Η Αυστραλία έχει βρεθεί σε αρκετά πρωτοσέλιδα πρόσφατα: από την πρωτοποριακή της στάση απέναντι στα ψυχεδελικά μέχρι την κρίση ψυχικής υγείας που τροφοδότησε την προσπάθεια για τη νομιμοποίηση τους, από το δυσθεώρητο κόστος διαβίωσης μέχρι την αξιοθαύμαστη φύση της, η Αυστραλία τα έχει όλα. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι η ήπειρος μπορεί να κρύβει ένα εκπληκτικό μυστικό βαθιά κάτω από την αναμφισβήτητα όμορφη επιφάνειά της.
Ένα πρόσφατο δοκίμιο που δημοσιεύθηκε από το The Conversation έριξε φως στην εκπληκτική πιθανότητα ενός κολοσσιαίου κρατήρα αστεροειδούς που κρύβεται κάτω από την Αυστραλία -μια ανακάλυψη που έχει προκαλέσει δέος στην επιστημονική κοινότητα. Το φαινόμενο που ονομάστηκε προσωρινά “δομή Deniliquin” (Deniliquin structure), αναφέρθηκε στην τελευταία έρευνα του διάσημου γεωλόγου Andrew Glikson, η οποία δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Tectonophysics.
Όπως αναφέρει το Futurism, ο Glikson εκτιμά ότι η δομή εκτείνεται σε μια εκπληκτική διάμετρο 514 χιλιομέτρων. Αν αυτός ο αριθμός αποδειχθεί ακριβής, η ανακάλυψη θα επισκιάσει την τρέχουσα μεγαλύτερη επιβεβαιωμένη δομή πρόσκρουσης, τον κρατήρα Vredefort στη Νότια Αφρική πλάτους 100 μιλίων, και θα κάνει ακόμη και τον περίφημο κρατήρα Chicxulub, ο οποίος συνδέθηκε με τον αφανισμό των δεινοσαύρων, να μοιάζει συγκριτικά μικροσκοπικός.
Η μελέτη του Glikson βασίζεται στις βάσεις που είχε θέσει ο Tony Yeates στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο οποίος αρχικά πρότεινε την ιδέα της “δομής Deniliquin” με βάση τα καταγεγραμμένα μαγνητικά μοτίβα. Η μεταγενέστερη έρευνα που διεξήχθη το 2020 επιβεβαίωσε την παρουσία μιας σημαντικής “δομής” κάτω από τη νότια Νέα Νότια Ουαλία, αν και δεν έχουν ακόμη τεκμηριωθεί πειστικές αποδείξεις για την προέλευσή της ως κρατήρα πρόσκρουσης.
Πώς μια τέτοια κολοσσιαία δομή αποφεύγει την ανίχνευση κάτω από τον φλοιό της Γης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Ο Glikson διευκρινίζει:
«Όταν ένας αστεροειδής προσκρούει, δημιουργεί έναν κρατήρα με ανυψωμένο πυρήνα. Αυτό είναι παρόμοιο με το πώς μια σταγόνα νερού εκτοξεύεται προς τα πάνω από έναν παροδικό κρατήρα όταν ρίχνετε ένα βότσαλο σε μια πισίνα».
Ο Glikson προτείνει ότι κατά τη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών που μεσολάβησαν, αυτός ο κεντρικός ανυψωμένος θόλος είναι πιθανό να έχει διαβρωθεί σε σημείο που να είναι σχεδόν απαρατήρητος. Συν τοις άλλοις, οι συγκρούσεις μεταξύ τεκτονικών πλακών -οι οποίες μερικές φορές οδηγούν σε κανονικούς σεισμούς- θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην καταβύθιση του κρατήρα, καθώς η μία πλάκα πιέζεται κάτω από την άλλη.
Ωστόσο, πολλά από τα στοιχεία σχετικά με τη “δομή του Deniliquin” παραμένουν επιφανειακά. Ο Glikson υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα των βαθιών γεωτρήσεων για την εξασφάλιση της οριστικής «απόδειξης της σύγκρουσης». Εάν βρεθεί αυτή η απόδειξη, θα επιβεβαιώσει την τελευταία πρόταση του Glikson ότι η πρόσκρουση του αστεροειδούς χρονολογείται πριν από 445 εκατομμύρια χρόνια, συμπίπτοντας με το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης του Ύστερου Ορδοβίκου (Late Ordovician) που αποδεκάτισε το 85% της ζωής στη Γη.
Συνολικά, πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρων υλικό που αναμφίβολα θα εμπνεύσει μερικές αρκετά παράξενες θεωρίες συνωμοσίας μέχρι να βρεθεί τελικά η οριστική απόδειξη της σύγκρουσης. Ανεξάρτητα από αυτό, προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο ίντριγκας στο ήδη περίπλοκο τοπίο της Αυστραλίας.
