Tyler, the Creator, σε ηλικία 20 ετών, στο Λος Άντζελες, 2011

Φωτογραφήθηκε από τον Jorge Peniche. Ο Tyler έγινε διάσημος ως ο ηγέτης της κολεκτίβας Odd Future της δυτικής ακτής. Οι στίχοι που έγραψε για το γκρουπ προκάλεσαν την απαγόρευση εισόδου του στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία εξακολουθεί να ισχύει, επειδή «αποτελούσε απειλή για τη δημόσια τάξη». Το βιβλίο της Vikki Tobak Contact High: A Visual History of Hip-Hop κυκλοφόρησε από την Penguin Random House.

Ο φωτογράφος Jorge Peniche λέει: «Βρεθήκαμε στο Pan-Pacific Park στο Λος Άντζελες. Υπήρχε ένας ολόλευκος μασίφ τοίχος στο δρόμο και μου έδωσε όλες αυτές τις υπέροχες εκφράσεις, δεν τον ανάγκασα να τις βγάλει με το ζόρι. Ο Tyler προέρχεται από μια γενιά όπου τα εικαστικά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι σε ό,τι κάνει. Ακόμα και όταν ξεκίνησε με τους Odd Future, σχεδίαζε τα ρούχα του γκρουπ και σκεφτόταν πολύ για τη σχέση μεταξύ μουσικής και οπτικών μέσων».

Οι Salt-N-Pepa ποζάρουν στη Νέα Υόρκη, 1987

Λέει η φωτογράφος Janette Beckman: «Γνώρισα τους Salt-N-Pepa πολύ πριν βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο. Ήταν σαν αδελφές, αστεία, δροσερά κορίτσια από το Queens που φορούσαν μεγάλα χρυσά σκουλαρίκια και αλυσίδες με ψεύτικες τσάντες Louis Vuitton».

Ο Beckman προσθέτει: «Την ημέρα της φωτογράφισης, ήρθαν φορώντας δερμάτινα μπουφάν του μπέιζμπολ που δημιούργησε ο ένας και μοναδικός Dapper Dan, με καπέλα από ύφασμα kente, spandex και χρυσές αλυσίδες από σχοινί dookie. Χρησιμοποίησαν τη μόδα για να εκφράσουν τη δύναμη και τη θηλυκότητά τους. Οι δημιουργίες του Dapper Dan εμφανίστηκαν σε πολλές από τις φωτογραφίες μου από καλλιτέχνες του χιπ-χοπ».

Jay-Z, Νέα Υόρκη, 2003

Ο φωτογράφος Armen Djerrahian λέει: «Αυτή η πόζα με το σύμβολο του διαμαντιού ήταν συνώνυμη με την οικογένεια Roc-A-Fella και έχει γίνει μια από τις πιο διάσημες λήψεις μου. Αλλά όταν ο Jay έκανε αρχικά το σύμβολο, σχεδόν ενοχλήθηκα γιατί έκρυβε το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του».

Ο Djerrahian προσθέτει: «Χρησιμοποίησα την Nikon F4 μου με φιλμ Polagraph, το οποίο είναι ένας πολύ ειδικός τύπος φιλμ που κατασκευάζεται από την Polaroid και σου επιτρέπει να δημιουργήσεις μια ασπρόμαυρη διαφάνεια».

MF Doom, Λος Άντζελες, 2003

Ο φωτογράφος Eric Coleman λέει: «Συνάντησα τον Doom αρχικά ως “Dumile”, το άτομο, όχι τον ράπερ, και σκέφτηκα: “Εντάξει, έτσι μοιάζει”. Όταν όμως ο Doom φόρεσε τη μάσκα, τα πράγματα έγιναν σουρεαλιστικά. Ξαφνικά, φωτογράφιζα μια μάσκα και όχι το ίδιο το άτομο- ο τύπος πίσω από αυτήν δεν είχε σχεδόν καμία σημασία».

