Με το ιστορικό δράμα «Jeanne du Barry» και πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ (Johnny Depp) στον ρόλο του Λουδοβίκου XV θα ξεκινήσει το 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Σύμφωνα με το φεστιβάλ η ταινία θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα την Τρίτη 16 Μαΐου στην ιστορική αίθουσα του Grand Théâtre Lumière, μετά την τελετή έναρξης και την ίδια ημέρα θα κυκλοφορήσει και στις γαλλικές αίθουσες, αναφέρει το ΑΠΕ.
Στον συμπρωταγωνιστικό ρόλο είναι η Μαϊγουέν Λε Μπεσκό (Maïwenn), σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος της ταινίας, μαζί με τον Τεντί Λουσί-Μοντέστ (Teddy Lussi-Modeste). Είναι η έκτη σκηνοθετική της προσπάθεια, μετά το επιτυχημένο της ντεμπούτο το 2011 στις Κάννες, με το βραβευμένο «Polisse».
Η ταινία εποχής αφηγείται την ταραχώδη σχέση του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου XV και της ερωμένης του, Μαντάμ Ζαν ντυ Μπαρί. Η σχέση τους προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο ειδικά όταν η Ζαν έφτασε στην Αυλή των Βερσαλλιών. Ο Λουδοβίκος ο 15ος, γνωστός και ως «ο αγαπητός», βασίλευσε για 59 χρόνια, τα περισσότερα στην ιστορία της Γαλλίας μετά τον Λουδοβίκο ΙΔ’ της Γαλλίας. Όμως, υπήρξε αντιδημοφιλής βασιλιάς αφού κατηγορήθηκε για διαφθορά και ασέβεια.
Η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή του Ντεπ στην υποκριτική μετά την δικαστική διαμάχη με την πρώην σύζυγό του ‘Αμπερ Χερντ. Αξίζει να σημειωθεί, σύμφωνα το Variety ότι ο χολιγουντιανός ηθοποιός πριν από την έναρξη των γυρισμάτων μιλούσε ελάχιστα γαλλικά.
Ποιος ήταν ο Λουδοβίκος XV
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ (Louis XV, 15 Φεβρουαρίου 1710, Βερσαλλίες – 10 Μαΐου 1774, Βερσαλλίες), από τον λαό ονομαζόμενος ο «Πολυαγαπημένος», ήταν από τον Οίκο των Βουρβόνων. Έγινε από το 1715 ως το 1774 βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας.
Το παιδί θαύμα
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ γεννήθηκε 15 Φεβρουαρίου 1710 στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήταν γιος του Λουδοβίκου, Δούκα της Βουργουνδίας, και της Μαρίας Αδελαΐδας της Σαβοΐας. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας ήταν προπάππους του. Όταν γεννήθηκε, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ ζούσε ακόμη.
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ είχε και έναν ακόμη αδερφό, τον Λουδοβίκο, Δούκα της Βρετάνης, ο οποίος ήταν μεγαλύτερός του κατά τρία χρόνια. Ο πατέρας του, Δούκας της Βουργουνδίας, είχε και άλλους δύο αδερφούς, τον Κάρολο, Δούκα του Μπερρύ, καθώς και τον Φίλιππο, Δούκα του Ανζού. Έτσι το 1710 ο Βασιλιάς-Ήλιος είχε πολλούς διάδοχους στον γαλλικό θρόνο: ένα γιο, τρεις εγγονούς και δύο δισέγγονα.
Παρόλα αυτά, δραματικά γεγονότα άλλαξαν το σχήμα της βασιλικής οικογένειας. Το 1700 ο θείος του Λουδοβίκου Φίλιππος, Δούκας του Ανζού, στέφθηκε βασιλιάς της Ισπανίας με το όνομα Φίλιππος Ε΄, κληρονομώντας τον θρόνο από τη γιαγιά του Μαρία Θηρεσία, σύζυγο του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Η ενθρόνιση του εγγονού του στον ισπανικό θρόνο δεν αποτέλεσε κανένα πρόβλημα για τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, καθώς είχε πολυάριθμους ακόμη επίδοξους διαδόχους. Αυτόματα διάδοχος του θρόνου έγινε ο γιος του, πατέρας του (μετέπειτα) Λουδοβίκου ΙΕ΄, ο Δούκας της Βουργουνδίας.
