Αν και ο Frank Stewart είναι στη συνείδηση των φίλων της τέχνης της φωτογραφίας συνδεδεμένος με τον κόσμο της τζαζ φωτογράφιζε επίσης επί τρεις δεκαετίες τέχνη, χαρά, αγάπη και ανθρώπινα περιβάλλοντα από την Αφρική και την Κούβα μέχρι την Καραϊβική και τη Νέα Ορλεάνη. Η έκθεση “Frank Stewart’s Nexus: An American Photographer’s Journey, 1960s to the Present” στο Phillips Collection στην Ουάσινγκτον είναι η πρώτη αναδρομική του σε μουσείο και παρουσιάζει το εύρος της δουλειάς του.
Λόγω του ότι, μεγαλώνοντας στη Μέμφις των φυλετικών διακρίσεων, στην Πολιτεία του Τενεσί, βίωνε απουσία των Μαύρων, ο Stewart χρησιμοποίησε τη φωτογραφική μηχανή του για να αιχμαλωτίσει την ιστορία και την εξέλιξη της Μαύρης κουλτούρας. «Πάντα ήθελα να πάω στην Αφρική για να βρω τις ρίζες και μετά ήθελα να πάω στην Καραϊβική για να βρω το πώς κωδικοποιήθηκαν και μετά στη Νέα Ορλεάνη για να δω πώς κατέληξαν με όρους μουσικής» είπε, μιλώντας στο Hyperallergic.
Το ταλέντο του τού εξασφάλισε πολλά βραβεία και πολλές ευκαιρίες: φωτογράφισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες και το Democratic National Convention για λογαριασμό της εφημερίδας Chicago Defender· ήταν από τους πρώτους φωτογράφους που μπήκαν στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο και ήταν ο επικεφαλής φωτογράφος για τζαζ στο Lincoln Center του Μανχάταν, την αίθουσα συναυλιών και ορχήστρα της οποίας αιχμή του δόρατος ήταν από το 1990 έως το 2020 ο Wynton Marsalis.
View this post on Instagram
