Κάπου στον κεντρικό βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, μεταξύ Χαβάης και Καλιφόρνιας, υπάρχει ένα μία τεράστια ποσότητα σκουπιδιών που έχει ενωθεί σε μία μάζα 620.000 τετραγωνικών μιλίων και περιφέρεται στη θάλασσα απειλώντας το οικοσύστημα. Το Great Pacific Garbage Patch, (Μεγάλος Σκουπιδοτενεκές του Ειρηνικού) όπως ονομάζεται φαίνεται ότι «παγιδεύεται» σε ένα σταθερό κέντρο εξαιτίας της κυκλικής κίνησης των ωκεάνιων ρευμάτων της περιοχής τα οποία και φαίνεται να εξηγούν γιατί όλα τα σκουπίδια συσσωρεύονται σε αυτό το συνονθύλευμα πλαστικού.

Το πλαστικό νησί των σκουπιδιών
Τα ωκεάνια ρεύματα που το κρατούν “παγιδευμένο”

Το γεγονός ότι τα περισσότερα δεν είναι και βιοδιασπώμενα, ενισχύει την τεράστια αυτή μάζα που πλέον έχει πάρει διαστάσεις ενός νησιού. Πολλά πλαστικά, για παράδειγμα, δε φθείρονται ποτέ, απλά σπάνε σε όλο και μικρότερα κομμάτια. Σύμφωνα με τον Matthias Egger, επικεφαλής περιβαλλοντικών και κοινωνικών υποθέσεων στο The Ocean Cleanup,  μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που αναπτύσσει τεχνολογίες για την απαλλαγή των ωκεανών από το πλαστικό, παρά την κοινή αντίληψη είναι ένα γιγάντιο νησί από πλωτά σκουπίδια, στην πραγματικότητα αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού, που ονομάζονται μικροπλαστικά.

Το Great Pacific Garbage Patch ανακαλύφθηκε το 1997 από τον ωκεανογράφο Charles Moore ενώ έπλεε για το σπίτι στη Νότια Καλιφόρνια μετά τον τερματισμό του Transpacific Yacht Race ο όποίος είχε δηλώσει: «Βρέθηκα αντιμέτωπος, με μία ατελείωτη, θέα του πλαστικού, όσο έβλεπε το μάτι … όπου κι αν κοίταζα, πλαστικά συντρίμμια επέπλεαν παντού: μπουκάλια, καπάκια μπουκαλιών, περιτυλίγματα, θραύσματα».

Η πρωτοβουλία Ocean Cleanup υπολογίζει ότι υπάρχουν περίπου 1,8 τρισεκατομμύρια κομμάτια πλαστικού στο νησί αυτό που ζυγίζουν περίπου 80.000 τόνους. Η πλειονότητα του πλαστικού που βρίσκεται εκεί προέρχεται από τον κλάδο της αλιείας, ενώ μεταξύ 10% και 20% του συνολικού όγκου μπορεί να εντοπιστεί από το ιαπωνικό τσουνάμι του 2011.

Πολλές έρευνες έχουν γίνει σχετικά με το πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η μάζα σκουπιδιών χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα.

Νέα είδη οργανισμών στο νησί των σκουπιδιών

Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Ecology & Evolution, μια ομάδα ερευνητών αποκάλυψε ότι δεκάδες είδη παράκτιων ασπόνδυλων οργανισμών μπόρεσαν να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν σε πλαστικά σκουπίδια που επιπλέουν στον ωκεανό εδώ και χρόνια.

Οι επιστήμονες βρήκαν ακμάζουσες κοινότητες παράκτιων πλασμάτων, συμπεριλαμβανομένων των μικροσκοπικών καβουριών και των ανεμώνων, που ζουν χιλιάδες μίλια από το αρχικό τους σπίτι πάνω σε πλαστικά συντρίμμια στο Great Pacific Garbage Patch.

Τα  ευρήματα υποδηλώνουν ότι η πλαστική ρύπανση στον ωκεανό μπορεί να επιτρέπει τη δημιουργία νέων πλωτών οικοσυστημάτων ειδών που κανονικά δεν είναι σε θέση να επιβιώσουν στον ανοιχτό ωκεανό. Σε αντίθεση με το οργανικό υλικό που αποσυντίθεται και βυθίζεται μέσα σε μήνες ή, το πολύ, σε λίγα χρόνια, τα πλαστικά συντρίμμια μπορούν να επιπλέουν στους ωκεανούς για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δίνοντας στα πλάσματα την ευκαιρία να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν στον ανοιχτό ωκεανό για χρόνια.

«Ήταν έκπληξη να δούμε πόσο συχνά συναντούσαμε παράκτια είδη. Ήταν στο 70% των συντριμμιών που βρήκαμε», δήλωσε στο CNN η Linsey Haram, επιστημονική συνεργάτιδα στο Εθνικό Ινστιτούτο Τροφίμων και Γεωργίας και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Η Haram και οι συνάδελφοί της εξέτασαν 105 είδη πλαστικού που ψαρεύτηκαν από το Great Pacific Garbage Patch μεταξύ Νοεμβρίου 2018 και Ιανουαρίου 2019. Εντόπισαν 484 θαλάσσιους ασπόνδυλους οργανισμούς στα συντρίμμια, που αντιστοιχούν σε 46 διαφορετικά είδη, εκ των οποίων το 80% βρίσκονταν συνήθως σε παράκτια ενδιαιτήματα . Βρήκαν ακόμα πολλά είδη που ζουν στους ανοιχτούς ωκεανούς, «στα 2/3 των συντριμμιών, βρήκαμε και τις δύο κοινότητες μαζί… να ανταγωνίζονται το χώρο, αλλά πολύ πιθανό να αλληλοεπιδρούν με άλλους τρόπους».

Οι συνέπειες της εισαγωγής νέων ειδών στις απομακρυσμένες περιοχές του ωκεανού δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές.

«Υπάρχει πιθανός ανταγωνισμός για το οικοσύστημα αυτό, και για πόρους τροφίμων – αλλά μπορεί επίσης να τρώνε ο ένας τον άλλον. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει, αλλά έχουμε δει ενδείξεις για ορισμένες από τις παράκτιες ανεμώνες που τρώνε είδη ανοιχτού ωκεανού, οπότε γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάποια ανταγωνιστικότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων», είπε.

Το πώς ακριβώς φτάνουν τα πλάσματα στον ανοιχτό ωκεανό και πώς επιβιώνουν εκεί παραμένει ασαφές. Αν, για παράδειγμα, απλώς έκαναν μια βόλτα με ένα κομμάτι πλαστικού στο οποίο είχαν προσκολληθεί δίπλα στην ακτή ή αν κατάφεραν να αποικίσουν νέα αντικείμενα μόλις βρίσκονταν στον ανοιχτό ωκεανό, είναι άγνωστο.

 

 

Πηγή: CNN