Οι φωτογραφίες του μπαρ του Αμβούργου τραβήχτηκαν από τον Anders Petersen μεταξύ 1968 και 1970 και εκδόθηκαν ως λεύκωμα το 1978· το “Café Lehmitz” έγινε μια διεθνώς αναγνωρισμένη δουλειά ντοκουμενταρίστικης φωτογραφίας και το 1985 θύμισε και πάλι την ύπαρξή του η φωτογραφία στο εξώφυλλο του άλμπουμ “Rain Dogs” του Tom Waits. Πρόλογο σε εκείνη την έκδοση είχε γράψει ο ίδιος ο Waits:
«Ο Anders Petersen έχει το μάτι ποιητή. Πώς αλλιώς θα μπορούσες, όταν κοιτάς τις φωτογραφίες, ν’ ακούσεις τη Λιλί Μαρλέν να βγαίνει από κλαρινέτο που έχει αγοραστεί σε ενεχυροδανειστήριο ή να μυρίσεις bockwurst ανάκατα με καπνό από πουράκια Tiparillo δίπλα σε μια σπασμένη τουαλέτα;»
Αυτό το σημαντικό φωτογραφικό λεύκωμα επανεξέδωσε πριν λίγο καιρό ο φημισμένος οίκος Prestel Verlag.
Ο Petersen άρχισε να τραβά αυτές τις φωτογραφίες όταν ήταν 23 χρονών ενόσω σπούδαζε φωτογραφία στη χώρα του, τη Σουηδία. Δούλευε αδιάκοπα για να πληρώνει τη σχολή, για να ζει, για να πληρώνει τα ταξιδάκια του στη Γερμανία να τραβήξει φωτογραφίες στο μπαρ. «Ήταν κλέφτες, πουτάνες, νταβατζήδες. ‘Αστεγοι. Και κάποιας ηλικίας ναυτικοί, βεβαίως. Ένα μέρος που μπορούν να πάνε να συναντήσουν φίλους και να μην αισθάνονται τόσο μόνοι. Να πάνε εκεί να περάσουν καλά. Βεβαίως, εξαρτάται από το τι γυαλιά φοράς» λέει. Θυμάται τις ιστορίες τους από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, να κάθεται μαζί τους, να βλέπει τη φωτογραφική μηχανή του την πρώτη βραδιά του εκεί να περνάει από χέρι σε χέρι, να βλέπει ναρκωτικά, ενίοτε ένα μαχαίρι.
Το Lehmitz και ο κόσμος του τον προσέλκυαν ξανά και ξανά. Έγινε κοντινός τους, καλλιέργησε σχέσεις και η πρώτη έκθεση φωτογραφιών του ήταν φωτογραφίες του που κρεμάστηκαν σε όλο το μπαρ – αν κάποιος αναγνώριζε τη φάτσα του σε φωτογραφία μπορούσε να την κρατήσει. Ξέρει ότι πολλοί έχουν φύγει απ’ τη ζωή· «Η ζωή στο Café Lehmitz ήταν μια σύντομη ζωή» λέει.
View this post on Instagram
«Πάντα μ’ ενδιέφερε αυτό που είναι πίσω από τις πόρτες. Όχι τόσο πολύ αυτό που είναι έξω. Μ’ ενδιαφέρει το πώς ζει ο κόσμος και τι είδους σχέσεις έχει ο ένας με τον άλλον. Δεν θέλω να είμαι μακριά απ’ αυτό. Θέλω να είμαι κοντά. Θέλω να μπορώ να τους αγγίζω. Ξέρεις, να τους μυρίζω» εξομολογείται.