Πηγή: DMarge
Η Αυστραλία έχει βρεθεί σε αρκετά πρωτοσέλιδα πρόσφατα: από την πρωτοποριακή της στάση απέναντι στα ψυχεδελικά μέχρι την κρίση ψυχικής υγείας που τροφοδότησε την προσπάθεια για τη νομιμοποίηση τους, από το δυσθεώρητο κόστος διαβίωσης μέχρι την αξιοθαύμαστη φύση της, η Αυστραλία τα έχει όλα. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι η ήπειρος μπορεί να κρύβει ένα εκπληκτικό μυστικό βαθιά κάτω από την αναμφισβήτητα όμορφη επιφάνειά της.
Ένα πρόσφατο δοκίμιο που δημοσιεύθηκε από το The Conversation έριξε φως στην εκπληκτική πιθανότητα ενός κολοσσιαίου κρατήρα αστεροειδούς που κρύβεται κάτω από την Αυστραλία -μια ανακάλυψη που έχει προκαλέσει δέος στην επιστημονική κοινότητα. Το φαινόμενο που ονομάστηκε προσωρινά “δομή Deniliquin” (Deniliquin structure), αναφέρθηκε στην τελευταία έρευνα του διάσημου γεωλόγου Andrew Glikson, η οποία δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Tectonophysics.
Όπως αναφέρει το Futurism, ο Glikson εκτιμά ότι η δομή εκτείνεται σε μια εκπληκτική διάμετρο 514 χιλιομέτρων. Αν αυτός ο αριθμός αποδειχθεί ακριβής, η ανακάλυψη θα επισκιάσει την τρέχουσα μεγαλύτερη επιβεβαιωμένη δομή πρόσκρουσης, τον κρατήρα Vredefort στη Νότια Αφρική πλάτους 100 μιλίων, και θα κάνει ακόμη και τον περίφημο κρατήρα Chicxulub, ο οποίος συνδέθηκε με τον αφανισμό των δεινοσαύρων, να μοιάζει συγκριτικά μικροσκοπικός.
Η μελέτη του Glikson βασίζεται στις βάσεις που είχε θέσει ο Tony Yeates στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο οποίος αρχικά πρότεινε την ιδέα της “δομής Deniliquin” με βάση τα καταγεγραμμένα μαγνητικά μοτίβα. Η μεταγενέστερη έρευνα που διεξήχθη το 2020 επιβεβαίωσε την παρουσία μιας σημαντικής “δομής” κάτω από τη νότια Νέα Νότια Ουαλία, αν και δεν έχουν ακόμη τεκμηριωθεί πειστικές αποδείξεις για την προέλευσή της ως κρατήρα πρόσκρουσης.
Πώς μια τέτοια κολοσσιαία δομή αποφεύγει την ανίχνευση κάτω από τον φλοιό της Γης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Ο Glikson διευκρινίζει:
«Όταν ένας αστεροειδής προσκρούει, δημιουργεί έναν κρατήρα με ανυψωμένο πυρήνα. Αυτό είναι παρόμοιο με το πώς μια σταγόνα νερού εκτοξεύεται προς τα πάνω από έναν παροδικό κρατήρα όταν ρίχνετε ένα βότσαλο σε μια πισίνα».
Ο Glikson προτείνει ότι κατά τη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών που μεσολάβησαν, αυτός ο κεντρικός ανυψωμένος θόλος είναι πιθανό να έχει διαβρωθεί σε σημείο που να είναι σχεδόν απαρατήρητος. Συν τοις άλλοις, οι συγκρούσεις μεταξύ τεκτονικών πλακών -οι οποίες μερικές φορές οδηγούν σε κανονικούς σεισμούς- θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην καταβύθιση του κρατήρα, καθώς η μία πλάκα πιέζεται κάτω από την άλλη.
Ωστόσο, πολλά από τα στοιχεία σχετικά με τη “δομή του Deniliquin” παραμένουν επιφανειακά. Ο Glikson υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα των βαθιών γεωτρήσεων για την εξασφάλιση της οριστικής «απόδειξης της σύγκρουσης». Εάν βρεθεί αυτή η απόδειξη, θα επιβεβαιώσει την τελευταία πρόταση του Glikson ότι η πρόσκρουση του αστεροειδούς χρονολογείται πριν από 445 εκατομμύρια χρόνια, συμπίπτοντας με το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης του Ύστερου Ορδοβίκου (Late Ordovician) που αποδεκάτισε το 85% της ζωής στη Γη.
Συνολικά, πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρων υλικό που αναμφίβολα θα εμπνεύσει μερικές αρκετά παράξενες θεωρίες συνωμοσίας μέχρι να βρεθεί τελικά η οριστική απόδειξη της σύγκρουσης. Ανεξάρτητα από αυτό, προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο ίντριγκας στο ήδη περίπλοκο τοπίο της Αυστραλίας.
Πηγή: DMarge
