Υπέρ πλήρης χρόνων αλλά και εμπειριών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Κάλμπαρης, ο τελευταίος επιζών ήρωας του έπους του 1940, καταγόμενος από την Μακρινίτσα και ο οποίος διέμενε τον τελευταίο χρόνο στο Γηροκομείο Βόλου.

Η είδηση του θανάτου του σε ηλικία 106 ετών σκόρπισε θλίψη στην τοπική κοινωνία. Ο Δημήτρης Κάλμπαρης αποτελούσε ζωντανό ιστορικό σύμβολο που συνέδεε το παρόν με το ηρωικό έπος του ’40.

Ο υπεραιωνόβιος ήρωας υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο πριν κάποιο διάστημα, το οποίο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Ακόμη κι έτσι ωστόσο και παρά το προχωρημένο της ηλικίας του διατηρούσε διαύγεια πνεύματος.

Πέρυσι μάλιστα, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, είχε συνδεθεί μέσω skype με τους μαθητές του ΓΕΛ Αγριάς, με τους μαθητές του οποίου είχε συνομιλία και τους εξιστόρησε τη ζωή αλλά και τη δράση του στον πόλεμο.

Ο Δημήτρης Κάλμπαρης γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1917 στη Μακρινίτσα και είχε άλλα εννέα αδέλφια. Εργάστηκε στην κλινική του Τριχόπουλου ως νοσοκόμος κι έπειτα έγινε τσαγκάρης. Πολέμησε στο έπος του ’40 και ήταν ο τελευταίος επιζών της μάχης στο ύψωμα 731.

Μάλιστα, ακόμη και τώρα σε μεγάλη ηλικία ο Δημήτρης Κάλμπαρης ήθελε να μοιράζεται τη γνώση και τις εμπειρίες του. Με αφορμή την επέτειο του ’40 πέρυσι, μίλησε με τους μαθητές του ΓΕΛ Αγριάς, ενώ έδωσε συνέντευξη στο «Ιστόρημα», μια εταιρεία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, για την διάσωση της προφορικής ιστορίας. Το 2009 επίσης μοιράστηκε τις εμπειρίες του με τον κ. Γεώργιο Σούρλα ο οποίος τις κατέγραψε στο βιβλίο του «Οι Ήρωες του 1940 περιμένουν».

Οι κάτοικοι της Μακρινίτσας αποχαιρετούν τον Δημήτρη Κάλμπαρη

«Με πολύ μεγάλη συγκίνηση, αλλά και υπερηφάνεια, πληροφορηθήκαμε την ”αναχώρηση” του 106χρονου Μακρινιτσιώτη Δημήτρη Κάλμπαρη» αναφέρει ο Νίκος Τσούκας, επί σειρά ετών κοινοτάρχης Μακρινίτσας, εκφράζοντας την οδύνη όλων των κατοίκων της Μακρινίτσας για την απώλεια του ήρωα του ’40.

«Οι καμπάνες ήχησαν πένθιμα και για μια ακόμη φορά εμείς οι κάτοικοι αναζητήσαμε ακόμη μια απώλεια συγχωριανού μας. Η πληροφορία για το όνομα του Δημήτρη Κάλμπαρη, έφερε μνήμες στους παλαιότερους και υπερηφάνεια στους νεότερους που γνώριζαν την ιστορία του» είπε.

«Ενός ανδρός που ποτέ δεν παρέλειπε να τονίζει την καταγωγή του από τη Μακρινίτσα και τον βρακά βυρσοδέψη πατέρα του. Υπήρξε η ζωντανή ιστορία του τόπου μας και πολλές φορές είχε καταγράψει θύμισες και ιστορίες του στο περιοδικό που εξέδιδε η Κοινότητα, από το 1993 έως το 2002, «ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ», μέσα από το οποίο τις μάθαμε κι εμείς».

«Είμαστε περήφανοι περισσότερο από ότι είμαστε λυπημένοι. Είμαστε από καλή γενιά γι’ αυτό το χωριό μας, η πατρίδα μας θα ζήσει αιώνια. Πραγματικά συλλυπητήρια σε όλους τους οικείους του».

«Αν και επιθυμούσαμε να ταφεί ”στ΄Αλώνια” με τους άλλους συγχωριανούς του, ευχόμαστε το χώμα που θα τον σκεπάσει να είναι ελαφρύ και από τέτοιους ανθρώπους πρέπει να παραδειγματιζόμαστε εμείς οι νεότεροι. Ευχόμαστε στους δικούς της δύναμη διότι πραγματικά μετά από 107 έτη ζωής σίγουρα θα έχουν να θυμούνται πολλά. Καλό ταξίδι Κύριε Δημήτρη!!»