Για πολλούς φοιτητές και πανεπιστημιακούς, το όνομά του ήταν συνδεδεμένο με την έννοια του μεταμοντέρνου, ειδικά εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν προκάλεσε και στην Ελλάδα έναν μικρό πολιτισμικό πόλεμο.

Ο Φρέντρικ Τζέιμσον, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών, είχε όντως διευρύνει το 1979-1980 τη χρήση του όρου, ο οποίος γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1975. Ο ομότιμος καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο Duke, από τα μεγάλα ονόματα στον χώρο των μαρξιστικών σπουδών, υπήρξε συγγραφέας δεκάδων βιβλίων με άξονα τη θεώρηση για τη σχέση του δυτικού πολιτισμού με την πολιτική οικονομία. Εχοντας ευρεία εποπτεία της Ιστορίας και της Τέχνης συμπεριλάμβανε συχνά παραδείγματα από τις δύο «ηπείρους», ενώ δεν δίσταζε να ταράξει τα νερά ακόμη και στον χώρο της Αριστεράς (στο δοκίμιο «Μια αμερικανική ουτοπία» υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για όλους).

Η φράση του «Πάντα να ιστορικοποιείτε!» από τον πρόλογο του βιβλίου του The Political Unconscious (1981) συνοψίζει την προσέγγισή του. Ο Τζέιμσον παρέμεινε πιστός στον μαρξισμό, με την πνευματική του πορεία να ξεκινά από τον Σαρτρ (πάνω στον οποίο βασίστηκε η διδακτορική του διατριβή υπό τον Έρικ Άουερμπαχ) και να περνά μέσα από την Κριτική Θεωρία, τον Λούκατς, τον Μπένγιαμιν και τη σύγχρονη συζήτηση για τη λογοτεχνία, την αισθητική και τη διαλεκτική. Βασική του θέση ήταν η ανάγκη για αναζήτηση της ιστορικότητας των κοινωνικών και αισθητικών μορφών, δηλαδή η σύνδεσή τους με τις υλικές κοινωνικές σχέσεις και συγκρούσεις.

Αυτό φαίνεται και στα κείμενά του για το μεταμοντέρνο, όπου ορίζει το μεταμοντέρνο ως την αισθητική του ύστερου καπιταλισμού. Οι αναλύσεις του στην επιστημονική φαντασία και την παράδοση των ουτοπικών έργων αναδεικνύουν την «Αρχαιολογία του Μέλλοντος», ενώ η στροφή του στη μελέτη του Χέγκελ και του Μαρξ τον οδήγησε στη συγγραφή βιβλίου για τον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου. Παράλληλα, παρέμεινε προσηλωμένος σε μια διαλεκτική προσέγγιση, εξερευνώντας θέματα που φτάνουν από τη λογοτεχνία μέχρι τη μαζική κουλτούρα, όπως οι αναλύσεις του για τον Ρέιμοντ Τσάντλερ.

Ένα από τα σημαντικά έργα του είναι και το δοκίμιο «Το παρελθόν ως Ιστορία, το μέλλον ως Φόρμα», αφιερωμένο στον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο. Το γεγονός ότι, παρά την ηλικία του, έχει εκδώσει οκτώ βιβλία τα τελευταία δέκα χρόνια αποδεικνύει την αδιάκοπη δημιουργικότητά του.