*Λεπιδόπτερα: Αποτελούν μια πολυπληθή τάξη ολομετάβολων εντόμων. Με περίπου 200.000 καταγεγραμμένα είδη κατέχει τη δεύτερη ή τρίτη θέση στις μεγαλύτερες τάξεις εντόμων μετά τα κολεόπτερα και μαζί με τα δίπτερα.

Δεν είναι μια τυχαία περίπτωση ο Coti K., φυσικά. Είναι ο άνθρωπος που ηχογράφησε αλλά και συμμετείχε στους πρώτους τρεις δίσκους των τεράστιων Στέρεο Νόβα. Είναι ο φοβερός μπασίστας και κιμπορντίστας που έχει περάσει από διάφορα σχήματα ηλεκτρονικής και μη μουσικής, όπως τους Ricochet, τους Dada Data, τους Film Noir, τους In Trance 95, τους RAW και τους The Kitchenware Orchestra. Είναι ο παραγωγός δίσκων των Raining Pleasure, των Tuxedomoon, του Γιάννη Αγγελάκα και των Διάφανων Κρίνων. Είναι ο μουσικός που έχει κυκλοφορήσει οκτώ προσωπικούς δίσκους, άλλους έξι με τους Mohammad μαζί με τους Νίκο Βελιώτη και ILIOS αλλά και, εσχάτως, με το εξαιρετικό του πρότζεκτ The Man from Managra.

Με κάθε του δουλειά, είσαι περίεργος το τι (εκλεκτικό) θα ακούσεις κάθε φορά -πάνω σε τι θα βάλει το μαγικό του ραβδί ο Coti. Οπότε η συνέχεια του νέου, οπτικοακουστικού πρότζεκτ του, με τον τίτλο «Λεπιδόπτερα», μια πρωτότυπη εικαστική δράση σε εξέλιξη που συνεχίζεται από το 2019 μέχρι σήμερα, είναι εδώ για να μας απασχολήσει ξανά με την πτική, τα κίνητρα και τους καλλιτεχνικούς στόχους του δημιουργού του.

Και όλα αυτά ενώ η αρχική ιδέα ήταν να παρουσιαστούν τα «Λεπιδόπτερα» σε μια γκαλερί, με συνοδεία βίντεο, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό προς το παρόν, οπότε αποφάσισε να κυκλοφορεί τα νέα κομμάτια online, σε βίντεο -όπως και αυτό που μας παρουσιάζουμε σήμερα αποκλειστικά στο Olafaq.gr.

Στα πρώτα του βίντεο ο Coti K. έκανε λόγο μια μια δημιουργία «υπο συνθήκες οργής και αγανάκτησης». Μίλησε συγκεκριμένα για ένανα «νεο-συντηρητισμό που έχει φτάσει σε απίστευτα επίπεδα». Έχει το ίδιο συναίσθημα και τώρα, τρία χρόνια μετά, με το νέο του κομμάτι που λέγεται «Λεπιδόποδα»;

«Το ονόμασα έτσι, ώστε να μπερδεύεται με τα “Λεπιδόπτερα” και είναι ένα τραγούδι που εκφράζει μια δυσαρέσκεια στην σημερινή (και παντοτινή;) κατάσταση. Οι στίχοι ξεκινάνε με το “αν σε πιάσω μια φορά θα σε σύρω απ΄τα μαλλιά” και δεν αφήνουν αμφιβολίες για την διάθεση τους. Όλα αυτό όμως με μια σχεδόν σχιζοφρενικά χαμογελαστή φωνή», μου λέει ο Coti και προσθέτει:

