Περπατώ στην Φρυνίχου, στρίβοντας από Διονυσίου Αεροπαγίτου. Έχει μυρίσει άνοιξη κι η Αθήνα στέκει μουδιασμένη απέναντι στις κακές ειδήσεις της εποχής, επάναντι σε πολιτικές (και τις συνέπειές τους) που μοιάζει να εχθρεύονται την Λογική και την Ομορφιά.
Όμως, η Λίνα Νικολακοπούλου κάθεται στο μεγάλο σκαλί έξω από το θεάτρο Τέχνης με το φουλάρι της και το τσιγάρο της-ηλεκτρονικό πια-κομίζοντας Χάρη στο τοπίο, χαρίζοντας στιγμιαία λήθη στον περαστικό που θα την δει και θα την αναγνωρίσει. Εκατοντάδες στίχοι της χοροπηδούν μέσα μου, είναι η γυναίκα που έχει γράψει έτσι κι αλλιώς κι αυτό κι εκείνο…Μικρή ναυτία, θαύμα.
Δεν έχει καταλάβει ότι είμαι η δημοσιογράφος που έρχεται για να κλέψει λίγες στιγμές από την πρόβα της με τον Θοδωρή Βουτσικάκη.
Αφού μιλάμε δέκα λεπτά πρώτα, μετά έρχεται κι αυτή η συνειδητοποίηση. Η Λίνα Νικολακοπούλου δεν είναι μια αποτραβηγμένη κουλτουριάρα που γράφει, αλλιώς θα ήταν αδύνατο να μας συγκινήσει στ’ αλήθεια. Αντλεί από πάντα την έμπνευσή της από τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να ζει: κατά μέτωπο.
Λέμε μερικά πράγματα λίγο πριν έρθει ο Θοδωρής Βουτσικάκης με τον καφέ στο χέρι: πώς είναι να ερωτεύεται μια γυναίκα που γράφεθι, η αξία της εμβληματικής της ομιλίας στο Tedx κυρίως για τους νέους ανθρώπους, η επιθυμία πολλών από εμάς να την ακούμε να ηχογραφεί συχνότερα την γρεζάτη, βελουδένια φωνή της να τραγουδά, οι δυναμικές πορείες για το έγκλημα στα Τέμπη.
O Θοδωρής Βουτσικάκης χαμογελάει και αστράφτει ο τόπος. Αμέσως μού γίνεται σαφής η σύνδεσή του με την Λίνα και η αγάπη, η φροντίδα της Λίνας στο πρόσωπό του. Τον έχω ακούσει επί σκηνής προ ετών, τον παρακολουθώ. Έχει μια ήρεμη φλόγα που καίει μέσα του, εκτιμώ τα βήματά του τα καλλιτεχνικά και ανυπομονώ να δω την σύμπραξή του με την αγαπημένη μου εν ζωή ποιήτρια στην μοναδική σκηνή του θεάτρου Τέχνης. Εκεί, η μαγεία ξεκινά από τα απ’ έξω. «Κάτι συμβαίνει σε αυτόν τον δρόμο, συναντιούνται όμορφα βλέμματα», λέει η Λίνα Νικολακοπούλου. Και μπαίνουμε μέσα στο θέατρο, με το άγρυπνο βλέμμα του αιωνίως καπνιστή Καρόλου Κουνβ να συνωμοτεί για την συνάντησή μας.
Στην οδό Φρυνίχου ξανά, λοιπόν.
Πρόκειται για μια νέα «συνομιλία» του Θοδωρή Βουτσικάκη με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο και τον Βαγγέλη Μαχαίρα στο ούτι και το μαντολίνο, σε μουσικές και τραγούδια που αναδεικνύονται μοναδικά στην υποβλητική ατμόσφαιρά της σκηνής του θεάτρου Τέχνης στην Πλάκα.
