Στο Jury Duty εμφανίζονται 12 ένορκοι.

Μόνο που εδώ οι 11 από τους 12 είναι ηθοποιοί (ο ένας είναι ο James Marsden, που μάλιστα υποδύεται τον εαυτό του) και ο μοναδικός που πιστεύει ότι συμμετέχει σε αληθινή δίκη είναι ο νεαρός Ρόναλντ Γκλάντεν, ο οποίος (χωρίς να σας το κάνουμε σπόιλερ, καθώς οι δημιουργοί της σειράς το ξεκαθαρίζουν από την πρώτη κιόλας σκηνή) βιώνει την δική του «Truman Burbank» στιγμή, πιστεύοντας ότι συμμετέχει σε ένα ντοκιμαντέρ για το δικαστικό σύστημα.

Κανένα ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει ωστόσο, καθώς μιλάμε για μία (αθώα, αθωότατη) φάρσα σε έναν ανυποψίαστο πολίτη.

To reality tv ενώνεται με το mockumentary και το The Office συναντάει το The Truman Show στη εξαιρετική σειρά «Jury Duty» στο Amazon Freevee.

Βρισκόμαστε λοιπόν στην πολιτεία της Καλιφόρνια, εκεί όπου οι πολίτες καλούνται τυχαία σε δίκες ως ένορκοι, προκειμένου να αποφασίσουν για την ενοχή ή την αθωότητα (ή σωστότερα, liability ή non-liability, δηλαδή ευθύνη ή μη-ευθύνη, όπως ξεκαθαρίζεται εμφατικά από το ίδιο το νομικό σύστημα των ΗΠΑ) της κάθε περίπτωσης.

Η θητεία σε σώμα ενόρκων είναι μια από τις πιο εξαντλητικές υποχρεώσεις ενός πολίτη. Κανείς δεν θέλει να το κάνει. Κάθε φορά που κάποιος παίρνει μια κλήση για να υπηρετήσει ως ένορκος, καταβάλλει τρελές προσπάθειες για να απαλλαγεί από αυτήν. Αρχικά λοιπόν, η σειρά αναρωτιέται: «Πώς μπορείτε να μετατρέψετε μια από τις πιο βαρετές υποχρεώσεις σας ως πολίτη σε μια διασκεδαστική ψυχαγωγική εμπειρία;»

Οι συνδημιουργοί της σειράς, Lee Eisenberg και Gene Stupnitsky προσπαθούν να κάνουν ακριβώς αυτό, παίρνοντας μια απλοϊκή υπόθεση που μοιάζει με τις φάρσες των παλαιότερων σειρών όπως το “Punk’d”, αλλά με μια εκπληκτικά γοητευτική ανατροπή.

Ο Γκλάντεν λοιπόν εμφανίζεται στο Ανώτατο Δικαστήριο του Χάντινγκτον Παρκ για να κάνει το πολιτικό του καθήκον ως ένορκος. Συναντά μερικούς… εκκεντρικούς αγνώστους, που όλοι περιμένουν να επιλεγούν για να υπηρετήσουν ως ένορκοι σε μια δίκη, συμπεριλαμβανομένου του ηθοποιού James Marsden (ο οποίος υποδύεται μια μαλακισμένη και εγωιστική εκδοχή του εαυτού του και μάλιστα τόσο καλά, ώστε προτάθηκε για Βραβείο Emmy).

Ο Γκλάντεν έχει μεν επίγνωση των καμερών γύρω του, υποθέτοντας ότι συμμετέχει σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τη δημόσια τηλεόραση. Χωρίς όμως να το γνωρίζει ο Gladden, όλοι όσοι τον περιβάλλουν, συμπεριλαμβανομένου του δικαστή, του δικαστικού επιμελητή, των δικηγόρων και των συναδέλφων του ενόρκων, είναι όλοι επαγγελματίες ηθοποιοί.

