό συγχρονίζεται από τη μουσική και αυτό θα έδινε ακόμα πιο ξεκάθαρα αποτελέσματα», είπε.
Πηγή: Science alert