Το 1711 όμως αρχίζει μία εκατόμβη στη γαλλική βασιλική οικογένεια και η ελίτ της δυναστείας πεθαίνει. Την εκατόμβη εγκαινιάζει ο Λουδοβίκος, ο Μέγας Δελφίνος, όπως τον ονόμαζαν, γιος του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Έναν χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 1712, πεθαίνει η νύφη του, η Μαρία Αδελαΐδα της Σαβοΐας, από ευλογιά (κατ’ άλλους ιλαρά). Μία εβδομάδα μετά αφήνει την τελευταία του πνοή και ο σύζυγος της, Δούκας της Βουργουνδίας, από την ίδια ασθένεια.
Ήταν πλέον φανερό πως και τα δύο παιδιά τους είχαν κολλήσει την ασθένεια. Στις 8 Μαρτίου 1712 πεθαίνει ο μεγαλύτερος γιος τους, Δούκας της Βρετάνης. Από θαύμα σώθηκε ο αδερφός του, Λουδοβίκος, επειδή η γκουβερνάντα του δεν επέτρεψε στους γιατρούς της βασιλικής αυλής να τον φροντίσουν. Τελικά πέθανε και ο τρίτος εγγονός του Λουδοβίκου ΙΔ΄, ο Κάρολος του Μπερρύ, το 1714. Στη σειρά διαδοχής για τον γαλλικό θρόνο είχε μείνει μόνο ο Λουδοβίκος (ΙΕ΄).
Μορφωμένος και με παιδεία
Το 1714 άρχισε να μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει, ενώ οι δάσκαλοί του, του μάθαιναν βασικές γνώσεις για την ιστορία και τη γεωγραφία, ενώ έλαβε και θρησκευτική παιδεία. Το 1715, ο νεαρός πρίγκηπας άρχισε να μαθαίνει χορό. Τον Φεβρουάριο του 1715 συμμετείχε στην πρώτη του τελετή, σε μια υποδοχή πρεσβειών από την Περσία. Στα πέντε του χρόνια, όλοι τον θεωρούσαν πολύ καλό παιδί, έξυπνο και με καλή μνήμη, ενθουσιασμένο κυρίως με την ιστορία και τη γεωγραφία. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1715, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ πέθανε και τη θέση του πήρε ο πεντάχρονος Λουδοβίκος ΙΕ΄, με αντιβασιλέα τον Φίλιππο Β΄ της Ορλεάνης, ώσπου να ενηλικιωθεί και να κυβερνήσει μόνος του.
Η διακυβέρνηση του δούκα της Ορλεάνης
Στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου του 1715 ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ εκτέλεσε τα πρώτα του καθήκοντα ως βασιλιάς, γιορτάζοντας την αρχή της βασιλείας του και παρακολουθώντας κάποια τελετουργικά. Το 1717 η εκπαίδευση του ανατέθηκε στον Δούκα του Βιγιερουά. Άρχισε να διδάσκεται λατινικά, μαθηματικά, σχέδιο, χαρτογραφία και βασικές αρχές αστρονομίας, καθώς και το κυνήγι στα δάση. Από το 1719 επίσης έκανε μαθήματα μουσικής.
Από το 1721 άρχισαν τα σχέδια για τον γάμο του. Ο θείος του, Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας, πρότεινε την κόρη του Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων, η οποία ήταν μόλις τριών χρόνων, ενώ ο Λουδοβίκος ήταν έντεκα ετών. Το 1722 έγινε η πρώτη συνάντηση του ζευγαριού στα σύνορα Γαλλίας-Ισπανίας, ακριβώς όπως είχε κάνει ο προπάππους του Λουδοβίκος ΙΔ΄ το 1660, όταν παντρεύτηκε τη Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας.