Σύγχρονα και κλασικά ελληνικά τραγούδια, που με σιγουριά θα τα ονομάζαμε Αγάπες της Ζωής μας και κάποιες ιδαίτερες επιλογές-εκπλήξεις από την αγγλική και ιταλική μουσική σκηνή Στίχοι δυνατοί, μελωδίες καθαρές, όλα με έναν στόχο και προορισμό να δώσουν το χώρο και τον χρόνο που αξίζει σε αυτό το θαύμα των τριών λεπτών που λέγεται τραγούδι.
Όλα υπό την άγρυπνη καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου.
«Στο στήθος μου χτυπά σαν βροχή/του κόσμου η ομορφιά κι η ψυχή/σαν μιας Άνοιξης αρχή»…όπως λέει και ένα από τα καινούργια τραγούδια του Θοδωρή Βουτσικάκη σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, τη δεύτερη δισκογραφική τους συνεργασία μετά την αγαπημένη «Όμορφη Ζωή», που αυτό το διάστημα ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν.
Κάθε Δεύτερα και Τρίτη, μέχρι 4 Απριλίου, και ώρα 21:00, ο κόσμος που θα προσέρχεται στο θέατρο θα γίνεται κοινωνός μιας παράστασης φτιαγμένης από απλά υλικά και προορισμένης να φτάσει τις ψυχές μας ψηλά, στα αστέρια. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της εταιρείας ARTos & Θέαμα και του Θεάτρου Τέχνης.
Η Ευαγγελία «ζεσταίνει» την φωτογραφική μηχανή της και εμείς ξεκινάμε να συζητάμε.
Η Λίνα Νικολακοπούλου δίνει μια αποκλειστικότητα στο Olafaq για την παράσταση. «Έξι παιδιά, φοιτητές από κάε έτος της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, έρχονται και, σε διάφορα σημεία μες στο δίωρο, τραγουδάνε μαζί μας. Νέα παιδιά, με υπέροχες φωνές και την χάρη που έχουν οι ηθοποιοί στα σώματα και τις κινήσεις τους».
Παρατηρώ την χημεία τους. Αστειεύονται σχετικά με το ζώδιό τους, είναι Καρκίνοι, δηλαδή, κατά Λίνα «καβουράκια». Ο Θοδωρής ανυπομονεί να παρουσιάσει αυτήν την δουλειά στην Οδό Φρυνίχου, αλλά και για το καλοκαίρι. «Ανυπομονώ και για τον επόμενο δίσκο, περιμένουμε το προσεχές διάστημα τον Ara Dinkjian στην Ελλάδα, που συναντά την Λίνα μετά από 31 χρόνια. Θα ηχογραφήσουμε εκεί Απρίλιο, Μάη και, πραγματικά, δεν βλέπω την ώρα».
«Και θα ταξιδέψουμε κι εκτός Ελλάδος!», σημειώνει η Λίνα, η οποία από την πρώτη στιγμή που άκουσε τον Θοδωρή Βουτσικάκη, μοιράστηκε μαζί του την σκέψη της ότι εκείνος πρέπει να έχει το ένα πόδι στην Ελλάδα, το άλλο στο εξωτερικό. «Έξι μήνες πριν ξεκινά η ζύμωση πριν από κάποια παράσταση, όπως αυτή εδώ στη Φρυνίχου, ας πούμε. Επιλογή κομματιών και τα λοιπά…Κι ύστεραμ η ανθοσύνθεση. Άλλο η θεωρητική φαντασία, άλλο η σκηνική πραγματικότητα. Κι ο χώρος άλλωστε, ανά περίπτωση, σε οδηγεί σε αποφάσεις, ακόμα και ενορχηστρωτικά. Φέτος, αποφασίσαμε μια μίνιμαλ επιλογή.», μου λέει ο Θοδωρής και η Λίνα κατανεύει.
Άραγε, η θλιβερή επικαιρότητα τους επηρέασε στην διαμόρφωση του προγράμματος;
«Προσθέσαμε κάποια πράγματα. Μες στην αναπνοή μας είναι αυτό που συνέβη, όχι μια απλή σκέψη», λέει η Λίνα και ο Θοδωρής κατανεύει.
