Κάποια παραγωγός είπε σήμερα στο ραδιόφωνο πως μία μαμά έχει βάλει password στο wifi του σπιτιού της το anoixekanenavivlio ως μία μικρή σπόντα για τα παιδιά που έχουν ξεχάσει λίγο τις λογοτεχνικές σελίδες στην άκρη εξαιτίας της ξελογιάστρας οθόνης.

Τώρα, ένα καινούριο video game με 80s αισθητική όπως πολλά πράγματα σ’ αυτή την εποχή των ανακυκλωμένων τάσεων, αποφάσισε να φτιάξει μία συμμαχία μεταξύ τεχνολογίας και των βιβλιοφάγων ώστε να μαθάινουν οι παίκτες μ’ αυτό τον τρόπο τι κρύβεται στα ξεχασμένα βιβλία στα ράφια του σπιτιού.

Στο EmilyBlaster, οι παίκτες πρέπει να πετυχαίνουν με τα όπλα τους λέξεις της Emily Dickinson με στόχο να ολοκληρώσουν τις προτάσεις από ποιήματα της και η ιδέα προήλθε από το μυθιστόρημα της Gabrielle Zevin, Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα. Στην ιστορία της, ο Sam και η Sadie συναντιούνται στο ΙΤ τμήμα ενός νοσοκομείου το 1987 και 8 χρόνια αργότερα, κάνουν reunion και ξεκινούν να συνεργάζονται για να δημιουργήσουν video games. Ένα από αυτά λέγεται EmilyBlaster και είναι η πρώτη φορά που ο εκδοτικός οίκος Vintagre λανσάρει ένα παιχνίδι βασισμένο σε ένα βιβλίο του και το χρησιμοποιεί στο πλαίσιο της προώθησης του.

Υπάρχουν τρία επίπεδα και ανάλoγα ποιο θα διαλέξεις είναι διαφορετικα τα ποιήματα και αλλάζει το επίπεδο δυσκολίας της διαδικασίας. Στο πρώτο κρύβεται διάσπαρτο το That Love is all there is, στο δεύτερο το  We talked as Girls do, και στο τελευταίο, το Hope is the thing with feathers. Στον κόσμο της Zevin, η Sadie λέει πως το έφτιαξε για να ξορκίσει την απελπισία της και είχε πολύ λίγο χρόνο στη διάθεση της. Ποιητικά θραύσματα έπεφταν από το πάνω μέρος της οθόνης και, χρησιμοποιώντας μια πένα που έριχνε μελάνι καθώς ακολουθούσε το κάτω μέρος της οθόνης, ο παίκτης έπρεπε να πυροβολήσει τα θραύσματα που συνέθεταν ένα από τα ποιήματα της Dickinson. Και στη συνέχεια, όταν είχε ολοκληρώσει επιτυχώς το επίπεδο πυροβολώντας αρκετούς από τους στίχους της, κέρδιζε πόντους για να διακοσμήσει ένα δωμάτιο στο σπίτι της Emily στο Amherst , αναφέρει χαρακτηριστικά στο απόσπασμα του βιβλίου.

 

Σύμφωνα με όσα είπε η συγγραφέας στο LitHub, όπως και η ποίηση της Emily, έτσι και το παιχνίδι υιοθετεί τα γραφιστικά των 80s και γι’ αυτό, οι μαθητές της Sadie το μίσησαν γιατί νόμιζαν πως θα ήταν πιο εντυπωσιακά και σύγχρονα. «Μου άρεσε η ελαφρώς ανατρεπτική ιδέα να φτιάξω ένα παιχνίδι όπου το αντικείμενο ήταν να πυροβολήσεις ποίηση, και σκέφτηκα ότι το συμπαγές στιχουργικό ύφος και οι αξιομνημόνευτες φράσεις της Emily Dickinson θα αποτελούσαν τέλειους στόχους. Είναι κάπως εθιστικό και δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο», συμπλήρωσε.

Σε περίπτωση που θες να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για όλα αυτά, μπορείς να περάσεις από αυτό το site και θα σε οδηγήσει στις γεμάτες πίξελ πίστες του EmilyBlaster για να φτιάξεις το δικό σου avatar και να μπεις σ’ αυτή την μάχη που ακόμα και αν ήταν μάθημα, η τάξη του θα ήταν κάθε μέρα sold out. Μόλις η Gabrielle Zevin ξεκινήσει την περιοδεία στην Αγγλία για την παρουσίαση του Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow, θα υπάρχει γία μία εβδομάδα στο Waterstones Picadilly του Λονδίνου, ένα ηλεκτρονικό arcade μηχανημα, στο οποίο θα μπορούν να παίξουν όλοι οι περαστιοί και Donkey Kong.
Σημείωσε στο σκονάκι σου πως άλλα ωραία  μυθιστορήματα της Zevin είναι το The Storied Life of AJ Fikry, που είχε μεταφερθεί και στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τους Lucy Hale, Kunal Nayyar, Christina Hendricks και David Arquette και το βραβευμένο με Sheffield, παιδικό βιβλίο, Elsewhere.

Για την ιστορία, μπορεί να μην είναι τόσο συχνό φαινόμενο να ζωντανεύουν παιχνίδια που αναφέρονται σε βιβλία, έχουν γίνει αρκετές φορές με μεγάλη επιτυχία όπως το ομώνυμο από τη σειρά 6 μυθιστορημάτων The Witcher (ναι, έγινε και τηλεοπτική σειρά), το  Orwell’s Animal Farm, εμπνευσμένο από τη Φάρμα των Ζώων του George Orwell και το υπέροχο και διαδραστικό We Are Not All Alone Unhappy, όπου οι χρήστες καλούνται να συνδυάσουν δύο χαρακτήρες από τα έργα του William Shakespeare που βίωσαν τραγικά τέλη.