Στον αχανή αέρα μεταξύ Ουάσινγκτον και Χάγης, ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε (ή μάλλον υποδύθηκε) τον ειρηνοποιό. Μέσα σε λίγες ώρες, πέρασε από τη ρητορική της «αλλαγής καθεστώτος» στο Ιράν σε μια ξαφνική εκεχειρία, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί των ημερών του θυμίζει περισσότερο ριάλιτι τηλεόραση παρά στρατηγική διεθνούς διπλωματίας.

Η «ειρήνη» που κήρυξε μέσω Truth Social δεν προέκυψε από διάλογο, ούτε από ουσιαστική διαπραγμάτευση. Ήταν προϊόν θεατρινισμού, μιας συμβολικής κίνησης για τα φώτα των media, με μια δόση παλιμπαιδισμού: «Δεν ξέρουν τι σκ@@@α κάνουν», δήλωσε για τις εμπλεκόμενες πλευρές, ξεχνώντας ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ διαχρονικά επιδίδονται σε μια πολιτική ελέγχου, αποσταθεροποίησης και εξοπλιστικών ισορροπιών στην περιοχή.

Και όμως, ο Τραμπ ήξερε τι έκανε, τουλάχιστον επικοινωνιακά. Μια ελεγχόμενη επίθεση από την Τεχεράνη σε αμερικανική βάση στο Κατάρ, ερμηνεύτηκε ως «παράθυρο ευκαιρίας» για την κήρυξη μιας κατάπαυσης πυρός χωρίς θυσίες, χωρίς αναγνώριση λαθών, χωρίς απολογισμό για τις εκατέρωθεν παραβιάσεις. Η φαινομενική εκεχειρία επιβλήθηκε, όχι διαπραγματεύτηκε.

Κι αν η αμερικανική αφήγηση ήθελε τον Τραμπ να «σώζει» τη Μέση Ανατολή για μια ακόμη φορά, οι πληροφορίες που φτάνουν από διεθνή μέσα είναι πιο νηφάλιες: ο ρόλος του Πούτιν υπήρξε καθοριστικός. Το τηλέφωνο της Μόσχας ήχησε πολύ πιο ισχυρά απ’ όσο ο θόρυβος του Truth Social. Ο κόσμος μπορεί να καίγεται, αλλά οι μεγάλοι της γης συνεχίζουν να παίζουν πινγκ πονγκ με τις ζωές των άλλων.

Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ; Ένας αυτοαποκαλούμενος ειρηνοποιός που σκορπά φωτιά και μετά φωτογραφίζεται με τον πυροσβεστήρα. Γιατί η διπλωματία του Τραμπ δεν χτίζεται με αρχές, αλλά με likes, εντυπώσεις και τυχαίες τηλεφωνικές γραμμές. Μόνο που η ειρήνη, κύριε πρόεδρε, δεν είναι σόου. Είναι κόστος, ευθύνη και αλήθεια, λέξεις που δεν χωρούν εύκολα σε ένα προεδρικό tweet.

*Με στοιχεία από το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.