Η Ήρα Κατσούδα, ανέβασε την παράσταση «Για γυναίκα καλή είναι» για έξι μήνες και γέμισε το Θέατρο Αλκμήνη. Από δω και πέρα, θα ταξιδέψει στην Κύπρο και σε άλλες δέκα ευρωπαϊκές χώρες για να συνεχίσει να αποδεικνύει πως είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει. Η Ήρα εμφανίζεται στην σκηνή και κάνει αναδρομή στα παιδικά της χρόνια, μιλά για το διαζύγιό της, το σύγχρονο φλερτ, τη σχέση της με τον αδερφό της και σε
κρατά ζωντανό και ευδιάθετο για περίπου 60 λεπτά της ώρας. Αυτό που παίρνεις μαζί σου φεύγοντας, είναι ότι δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τους άνδρες συναδέλφους της, αν και μέχρι την τελευταία στιγμή, διατηρεί τις επιφυλάξεις της ότι το κοινό έχει καταλάβει πως ο τίτλος της παράστασής της είναι ειρωνικός. Ακόμα όμως κι αν λιποθυμήσεις από τα αστεία της, θα έχεις περάσει πραγματικά καλά.

Υπάρχουν κάποιες stand up comedians του εξωτερικού από τις οποίες επηρεάζεσαι, εμπνέεσαι ή θαυμάζεις κι αν ναι γιατί;

«Φυσικά παρακολουθώ και εμπνέομαι από ξένες / ξένους συναδέλφους, αλλά σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο διαχωρισμός γυναίκα κωμικός/άνδρας κωμικός. Είναι απλά κωμικός. Το
κάνουν πολύ συχνά και άνθρωποι του χώρου, για αυτό με βλέπεις σαν να μου πάτησες κάλο. Παλεύουμε με τις υπόλοιπες συναδέλφους για αυτό. Το χιούμορ δεν έχει φύλο και όντας στο 2022 είναι κάτι που θα πρέπει σιγά σιγά να ξεπερνάμε.»

Πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό κοινό να αλληλεπιδράσει με το stand up comedy και πόσο εξοικειωμένο το βρίσκεις με τη συγκεκριμένη performance;

«Το stand up είναι ένα σχετικά νέο είδος στην χώρα, αλλά πλέον νομίζω έχει εδραιωθεί στην προτίμηση του κοινού για ως διασκέδαση αλλά και ως είδος θεάματος. Έχουμε μια πολύ ωραία σκηνή, με πολύ καλούς κωμικούς και πολύ άρτιες παραστάσεις. Και μόνο που όλες αυτές οι παραστάσεις γεμίζουν, νομίζω δείχνει από μόνο του την εξοικείωση του κόσμου.»

Γιατί η πλειοψηφία των stand up comedians αυτοσαρκάζεται με το πόσο λούζερ είναι ή κάνει mention στο γιατί το κοινό δεν γελάει με τα αστεία του; Πρόκειται για άμυνα, μοτίβο ή έλλειψη ταλέντου;

«Και έρχεται αυτή η ερώτηση να μου διαψεύσει την εξοικείωση με το Stand up που υπερασπίστηκα πιο πάνω! Όμως κατανοώ την άγνοια και για αυτό δεν θα πέσω στον πειρασμό να τρολάρω την απάντηση μου. Δεν είναι θέμα «λούζερ» όπως αναφέρθηκε. Είναι θέμα σκηνικού αυτοσαρκασμού. Οι κωμικοί καυτηριάζουν και σχολιάζουν διάφορα θέματα και καταστάσεις και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί όντας υπεράνω καταστάσεων και ατσαλάκωτοι. Δεν γίνεται να είμαστε «τέλειοι» στο απυρόβλητο και από θέση εξουσίας να κράζουμε τα υπόλοιπα. Πρέπει να εκτεθούν αυτοί πρώτα για να εκθέσουν και οτιδήποτε άλλο. Τώρα όσον αφορά στο «mention ότι δεν γελάνε με τα αστεία τους» προϋποθέτει σαν πρόταση ότι το κοινό δεν γελάει σε μια παράσταση. Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά είναι μια πιθανότητα.Αυτό οι κωμικοί το χειρίζονται ο καθένας και η καθεμία με τον δικό τους τρόπο. Συνήθως γίνεται προσπαθώντας να γυρίσουν τοκλίμα ώστε να επιτύχουν ταύτιση με το κοινό. Σε αυτό το πλαίσιο κάποιοι μπορεί να κάνουν αναφορά στο ότι δεν γελάει ο
κόσμος και δεν είναι σε καμία περίπτωση έλλειψη ταλέντου, αλλά το να μην αφήνεις «ελέφαντα στο δωμάτιο».

