Τι σόι σειρά είναι μια που, όπως ευαγγελίζεται, «μπορείτε να δείτε με 40.320 διαφορετικούς τρόπους»;
Είναι διαφημιστικό τρικ; Είναι ένα πιασάρικο gimmick για να πιάσει εξαπίνης ακόμη και τον πλέον ανυποψίαστο τηλεθεατή; Είναι αλήθεια ή ψέμα;
Εγω με τα μαθηματικά μαλωμένος είμαι και δεν σκαμπάζω και ιδιαίτερα από νούμερα, οπότε ας μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω για την πιστότητα και εγκυρότητα του αριθμού «40.320».
Η αλήθεια, ωστόσο, παραμένει μια και αδιαπραγμάτευτη: όντως η σειρά «Kaleidoscope» του Netflix που έκανε πρεμιέρα στις αρχές Ιανουαρίου, μπορεί να ειδωθεί και να παρακολουθηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους – ίσως όχι 40+ χιλιάδες, όπως ισχυρίζεται – αλλά πάντως κατά το δοκούν του εκάστοτε τηλεθέατή και σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τις αντοχές του, σε ένα τολμηρό τηλεοπτικό πείραμα που σίγουρα δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον «Guardian», η εν λόγω σειρά – που κινείται, ως υπόθεση, γύρω από μια ληστεία – αποτελείται συνολικά από οκτώ επεισόδια, το καθένα από τα οποία τιτλοφορείται με ένα χρώμα (κίτρινο, πράσινο, μπλε, πορτοκαλί, βιολετί, κόκκινο, ροζ, λευκό). Κάποια από τα επεισόδια διαδραματίζονται πριν από μία ληστεία, κάποια μετά τη ληστεία και ένα επεισόδιο αφορά την ίδια τη ληστεία και τον πρωταγωνιστή της, έναν βετεράνο διαρρήκτη που την σχεδιάζει με την λογική του Reservoir Dogs του Ταραντίνο: δηλαδή έχοντας γύρω του μια ομάδα πολύ ικανών αλλά ελαφρώς προβληματικών χαρακτήρων, που ο ένας δεν εμπιστεύεται, για τους δικούς του λόγους, τον άλλον και, όπως είναι λογικό, στην όλη πορεία της ληστείας, από την αρχή έως το τέλος της, θα συμβούν πολλές ανατροπές, πολλά περιστατικά «ενδο-οικογενειακής» προδοσίας και σκηνικά που όντως λειτουργούν ως σεναριακά cliffhangers.
Η «μαγκιά» του όλου εγχειρήματος έγκειται στο ότι ο κάθε θεατής αντιλαμβάνεται και παρακολουθεί με διαφορετικό τρόπο – σίγουρα μη γραμμικό – την όλη υπόθεση. Και από διαφορετική οπτική σκοπιά. Αναλόγως με το επεισόδιο που θα επιλέξει να δει, μπορεί να παρακολουθήσει το πώς κυλάει η ιστορία από την σκοπιά του πρωταγωνιστή της, δύο φίλων ή μιας αστυνομικού. Και, φυσικά, στην έτερη «μαγκιά», είναι το ότι η κάθε ιστορία, στην κατάληξή της, είναι πάντα κάτι διαφορετικό. Στην μια περίπτωση είναι μια ιλαροτραγωδία, στην άλλη μια ερωτική ιστορία κ.ο.κ.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα (και καθότι εμείς ακόμη δεν προλάβαμε να την δούμε), υπάρχει εξαρχής η (τυχαία) σειρά που προσφέρει το Netflix. Ωστόσο, εσείς μπορείτε να ορίσετε από μόνοι σας τη σειρά που θα παρακολουθήσετε τα οκτώ επεισόδια, με το Netflix να αρνείται πεισματικά να την προσφέρει στον θεατή της με την κλασική λογική της γραμμικής αφήγησης.
«Κάποιοι θα αρχίσουν να βλέπουν τη σειρά με το επεισόδιο που λέγεται Πράσινο, το οποίο έχει τη μορφή αναδρομής. Στη συνέχεια, μπορεί να μεταπηδήσουν στο Βιολετί, το οποίο είναι άλλη μια αναδρομή, ή στο Κόκκινο που διαδραματίζεται αμέσως μετά τη ληστεία ή στο Μπλε στο οποίο σχεδιάζεται η ληστεία ή σε οποιοδήποτε από τα άλλα “χρωματιστά επεισόδια”. Το μόνο που προτείνει το Netflix να κάνετε είναι να ολοκληρώσετε την θέαση της σειράς με το επεισόδιο που λέγεται “Λευκό”, το οποίο είναι το ίδιο το επεισόδιο της ληστείας», επισημαίνει η Guardian.
