Τη στιγμή που η νέα ταινία του Χιροκάζου Κόρε Έντα, «Broker» βγήκε στις αίθουσες, το «Shoplifters» που του έφερε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες είναι το δυνατό χαρτί αυτού του μήνα. Ιαπωνία, κέντρο οικονομίας στον σύγχρονο πολιτισμό. Μία οικογένεια προσπαθεί μέσα από ανορθόδοξους στην πλειοψηφία τους τρόπους να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει. Έχει αξίες, υπάρχει αγάπη, αλλά λείπουν τα χρήματα. Δουλειές του ποδαριού, καθημερινή και συνεχής μάχη. Εξαιρετικές οι ερμηνείες. Από την μικρούλα Μayu Matsuoka, μέχρι τη γιαγιά, Kirin Kiki, που απεβίωσε λίγες ημέρες μετά το πέρας των γυρισμάτων. Συγκινητικός ο πατέρας, που στην κατάθεσή του τονίζει, πως το μόνο που μπορούσε να μάθει στα παιδιά του ήταν … πως να κλέβουν.

Δεύτερη επιλογή μας, το «Ένα Όμορφο Αγόρι» του Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν με τους Στην Καρέλ και Τιμοτέ Σαλαμέ. Βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Η μάστιγα των ναρκωτικών καταγράφεται με έναν παραστατικό – ζωντανό τρόπο που μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα μείζον πρόβλημα της εποχής. Η αποτοξίνωση μέσα από έναν μαγικό ρεαλισμό. Ένα έργο που το 2019 πέρασε κάπως στα ψιλά στην έξοδό του στα σινεμά, αλλά θεωρώ πως αξίζει της προσοχή μας.

Μία ακόμα εξαιρετική ερμηνεία από την Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από το «Μaestro», στο «Αύριο Περνάω Απέναντι». Ένας Σύριος αρνείται να σκοτώσει. Έχει ηθικές αναστολές. Η μοίρα του όμως είναι ο θάνατος αν αρνηθεί την εντολή. Σε μία απέλπιδα προσπάθεια καταφέρνει να αποδράσει από τη δίνη του πολέμου και το ελληνικό λιμενικό θα τον συλλάβει στα ύδατα του Αιγαίου. Στη ζωή του έρχεται απροσδόκητα η Μαρία. Δύο άνθρωποι ταξιδεύουν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Αναζητούν λίγη ανθρωπιά. Όταν μείνεις γυμνός συνειδητοποιείς ποιος πραγματικά είσαι. Η Μαρία είναι πληγωμένη. Ακόμα και ο έρωτας για την ίδια μοιάζει με μία πράξη εκτόνωσης. Η έντονη σχέση τους θα της δώσει ξανά ελπίδα. Μένουν μόνο τα πουλιά που πετούν να συμβολίζουν την ελευθερία κι η ηθική των ανθρώπων να μας θυμίζει πως πρέπει να προσπαθήσουμε.

Η μεγάλη επιτυχία του «Σπιρτόκουτου» στη Στέγη, φέρνει στο μυαλό μας την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη που κυκλοφόρησε λίγο μετά την αλλαγή της χιλιετίας. Ένα κλειστοφοβικό θρίλερ με εκκωφαντική ένταση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αθήνα 2002 στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, στον Κορυδαλλό. Ο Δημήτρης ζει με την οικογένειά του. Τα προβλήτα δεν απουσιάζουν. Παλεύει να τα φέρει βόλτα με δυσκολία. Είναι έτοιμος να κάνει ένα νέο άνοιγμα, μία νέα αρχή με τον κουνιάδο του Γιώργο που μοιάζει ακόμα επιφυλακτικός. Ο Ερρίκος Λίτσης ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα που αδυνατεί να σωπάσει. Mία χειμαρρώδης ερμηνεία. Μέρα με την μέρα βλέπει το σπίτι του να καταρρέει κυριολεκτικά, αλλά κυρίως μεταφορικά. Ο σκηνοθέτης δικαιώνεται χρόνια μετά για τη διορατική ματιά του για τη σήψη της ελληνικής κοινωνίας.

Ο «Μαχαιροβγάλτης» είναι ακόμα ένα έργο του Οικονομίδη. Αυτή τη φορά του 2011. Ο Νίκος περνάει τεμπέλικα τις μέρες του στην επαρχία χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο θείος του τον παροτρύνει να εγκαταλείψει το χωριό και να πάει στην Αθήνα. Του προσφέρει διαμονή, διατροφή και μια εύκολη δουλειά. Ο Νίκος δέχεται, για να βρεθεί άξαφνα μπλεγμένος σε μια παράξενη κατ` οίκον εργασία. Στην απομόνωση ενός «γκρίζου» προαστίου της πόλης, με μόνη παρέα τον θείο και τη θεία του, οι ισορροπίες ανάμεσα στους τρεις αρχίζουν να αλλάζουν… Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνογραφίας, ήχου.

Ραντεβού σε περίπου έναν μήνα σε αυτήν εδώ τη στήλη!