Βασιλεία
Το 1722, όταν ο βασιλιάς έγινε δεκατριών ετών, έγινε η στέψη στον Καθεδρικό Ναό της Ρενς. Τότε τελείωσε η περίοδος της διακυβέρνησης από τον Δούκα της Ορλεάνης, ο οποίος ωστόσο παρέμεινε σημαντικός σύμβουλος του Βασιλιά και πρωθυπουργός το 1723. Το 1725, η Μαριάννα Βικτωρία στάλθηκε πίσω στην Ισπανία, γιατί ήταν μόνο 6 ετών τότε, και δεν ήταν δυνατό να τεκνοποιήσει. Η νέα γυναίκα του βασιλιά έγινε η Μαρία Λεστσύνσκα, κόρη του Βασιλιά της Πολωνίας, και ο γάμος έγινε τον Σεπτέμβριο του 1725.
Το 1726 πρωθυπουργός έγινε ο Καρδινάλιος ντε Φλερύ. Παρόλα αυτά ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ δήλωσε ότι από εκείνη τη στιγμή, θα κυβερνούσε μόνος, όπως ο προπάππους του. Η περίοδος 1726-1743 υπήρξε η πιο ειρηνική, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Η οικονομία άρχισε πάλι να ανακάμπτει μετά τα δύσκολα τελευταία χρόνια του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και το γαλλικό νόμισμα ισχυροποιήθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι συγκοινωνίες βελτιώθηκαν και κατασκευάστηκε το κανάλι του Σαιν-Κεντέν που έφτανε μέχρι την Ολλανδία. Παράλληλα, βελτιώθηκαν σημαντικά οι χερσαίοι δρόμοι μεταφοράς σε όλη τη χώρα. Έτσι στα μέσα του 18ου αιώνα, η Γαλλία διέθετε τους καλύτερους και πιο καλοφτιαγμένους δρόμους στον κόσμο. Το εμπόριο προωθήθηκε από το Συμβούλιο του εμπορίου. Το ναυτικό εμπόριο της Γαλλίας έφερε στη χώρα από 80 εκατομμύρια λίβρες αρχικά, το 1716, και 308 εκατομμύρια λίβρες το 1748.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Καρδινάλιος ντε Φλερύ προσπάθησε να διατηρήσει ειρήνη με τις υπόλοιπες χώρες, εξασκώντας συμμαχική πολιτική με τη Μεγάλη Βρετανία και την Ισπανία. Το 1729, μετά την τρίτη της εγκυμοσύνη, η Βασίλισσα γέννησε ένα αγόρι στη βασιλική οικογένεια. Η γέννηση του νεαρού Πρίγκηπα γιορτάστηκε σε όλη τη Γαλλία με μεγάλες χαρές, καθώς το πρόβλημα για τη διαδοχή και μια πιθανή μετωπική σύγκρουση, όπως είχε γίνει με τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, εξαφανίζονταν. Εκείνη την περίοδο ο Βασιλιάς ήταν πολύ δημοφιλής και το βασιλικό ζεύγος ευτυχισμένο.
Το 1733, και παρά την ειρηνική πολιτική του Φλερύ, ο Λουδοβίκος παρενέβη τελικά στον πόλεμο της πολωνικής διαδοχής, προσπαθώντας να επαναφέρει στον θρόνο τον πεθερό του, πατέρα της βασίλισσας Μαρία Λεστσύνσκα. Στο τέλος ο πεθερός του Λουδοβίκου δεν ανέβηκε στον πολωνικό θρόνο. Παράλληλα, η Γαλλία αποφάσισε να διεκδικήσει τις κτήσεις της στη Λωρραίνη. Έτσι τα γαλλικά στρατεύματα κατέκτησαν τη Λωρραίνη και η ειρήνη υπογράφηκε το 1735. Με τη Συνθήκη της Βιέννης (1738), η Λωρραίνη πήγε στα χέρια του πεθερού του Λουδοβίκου, Στανίσουαφ Λετσύνσκι, ως αποζημίωση για το γεγονός ότι δεν ανέβηκε τον πολωνικό θρόνο. Μετά τον θάνατο του Στανίσουαφ, η Λωρραίνη πέρασε στη Γαλλία, γεγονός που δεν κόστισε πολύ και ήταν μία νίκη για τη γαλλική διπλωματία.