«Δεν μου αρέσει η φωτογραφία όπου μπορείς να νιώσεις ότι δεν υπάρχει ρίσκο. Ξέρεις, εκεί που δεν μπορείς να νιώσεις την προσωπικότητα πίσω από την κάμερα» προσθέτει.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι φωτογραφίες του μπαρ του Αμβούργου τραβήχτηκαν από τον Anders Petersen μεταξύ 1968 και 1970 και εκδόθηκαν ως λεύκωμα το 1978· το “Café Lehmitz” έγινε μια διεθνώς αναγνωρισμένη δουλειά ντοκουμενταρίστικης φωτογραφίας και το 1985 θύμισε και πάλι την ύπαρξή του η φωτογραφία στο εξώφυλλο του άλμπουμ “Rain Dogs” του Tom Waits. Πρόλογο σε εκείνη την έκδοση είχε γράψει ο ίδιος ο Waits:
«Ο Anders Petersen έχει το μάτι ποιητή. Πώς αλλιώς θα μπορούσες, όταν κοιτάς τις φωτογραφίες, ν’ ακούσεις τη Λιλί Μαρλέν να βγαίνει από κλαρινέτο που έχει αγοραστεί σε ενεχυροδανειστήριο ή να μυρίσεις bockwurst ανάκατα με καπνό από πουράκια Tiparillo δίπλα σε μια σπασμένη τουαλέτα;»
Αυτό το σημαντικό φωτογραφικό λεύκωμα επανεξέδωσε πριν λίγο καιρό ο φημισμένος οίκος Prestel Verlag.
Ο Petersen άρχισε να τραβά αυτές τις φωτογραφίες όταν ήταν 23 χρονών ενόσω σπούδαζε φωτογραφία στη χώρα του, τη Σουηδία. Δούλευε αδιάκοπα για να πληρώνει τη σχολή, για να ζει, για να πληρώνει τα ταξιδάκια του στη Γερμανία να τραβήξει φωτογραφίες στο μπαρ. «Ήταν κλέφτες, πουτάνες, νταβατζήδες. ‘Αστεγοι. Και κάποιας ηλικίας ναυτικοί, βεβαίως. Ένα μέρος που μπορούν να πάνε να συναντήσουν φίλους και να μην αισθάνονται τόσο μόνοι. Να πάνε εκεί να περάσουν καλά. Βεβαίως, εξαρτάται από το τι γυαλιά φοράς» λέει. Θυμάται τις ιστορίες τους από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, να κάθεται μαζί τους, να βλέπει τη φωτογραφική μηχανή του την πρώτη βραδιά του εκεί να περνάει από χέρι σε χέρι, να βλέπει ναρκωτικά, ενίοτε ένα μαχαίρι.
Το Lehmitz και ο κόσμος του τον προσέλκυαν ξανά και ξανά. Έγινε κοντινός τους, καλλιέργησε σχέσεις και η πρώτη έκθεση φωτογραφιών του ήταν φωτογραφίες του που κρεμάστηκαν σε όλο το μπαρ – αν κάποιος αναγνώριζε τη φάτσα του σε φωτογραφία μπορούσε να την κρατήσει. Ξέρει ότι πολλοί έχουν φύγει απ’ τη ζωή· «Η ζωή στο Café Lehmitz ήταν μια σύντομη ζωή» λέει.
View this post on Instagram
«Πάντα μ’ ενδιέφερε αυτό που είναι πίσω από τις πόρτες. Όχι τόσο πολύ αυτό που είναι έξω. Μ’ ενδιαφέρει το πώς ζει ο κόσμος και τι είδους σχέσεις έχει ο ένας με τον άλλον. Δεν θέλω να είμαι μακριά απ’ αυτό. Θέλω να είμαι κοντά. Θέλω να μπορώ να τους αγγίζω. Ξέρεις, να τους μυρίζω» εξομολογείται.
«Δεν μου αρέσει η φωτογραφία όπου μπορείς να νιώσεις ότι δεν υπάρχει ρίσκο. Ξέρεις, εκεί που δεν μπορείς να νιώσεις την προσωπικότητα πίσω από την κάμερα» προσθέτει.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