Ο Jeff Jank προσθέτει: «Ο Doom φαινόταν τόσο σκοτεινός τότε- δεν υπήρχαν φωτογραφίες, άλμπουμ που έβγαιναν με διαφορετικά ονόματα, οι δίσκοι του έβγαιναν και εξαντλούνταν ξανά και ξανά. Αυτός και ο Madlib ήταν και οι δύο σαν αντι-ποπ σταρ. Αν υπήρχε ποτέ η ευκαιρία να προσπαθήσεις να ορίσεις κάποιον με μια εικόνα, αυτή ήταν».

Queen Latifah, Νέα Υόρκη, 1991

Φωτογράφος Al Pereira: «Πιστεύω ότι οι ιδέες του καλλιτέχνη διαμορφώνουν την εικόνα του, γι’ αυτό μου αρέσουν οι συνεργασίες. Στην πραγματικότητα ήταν δική της ιδέα να πάρει τη στάση του όπλου με το τσιγάρο. Έκανε όλη τη δύσκολη δουλειά με αυτή τη λήψη και αυτό της έδωσε πραγματικά δύναμη. Ήταν η βασίλισσα που είχε το πάνω χέρι».

Ο Pereira λέει: «Την τράβηξα στο πλατό του βίντεο Fly Girl με μια Pentax 645 Medium 2¼-in αρνητικό χρησιμοποιώντας χειροκίνητη εστίαση με φακό 75mm/2.8. Η μητέρα της Latifah στο μεγάλο μέρος της καριέρας της φρόντιζε η Dana (έτσι την αποκαλούσα) να είναι βρίσκεται πάντα πάνω από το όριο».

A$AP Rocky, Χάρλεμ, 2012

Ο φωτογράφος Phil Knott λέει: «Όταν με προσέλαβαν για να φωτογραφίσω το εξώφυλλο του άλμπουμ του Rocky, αποφάσισα ότι ήταν σημαντικό να τον φωτογραφίσω στη γειτονιά του, το Χάρλεμ».

Ο Knott προσθέτει: «Την ημέρα της φωτογράφισης, ο Rocky εμφανίστηκε με τη σημαία και μεταφερθήκαμε σε ένα κοντινό στούντιο για να τραβήξουμε τη φωτογραφία του εξωφύλλου, την οποία τράβηξα με μια Canon 5D. Δεν είχα σκεφτεί με τίποτα ότι θα έφερνε μαζί του τη σημαία. Την τραβήξαμε ανάποδα για να υποδηλώσουμε μια κατάσταση αναταραχής».

Kanye West, Χάρλεμ, 2003

Ο φωτογράφος Danny Clinch λέει: «Ο Kanye ήταν κάποιος που είχε ξεκάθαρα ένα όραμα για το τι ήθελε. Όταν έκανα το εξώφυλλο αυτού του άλμπουμ, είχα ήδη κάνει πολλά κλασικά εξώφυλλα και ήξερα πώς να σέβομαι το όραμα ενός καλλιτέχνη».

Ο Clinch προσθέτει: «Το στυλ του ήταν πραγματικά μοναδικό, καθόλου συνηθισμένο και οπτικά αρκετά διαφοροποιημένο από το χιπ-χοπ εκείνης της εποχής. Οραματίστηκε το θέμα μιας σχολικής επετηρίδας. Είχα την αίσθηση ότι ήθελε πραγματικά να ρισκάρει με αυτό το ντεμπούτο».

Biggie Smalls, Νέα Υόρκη, 1997

Λέει ο φωτογράφος Barron Claiborne: «Ο συμβολισμός του στέμματος είχε σκοπό να μεταδώσει το μεγαλείο και ακόμα κάτι μεγαλύτερο για το χιπ χοπ και αυτόν τον άνθρωπο που είχε φτάσει στην κορυφή του παιχνιδιού του».

Claiborne: «Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Biggie, κάποιος μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι η εικόνα μεταφερόταν στην κηδεία του Biggie στο Μπρούκλιν. Αυτό είχε μεγάλη σημασία για μένα. Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν νέοι, όπως ο Biggie, μυθοποιούνται μέσω μιας εικόνας. Ως φωτογράφος, το να έχεις μια φωτογραφία που όλοι γνωρίζουν είναι κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει».