Η 17χρονη Alma, με αποφασιστικότητα και βλέμμα οργής πλησιάζει ένα σχολικό συγκρότημα. Σκαραφαλώνει στην κεντρική πύλη της αυλής και κρεμάει ένα πανό που γράφει: «Προσοχή! Εκεί μέσα κρύβεται ένας βιαστής!».
Αυτή είναι η πρώτη σκηνή της τελευταίας ισπανόφωνης σειράς του Netflix, “Raising Voices” (στα ισπανικά “Ni Una Más” ) που προκαλεί σφύξιμο στο στομάχι και κατακρημνίζει την γαλήνη του σπιτιού σου.
Πρόκειται για ένα δράμα οκτώ επεισοδίων που δεν βρίσκεται τυχαια στην πρώτη 10δα, καθώς εμβαθύνει στο οδυνηρό και βαθιά επίκαιρο ζήτημα της έμφυλης βίας. Ο ίδιος ο τίτλος “Ni Una Más” (που σημαίνει ούτε μία παραπάνω) είναι μια κραυγή συσπείρωσης από το φεμινιστικό κίνημα, που απαιτεί να σταματήσουν οι δολοφονίες γυναικών απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες.
Σκηνοθετημένη από τον Eduard Cortés, και σε σενάριο των Sáez Carral και Isa Sánchez, η σειρά βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Miguel Sáez Carral, και ακολουθεί τη ζωή της Alma και των στενών της φίλων, Greta και Nata, μέσα από τις προκλήσεις της ζωής στο λύκειο, τις τεταμένες οικογενειακές σχέσεις και τα προσωπικά διλήμματα. Όμως ένα απρόσμενο γεγονός ανατρέπει την ήδη εύθραυστη καθημερινότητά τους.
View this post on Instagram
Μια συγκλονιστική ανάρτηση στα social media από τη χρήστρια @Iam_colemanmiller αναστατώνει την τοπική κοινωνία καθώς η φωτογραφία συνοδεύεται από τη λεζάντα «Αυτή ήμουν εγώ πριν με βιάσουν». Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το προφίλ; Αληθεύει η κατηγορία; Εάν ναι, ποιο είναι το θύμα; Η σειρά ξεδιπλώνει μια συναρπαστική και οδυνηρή ιστορία για τον αντίκτυπο των κοινωνικών δικτύων, την βία και την αναζήτηση της αλήθειας σε μια κοινωνία που συχνά εθελοτυφλεί και αρνείται να δει την πραγματικότητα.
Η πλοκή εντείνεται καθώς η σειρά ακολουθεί τις τρεις φίλες μέσα από τα εφηβικά τους ξεσπάσματα, τα ναρκωτικά και τα πάρτυ, αλλά και το τοξικό περιβάλλον στο ιδιωτικό σχολείο της Alma. Η έμφυλη βία, η τοξική αρρενωπότητα, σε συνδυασμό με το καταιγιστικό και τρομακτικό σύμπαν των social media ξετυλίγονται με μεγάλη ευρηματικότητα σε κάθε επεισόδιο.
Η ανακάλυψη μιας συγκλονιστικής πληροφορίας θα έρθει σαν επιστέγασμα της νοσηρής πραγματικότητας και θα αποσταθεροποιήσει πλήρως τη ζωή της Alma που πλέον ανακαλύπτει το σκοπό και τον στόχο της. Να αποδώσει δικαιοσύνη και να σταθεί στο πλευρό κάθε γυναίκας που πέφτει θύμα της πατριαρχικής κουλτούρας, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να θυσιάσει το παρόν και το μέλλον της.
Οι δύσκολες οικογενειακές σχέσεις την περίοδο της εφηβείας προσεγγίζονται τόσο από την πλευρά του εφήβου όσο και των γονέων. Οι εφηβικές ερωτικές σχέσεις ξετυλίγονται μέσα από χειριστικές συμπεριφορές, gaslighting, bullying και cyberbullying και ρίχνουν φως στην ευθραυστότητα της ψυχικής κατάστασης σε αυτήν την ηλικία αλλά και την τρομακτική επίπτωση που μπορεί να έχει η σεξουαλική και έμφυλη βία στον ψυχισμό ενός ανθρώπου.
