«Ένα βράδυ του περασμένου Απρίλίου, ένα 13χρονο κορίτσι από τα προάστια της Μινεάπολης βγήκε, σε έξαλλη κατάσταση, από το σπίτι της και πήγε και χώθηκε τρέχοντας στο παρακείμενο δασάκι. Λίγες στιγμές νωρίτερα, η μητέρα του κοριτσιού, είχε ρίξει μια κλεφτή ματιά στο smartphone της κόρης της. Η έφηβη, εξοργισμένη από την μητρική αυτή «εισβολή» στο προσωπικό της χώρο, άρπαξε το τηλέφωνό της και έφυγε κλαμμένη από το σπίτι».

Με αυτά τα λόγια ξεκινάει ένα εκτενές ρεπορτάζ των New York Times αναφορικά με τα ολοένα και αυξανόμενα κρούσματα αυτοκτονιών σε αμερικανούς εφήβους, αγόρια και κορίτσια ηλικίας από 12 έως 18 ετών, προερχόμενα είτε από φτωχογειτονιές, είτε από εύπορα προάστια. Και συνεχιζει το δημοσίευμα:

«Η μητέρα της κοπέλας ανησύχησε καθώς είχε προηγουμένως δει κάποιες τρομακτικές φωτογραφίες στο τηλέφωνό της. Κάποιες έδειχναν τα ματωμένα μέλη της κόρης της, πιθανώς από αυτοτραυματισμούς. Άλλες φωτογραφίες ήταν κοντινά πλάνα ενός γυναικείου χαρακτήρα των γιαπωνέζικων anime, της Genocide Jack: ένα μελαχρινό κορίτσι με μια μακριά κόκκινη γλώσσα που, σε μια σειρά βίντεο, σκοτώνει τους συμμαθητές της με ψαλίδι. Για τον λόγο αυτό, ακολούθησε τρέχοντας την κόρη της στο δάσος. “Πες μου σε παρακαλώ πού βρίσκεσαι”, της έγραψε στο κινητό της και ενώ μερικές ημέρες νωρίτερα είχε πληροφορηθεί για την αυτοκτονία μιας συμμαθήτριας της κόρης της». «Τρόμαξα γιατί δεν είχα κανέναν απολύτως έλεγχο στο τι μπορεί να σκεφτόταν εκείνη την στιγμή που εξαφανίστηκε», είπε μιλώντας στην εφημερίδα η έντρομη μητέρα.

Τα δε νούμερα, τα ποσοστά και οι αριθμοί είναι, ως είθισται, αδυσώπητα, ως προς το θέμα αυτό: το ρεπορτάζ αναφέρει ότι κατά το χρονικό διάστημα 2007-2019, οι έφηβοι που ανέφεραν ότι αντιμετώπισαν κρίσεις κατάθλιψης αυξήθηκαν κατά 60%. Τα ποσοστά αυτοκτονιών μεταξύ των ατόμων ηλικίας 10 έως 24 ετών αυξήθηκαν επίσης 60% στο διάστημα 2000 και 2007. Επιπροσθέτως, σε μια πρόσφατη μελέτη αναφέρεται ότι μεταξύ 2009 και 2021 αυξήθηκε από 26% σε 44% το ποσοστό των μαθητών γυμνασίου που δήλωσαν πως βιώνουν «επίμονα συναισθήματα θλίψης ή απόγνωσης». Σε ποσοστό 19,9% τα παιδιά δήλωσαν ότι «σκέφτηκαν την αυτοκτονία», ενώ σε ποσοστό 9%, σχεδόν ένας στους δέκα, ότι «προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν».

«Οι έφηβοι πλέον είναι περισσότερο μορφωμένοι και πεπαιδευμένοι. Κάνουν λιγότερα ναρκωτικά, δεν έχουμε τόσο υψηλά ποσοστά εφηβικών εγκυμοσύνων», τονίζει η ψυχολόγος Candice Odgers, από το University of California, Irvine και προσθέτει ότι «οι δείκτες ευημερίας μάς λένε ότι οι έφηβοι στις ΗΠΑ περνάνε φανταστικά. Υπέροχα. Ωστόσο, οι αντίστοιχοι δείκτες κατάθλιψης, άγχους και αυτοκτονιών επίσης αυξάνονται. Οπότε πρέπει αππό την πλευρά μας να διαπιστώσουμε ποιος δείκτης λέει την αλήθεια. Γιατί το ζήτημα αυτό είναι ζωής και θανάτου για τους εφήβους μας».

Δεν λέει ψέματα η αμερικανίδα ψυχολόγος, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι επισκέψεις σε αμερικανικά νοσοκομεία για αυτοτραυματισμούς το 2019 μετρήθηκαν 350 ανά 100.000 παιδιά, πολύ πιο αυξημένες σε σχέση με το κοντινό μας παρελθόν. Επισκέψεις που κορυφώθηκαν εντός (και ελέω) τηνς πανδημίας καθώς από τον Μάρτιο του 2020 και μετά οι έφηβοι απομονώθηκαν περισσότερο μέσα στις οικίες τους, πέρασαν λιγότερο χρόνο με τους φίλους τους δια ζώσης και περνούσαν το 90% του χρόνου τους στα social media.

Είναι γνωστό, αναφέρει το άρθρο, ότι τα social media είναι εθιστικά και κάποιους μπορεί να τους οδηγήσει μέχρι και σε κατάθλιψη -μάλιστα, τα κορίτσια είναι πιο επιρρεπή στις κρίσεις τρίτων, καθώς η σχέση «δημοφιλίας» και «εξωτερικής εικόνας» είναι καθοριστική στην περίπτωσή τους. Όπως, αντίστοιχα, και η έλλειψη ύπνου.

«Το ποσοστό των μαθητών γυμνασίου που κοιμήθηκαν λιγότερο από οκτώ ώρες μειώθηκε κατά 30% από το 2007 έως το 2019», επισημαίνει εμφατικά το δημοσίευμα. Αν δίπλα σε όλα αυτά προσθέσεις και τον (ακραίο) παράγοντα «αδιάφοροι» και «υπερπροστατευτικοί» γονείς, δηλαδή ένα δίπολο που μπορεί να τρελάνει τον οιονδήποτε έφηβο σε μια τόσο δύσκολη και απαιτητική ηλικία, έχει, όπως καταλήγει με νόημα το ρεπορτάζ, μια πολύ εκρηκτική «συνταγή» που μπορεί άνετα να οδηγήσει πολλά άτομα ηλικίας 12-18 ετών στο απονενοημένο διάβημα.