Καμιά φορά είναι σα να μιλώ με ένα πρόσωπο, όπως συμβαίνει όταν μιλάς σε δύο καλούς φίλους ή σε μια μάνα με το παιδί της. Η σχέση τους είναι αμφοτεροβαρώς θαυμαστική και προσδοφόρα. Αυτό την κάνει σπουδαία και με προοπτικές περαιτέρω καλλιτεχνικής εξέλιξης.
Η Λίνα έχει ένα ανάλαφρο βάρος-μάλλον βαρύτητα. Κι ο Θοδωρής ένα ήδη στμαπαρισμένο κύρος στο ξεκίνημά του (αυτό συνέβη πριν χρόνια) με το τραγούδι. Φορές, η Λίνα φαίνεται μικρότερή του. Άλλες, εκείνος μοιάζει με ένα παιδί που μόλις άνοιξε την πόρτα του παιδικού του δωματίου για να συναντήσει τον έξω κόσμο-αληθώς εύθραυστος και διάφανος. Η Λίνα δεν επιτρέπει στιγμή στην εμπειρία της να μολύνει την Έκπληξη, της οποίας είναι φίλη από πάντα. Εκπλήσσεται, ενθουσιάζεται, θλίβεται, μιλά με τον κόσμο που τους χαιρετά στον δρόμο, σαν αυτή η παράσταση στη Φρυνίχου να είναι η πρώτη της ζωής της, η πρώτη κατά την οποία πρόκειται να ακουστούν τραγούδια της.
Τα φώτα στο θέατρο γλυκαίνουν τα πρόσωπά τους, Οι τεχνικοί κάνουν δοκιμές με αυτά και με τον ήχο. Βλέπω καλώδια, τσάντες, σούρτα φέρτα, αυτή την γλυκιά περιπέτεια που έχει η προετοιμασία κάθε μα κάθε καλλιτεχνικής δουλειάς. Μες στο θέατρο, οι τόνοι πέφτουν φυσικά.
Και ο Θοδωρής και η Λίνα βρίσκουν τον χώρο υποβλητικό και μαυλιστικό. Τους αρέσει η ιδέα ότι ο κόσμος θα μπει σε μια διαδικασία μέθεξης εκεί μέσα. Σε μια διαδικασία συγεκτρωμένης ακρόασης. Η δουλειά που ετοιμάζουν να μας δείξουν έχει δεχθεί υψηλή κατεργασία, αλλά το συναίσθημά τους γύρω από αυτήν είναι, ευτυχώς, ακατέργαστα ορμητικό.
Λάμπουν τα μάτια τους. Κι εμείς, από το olafaq, τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία, δηλώνοντάς τους πως έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή να μαζευόμαστε σε μέρη όπου επικρατεί το Καλό.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κάθε Δεύτερα και Τρίτη
13, 14, 20, 21, 27, 28 Μαρτίου & 3,4 Απριλίου 2023 | Ώρα έναρξης 21.00
Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά
Συντελεστές:
Θοδωρής Βουτσικάκης, τραγούδι
Νεοκλής Νεοφυτίδης, πιάνο
Βαγγέλης Μαχαίρας, ούτι, μαντολίνο, λαούτο
Λίνα Νικολακοπούλου, καλλιτεχνική επιμέλεια
Άγγελος Μέντης, επιμέλεια σκηνής
Γιώργος Μιχαηλίδης – Παναγιώτης Τερζής, σχεδιασμός ήχου
Μαρία Βενετάκη, σχεδιασμός φώτων
Ευαγγελία Θωμάκου, φωτογραφίες
Αναστασία Ταμουρίδου, οργάνωση & εκτέλεση παραγωγής
Τιμές εισιτηρίων 18 ευρώ κανονικό & 15 ευρώ μειωμένο
Ομαδικές κρατήσεις (άνω των 10 ατόμων): 15 ευρώ
Φωτογραφίες:Ευαγγελία Θωμάκου