Η σειρά δεν αποφεύγει να παρουσιάσει τις σκληρές πραγματικότητες που αντιμετωπίζουν τα θύματα, προβάλλοντας ταυτόχρονα τις δυσκολίες που συναντούν στην αναζήτηση δικαιοσύνης και στήριξης. Xρησιμοποιώντας ένα πολυεπίπεδο αφηγηματικό στυλ, δίνοντας φωνή σε διαφορετικούς χαρακτήρες , καταφέρνει να δείξει την πολυπλοκότητα των σχέσεων που διαμορφώνονται γύρω από την έμφυλη βία, αποκαλύπτοντας πώς οι δυναμικές της εξουσίας και του ελέγχου μπορούν να καταστρέψουν τις ζωές των ανθρώπων.
Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα
Eνώ η πλοκή της σειράς είναι φανταστική, η θεματολογία και το όνομα που εμφανίζεται στο Instagram προφίλ είναι εμπνευσμένο από δύο γυναίκες της πραγματικής ζωής: την Daisy Coleman και τη Chanel Miller.
Η Coleman ήταν συνήγορος θυμάτων σεξουαλικής επίθεσης που είχε μάλιστα γίνει και ντοκιμαντέρ στο Netflix, με τίτλο “Audrie & Daisy”. Ισχυρίστηκε ότι βιάστηκε από τον 17χρονο Matthew Barnett σε ένα πάρτι στο Maryville του Μιζούρι όταν ήταν μόλις 14 ετών. Αλλά η υπόθεση σεξουαλικής επίθεσης εναντίον του Barnett αποσύρθηκε αργότερα και ο ίδιος ομολόγησε για μικρότερη κατηγορία ότι έθεσε παιδί κίνδυνο αφού ισχυρίστηκε ότι η σεξουαλική επαφή ήταν συναινετική.
Η Coleman συνίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό SafeBae για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της σεξουαλικής επίθεσης στα σχολεία. Αυτοκτόνησε το 2020 και τέσσερις μήνες αργότερα αυτοκτόνησε και η μητέρα της Μελίντα.
Η ιστορία της Chanel Miller πήρε εξίσου μεγάλη δημοσιότητα. Δέχτηκε σεξουαλική επίθεση από τον Brock Turner στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ της Καλιφόρνια, ενώ συμμετείχε σε ένα πάρτι αδελφότητας τον Ιανουάριο του 2015. Η Miller ήταν 22 ετών τότε και είχε αποφοιτήσει πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Βρέθηκε αναίσθητη δίπλα σε ένα κάδο ενώ κάποια από τα ρούχα της έλειπαν.
Ο Turner καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης έξι μηνών για σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν αναίσθητη και απόπειρα βιασμού. Εξέτισε τη μισή ποινή φυλάκισης και τέθηκε σε αναστολή για τρία χρόνια. Η Miller συνέχισε να δημοσιεύει τα απομνημονεύματά της, Know My Name. Σε συνέντευξή της στους New York Times, είπε ότι η δοκιμασία της «θα είναι πάντα μέρος» της ζωής της.
Το “Raising Voices” μπορεί να φαίνεται ότι απευθύνεται κυρίως σε εφήβους και νέους ενήλικες, αλλά θα μπορούσε να επεκταθεί σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τη σύγχρονη κοινωνική δυναμική και τις επιπτώσεις των κοινωνικών δικτύων στην αντίληψή μας για την αλήθεια. Ξεχωρίζει για την ευαίσθητη, ασυμβίβαστη προσέγγισή της σε δύσκολα θέματα όπως η σεξουαλική βία και οι ψυχολογικές της επιπτώσεις, ενώ προσφέρει μια αναζωογονητική προοπτική για τη φιλία και την ανθεκτικότητα.
Εξερευνά τη δύναμη και την προσήλωση ενός κοριτσιού που παλεύει να ακουστεί η φωνή της – ανεξάρτητα από τις συνέπειες ενώ υπογραμμίζει τη σημασία της στήριξης των θυμάτων σεξουαλικής και έμφυλης βίας, την συστημική αδικία και τη δυσκολία των γυναικών και κοριτσιών να αποδείξουν την αλήθεια μέσα από έναν κυκεώνα γραφειοκρατίας, πατριαρχικών αντιλήψεων και αγκυλώσεων του συστήματος.