Πιστεύεις ότι υπάρχει έμφυλη ισότητα στο χιούμορ; Γυναίκες και άνδρες γελάνε ποσοτικά ή ποιοτικά το ίδιο ή το κάθε φύλο έχει διαφορετική αίσθηση του χιούμορ;

«Όπως ανέφερα και παραπάνω, το χιούμορ δεν έχει φύλο. Είναι τρόπος σκέψης και για να το κάνεις και για να το αντιλαμβάνεσαι. Έχω δει και τα δύο φύλα να έχουν χιούμορ καθώς και το αντίθετο. Προσωπικά δεν έχω εντοπίσει καμία διαφορά στο φύλο και την ποσότητα γέλιου τους όσον αφορά στο άκουσμα ενός ωραίου αστείου.»

Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδραστική στιγμή με το κοινό εν ώρα παράστασης; Υπάρχει κάποιο περιστατικό που θυμάσαι χαρακτηριστικά και θέλεις να μοιραστείς μαζί μας;

«Πριν περίπου 20 μέρες λιποθύμησε ένας κύριος από το κοινό μέσα στο θέατρο! Διέκοψα την παράσταση, ανέβηκα και εγώ πάνω στους θεατές, ο άνθρωπος δεν συνερχόταν με τίποτα (εκεί λίγο να σου πω φοβήθηκα μην έπαθε καμιά ανακοπή) και εκεί που είμαστε όλοι και προσπαθούμε να δούμε τι γίνεται, αρχίζει ο σουρεαλισμός. Πετάγεται μια κοπέλα από τους θεατές και αρχίζει και φωνάζει «έχουμε ψυχολόγο!». Πετάγεται κάποιος άλλος και της φωνάζει «μα ο άνθρωπος λιποθύμησε, τι ψυχολόγο λες;» και αυτή απαντάει «ε,μπορεί να είναι κρίση πανικού και να θέλει να το συζητήσει». Εγώ να μην ξέρω που να πρωτοκοιτάξω. Από τα πολλά ο άνθρωπος συνήλθε και όπως είπε η γυναίκα του, αυτό το έπαθε γιατί δεν αντέχει καθόλου την σκέψη του αίματος, και μέσα στο κείμενο μου κάπου ανέφερα αίματα και μαχαίρωμα και ταβλιάστηκε ο γλυκούλης. Το εντυπωσιακό είναι ότι με το που συνήλθε, δεν ζήτησε καν να βγει έξω παρά μόνο είπε «πάμε! Είμαι έτοιμος!» ο κόσμος χειροκρότησε, εγώ κατέβηκα και μέσα σε ένα πολύ ωραίο κλίμα με γέλια και
χειροκροτήματα ξανα άρχισε η παράσταση.»