Το 1740 άρχισε ο Πόλεμος της Αυστριακής διαδοχής ανάμεσα στην Πρωσία και την Αυστρία. Ο Λουδοβίκος επηρεάστηκε από τον αντιαυστριακό συνασπισμό που είχε σχηματιστεί στη γαλλική βασιλική αυλή και μπήκε στον πόλεμο το 1741 συμμαχώντας με την Πρωσία. Ο Φλερύ πέθανε το 1743 και ο βασιλιάς, ακολουθώντας το παράδειγμα του απολυταρχικού προπάππου του Λουδοβίκου ΙΔ΄, εγκαινίασε νέα κυβέρνηση χωρίς υπουργό, κυβερνώντας μόνος.
Πρώτα σημάδια δυσαρέσκειας
Με τον θάνατο του Kαρδιναλίου το 1743, ο Λουδοβίκος ήταν 33 ετών. Πέρασε ευτυχισμένα χρόνια με τη Βασίλισσά του, η οποία του στάθηκε απόλυτα πιστή. Σχεδόν κάθε χρόνο γεννιόταν και ένα παιδί. Αλλά στο τέλος η Bασίλισσα κουράστηκε από τις συνεχείς εγκυμοσύνες, ενώ ταυτόχρονα ο Βασιλιάς κατέφευγε σε απιστίες. Επιπλέον, όλα σχεδόν τα παιδιά του ήταν γένους θηλυκού, κάτι το οποίο δυσαρεστούσε τον Βασιλιά, ενώ μόνο 1 αγόρι επέζησε. Η Βασίλισσα βρήκε διέξοδο στη θρησκεία και σε φιλανθρωπικά έργα.
Το 1744 ο βασιλιάς τραυματίστηκε σοβαρά σε μία μάχη στα ανατολικά της χώρας, στο Μετς, και ενώ μαινόταν ο Επταετής Πόλεμος. Ο λαός θαύμαζε τον Βασιλιά, και έτσι σε όλη τη Γαλλία ψάλλονταν προσευχές και ύμνοι. Πριν το θάνατό του έπρεπε να εξομολογηθεί δημόσια όλες τις αμαρτίες του, κάτι που το επέβαλλε η καθολική θρησκεία, όπου ο Βασιλιάς εμφανίστηκε ως ένας άνθρωπος ανήθικος, ανάξιος να φέρει τον τίτλο «Ο πιο Χριστιανός Βασιλιάς». Στο τέλος ο Βασιλιάς επέζησε, αλλά η γαλλική μοναρχία έχασε το κύρος της.
Το διάστημα 1764-1768 έφερε απώλειες στη ζωή του Λουδοβίκου. Η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ πέθανε στις 15 Απριλίου 1764 ενώ ο γιος και διάδοχος του Λουδοβίκου, Λουδοβίκος Φερδινάνδος, πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1765 από φυματίωση. Η Μαρία Ιωσηφίνα, σύζυγος του Λουδοβίκου Φερδινάνδου, πέθανε και εκείνη από φυματίωση και τη θλίψη της 15 μήνες αργότερα (14 Μαρτίου 1767). Η Βασίλισσα Μαρία Λεστσύνσκα, βυθισμένη στη λύπη από το θάνατο του γιου της, του πατέρα της (1766) και της νύφης της, πέθανε στις 24 Ιουνίου 1768.
Το τέλος της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄ σημαδεύτηκε από την άφιξη στη γαλλική βασιλική αυλή της Μαντάμ ντυ Μπαρρύ, η οποία έγινε η νέα ερωμένη του Βασιλιά το 1769.
Στις 26 Απριλίου 1774 άρχισαν να εκδηλώνονται τα πρώτα συμπτώματα της ευλογιάς. Πέθανε στις 10 Μαΐου 1774, με την αδιαφορία του λαού και τη χαρά ενός μέρους της βασιλικής αυλής. Άφησε στον θρόνο τον δεκαεννιάχρονο εγγονό του Λουδοβίκο ΙΣΤ΄. Τάφηκε στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου στο Παρίσι.
