Μία νέα σειρά από 168 γεωγλυφικά ανακαλύφθηκαν από ερευνητές στο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο σχετικά με τις Γραμμές Nάσκα στο περού. Τα νέα σχέδια απεικονίζουν ανθρώπους, πτηνά, γάτες και φίδια, μαζί με απλές γραμμές και διάφορα γεωμετρικά μοτίβα, αναφέρει η Daily Mail.
Μία από τις 50 ανθρώπινες φιγούρες μάλιστα μοιάζει με καρτούν αφού έχει μεγάλα στρογγυλά μάτια και αρκετοί αναφέρουν πως μοιάζει στον Όμηρο Σίμπσον. Σύμφωνα με το Science Alert, όταν οι Γραμμες Νασκα ανακαλύφθηκαν στην ομώνυμη έρημο, περίπου 400 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, Λίμα, ένα σημείο που χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο το 1994, μόνο 30 γεωγλυφικά αναγνωρίστηκαν και απεικόνιζαν κυρίως φυτά και ζώα.
Ως το 2019 τα παράξενα αυτά σχέδια είχαν γίνει 200, με αρκετά από αυτά να απεικονίζουν από τα πιο απλά γεωμετρικά σχήματα, μέχρι σχέδια λάμα, αραχνών, καρχαριών, μαϊμούδων, μέχρι και ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Περουβιανό Αρχαιολόγο Luis Jaime Castillo, τα εν λόγω σχέδια αποτελούν μόνο το 5% των γεωγλυφικών που βρίσκονται εκεί έξω και ακόμη και δεν έχουν ανακαλυφθεί ή ξεθαφτεί.
Οι Γραμμές της Νάσκα καλύπτουν μία έκταση μεγαλύτερη των 500 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ανάμεσα στις πόλεις της Νάσκα και της Πάλπα. Παρόλο που μερικά από τα γεωγλυφικά μοιάζουν με χαρακτηριστικά σχέδια της φυλή Παράκας, οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Γραμμές της Νάσκα δημιουργήθηκαν από τη φυλή Νάσκα ανάμεσα στο 500 π.Χ. και 500 μ.Χ. Οι μεγαλύτερες φιγούρες έχουν μήκος μεγαλύτερο των 200 μέτρων.
Η σημασία των γραμμών αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα για τους επιστήμονες, καθώς αρχαιολόγοι, εθνολόγοι, και ανθρωπολόγοι έχουν μελετήσει τον αρχαίο πολιτισμό των Νάσκα και την πολυπλοκότητα του προσδιορισμού του σκοπού αυτών των γραμμών και μορφών.
Μια υπόθεση είναι ότι ο λαός Νάσκα τις δημιούργησε για να τις βλέπουν από ψηλά οι θεοί. Οι αρχαιολόγοι και εθνολόγοι Kosok και Ράιχε πρότειναν την εκδοχή ότι οι γραμμές είχαν ως στόχο να διατελέσουν ως είδος παρατηρητηρίου, που να δείχνει προς το μακρινό σημείο του ορίζοντα όπου ανατέλλουν ή δύουν ο ήλιος και άλλα ουράνια σώματα κατά τα ηλιοστάσια. Πολλοί προϊστορικοί πρωτόγονοι πολιτισμοί στην Αμερική και σε άλλα μέρη κατασκεύαζαν έργα με τη γη που συνδύαζαν την αστρονομική παρατήρηση με την θρησκευτική κοσμολογία τους, όπως έγινε με τον πολιτισμό του Μισισίπι στην Καχόκια των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και στο Στόουνχετζ της Αγγλίας.
Το 1985 ο αρχαιολόγος Johan Reinhard δημοσίευσε αρχαιολογικά, εθνογραφικά και ιστορικά δεδομένα που υποδείκνυαν ότι στη θρησκεία και οικονομία της φυλής Νάσκα, από την αρχαία περίοδο ως και πιο πρόσφατα, ήταν κυρίαρχη η λατρεία των βουνών και άλλων πηγών νερού. Διατύπωσε τη θεωρία ότι οι γραμμές και οι μορφές ήταν μέρος θρησκευτικών πρακτικών που περιελάμβαναν τη λατρεία θεοτήτων σχετιζόμενων με τη διαθεσιμότητα νερού, που με τη σειρά της σχετίζεται άμεσα με τις επιτυχημένες και παραγωγικές σοδειές. Επεξήγησε τις γραμμές ως ιερά μονοπάτια που οδηγούν σε μέρη λατρείας αυτών των θεοτήτων. Οι φιγούρες όπου τα σύμβολα αναπαριστούν ζώα και αντικείμενα είχαν ως στόχο την επίκληση βοήθειας των θεών για την παροχή νερού.
Από την πλευρά του, ο Henri Stierlin, ένας Ελβετός ιστορικός τέχνης εξειδικευμένος στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή, δημοσίευσε ένα βιβλίο το 1983 που συνέδεε τις Γραμμές Νάσκα με την παραγωγή αρχαίων υφασμάτων που οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι περιτυλίγουν μούμιες στον πολιτισμό των Παράκας. Υποστήριξε ότι οι λαοί μπορεί να χρησιμοποίησαν τις γραμμές και τα τραπέζια ως γιγάντιους, πρωτόγονους, αργαλειούς, ώστε να υφάνουν τις εξαιρετικά μεγάλου μήκους κλωστές και ευρέως πλάτους τμήματα υφασμάτων που είναι συνήθη στην περιοχή. Βάσει της θεωρίας του, τα σχήματα μορφών (μικρότερα και λιγότερο συνήθη) προορίζονταν μόνο για τελετουργικούς σκοπούς. Αυτή η θεωρία δεν έγινε ευρέως αποδεκτή από τους συναδέλφους του, παρόλο που οι μελετητές σημείωσαν κάποιες ομοιότητες στα σχέδια των υφασμάτων με τις Γραμμές Νάσκα, τις οποίες εκλαμβάνουν ως κοινό σημείο ενός πολιτισμού.
