Ο θάνατός του συνέβη την Τρίτη λόγω επιπλοκών από καρκίνο του πνεύμονα, όπως δήλωσε στον Guardian ο συγγραφέας Jacki Lyden, φίλος και συνάδελφός του.

Ο Paul Auster ήταν διάσημος για το ιδιαίτερο στιλ του, που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά στυλιζαρισμένη, αινιγματική μεταμοντέρνα γραφή, με αφηγητές που συχνά είναι αναξιόπιστοι και την πλοκή που μεταβάλλεται συνεχώς, όπως έγραψε η συγγραφέας Joyce Carol Oates το 2010.

Τα έργα του συχνά πραγματεύονται θέματα σύμπτωσης, τύχης και μοιραίου. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές του είναι συγγραφείς και τα έργα του έχουν αυτοαναφορικές πτυχές, με χαρακτήρες από τα πρώιμα μυθιστορήματά του να εμφανίζονται ξανά σε μεταγενέστερα.

Ο συγγραφέας γεννήθηκε στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ το 1947. Σύμφωνα με τον ίδιο, ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία οκτώ ετών, όταν δεν κατάφερε να πάρει ένα αυτόγραφο από τον αγαπημένο του μπέιζμπολ παίκτη, Willie Mays, αφού δεν είχε πάρει μαζί του ένα μολύβι. Από τότε, κουβαλούσε πάντα μαζί του ένα μολύβι. «Αν έχετε ένα μολύβι στην τσέπη σας, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπείτε στον πειρασμό να το χρησιμοποιήσετε», έγραψε σε ένα δοκίμιο το 1995.

Όταν ήταν 14 ετών, ο Auster ήταν μάρτυρας ενός τραγικού γεγονότος ενώ περπατούσε σε μια βόλτα της καλοκαιρινής του κατασκήνωσης: ένα αγόρι κοντά του χτυπήθηκε από κεραυνό και πέθανε ακαριαία. Αυτό το γεγονός, όπως είπε, «άλλαξε εντελώς» τη ζωή του και τον επηρέασε βαθιά, σκεπτόμενος το περιστατικό “κάθε μέρα”. Η έννοια της τύχης έγινε ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο έργο του, όπως έγραψε η κριτικός Laura Miller το 2017. Ένα παρόμοιο περιστατικό συμβαίνει στο μυθιστόρημά του “4 3 2 1”, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη λίστα για το Booker το 2017: μία από τις τέσσερις εκδοχές του πρωταγωνιστή Άρτσι Φέργκιουσον πεθαίνει από πτώση κλαδιού που χτυπήθηκε από κεραυνό ενώ τρέχει κάτω από ένα δέντρο σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση.

Ο Auster σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια πριν μετακομίσει στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπου εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, μεταξύ των οποίων και στη μετάφραση, και έζησε  με διαστήματα πάυσεων με φίλη του, τη συγγραφέα Lydia Davis, την οποία είχε γνωρίσει όταν φοιτούσε στο κολέγιο. Το 1974 επέστρεψαν στις ΗΠΑ και παντρεύτηκαν. Το 1977, το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Ντάνιελ, αλλά χώρισε λίγο αργότερα.

Ο Auster δημοσίευε τακτικά τις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του ’00, γράφοντας περισσότερα από δώδεκα μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων: «Το παλάτι του φεγγαριού» (1989), «Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων» (2002), «Αόρατος» (2009) και «Φλεγόμενο Αγόρι» (2021). Ασχολήθηκε επίσης με τον κινηματογράφο, γράφοντας το σενάριο για την ταινία «Καπνός», σε σκηνοθεσία Γουέιν Γουάνγκ, για το οποίο κέρδισε το βραβείο Independent Spirit για το καλύτερο πρώτο σενάριο το 1995.

Το 1981, ο Auster γνώρισε τη συγγραφέα Siri Hustvedt και παντρεύτηκαν τον επόμενο χρόνο. Το 1987 απέκτησαν μια κόρη, τη Σόφι, η οποία έγινε τραγουδίστρια και ηθοποιός.

Ο Auster ήταν περισσότερο γνωστός στην Ευρώπη παρά στη γενέτειρά του, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο λογοτεχνίας του Πρίγκιπα των Αστουριών της Ισπανίας, ενώ το 1993 του απονεμήθηκε το Prix Médicis Étranger για το «Λεβιάθαν». Ήταν επίσης Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres).

Τον Απρίλιο του 2022, ο γιος του Auster και της Davis, Daniel, πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Τον Μάρτιο του 2023, η Hustvedt αποκάλυψε ότι ο Auster υποβαλλόταν σε θεραπεία για καρκίνο, με τον οποίο είχε διαγνωστεί τον προηγούμενο Δεκέμβριο.

✶ Με στοιχεία από τον Guardian.