Με το ιστορικό δράμα «Jeanne du Barry» και πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ (Johnny Depp) στον ρόλο του Λουδοβίκου XV θα ξεκινήσει το 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Σύμφωνα με το φεστιβάλ η ταινία θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα την Τρίτη 16 Μαΐου στην ιστορική αίθουσα του Grand Théâtre Lumière, μετά την τελετή έναρξης και την ίδια ημέρα θα κυκλοφορήσει και στις γαλλικές αίθουσες, αναφέρει το ΑΠΕ.
Στον συμπρωταγωνιστικό ρόλο είναι η Μαϊγουέν Λε Μπεσκό (Maïwenn), σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος της ταινίας, μαζί με τον Τεντί Λουσί-Μοντέστ (Teddy Lussi-Modeste). Είναι η έκτη σκηνοθετική της προσπάθεια, μετά το επιτυχημένο της ντεμπούτο το 2011 στις Κάννες, με το βραβευμένο «Polisse».
Η ταινία εποχής αφηγείται την ταραχώδη σχέση του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου XV και της ερωμένης του, Μαντάμ Ζαν ντυ Μπαρί. Η σχέση τους προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο ειδικά όταν η Ζαν έφτασε στην Αυλή των Βερσαλλιών. Ο Λουδοβίκος ο 15ος, γνωστός και ως «ο αγαπητός», βασίλευσε για 59 χρόνια, τα περισσότερα στην ιστορία της Γαλλίας μετά τον Λουδοβίκο ΙΔ’ της Γαλλίας. Όμως, υπήρξε αντιδημοφιλής βασιλιάς αφού κατηγορήθηκε για διαφθορά και ασέβεια.
Η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή του Ντεπ στην υποκριτική μετά την δικαστική διαμάχη με την πρώην σύζυγό του ‘Αμπερ Χερντ. Αξίζει να σημειωθεί, σύμφωνα το Variety ότι ο χολιγουντιανός ηθοποιός πριν από την έναρξη των γυρισμάτων μιλούσε ελάχιστα γαλλικά.
Ποιος ήταν ο Λουδοβίκος XV
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ (Louis XV, 15 Φεβρουαρίου 1710, Βερσαλλίες – 10 Μαΐου 1774, Βερσαλλίες), από τον λαό ονομαζόμενος ο «Πολυαγαπημένος», ήταν από τον Οίκο των Βουρβόνων. Έγινε από το 1715 ως το 1774 βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας.
Το παιδί θαύμα
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ γεννήθηκε 15 Φεβρουαρίου 1710 στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήταν γιος του Λουδοβίκου, Δούκα της Βουργουνδίας, και της Μαρίας Αδελαΐδας της Σαβοΐας. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας ήταν προπάππους του. Όταν γεννήθηκε, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ ζούσε ακόμη.
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ είχε και έναν ακόμη αδερφό, τον Λουδοβίκο, Δούκα της Βρετάνης, ο οποίος ήταν μεγαλύτερός του κατά τρία χρόνια. Ο πατέρας του, Δούκας της Βουργουνδίας, είχε και άλλους δύο αδερφούς, τον Κάρολο, Δούκα του Μπερρύ, καθώς και τον Φίλιππο, Δούκα του Ανζού. Έτσι το 1710 ο Βασιλιάς-Ήλιος είχε πολλούς διάδοχους στον γαλλικό θρόνο: ένα γιο, τρεις εγγονούς και δύο δισέγγονα.
Παρόλα αυτά, δραματικά γεγονότα άλλαξαν το σχήμα της βασιλικής οικογένειας. Το 1700 ο θείος του Λουδοβίκου Φίλιππος, Δούκας του Ανζού, στέφθηκε βασιλιάς της Ισπανίας με το όνομα Φίλιππος Ε΄, κληρονομώντας τον θρόνο από τη γιαγιά του Μαρία Θηρεσία, σύζυγο του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Η ενθρόνιση του εγγονού του στον ισπανικό θρόνο δεν αποτέλεσε κανένα πρόβλημα για τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, καθώς είχε πολυάριθμους ακόμη επίδοξους διαδόχους. Αυτόματα διάδοχος του θρόνου έγινε ο γιος του, πατέρας του (μετέπειτα) Λουδοβίκου ΙΕ΄, ο Δούκας της Βουργουνδίας.
