Στις πρώτες 100 μέρες του στον Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει γράψει ιστορία. Ανακοίνωσε, με το γνωστό του τακτ και μέτρο, ότι είχε ήδη ολοκληρώσει εμπορικές συμφωνίες με 200 χώρες. Μικρή λεπτομέρεια: ο πλανήτης έχει 195 αναγνωρισμένα κράτη. Αλλά ποιος τα μετράει αυτά; Λεπτομέρειες…

Μόνο που δύο μήνες μετά, το κοντέρ έχει κολλήσει στο… τρία: Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο, Βιετνάμ. Οι υπόλοιπες 197 μάλλον ήταν απασχολημένες ή δεν είχαν WiFi να απαντήσουν στα emails του.

Η 9η Ιουλίου, μέρα της μεγάλης προθεσμίας που ο ίδιος είχε θέσει, ήρθε και πέρασε χωρίς φανφάρες. Ο Τραμπ παραδέχτηκε, δημοσίως, με στόμφο και ίσως λίγο τρακ, ότι «ο χρόνος δεν έφτανε» για να διαπραγματευτεί με όλον τον πλανήτη. Ποιος να το περίμενε, ε;

Κι έτσι, αφού η πραγματικότητα αρνήθηκε να υπογράψει στα deadlines του, η ρητορική άλλαξε τροπάριο: απειλές για επιστολές, δασμούς, εμπορικές καταιγίδες. Και τελικά, όπως κάθε μαθητής που ζητάει παράταση για την εργασία, μεταθέτει την προθεσμία για την 1η Αυγούστου, ελπίζοντας πως αυτή τη φορά οι χώρες του κόσμου θα είναι πιο επιμελείς, ειδικά αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, όπως φαίνεται, δεν έχουν καταλάβει ακόμη ποιος είναι το αφεντικό.

Η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις της ΕΕ ή αλλιώς: πώς ο Τραμπ έμαθε να αγαπά την Ευρώπη (όταν του έδειξε τα δόντια)

Απ’ το «τους έχουμε χ#σμένους τους Ευρωπαίους» στο «για να τα βρούμε, να βάλουμε έναν δασμό 10% και βλέπουμε», ο Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να μετατρέπει τη διεθνή διπλωματία σαν ριάλιτι εκφοβισμού, όπου οι κανόνες αλλάζουν ανάλογα με τα RTs στο Twitter.

Μέχρι πρότινος, ο Τραμπ φερόταν στην ΕΕ σαν ένα κακομαθημένο ξαδερφάκι που εμφανίζεται ανεπιθύμητα στα οικογενειακά τραπέζια. Τώρα, μετά από μια γερή απειλή για δασμούς 50% και το σοκ που προκάλεσε στις Βρυξέλλες, η Ευρώπη μετατράπηκε ξαφνικά από «κακομαθημένη» σε «στρατηγική εταίρο».

Ουπς…

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, σε μια σπάνια στιγμή συγχρονισμένης ταραχής, ξεκίνησαν να ψιθυρίζουν (σε πολλές γλώσσες) κάτι που έμοιαζε με συμφωνία. Οι Αμερικανοί, από την άλλη, συνέχισαν την τακτική «αν δεν κλαίγεσαι, δεν έχει παγωτό»: σκληροί στους δασμούς, ανοιχτοί μόνο σε “εξαιρέσεις” αν πρόκειται για αεροπλάνα, ουίσκι ή τυρί με ονομασία προέλευσης.

Και όλα αυτά, την ώρα που η ΕΕ υπόσχεται να αγοράζει ακόμα περισσότερα αμερικανικά ενεργειακά και αμυντικά αγαθά. Με λίγα λόγια: «δώσ’ μου κι άλλο φυσικό αέριο και πες μου ότι μ’ αγαπάς».

Αν η συμφωνία τελικά δεν επιτευχθεί, οι Βρυξέλλες έχουν ήδη ακονίσει τα τιμολόγια και ετοιμάζονται να χτυπήσουν πίσω με αντίμετρα αξίας δισεκατομμυρίων. Και κάπου εκεί, σε λίγες μέρες, στις 14 Ιουλίου, θα μάθουμε αν οι εμπορικές σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ θα σωθούν με ένα χαμόγελο… ή με εμπορικό πραξικόπημα.

Περιμένοντας τον Γκοντό με τιμολόγια στα χέρια

Για μήνες τώρα, όλοι έδειχναν την Ινδία ως τον επόμενο μεγάλο «γάμο» στο εμπορικό Tinder των ΗΠΑ. Αλλά οι Ινδοί διαπραγματευτές, κουρασμένοι ίσως από τα ερωτικά γράμματα της Ουάσινγκτον, σήκωσαν το φρύδι και σκλήρυναν στάση. Λογικό: όταν ανήκεις στους BRICS και μόλις σε απείλησαν με δασμούς 10%, δεν κάθεσαι και να γράψεις όρκους πίστης.

Αλλά το σίριαλ δεν τελειώνει εδώ. Η Νότια Κορέα, πάντα ψύχραιμη αλλά και πρακτική, έμοιαζε να πλησιάζει τη συμφωνία, μέχρι που οι δασμοί στα αυτοκίνητα, το διαχρονικό φετίχ του Τραμπ, φρόντισαν να ξαναφουντώσουν το δράμα. Κι ύστερα ήρθε και η περιβόητη επιστολή της Δευτέρας, να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα, γιατί όπως όλοι έχουμε μάθει τίποτα δεν βελτιώνεται με ένα γράμμα του Τραμπ.

Τελικά, οι συμφωνίες βρίσκονται μεν σε εξέλιξη, απλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, αν είναι απαραίτητα προς τα εμπρός.

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.