Η σειρά, σύμφωνα με τον «Guardian» πάντα, είναι άκρως συναρπαστική, αν και έχει και αυτή τις «τρύπες» και τα σεναριακά της κενά – ίσως και κάτι αναμενόμενο, όταν μιλάμε για μια μη γραμμική αφήγηση και οκτώ επεισοδόδια που είναι κατακερματισμένα σε χαρακτήρες και υπο-πλοκές.
«Εντούτοιος, το «Kaleidoscope» υστερεί σε κάποια σημεία και γι’ αυτό ίσως φταίει ο τρόπος που όλοι οι χαρακτήρες πρέπει να εισάγονται πολύ διακριτικά σε κάθε επεισόδιο, επειδή μπορεί να είναι το πρώτο-πρώτο που παρακολουθείτε. Ίσως, πάλι, φταίει η απογοήτευση που προκύπτει από κάθε επεισόδιο, επειδή τα λεγόμενα «cliffhangers» είναι αδύναμα. Ίσως ευθύνεται το ότι στο πραγματικά χρονολογικό τέλος της σειράς, ο Τζιανκάρλο Εσπόζιτο έχει μία στιγμή τόσο δυνατής συγκίνησης που όλα τα επόμενα – συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του φινάλε – μοιάζουν ανίσχυρα», καταλήγει το δημοσίευμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Στιούαρτ Χέριτατζ, ο καλύτερος και ιδανικότερος τρόπος να παρακολουθήσετε το «Kaleidoscope» είναι να το κάνετε με την ακόλουθη σειρά των επεισοδίων: «Βιολετί», «Πράσινο», «Κίτρινο», «Πορτοκαλί», «Μπλε», «Λευκό», «Κόκκινο», «Ροζ».
Παρ’ όλα αυτά, ανάλογα με το ποιανού την ιστορία θέλετε να παρακολουθήσετε, εμείς σας προσφέρουμε ένα ενδεικτικό «λυσάρι» ως προς την σειρά θέασης του καθενός από τα οκτώ επεισόδια:
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία ενός κατάδικου: Green -> Yellow -> Pink -> Orange -> Red -> Violet -> Blue -> White
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία μιας ληστείας: Yellow -> Green -> Orange -> Blue -> Violet -> Red -> Pink -> White
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία μιας αστυνομικού: Orange -> Green -> Yellow -> Red -> Blue -> Violet -> White -> Pink
Κατά τ’ αλλα, επιλέξτε εσείς την σειρά των οκτώ επεισοδίων. Απλώς, να μην ξεχνάτε ότι το επεισόδιο White επιβάλλεται να είναι το τελευταίο που θα δείτε.
Τι σόι σειρά είναι μια που, όπως ευαγγελίζεται, «μπορείτε να δείτε με 40.320 διαφορετικούς τρόπους»;
Είναι διαφημιστικό τρικ; Είναι ένα πιασάρικο gimmick για να πιάσει εξαπίνης ακόμη και τον πλέον ανυποψίαστο τηλεθεατή; Είναι αλήθεια ή ψέμα;
Εγω με τα μαθηματικά μαλωμένος είμαι και δεν σκαμπάζω και ιδιαίτερα από νούμερα, οπότε ας μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω για την πιστότητα και εγκυρότητα του αριθμού «40.320».
Η αλήθεια, ωστόσο, παραμένει μια και αδιαπραγμάτευτη: όντως η σειρά «Kaleidoscope» του Netflix που έκανε πρεμιέρα στις αρχές Ιανουαρίου, μπορεί να ειδωθεί και να παρακολουθηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους – ίσως όχι 40+ χιλιάδες, όπως ισχυρίζεται – αλλά πάντως κατά το δοκούν του εκάστοτε τηλεθέατή και σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τις αντοχές του, σε ένα τολμηρό τηλεοπτικό πείραμα που σίγουρα δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον «Guardian», η εν λόγω σειρά – που κινείται, ως υπόθεση, γύρω από μια ληστεία – αποτελείται συνολικά από οκτώ επεισόδια, το καθένα από τα οποία τιτλοφορείται με ένα χρώμα (κίτρινο, πράσινο, μπλε, πορτοκαλί, βιολετί, κόκκινο, ροζ, λευκό). Κάποια από τα επεισόδια διαδραματίζονται πριν από μία ληστεία, κάποια μετά τη ληστεία και ένα επεισόδιο αφορά την ίδια τη ληστεία και τον πρωταγωνιστή της, έναν βετεράνο διαρρήκτη που την σχεδιάζει με την λογική του Reservoir Dogs του Ταραντίνο: δηλαδή έχοντας γύρω του μια ομάδα πολύ ικανών αλλά ελαφρώς προβληματικών χαρακτήρων, που ο ένας δεν εμπιστεύεται, για τους δικούς του λόγους, τον άλλον και, όπως είναι λογικό, στην όλη πορεία της ληστείας, από την αρχή έως το τέλος της, θα συμβούν πολλές ανατροπές, πολλά περιστατικά «ενδο-οικογενειακής» προδοσίας και σκηνικά που όντως λειτουργούν ως σεναριακά cliffhangers.