Το 1711 όμως αρχίζει μία εκατόμβη στη γαλλική βασιλική οικογένεια και η ελίτ της δυναστείας πεθαίνει. Την εκατόμβη εγκαινιάζει ο Λουδοβίκος, ο Μέγας Δελφίνος, όπως τον ονόμαζαν, γιος του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Έναν χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 1712, πεθαίνει η νύφη του, η Μαρία Αδελαΐδα της Σαβοΐας, από ευλογιά (κατ’ άλλους ιλαρά). Μία εβδομάδα μετά αφήνει την τελευταία του πνοή και ο σύζυγος της, Δούκας της Βουργουνδίας, από την ίδια ασθένεια.
Ήταν πλέον φανερό πως και τα δύο παιδιά τους είχαν κολλήσει την ασθένεια. Στις 8 Μαρτίου 1712 πεθαίνει ο μεγαλύτερος γιος τους, Δούκας της Βρετάνης. Από θαύμα σώθηκε ο αδερφός του, Λουδοβίκος, επειδή η γκουβερνάντα του δεν επέτρεψε στους γιατρούς της βασιλικής αυλής να τον φροντίσουν. Τελικά πέθανε και ο τρίτος εγγονός του Λουδοβίκου ΙΔ΄, ο Κάρολος του Μπερρύ, το 1714. Στη σειρά διαδοχής για τον γαλλικό θρόνο είχε μείνει μόνο ο Λουδοβίκος (ΙΕ΄).
Μορφωμένος και με παιδεία
Το 1714 άρχισε να μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει, ενώ οι δάσκαλοί του, του μάθαιναν βασικές γνώσεις για την ιστορία και τη γεωγραφία, ενώ έλαβε και θρησκευτική παιδεία. Το 1715, ο νεαρός πρίγκηπας άρχισε να μαθαίνει χορό. Τον Φεβρουάριο του 1715 συμμετείχε στην πρώτη του τελετή, σε μια υποδοχή πρεσβειών από την Περσία. Στα πέντε του χρόνια, όλοι τον θεωρούσαν πολύ καλό παιδί, έξυπνο και με καλή μνήμη, ενθουσιασμένο κυρίως με την ιστορία και τη γεωγραφία. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1715, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ πέθανε και τη θέση του πήρε ο πεντάχρονος Λουδοβίκος ΙΕ΄, με αντιβασιλέα τον Φίλιππο Β΄ της Ορλεάνης, ώσπου να ενηλικιωθεί και να κυβερνήσει μόνος του.
Η διακυβέρνηση του δούκα της Ορλεάνης
Στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου του 1715 ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ εκτέλεσε τα πρώτα του καθήκοντα ως βασιλιάς, γιορτάζοντας την αρχή της βασιλείας του και παρακολουθώντας κάποια τελετουργικά. Το 1717 η εκπαίδευση του ανατέθηκε στον Δούκα του Βιγιερουά. Άρχισε να διδάσκεται λατινικά, μαθηματικά, σχέδιο, χαρτογραφία και βασικές αρχές αστρονομίας, καθώς και το κυνήγι στα δάση. Από το 1719 επίσης έκανε μαθήματα μουσικής.
Από το 1721 άρχισαν τα σχέδια για τον γάμο του. Ο θείος του, Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας, πρότεινε την κόρη του Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων, η οποία ήταν μόλις τριών χρόνων, ενώ ο Λουδοβίκος ήταν έντεκα ετών. Το 1722 έγινε η πρώτη συνάντηση του ζευγαριού στα σύνορα Γαλλίας-Ισπανίας, ακριβώς όπως είχε κάνει ο προπάππους του Λουδοβίκος ΙΔ΄ το 1660, όταν παντρεύτηκε τη Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας.
