Έγινα μέλος σε αυτήν την ομάδα πριν από δύο μήνες και, αν και λαμβάνω συνεχώς λόγω της δουλειάς μου, ειδήσεις για νέες παραστάσεις, προσκλήσεις και δελτία τύπου, μέσα από το «Ζω ένα δράμα» έμαθα αρκετά για ό, τι παίζει στο ελληνικό-κυρίως αθηναϊκό σανίδι αυτό το διάστημα.
Διάβασα μάλιστα κριτικές ειλικρινείς, με ψυχή, με θάρρος, που θα έκαναν αρκετούς θεατροκριτικούς να χαμογελάσουν ή/και να ζηλέψουν.
«Αυτή η ομάδα ξεκίνησε από την προσωπική μας ανάγκη να βρούμε έναν χώρο για να μοιραζόμαστε τις απόψεις μας για τις παραστάσεις που έχουμε παρακολουθήσει», λέει στο olafaq η Μαίρη Μαρκογιαννάκη που, μαζί με τον Γεράσιμο Αρτελάρη, διαχειρίζεται το fb group «Ζω Ένα Δράμα».
Και συνεχίζει:
«Μιας και ζούμε στην εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, η συζήτηση αυτή μεταφέρθηκε από τον καναπέ μας στην πλατφόρμα του Facebook. Μόνο που αντί να συζητάμε οι συνήθεις δέκα-δεκαπέντε ύποπτοι, εδώ και τέσσερις μήνες που λειτουργεί η ομάδα, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τις κριτικές, απόψεις, σκέψεις, οπτικές σχεδόν 3.000 μελών. Αυτό που δεν περίμενα και νομίζω πως είναι η επιτυχία του Ζω ένα Δράμα είναι ότι έχουμε καταφέρει να ανοίξουμε την όρεξη για θέατρο και σε ανθρώπους που δεν αυτοπροσδιορίζονται στενά ως θεατρόφιλοι.»
Την Μαίρη, από μικρή, την πήγαιναν οι γονείς της σε παραστάσεις, άρα εξοικειώθηκε με το θέατρο από νωρίς. Μετά, στη φοιτητική και ενήλικη ζωή της ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο κι από τότε παραμένει ένας από τους μεγάλους της έρωτες, αν και η δουλειά της, που επίσης αγαπά πολύ, είναι κάτι διαφορετικό: είναι φιλόλογος σε Γυμνάσιο της Αθήνας, με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή και στην εφηβική υγεία.
Όπως εξηγεί: «Το θέατρο είναι τρόπος έκφρασης για μένα, είτε πάνω είτε κάτω από τη σκηνή. Είναι το μέσον για να αναβλύσουν παγιδευμένα ή μη συναισθήματα, να βιωθούν παράλληλες ζωές, να εκτονωθούν τα πάθη, να αδειάσουμε και να ξαναγεμίσουμε καθαρμένοι.»
Την ρωτώ ποιος είναι ο στόχος αυτής της ομάδας, τι επιτυγχάνει. Αν επιτυγχάνει.
«Ένας πρώτος στόχος που έχει αρχίσει να πραγματοποιείται είναι η συναναστροφή όλων των εμπλεκομένων του θεάτρου. Χαίρομαι πολύ όταν ηθοποιοί που έχουν γίνει μέλη μας συνομιλούν με τους θεατές σε ανθρώπινο επίπεδο ή όταν λαμβάνουμε προσκλήσεις παραστάσεων για την ομάδα. Ένας επόμενος στόχος είναι δυνητικά να απευθύνω τις ειλικρινείς μου απορίες στους συντελεστές μιας παράστασης εν είδει συνέντευξης.»
Μαίρη, σκοπεύεις να γίνεις δημοσιογράφος, μήπως; (γέλια)
«Όχι, όχι δεν σκοπεύω να γίνω δημοσιογράφος (γέλια). Όμως η αλήθεια είναι πως πίσω από το Ζω ένα Δράμα κρύβεται μια μεγαλύτερη συνωμοσία. Έχουμε βάλει στόχο να πείσουμε τον κόσμο ότι το θέατρο δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους. Θέλουμε να γίνει το θεάτρο “meanstream” (γέλια)»
Η Μαίρη Μαρκογιανάκκη έχει δει περίπου 40 παραστάσεις την τρέχουσα σεζόν. Όπως εξηγεί: «Κάποιες από αυτές, πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου και αισθητικής. Ξεχώρισα τη γλυκιά ατμόσφαιρα και μουσική της παράστασης ‘Τα φώτα της πόλης’, την άριστη τεχνική του Μιχάλη Σαράντη στον ‘Αίαντα’ και τον άψογο ρυθμό της ομάδας των Παικτών. Η παράσταση της χρονιάς μάλλον είναι ο ‘Τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού’ και δικαίως γιατί η δουλειά πρέπει να ανταμείβεται.»
Διαβάζεις κριτικές; Σ’ αρέσει;
«Διαβάζω κριτικές που θα πέσουν στα χέρια μου, αλλά περισσότερο εμπιστεύομαι τους φίλους που έχουμε τα ίδια καλλιτεχνικά, ας πούμε, κριτήρια. Ίσως γι’ αυτό να ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω μια κοινότητα φίλων που αγαπούν το θέατρο και που συζητούν γι’ αυτό, όχι από τη θέση του επαγγελματία κριτικού, αλλά από εκείνου που επιλέγει να παρακολουθήσει θέατρο από το υστέρημα του χρόνου και των χρημάτων του.
Γενικά, αν και το επάγγελμά μου δεν θα το άλλαζα με κανένα άλλο στον κόσμο, πάντα έλεγα ότι το dream job μου θα ήταν να με πληρώνουν για να βλέπω θέατρο. Εντάξει, αυτό δεν συμβαίνει, μάλλον με το Ζω ένα Δράμα έχω βρει μια καλή δικαιολογία για να πηγαίνω ακόμη περισσότερο θέατρο…»
ΥΓ: Γίνετε και εσείς μέλος στο Ζω ένα Δράμα, για να κερδίσετε και διπλές προσκλήσεις για παραστάσεις. Η σελίδα ολοένα και εξελλίσσεται και χρειάζεται την συνεισφορά όλων όσοι αγαπάμε να πηγαίνουμε θέατρο.
