Ήταν το 2006, όταν κυκλοφόρησε η πιο low budget ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, που κατάφερε κάτι μοναδικό: ένωσε όλους όσους την παρακολούθησαν τότε και τώρα και πάντα, ενσαρκώνοντας το μότο «Your vibe attracks your tribe.» Οι ατάκες του καστ έγιναν viral πριν ακόμα δημιουργηθεί η έννοια του όρου. Η ταινία δεν αποτέλεσε απλά σταθμό, αλλά terminal. Ο κόσμος ακόμη αναγνωρίζει τον δημιουργό της, Μάκη Παπαδημητράτο ως Νώντα. Και όσοι ακούμε το όνομα «Τσίου» ακόμη χαμογελάμε συνωμοτικά. Φέτος το Δεκαπενταύγουστο, ξέρουμε ήδη που θα πάμε: Nα δούμε ολόκληρο το καστ στο θέατρο, 15+16 Αυγούστου στο Παλιό Αμαξοστάσιο. Ο δημιουργός της ταινίας Μάκης Παπαδημητράτος, κατά Τσίου, «Νώντας», μίλησε στο Olafaq.

Θα δεις τον «Τσίου» live

«Ο στόχος είναι η παράσταση να αποτελεί ένα reunion: αν κοιτάξεις τους τίτλους αρχής της ταινίας, τα ονόματα των ηθοποιών θα είναι σχεδόν τα ίδια, τόσο στους πρωταγωνιστικούς όσο και στους μικρότερους ρόλους. Θα βρεθούμε όλοι μαζί 1 η Αυγούστου και στόχος μας θα είναι να περάσουμε καλά μέσα από όλο αυτό. Η ιδέα για την θεατρική μεταφορά, ήταν του ενός εκ των δυο παραγωγών μου, του Στέφανου Παπαγκίκα, την πρότεινε στον άλλο που είναι ο Κωνσταντίνος Πολίτης, με κάλεσαν για έναν καφέ, μου το είπαν και έτσι έγινε. Στην αρχή δεν το πίστευα, νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα όμως τελικά δεν αστειεύονταν καθόλου.»

Γιατί όμως Δεκαπενταύγουστο και γιατί στην Αθήνα; Γιατί αν όχι Δεκαπενταύγουστο και αν όχι στην Αθήνα τότε που και πότε; Ο Τσίου αποτέλεσε το έμβλημα της άδειας πόλης μέσα στο κατακαλόκαιρο και μονάχα έτσι μπορούσε να επιστρέψει. Και οι φίλοι του θα είναι σίγουρα εκεί, έχοντας γυρίσει από τις σπαστές διακοπές τους για να βάλουν ένα πλυντήριο, να τσεκάρουν το αυτόματο πότισμα και να παρακολουθήσουν τον Τσίου να περιπλανιέται στην Ομόνοια.

© Κική Παπαδοπούλου / olafaq

Η ταινία που κανείς δεν πίστευε ότι θα γίνει underground σύμβολο

«Όσοι δούλεψαν για την ταινία πίσω στο 2005 δεν πληρώθηκαν. Τους είπα ότι το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι θα πάμε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης γιατί ότι ταινία τους δώσω την παίρνουνε αρκεί να είναι στα ελληνικά, θα παιχτεί τρεις φορές και θα ζήσουμε αυτή την όμορφη εμπειρία. Όταν ήρθε η επιτυχία, ο καθένας την μεταβόλισε διαφορετικά: μας έφερε άλλες δουλειές, άνοιξε καλλιτεχνικούς ορίζοντες, αποκτήσαμε δημοσιότητα word of mouth. O περισσότερος κόσμος είδε την ταινία πειρατικά, δεν πληρώσαμε ποτέ χρήματα για διαφήμιση, όλα ήρθαν μόνα τους.»

Ο Τσίου όλους μας ενώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι …ένα σύνθημα γραμμένο κάπου στα Εξάρχεια

« Η πρώτη προβολή του κινηματογραφικού Τσίου ήταν το 2006, σε ένα φεστιβάλ που έκανε τότε η Ελευθεροτυπία και λεγόταν Πανόραμα. Την είχε δει ο σπουδαίος κριτικός Νίνο Φενέκ-Μικελίδης και την είχε προτείνει να παιχτεί. Μάλιστα στην πρώτη αφίσα που κυκλοφόρησε θυμάμαι συγκεκριμένα ότι το ονοματεπώνυμό μου ήταν γραμμένο όλο λάθος: με ανέφερε ως ‘Μάνο Παπαδημητρίου’, λέω δε βαριέσαι, προκόψαμε, σημασία έχει ότι κάπου παιζόμαστε παιδιά.»

© Κική Παπαδοπούλου / olafaq

Η θεατρική μεταφορά του Τσίου θα είναι μια εμπειρία όχι μια απλή παράσταση

Το θεατρικό που θα ανέβει αυτό το καλοκαίρι στο Παλιό Αμαξοστάσιο θα βιντεοσκοπηθεί, ενώ παράλληλα υπάρχει και μια πρόταση από τον σκηνοθέτη ΜελέτηΜοίρα, να γυριστεί ολόκληρη η διαδικασία σε ντοκιμαντέρ. Ο κάθε ηθοποιός θα κρατήσει τον ρόλο που είχε και στο σινεμά και αλλαγές θα γίνουν μόνο όσον αφορά στις αναγκαστικές θεατρικές συμβάσεις. Σκηνογράφος θα είναι ο Γιώργος Γαβαλάς, θα μεταφέρει τα location όπως πρέπει στο σανίδι.

«Κουβαλάω το βάρος της επιτυχίας του Τσίου. Έχω κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα καλλιτεχνικά, όμως ακόμη και σήμερα, πάντα η κουβέντα θα καταλήξει στον Τσίου. Πλέον το έχω αποδεχθεί και είμαι cool με αυτό, όμως οπωσδήποτε πέρασε ένα χρονικό διάστημα που μου την έδινε κιόλας. Ο αντίκτυπος ενός έργου στον κόσμο δεν μπορεί να γίνεται κάθε μέρα, το έχω μεταβολίσει όλο αυτό και κρατώ ότι ο Τσίου ξανάρχεται και θα έχει και πάλι την ευκαιρία του.»

© Κική Παπαδοπούλου / olafaq

Ένα θεατρικό για όσους την είδαν αλλά και για εκείνους που δεν την είδαν

«Υπάρχουν άνθρωποι που είδαν την ταινία, όμως υπάρχουν και άλλοι τόσοι που δεν την έχουν δει. Και για τους μεν και για τους δε, ανεβαίνει τώρα η παράσταση, σα να λέμε για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Ίσως με αυτό το θεατρικό καταφέρω κι εγώ να ξεπεράσω το θετικό στίγμα που μου έχει κολλήσει η κινηματογραφική version.»

Όσα για εμάς πάντως θα είμαστε εκεί, γιατί εδώ και χρόνια, Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα, κυκλοφορούσαμε εμείς κι ο Τσίου.