Βασιλεία
Το 1722, όταν ο βασιλιάς έγινε δεκατριών ετών, έγινε η στέψη στον Καθεδρικό Ναό της Ρενς. Τότε τελείωσε η περίοδος της διακυβέρνησης από τον Δούκα της Ορλεάνης, ο οποίος ωστόσο παρέμεινε σημαντικός σύμβουλος του Βασιλιά και πρωθυπουργός το 1723. Το 1725, η Μαριάννα Βικτωρία στάλθηκε πίσω στην Ισπανία, γιατί ήταν μόνο 6 ετών τότε, και δεν ήταν δυνατό να τεκνοποιήσει. Η νέα γυναίκα του βασιλιά έγινε η Μαρία Λεστσύνσκα, κόρη του Βασιλιά της Πολωνίας, και ο γάμος έγινε τον Σεπτέμβριο του 1725.
Το 1726 πρωθυπουργός έγινε ο Καρδινάλιος ντε Φλερύ. Παρόλα αυτά ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ δήλωσε ότι από εκείνη τη στιγμή, θα κυβερνούσε μόνος, όπως ο προπάππους του. Η περίοδος 1726-1743 υπήρξε η πιο ειρηνική, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Η οικονομία άρχισε πάλι να ανακάμπτει μετά τα δύσκολα τελευταία χρόνια του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και το γαλλικό νόμισμα ισχυροποιήθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι συγκοινωνίες βελτιώθηκαν και κατασκευάστηκε το κανάλι του Σαιν-Κεντέν που έφτανε μέχρι την Ολλανδία. Παράλληλα, βελτιώθηκαν σημαντικά οι χερσαίοι δρόμοι μεταφοράς σε όλη τη χώρα. Έτσι στα μέσα του 18ου αιώνα, η Γαλλία διέθετε τους καλύτερους και πιο καλοφτιαγμένους δρόμους στον κόσμο. Το εμπόριο προωθήθηκε από το Συμβούλιο του εμπορίου. Το ναυτικό εμπόριο της Γαλλίας έφερε στη χώρα από 80 εκατομμύρια λίβρες αρχικά, το 1716, και 308 εκατομμύρια λίβρες το 1748.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Καρδινάλιος ντε Φλερύ προσπάθησε να διατηρήσει ειρήνη με τις υπόλοιπες χώρες, εξασκώντας συμμαχική πολιτική με τη Μεγάλη Βρετανία και την Ισπανία. Το 1729, μετά την τρίτη της εγκυμοσύνη, η Βασίλισσα γέννησε ένα αγόρι στη βασιλική οικογένεια. Η γέννηση του νεαρού Πρίγκηπα γιορτάστηκε σε όλη τη Γαλλία με μεγάλες χαρές, καθώς το πρόβλημα για τη διαδοχή και μια πιθανή μετωπική σύγκρουση, όπως είχε γίνει με τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, εξαφανίζονταν. Εκείνη την περίοδο ο Βασιλιάς ήταν πολύ δημοφιλής και το βασιλικό ζεύγος ευτυχισμένο.
Το 1733, και παρά την ειρηνική πολιτική του Φλερύ, ο Λουδοβίκος παρενέβη τελικά στον πόλεμο της πολωνικής διαδοχής, προσπαθώντας να επαναφέρει στον θρόνο τον πεθερό του, πατέρα της βασίλισσας Μαρία Λεστσύνσκα. Στο τέλος ο πεθερός του Λουδοβίκου δεν ανέβηκε στον πολωνικό θρόνο. Παράλληλα, η Γαλλία αποφάσισε να διεκδικήσει τις κτήσεις της στη Λωρραίνη. Έτσι τα γαλλικά στρατεύματα κατέκτησαν τη Λωρραίνη και η ειρήνη υπογράφηκε το 1735. Με τη Συνθήκη της Βιέννης (1738), η Λωρραίνη πήγε στα χέρια του πεθερού του Λουδοβίκου, Στανίσουαφ Λετσύνσκι, ως αποζημίωση για το γεγονός ότι δεν ανέβηκε τον πολωνικό θρόνο. Μετά τον θάνατο του Στανίσουαφ, η Λωρραίνη πέρασε στη Γαλλία, γεγονός που δεν κόστισε πολύ και ήταν μία νίκη για τη γαλλική διπλωματία.
