O σπουδαίος Γάλλος φωτογράφος Raymond Depardon δίνει φωνή σε εκείνους που δεν έχουν τίποτα. H μεγαλύτερη, μέχρι τώρα, ατομική έκθεση του έχει τίτλο “La Vita Moderna” και παρουσιάζεται στην Τριενάλε του Μιλάνο σε συνεργασία με το Fondation Cartier.
Οι γκρίζες αποβάθρες της Γλασκόβης και η ανθεκτική φύση των κατοίκων της την δεκαετία του ‘80. Το μακρύ ταξίδι των καραβανιών στην έρημο Τενερέ στην νοτιοκεντρική Σαχάρα. Τα παιδιά που φτιάχνουν το δικό τους τείχος με τούβλα, στο Ανατολικό Βερολίνο. Η ομορφιά της απομονωμένης και εύθραυστης επαρχιακής Γαλλίας. Τα ψυχιατρικά άσυλα σε Νάπολη, Τορίνο και Βενετία, στα τέλη του ’70, όταν η δραστική μεταρρύθμιση του συστήματος ψυχικής υγείας βρισκόταν σε εξέλιξη. Συγκρούσεις και γιορτές, παιδικά παιχνίδια στο δρόμο και ταραχές, επιβλητική αρχιτεκτονική και απέραντα τοπία: ο ακούραστος φακός του Raymond Depardon έχει δει πολλά.
Για την έκθεση “La Vita Moderna” που παρουσιάζει η Tριενάλε του Μιλάνο μαζί με το Fondation Cartier, ο Depardon συνεργάστηκε με τον Γάλλο ζωγράφο, γλύπτη, χαράκτη και φωτογράφο Jean Michel Alberola. Πρόκειται για την μεγαλύτερη ατομική του έκθεση, που προβάλλει όλο τον πλούτο της δουλειάς του, παρουσιάζοντας οκτώ θεματικές σειρές φωτογραφιών, 19 βιβλία και δύο ταινίες του.
Από φωτογραφία δρόμου στο Μανχάταν μέχρι τις ατελείωτες ευθείες της Αριζόνα και από τα γκρίζα αστικά τοπία της Γλασκόβης μέχρι τα χρώματα της Αλσατίας και του Λουάρ, η έκθεση περιλαμβάνει 300 έργα του Depardon και ερευνά τη συνέχεια ανάμεσα στη γαλλική και την ιταλική κουλτούρα. «Εδώ ο δυϊσμός -μεταξύ ασπρόμαυρης και έγχρωμης φωτογραφίας, προσώπων και τοπίων, προγονικής γης και νεωτερικότητας- δεν οδηγεί σε ανταγωνισμό, αλλά αποκαλύπτει μια προσοχή προς τον κόσμο, μια αεικίνητη περιέργεια, μια ανοιχτή προσέγγιση της διαφορετικότητας της εποχής μας» τονίζει το Fondacion Cartier.
Γεννημένος το 1942, ο Depardon ξεκίνησε να φωτογραφίζει στην οικογενειακή φάρμα στη Rhone σε ηλικία 12 ετών. Όπως εξομολογείται, η φωτογραφία ήταν μια παιδική εμμονή που δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Το 1960 άρχισε να συνεργάζεται με το πρακτορείο Dalmas σαν ρεπόρτερ και το 1966 ίδρυσε το πρακτορείο Gamma. Aπό το 1974 ως το 1977, κάλυψε την απαγωγή του Γάλλου εθνολόγου Francois Claustre στο Τσαντ και ξεκίνησε να σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ. Το 1978 εντάχθηκε στο πρακτορείο Magnum. Το 1991, διακρίθηκε με το Grand Prix National de la Photographie και το 1995, η ταινία του για το γαλλικό σύστημα δικαιοσύνης “DélitsFlagrants” κέρδισε Βραβείο Σεζάρ στην κατηγορία Καλύτερο Ντοκιμαντέρ. Έχει σκηνοθετήσει 18 ταινίες και έχει εκδώσει 47 βιβλία.
Πώς από τυχοδιώκτης, εξερευνητής, αφρικανολόγος, φωτογράφος, συγγραφέας, και εύθυμος αυλητής ξέφρενων πάρτι στη Νέα Υόρκη, ο δημιουργός των πιο διάσημων κολάζ που έχουν μείνει στην ιστορία της τέχνης
Πώς από τυχοδιώκτης, εξερευνητής, αφρικανολόγος, φωτογράφος, συγγραφέας, και εύθυμος αυλητής ξέφρενων πάρτι στη Νέα Υόρκη, ο δημιουργός των πιο διάσημων κολάζ που έχουν μείνει στην ιστορία της τέχνης