Η «μαγκιά» του όλου εγχειρήματος έγκειται στο ότι ο κάθε θεατής αντιλαμβάνεται και παρακολουθεί με διαφορετικό τρόπο – σίγουρα μη γραμμικό – την όλη υπόθεση. Και από διαφορετική οπτική σκοπιά. Αναλόγως με το επεισόδιο που θα επιλέξει να δει, μπορεί να παρακολουθήσει το πώς κυλάει η ιστορία από την σκοπιά του πρωταγωνιστή της, δύο φίλων ή μιας αστυνομικού. Και, φυσικά, στην έτερη «μαγκιά», είναι το ότι η κάθε ιστορία, στην κατάληξή της, είναι πάντα κάτι διαφορετικό. Στην μια περίπτωση είναι μια ιλαροτραγωδία, στην άλλη μια ερωτική ιστορία κ.ο.κ.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα (και καθότι εμείς ακόμη δεν προλάβαμε να την δούμε), υπάρχει εξαρχής η (τυχαία) σειρά που προσφέρει το Netflix. Ωστόσο, εσείς μπορείτε να ορίσετε από μόνοι σας τη σειρά που θα παρακολουθήσετε τα οκτώ επεισόδια, με το Netflix να αρνείται πεισματικά να την προσφέρει στον θεατή της με την κλασική λογική της γραμμικής αφήγησης.
«Κάποιοι θα αρχίσουν να βλέπουν τη σειρά με το επεισόδιο που λέγεται Πράσινο, το οποίο έχει τη μορφή αναδρομής. Στη συνέχεια, μπορεί να μεταπηδήσουν στο Βιολετί, το οποίο είναι άλλη μια αναδρομή, ή στο Κόκκινο που διαδραματίζεται αμέσως μετά τη ληστεία ή στο Μπλε στο οποίο σχεδιάζεται η ληστεία ή σε οποιοδήποτε από τα άλλα “χρωματιστά επεισόδια”. Το μόνο που προτείνει το Netflix να κάνετε είναι να ολοκληρώσετε την θέαση της σειράς με το επεισόδιο που λέγεται “Λευκό”, το οποίο είναι το ίδιο το επεισόδιο της ληστείας», επισημαίνει η Guardian.
Η σειρά, σύμφωνα με τον «Guardian» πάντα, είναι άκρως συναρπαστική, αν και έχει και αυτή τις «τρύπες» και τα σεναριακά της κενά – ίσως και κάτι αναμενόμενο, όταν μιλάμε για μια μη γραμμική αφήγηση και οκτώ επεισοδόδια που είναι κατακερματισμένα σε χαρακτήρες και υπο-πλοκές.
«Εντούτοιος, το «Kaleidoscope» υστερεί σε κάποια σημεία και γι’ αυτό ίσως φταίει ο τρόπος που όλοι οι χαρακτήρες πρέπει να εισάγονται πολύ διακριτικά σε κάθε επεισόδιο, επειδή μπορεί να είναι το πρώτο-πρώτο που παρακολουθείτε. Ίσως, πάλι, φταίει η απογοήτευση που προκύπτει από κάθε επεισόδιο, επειδή τα λεγόμενα «cliffhangers» είναι αδύναμα. Ίσως ευθύνεται το ότι στο πραγματικά χρονολογικό τέλος της σειράς, ο Τζιανκάρλο Εσπόζιτο έχει μία στιγμή τόσο δυνατής συγκίνησης που όλα τα επόμενα – συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του φινάλε – μοιάζουν ανίσχυρα», καταλήγει το δημοσίευμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Στιούαρτ Χέριτατζ, ο καλύτερος και ιδανικότερος τρόπος να παρακολουθήσετε το «Kaleidoscope» είναι να το κάνετε με την ακόλουθη σειρά των επεισοδίων: «Βιολετί», «Πράσινο», «Κίτρινο», «Πορτοκαλί», «Μπλε», «Λευκό», «Κόκκινο», «Ροζ».
Παρ’ όλα αυτά, ανάλογα με το ποιανού την ιστορία θέλετε να παρακολουθήσετε, εμείς σας προσφέρουμε ένα ενδεικτικό «λυσάρι» ως προς την σειρά θέασης του καθενός από τα οκτώ επεισόδια:
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία ενός κατάδικου: Green -> Yellow -> Pink -> Orange -> Red -> Violet -> Blue -> White
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία μιας ληστείας: Yellow -> Green -> Orange -> Blue -> Violet -> Red -> Pink -> White
Αν θέλετε να δείτε την ιστορία μιας αστυνομικού: Orange -> Green -> Yellow -> Red -> Blue -> Violet -> White -> Pink
Κατά τ’ αλλα, επιλέξτε εσείς την σειρά των οκτώ επεισοδίων. Απλώς, να μην ξεχνάτε ότι το επεισόδιο White επιβάλλεται να είναι το τελευταίο που θα δείτε.