Το 1740 άρχισε ο Πόλεμος της Αυστριακής διαδοχής ανάμεσα στην Πρωσία και την Αυστρία. Ο Λουδοβίκος επηρεάστηκε από τον αντιαυστριακό συνασπισμό που είχε σχηματιστεί στη γαλλική βασιλική αυλή και μπήκε στον πόλεμο το 1741 συμμαχώντας με την Πρωσία. Ο Φλερύ πέθανε το 1743 και ο βασιλιάς, ακολουθώντας το παράδειγμα του απολυταρχικού προπάππου του Λουδοβίκου ΙΔ΄, εγκαινίασε νέα κυβέρνηση χωρίς υπουργό, κυβερνώντας μόνος.
Πρώτα σημάδια δυσαρέσκειας
Με τον θάνατο του Kαρδιναλίου το 1743, ο Λουδοβίκος ήταν 33 ετών. Πέρασε ευτυχισμένα χρόνια με τη Βασίλισσά του, η οποία του στάθηκε απόλυτα πιστή. Σχεδόν κάθε χρόνο γεννιόταν και ένα παιδί. Αλλά στο τέλος η Bασίλισσα κουράστηκε από τις συνεχείς εγκυμοσύνες, ενώ ταυτόχρονα ο Βασιλιάς κατέφευγε σε απιστίες. Επιπλέον, όλα σχεδόν τα παιδιά του ήταν γένους θηλυκού, κάτι το οποίο δυσαρεστούσε τον Βασιλιά, ενώ μόνο 1 αγόρι επέζησε. Η Βασίλισσα βρήκε διέξοδο στη θρησκεία και σε φιλανθρωπικά έργα.
Το 1744 ο βασιλιάς τραυματίστηκε σοβαρά σε μία μάχη στα ανατολικά της χώρας, στο Μετς, και ενώ μαινόταν ο Επταετής Πόλεμος. Ο λαός θαύμαζε τον Βασιλιά, και έτσι σε όλη τη Γαλλία ψάλλονταν προσευχές και ύμνοι. Πριν το θάνατό του έπρεπε να εξομολογηθεί δημόσια όλες τις αμαρτίες του, κάτι που το επέβαλλε η καθολική θρησκεία, όπου ο Βασιλιάς εμφανίστηκε ως ένας άνθρωπος ανήθικος, ανάξιος να φέρει τον τίτλο «Ο πιο Χριστιανός Βασιλιάς». Στο τέλος ο Βασιλιάς επέζησε, αλλά η γαλλική μοναρχία έχασε το κύρος της.
Το διάστημα 1764-1768 έφερε απώλειες στη ζωή του Λουδοβίκου. Η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ πέθανε στις 15 Απριλίου 1764 ενώ ο γιος και διάδοχος του Λουδοβίκου, Λουδοβίκος Φερδινάνδος, πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1765 από φυματίωση. Η Μαρία Ιωσηφίνα, σύζυγος του Λουδοβίκου Φερδινάνδου, πέθανε και εκείνη από φυματίωση και τη θλίψη της 15 μήνες αργότερα (14 Μαρτίου 1767). Η Βασίλισσα Μαρία Λεστσύνσκα, βυθισμένη στη λύπη από το θάνατο του γιου της, του πατέρα της (1766) και της νύφης της, πέθανε στις 24 Ιουνίου 1768.
Το τέλος της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ΄ σημαδεύτηκε από την άφιξη στη γαλλική βασιλική αυλή της Μαντάμ ντυ Μπαρρύ, η οποία έγινε η νέα ερωμένη του Βασιλιά το 1769.
Στις 26 Απριλίου 1774 άρχισαν να εκδηλώνονται τα πρώτα συμπτώματα της ευλογιάς. Πέθανε στις 10 Μαΐου 1774, με την αδιαφορία του λαού και τη χαρά ενός μέρους της βασιλικής αυλής. Άφησε στον θρόνο τον δεκαεννιάχρονο εγγονό του Λουδοβίκο ΙΣΤ΄. Τάφηκε στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου στο Παρίσι.
