Έγραψε ο Γιάννης Μπασκόζος, εκδότης του περιοδικού «ο Αναγνώστης» στο Βήμα πριν δέκα χρόνια:

«Όταν το 1946 μια ομάδα αποτελούμενη από φίλους της τζαζ ίδρυσαν τη Ρυθμική Λέσχη κάπου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας τα μέλη της δεν θα φαντάζονταν ότι κάποτε η μουσική αυτή θα κυρίευε τον πλανήτη και θα γινόταν η «κλασική του 20ου αιώνα». Αν σκεφτούμε το κλίμα της εποχής και τον αντιαμερικανισμό, απότοκο της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης , ήταν φυσικό οι φίλοι της τζαζ να αισθάνονται για χρόνια κάτι σαν παράνομη ομάδα.

Η μεταπολίτευση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και το ιστορικό τζαζ κλαμπ του Μπαράκου στις υπώρειες της Ακρόπολης έγινε το στέκι της νέας γενιάς των φίλων αυτής της μουσικής. Ο Μάνος Χατζιδάκης στο Γ΄ Πρόγραμμα, ο Σάκης Παπαδημητρίου με τις εκπομπές και τα βιβλία του, το Half Note – ακόμα ένα τζαζ κλαμπ που άνοιξε το 1977 και παραμένει , οι συναυλίες ξένων καλλιτεχνών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη άνοιξαν έναν δρόμο για να διαδοθεί η τζαζ. Συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στους φίλους της τζαζ υπάρχει και ξεχωρίζει ένα περιοδικό : Το Jazz&Τζαζ, του Γιώργου Χαρωνίτη, που φέτος έκλεισε είκοσι χρόνια συνεχούς παρουσίας.

Η πορεία του μέχρι εδώ πρέπει να γεμίζει ικανοποίηση τη συντακτική του ομάδα αφού από τον Απρίλιο του 1993 μέχρι σήμερα τα πράγματα στην εγχώρια τζαζ σκηνή έχουν αλλάξει πολύ. Εκατοντάδες είναι οι μουσικοί που σε διάφορα σχήματα τζαζ δίνουν συναυλίες σε μικρούς και μεγάλους χώρους ενώ και τα πιο σοβαρά και παλιά ωδεία στη χώρα έχουν εντάξει την τζαζ επίσημα στα μαθήματά τους. Επιπλέον το περιοδικό με το προχωρημένο ντιζάιν , τα επιλεγμένα cd που το συνοδεύουν ήταν και είναι ένα ξεχωριστό αντικείμενο αγάπης για τους τζαζόφιλους. Στο επετειακό τεύχος του περιλαμβάνει κι ένα σημαντικό βιβλιαράκι.

Είναι η ιστορία της ελληνικής τζαζ μέσα από την ελληνική τζαζ δισκογραφία 1961-2013. Δεν είναι πολύ γνωστό ότι οι πρώτες μελωδίες τζαζ ακούστηκαν στην αρχή του 20ου αιώνα στις οπερέτες (τραγούδια του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, του Ιωσήφ Ριτσιάρδη, η περίφημη Κική Κοκό κ.α). Στο βιβλιαράκι αυτό καταγράφονται οι διαμάχες για τη νέα μουσική, οι απαγορεύσεις και η δύσκολη πορεία των πρωτοπόρων του είδους. «Έκρυβα ότι ήμουν καλός τζαζίστας γιατί θα με έλεγαν αμερικανάκι», λέει ο Μίμης Πλέσσας. Το βιβλίο αυτό εκτός του ότι αποτίει ένα φόρο τιμής στους πρωτοπόρους μουσικούς που υπηρέτησαν την τζαζ στη χώρα όπως οι Γιάννης Σπάρτακος, Κώστας Καπνίσης, Νίκυ Γιάκοβλεφ, Γιώργος Μουζάκης, Τάκης Μωράκης κ.ά, καταγράφει και όλους τους νεότερους με τη δισκογραφία τους.

Ας ελπίσουμε ότι οι δύσκολοι καιροί δεν θα πτοήσουν το Jazz&Τζαζ και θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει.»

Σήμερα το πρωί, 12/7, ο Γιώργος Χαρωνίτης δημοσίευσε στο χρονολόγιό του το τελευταίο τεύχος που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013:

 

Έγραψε μάλιστα και το εξής: «Τέτοια μέρα, πριν από 10 χρόνια, κυκλοφόρησε το τελευταίο (διπλό) τεύχος του Jazz & Τζαζ. Και για μας ήταν έκπληξη η αναστολή κυκλοφορίας (του) που ακολούθησε…»

Το Jazz & Τζαζ ήταν ένα από τα καλύτερα μουσικά περιοδικά της χώρας με εξαιρετικούς συντάκτες, γνώστες και μύστες του είδους. Κυκλοφορούσε για  20 χρόνια και 3 μήνες.  Στην επίσημη σελίδα του περιοδικού στο facebook γράφτηκαν τα εξής όταν, το 2013, ανακοινώθηκε ότι κλείνει:

“ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΗΜΕΡΩΝ… Επί του παρόντος, το JAZZ & ΤΖΑΖ δεν θα βγάλει στην κυκλοφορία καινούριο τεύχος, για λόγους ευνόητους – γνωστούς πλέον σε όλους μας. Θα κυκλοφορήσουν όμως στις 17 Οκτωβρίου παλαιότερα τεύχη με CD και μάλιστα της πρώτης περιόδου, συλλεκτικά πλέον. Για όσους αναγνώστες θέλουν να συμπληρώσουν τη συλλογή τους αλλά και τους νεότερους που δεν έζησαν αυτή την πολύ όμορφη φάση του περιοδικού.”

222 τεύχη, πηγή γνώσης και ένα όλόκληρο μουσικό ντοκουμέντο μιας εποχής έχουν μείνει, πια, στην ιστορία…