Πιστεύεις πως μπορούμε να κάνουμε πλάκα με τα πάντα; Θέτεις κάποια όρια; Υπάρχει τρόπος να χρησιμοποιήσουμε το χιούμορ ώς όπλο για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες;

«Μπορείς να κάνεις χιούμορ με τα πάντα, αρκεί να στοχεύεις τα βέλη της κωμωδίας σου σωστά. Και λέγοντας σωστά, εννοώ πάντα στον έχοντα εξουσία (το λεγόμενο και ως punching up) και όχι στον αδύναμο ή σε κοινωνικές ομάδες που βάλλονται έτσι και αλλιώς. Προσωπικά, χρησιμοποιώ το χιούμορ στην ζωή μου για να αντιμετωπίζω δύσκολες ή άβολες καταστάσεις. Είναι ένα ωραίο καταφύγιο για μένα και το κάνω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Βλέπεις, κάθε τραγική ή ζόρικη κατάσταση έχει πολλές αναγνώσεις και μία από αυτές είναι η κωμική. Δεν θα αλλάξει που δεν θα αλλάξει η κατάσταση, γιατί να μην την
διακωμωδήσεις λίγο για αποσυμπιεστείς; Έτσι θα έχεις και πιο καθαρό μυαλό για να την αντιμετωπίσεις.»

Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά του stand up comedy με την παραδοσιακή κωμωδία; Γιατί πιστεύεις ότι έχει γίνει τόσο μόδα τελευταία το stand up; Είναι τάση, ξεθωριάζει το παλιό, πρόκειται για κάτι εφήμερο ή ήρθε για να μείνει;

«Το Stand up είναι θεατρικό είδος και από τις πιο ωμές μορφές κωμωδίας. Η διαφορά του από μια θεατρική κωμωδία η έναν θεατρικό μονόλογο είναι ότι δεν υπάρχει ο «τέταρτος τοίχος» που υπάρχει στο θέατρο. Θέλω να πω στο stand up, βγαίνεις και εκτίθεσαι ως ο εαυτός σου χωρίς να σε καλύπτει κάποιος ρόλος που υποδύεσαι. Δεν υπάρχουν άλλοι συντελεστές. Εσύ γράφεις τα κείμενα, εσύ σκηνοθετείς τον εαυτό σου, εσύ παίζεις, όλο είναι πάνω σου. Όχι, δεν νομίζω ότι είναι τάση, ούτε εφήμερο, ούτε ήρθε για να αντικαταστήσεικάποιο άλλο είδος. Αντιθέτως, ήρθε για να προστεθεί στα θεατρικά είδη που γνωρίζαμεστην Ελλάδα. Νομίζω ότι και η διαρκής ανοδική πορεία του, αυτό δείχνει.»

Και τέλος θα ήθελα να μας δώσεις κάποια infos για τα επόμενα βήματα της συγκεκριμένης παράστασης αλλά και αν υπάρχουν πληροφορίες για νέα μελλοντικά σου σχέδια.

«Μόλις έκλεισα τον κύκλο παραστάσεων και παρατάσεων της σόλο παράστασης μου με τίτλο «Για γυναίκα καλή είναι» στο Θέατρο Αλκμήνη (η παράσταση πήγαινε από τον Οκτώβριο τόσους μήνες!) και δεν κρύβω πόσο με χαροποίησε αυτή η εξέλιξη δεδομένων των συνθηκών με covid κτλ. Τώρα όσον αφορά στην Αθήνα, εκκρεμεί να γίνει άλλη μια παράσταση αρχές Απριλίου η οποία θα γίνει για να βιντεοσκοπθεί και να ανέβει του χρόνου στο διαδίκτυο. Και κατά τα άλλα, περιοδεία! Φεύγω σε λίγες μέρες για Κύπρο, θα συνεχίσω τουρ σε Ελλάδα και τον Μάιο φεύγουμε μαζί με την Δήμητρα Νικητέα για μια μεγάληΕυρωπαϊκή περιοδεία με στάση σε πάνω από 10 ευρωπαϊκές πόλεις. Α! και βγήκε και ο δεύτερος κύκλος το ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ του podcast που κάνουμε και συνδυάζει αναπηρίακι κωμωδία. Αν δεν το έχετε υπόψιν σας, τσεκάρετε το είναι από τα πολύ αγαπημένα μου projects και πολύ περήφανη για αυτό.»