«Το βίντεο είναι μια συνεργασία με τον χορευτή Γιώργο Κοτσυφάκη και τον χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο με τους οποίους έχω συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν γράφοντας μουσική για χορό και χοροθέατρο. Είχαν την καλοσύνη να τους αρέσουν τα “Λεπιδόπτερα” και να θέλουν να συνεισφέρουν στο βίντεο. Επίσης είναι και το πρώτο από τα βίντεο που δεν χρησιμοποιείται το πρόσωπο της Ρένας Ρασούλη (Venus Volcanism) η οποία βεβαίως το τραγουδάει, αλλά στην θέση της υπάρχει το δικό μου, το οποίο είχα βάλει για να δοκιμάσω κάτι και τελικά έμεινε! Το μοντάζ το έχει αναλάβει ο Μάριος Κλεφτάκης ο οποίος ανέλαβε να προσθέσει ένα διαταραγμένο μοντάζ στα ήδη διαταραγμένα πλάνα που του παρέδωσα».

Ο 55χρονος παραγωγός και μουσικός παραδέχεται ότι «με εξαγριώνει η αίσθηση ότι ολισθαίνουμε προς μια κατάσταση φόβου και μίσους, δηλαδή στον απόλυτο συντηρητισμό, και αυτό το βλέπουμε καθημερινά, ακόμα και στον χώρο της τέχνης, με άτομα από τον “εναλλακτικό” χώρο να γίνονται εκπρόσωποι του Ελλάς – θρησκεία – οικογένεια. Ως Έλληνες νιώθουμε συχνά κάποια ανωτερότητα, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό το νεοσύστατο έθνος είναι μόλις 200 ετών, τίποτα δηλαδή, και ό,τι έχει μείνει από τη “Μεγάλη αρχαία Ελλάδα της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας” έχει περάσει δικαιωματικά σε άλλους, πιο ικανούς και εξελιγμένους πολιτισμούς, σε άλλα γεωγραφικά μέρη».

Οπότε, σύμφωνα με τον ίδιο, «το συγκεκριμένο πρότζεκτ νομίζω είναι εντελώς Ελληνικό, γέννημα θρέμμα της δικής μας κατάστασης, είναι η αντίδραση μας σε αυτή. Βεβαία το promotion ενός τέτοιου πράγματος δεν είναι εύκολο σε μια χώρα που δεν ενδιαφέρεται για την μουσική γενικά, και ειδικά για κάτι λίγο πιο αριστερά από το κέντρο, λίγο πιο ανισόρροπο. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε μέσα σε αυτό το “τέλεια σκηνικά, χάλια παράσταση” που είπε και ο Γιάννης Τσαρούχης περιγράφοντας τόσο καλά την Ελλάδα σε μια πρόταση. Από την άλλη, η Venus Volcanism (Ρένα Ρασούλη) που τραγουδάει στα “Λεπιδόπτερα”, διάλεξε να φύγει κι έτσι και πάνω από ένα χρόνο ζει στην βόρεια Ισλανδία».

«Νομίζω τα “Λεπιδόπτερα” εκφράζουν αισθήματα θυμού απόγνωσης και γενικής δυσανεξίας, υπάρχει επίσης κι ένα μαύρο χιούμορ και διάθεση για πρόκληση. Δεν θα γράψω ποτέ ένα ερωτικό κομμάτι γι’ αυτά, δεν ανήκει μέσα στις συντεταγμένες του κόσμου τους», μου τονίζει εμφατικά.

Εντέλει, τον ρωτάω, από καθαρή περιέργεια, τί το τόσο διαφορετικό διαθέτουν τα λεπιδόπτερα που δεν διαθέτει κανένα άλλο είδος εντόμου (ή ζώου, γενικά); Και η ευφυής απάντησή του δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις:

«Δεν ξέρω για τα έντομα, αλλά τα δικά μας τα Λεπιδόπτερα δεν ενδιαφέρονται να είναι αρεστά, κάνουν την βρομοδουλειά τους και δεν έχουν υπαρξιακές αμφιβολίες. Είναι εκνευρισμένα και με μη ευγενικές διαθέσεις. Με ένα τρόπο είναι όλα αυτά που δεν είμαστε, αλλά θα θέλαμε να μπορούμε να είμαστε».