Τα πρώτα νησιά έχουν ήδη βυθιστεί στον Ειρηνικό εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Μικροί πληθυσμοί έχουν ήδη εκτοπιστεί, ενώ άλλοι προετοιμάζονται. Οι Μαλδίβες, τα Νησιά Σολομώντα, τα Φίτζι, τα Μάρσαλ, τα Κουκ, η Μικρονησία και η Γαλλική Πολυνησία, το Παλάου, οι Σεΰχέλλες και το Κιριμπάτι, όλα βυθίζονται αργά αλλά σταθερά.
Και σήμερα οι κάτοικοι του Τουβαλού φωνάζουν: «Κάποια μέρα δεν θα υπάρχουμε».
Καθώς η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, το νησιωτικό αυτό κράτος του Ειρηνικού αναμένεται να έχει χαθεί μέχρι το 2100. Οι 12.000 κάτοικοί του αναλογίζονται το μέλλον. Και καθώς η κατάσταση ίσως αποβεί μη αναστρέψιμη, προσπαθούν να κρατηθούν από τις μνήμες τους.
Ο πληθυσμός του Τουβαλού θα ήθελε τα παιδία του να έχουν ένα μέρος που να το νιώθουν δικό τους. Μια ιδιαίτερη πατρίδα. Μια εικονική εκδοχή του νησιού θα μπορούσε άραγε να τους το προσφέρει αυτό;
Σύμφωνα με τον Guardian, η Δρ Eselealofa Apinelu, πρώην γενική εισαγγελέας του νησιωτικού κράτους και νυν ύπατος αρμοστής στα Φίτζι, τόνισε χθες Πέμπτη στη διάσκεψη για τον Ειρηνικό πως οι Τουβαλουάνοι χρειάζονται «κάτι στο οποίο να μπορούν να κρατηθούν».
«Όταν τελικά θα έχει συμβεί, όταν το Τουβαλού θα έχει εξαφανιστεί και το μόνο που θα έχουν πια θα είναι αυτός ο εικονικός κόσμος (…) θα πρέπει πάντα να μπορούμε να θυμόμαστε το Τουβαλού όπως είναι τώρα, προτού εξαφανιστεί», είπε στο συνέδριο για θέματα Ειρηνικού του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Επικοινωνίας και Εξωτερικών του Τουβαλού, Simon Kofe, δήλωσε πως, αν βυθιστεί εντελώς, η χώρα επιδιώκει να διατηρήσει την ιδιότητά της ως κράτος. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κουλτούρα και οι αξίες του Τουβαλού θα μπορούσαν να κατοχυρωθούν σε ένα «ψηφιακό δίδυμο» του νησιού, το οποίο θα στεγάζεται κάπου στο metaverse.
«Πρέπει να αποθηκευτεί κάπου το ότι υπήρχε μια χώρα που ονομαζόταν Τουβαλού. Θα είναι η έσχατη επιλογή», είπε και η Apinelu. «Καθώς το Τουβαλού φαίνεται να εξαφανίζεται πραγματικά, νομίζω πως η ιδέα είναι να το διατηρήσουμε, να το κρατήσουμε με μια μορφή ώστε γενιές Τουβαλουανών να μπορούν να το εξερευνήσουν (…) αυτή είναι η ιδέα της ψηφιοποίησης».
Τόνισε ωστόσο πως «δεν μπορούμε να ψηφιοποιήσουμε ανθρώπους. Είναι εύκολο να μιλάς για τη γη. Πρέπει να εμπλέξουμε τους ανθρώπους, αυτό είναι κάτι που εξετάζουμε ακόμα -το πώς να εντάξουμε τους ανθρώπους σε αυτό το πλαίσιο».
Η Apinelu κάλεσε τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, να προσφέρουν στους Τουβαλουανούς ευκολότερη πρόσβαση ώστε, μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, να μπορούν να εξερευνήσουν άλλα μέρη όπου θα μπορούσαν να μετοικήσουν πριν η άνοδος της στάθμης τούς εξαναγκάσει σε φυγή.
«Πιστεύουμε πως το ιδανικό μας για μια κοινή ευθύνη θα μας επιτρέψει να βοηθήσουμε πραγματικά τα άτομα να μετοικήσουν με κατάλληλο τρόπο, με σεβασμό και στη νομοθεσία κάθε χώρας» τόνισε. «Αλλά θα πρέπει πρώτα να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις χώρες, προκειμένου να βρουν πού μπορούν να ζήσουν καλά, να βρουν ένα σωστό μέλλον».
«Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι οι πιο στενοί μας εταίροι, έχουν προσφέρει εκπαίδευση, ευκαιρίες εργασίας… αλλά οι νόμοι για τη μετανάστευση δεν είναι απλοί, δεν είναι εύκολοι. Μακάρι να είχαμε νόμους πιο φιλικούς προς τα μικρότερα νησιά. Ο κόσμος χρειάζεται υποστήριξη ώστε να έρθει σε επαφή με νέα μέρη, να μπορεί να οραματιστεί ένα δικό του μέλλον, αντί να νιώθει έναν διαρκή φόβο για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας», επισήμανε η ίδια.
Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο, η κυβερνητική Visa Pacific Engagement θα παρέχει μόνιμες βίζες στους κατοίκους των νησιών του Ειρηνικού όταν θα ξεκινήσει τη λειτουργία της την επόμενη χρονιά. Ωστόσο αυτές οι βίζες θα προσφέρονται σε αναλογική βάση, παρότι θα έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα σε μικρότερες χώρες όπως το Τουβαλού και το Κιριμπάτι που αντιμετωπίζουν άμεση υπαρξιακή απειλή εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Την ίδια ώρα, καθώς πολλοί αναμένεται να υποβάλουν αίτηση για βίζα για οικονομικούς λόγους, για τους ανθρώπους που διαβιούν σε μικρότερα νησιά θα αποτελέσει πραγματικό «σωσίβιο».
Σε κάθε περίπτωση, οι Τουβαλουάνοι ανησυχούν για το μέλλον τους, αλλά και για το μέλλον των γενιών που θα ‘ρθουν και που πρέπει να βρουν κάπου να ζήσουν. «Αν μπορέσουμε σιγά σιγά να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να μεταναστεύσουν με τον δικό τους ρυθμό, σύμφωνα με τους νόμους των χωρών στις οποίες θέλουν να μεταναστεύσουν, αυτό θα είναι πιο εύκολο από το να μαζέψουμε ένα ολόκληρο έθνος αμέσως μετά την καταστροφή και να προσπαθήσουμε να το πάμε κάπου» σχολίασε η Apinelu.
Τα πρώτα νησιά έχουν ήδη βυθιστεί στον Ειρηνικό εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Μικροί πληθυσμοί έχουν ήδη εκτοπιστεί, ενώ άλλοι προετοιμάζονται. Οι Μαλδίβες, τα Νησιά Σολομώντα, τα Φίτζι, τα Μάρσαλ, τα Κουκ, η Μικρονησία και η Γαλλική Πολυνησία, το Παλάου, οι Σεΰχέλλες και το Κιριμπάτι, όλα βυθίζονται αργά αλλά σταθερά.
Και σήμερα οι κάτοικοι του Τουβαλού φωνάζουν: «Κάποια μέρα δεν θα υπάρχουμε».
Καθώς η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, το νησιωτικό αυτό κράτος του Ειρηνικού αναμένεται να έχει χαθεί μέχρι το 2100. Οι 12.000 κάτοικοί του αναλογίζονται το μέλλον. Και καθώς η κατάσταση ίσως αποβεί μη αναστρέψιμη, προσπαθούν να κρατηθούν από τις μνήμες τους.
Ο πληθυσμός του Τουβαλού θα ήθελε τα παιδία του να έχουν ένα μέρος που να το νιώθουν δικό τους. Μια ιδιαίτερη πατρίδα. Μια εικονική εκδοχή του νησιού θα μπορούσε άραγε να τους το προσφέρει αυτό;
Σύμφωνα με τον Guardian, η Δρ Eselealofa Apinelu, πρώην γενική εισαγγελέας του νησιωτικού κράτους και νυν ύπατος αρμοστής στα Φίτζι, τόνισε χθες Πέμπτη στη διάσκεψη για τον Ειρηνικό πως οι Τουβαλουάνοι χρειάζονται «κάτι στο οποίο να μπορούν να κρατηθούν».