Ακόμη και η ίδια η δίκη της υπόθεσης είναι ψεύτικη. Ο Gladden απομονώνεται σε ένα ξενοδοχείο με τους συναδέλφους του ενόρκους, χωρίς καμία σύνδεση με τον έξω κόσμο για τρεις εβδομάδες. Του ανατίθεται επίσης η ευθύνη του «προέδρου» των ενόρκων. Και εκεί αρχίζουν όλα τα πιθανά κωμικά ευτράπελα.

H εξυπνάδα και ευφυία του Jury Duty

Αν και οι ιστορίες είναι κομμάτι σεναρίου, οι αντιδράσεις των 11 ηθοποιών είναι αυτοσχεδιασμός που βασίζεται κυρίως στο πώς θα αντιδράσει ο Ρόναλντ σε κάθε περίπτωση. Η κωμωδία πηγάζει σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις φυσικές αντιδράσεις του Gladden καθώς η δίκη και τα καθήκοντα καθ’ όλη τη διάρκεια της απομόνωσης γίνονται όλο και πιο παράξενα.

Ο Gladden κάνει στενές σχέσεις και φιλίες με τους συναδέλφους του ενόρκους, ανεξάρτητα από τις ιδιομορφίες τους. Όσο μεγαλύτερες είναι οι ευθύνες που έχει ο Gladden καθώς η δίκη προχωράει, τόσο περισσότερο γνωρίζει τους ενόρκους γύρω του, βοηθώντας τους σε διάφορες εργασίες και υποχρεώσεις και βάσανα της προσωπικής τους ζωής, απλά επειδή είναι… ο εαυτός του: καλόκαρδος και δοτικός.

Π.χ. βοηθάει τον James Marsden να κάνει πρόβα τις ατάκες του πριν από μια οντισιόν ή δέχεται να γίνει φίλος με έναν εσωστρεφή, αν και πολύ εκκεντρικό «γκατζετάκια».

Κάθε σημείο της «πλοκής» κατά τη διάρκεια της «δίκης», συμπεριλαμβανομένων των στημένων παπαράτσι ή των εργατικών ατυχημάτων, είναι σχολαστικά και προσεκτικά σχεδιασμένο. Όσο πιο πολύ τραβάει η δίκη, τόσο περισσότερο η σειρά απομακρύνεται από το είδος του reality-φάρσας και μοιάζει με μια κωμική σειρά όπως το The Office, αλλά το βρετανικό, του Ricky Gervais, όπου μάλιστα υπάρχουν οι αντίστοιχοι χαρακτήρες: π.χ. ο Marsden είναι το αντίστοιχο του David Brent του Gervais.

Στόχος της σειράς ήταν να δουν το πώς θα αντιδράσει ο Ρόναλντ ακόμα και στις πιο γελοίες ή άβολες καταστάσεις. Απεδείχθη ψύχραιμος, ευγενικός, με ενσυναίσθηση. Κέρδισε μερικές χιλιάδες δολάρια για την ακούσια συμμετοχή του και μαζί μια τεράστια δημόσια αναγνωρισιμότητα που λογικά θα τον κυνηγάει μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

Η παρουσία του James Marsden ειδικά είναι καταπληκτική: «Είναι ό,τι πιο τρελό έχω κάνει στα 30 χρόνια καριέρας. Το concept είναι σαν το Truman Show και υποδύομαι μία εκδοχή του εαυτού μου. Μία ψεύτικη δίκη που διαρκεί 3-4 εβδομάδες και πρέπει να είμαστε εκεί κάθε μέρα. Δεν είναι ακριβώς φάρσα γιατί δεν θέλαμε να τον κοροϊδέψουμε, αλλά να δημιουργήσουμε το ταξίδι ενός ήρωα», είπε τις προάλλες ο ίδιος ο διάσημος ηθοποιός.

O Marsden πάντως κέρδισε μία υποψηφιότητα για Emmy για τη συμμετοχή του (την πρώτη του ever) ενώ το Jury Duty έλαβε 3 ακόμη υποψηφιότητες. Και τώρα περιμένουμε αν ο δικός μας ενθουσιασμός, θα επιβεβαιωθεί και θα αποζημιωθεί τον ερχόμενο Ιανουάριο, στην απονομή των Βραβείων Emmy.