«Όταν τελικά θα έχει συμβεί, όταν το Τουβαλού θα έχει εξαφανιστεί και το μόνο που θα έχουν πια θα είναι αυτός ο εικονικός κόσμος (…) θα πρέπει πάντα να μπορούμε να θυμόμαστε το Τουβαλού όπως είναι τώρα, προτού εξαφανιστεί», είπε στο συνέδριο για θέματα Ειρηνικού του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Επικοινωνίας και Εξωτερικών του Τουβαλού, Simon Kofe, δήλωσε πως, αν βυθιστεί εντελώς, η χώρα επιδιώκει να διατηρήσει την ιδιότητά της ως κράτος. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κουλτούρα και οι αξίες του Τουβαλού θα μπορούσαν να κατοχυρωθούν σε ένα «ψηφιακό δίδυμο» του νησιού, το οποίο θα στεγάζεται κάπου στο metaverse.
«Πρέπει να αποθηκευτεί κάπου το ότι υπήρχε μια χώρα που ονομαζόταν Τουβαλού. Θα είναι η έσχατη επιλογή», είπε και η Apinelu. «Καθώς το Τουβαλού φαίνεται να εξαφανίζεται πραγματικά, νομίζω πως η ιδέα είναι να το διατηρήσουμε, να το κρατήσουμε με μια μορφή ώστε γενιές Τουβαλουανών να μπορούν να το εξερευνήσουν (…) αυτή είναι η ιδέα της ψηφιοποίησης».
Τόνισε ωστόσο πως «δεν μπορούμε να ψηφιοποιήσουμε ανθρώπους. Είναι εύκολο να μιλάς για τη γη. Πρέπει να εμπλέξουμε τους ανθρώπους, αυτό είναι κάτι που εξετάζουμε ακόμα -το πώς να εντάξουμε τους ανθρώπους σε αυτό το πλαίσιο».
Η Apinelu κάλεσε τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, να προσφέρουν στους Τουβαλουανούς ευκολότερη πρόσβαση ώστε, μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, να μπορούν να εξερευνήσουν άλλα μέρη όπου θα μπορούσαν να μετοικήσουν πριν η άνοδος της στάθμης τούς εξαναγκάσει σε φυγή.
«Πιστεύουμε πως το ιδανικό μας για μια κοινή ευθύνη θα μας επιτρέψει να βοηθήσουμε πραγματικά τα άτομα να μετοικήσουν με κατάλληλο τρόπο, με σεβασμό και στη νομοθεσία κάθε χώρας» τόνισε. «Αλλά θα πρέπει πρώτα να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις χώρες, προκειμένου να βρουν πού μπορούν να ζήσουν καλά, να βρουν ένα σωστό μέλλον».
«Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι οι πιο στενοί μας εταίροι, έχουν προσφέρει εκπαίδευση, ευκαιρίες εργασίας… αλλά οι νόμοι για τη μετανάστευση δεν είναι απλοί, δεν είναι εύκολοι. Μακάρι να είχαμε νόμους πιο φιλικούς προς τα μικρότερα νησιά. Ο κόσμος χρειάζεται υποστήριξη ώστε να έρθει σε επαφή με νέα μέρη, να μπορεί να οραματιστεί ένα δικό του μέλλον, αντί να νιώθει έναν διαρκή φόβο για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας», επισήμανε η ίδια.
Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στο συνέδριο, η κυβερνητική Visa Pacific Engagement θα παρέχει μόνιμες βίζες στους κατοίκους των νησιών του Ειρηνικού όταν θα ξεκινήσει τη λειτουργία της την επόμενη χρονιά. Ωστόσο αυτές οι βίζες θα προσφέρονται σε αναλογική βάση, παρότι θα έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα σε μικρότερες χώρες όπως το Τουβαλού και το Κιριμπάτι που αντιμετωπίζουν άμεση υπαρξιακή απειλή εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Την ίδια ώρα, καθώς πολλοί αναμένεται να υποβάλουν αίτηση για βίζα για οικονομικούς λόγους, για τους ανθρώπους που διαβιούν σε μικρότερα νησιά θα αποτελέσει πραγματικό «σωσίβιο».
Σε κάθε περίπτωση, οι Τουβαλουάνοι ανησυχούν για το μέλλον τους, αλλά και για το μέλλον των γενιών που θα ‘ρθουν και που πρέπει να βρουν κάπου να ζήσουν. «Αν μπορέσουμε σιγά σιγά να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να μεταναστεύσουν με τον δικό τους ρυθμό, σύμφωνα με τους νόμους των χωρών στις οποίες θέλουν να μεταναστεύσουν, αυτό θα είναι πιο εύκολο από το να μαζέψουμε ένα ολόκληρο έθνος αμέσως μετά την καταστροφή και να προσπαθήσουμε να το πάμε κάπου» σχολίασε η Apinelu.
